Εδώ που τα λέω, κάθε εγγραφή είναι μια διαστροφική διαδικασία. Ακόμα, ή και ιδίως, αν η βελόνα σκαλίζει τον φαιό ψυχοβγάλτη που ισορροπεί τις ουρές, τα αρxίδια και τα Timberland της εικόνας μας.

Οι περισσότερες εικόνες, πορεύονται βέβαιες που οι προστριβές γεννούν βία, ενώ τα πράγματα είναι εντελώς τ’ανάσκελα: η βία γεννά προστριβές. Τρίβεται βιαίως η βελόνα, χαράζει το δίσκο και την ουσία, πάρε νά’χεις νευρώσεις και φοβίες, άσκοπα bootαρίσματα, μπλε και μαύρες οθόνες. Μπλέ και μαύρες ζωές, πούτσες μπλε και πολύχρωμες πεταλούδες. Όταν ονειρεύεσαι. Οι πεταλούδες.

Κι έχεις τον κάθε παπάρα να σου λέει, που αυτά είναι φυσιολογικά πράματα. Δηλαδή, τί φυσιολογικά βρε τριμάλακα? Λογικώς φυσικά, φυσικώς λογικά, εκ φύσεως λογικά, λειτουργικώς αναμενόμενα? Windows 7 Ultimate.

Μην ψαρώνεις. Αν ήταν να σου μιλάω και να μη γνωρίζω την ετυμολογία, μισή καφρίλα δική μου, μισή και παραπάνω δική σου που με παρακολουθείς. Το θέμα εδώ, είναι η δική σου ετυμολογία. Εκτός wiki, εκτός γενικώς.

Εδώ σε θέλω μάγκα μου. Να ετυμολογήσεις. Όχι να ετοιμολογήσεις. Να αποφασίσεις που σε αφορά η βλάβη και το σακατλίκι σου. Και μετά να τιμολογήσεις. Όχι αυτά που σου χρωστάνε για τις υπηρεσίες σου, παρά αυτά που χρωστάει η εικόνα στην ουσία σου.

Μου λέει ο Μπερνάρ, πως αν φτάσεις ο δίσκος σου να είναι ασταθής, καλού κακού του τραβάς ένα Ιmage με το Akronis, κι έχεις καβάντζα να μην χάσεις τις εγγραφές σου. Τις εύθραυστες. Κι όχι μόνο: καβατζώνεις και το λειτουργικό και ότι γαμωτρέχει εξαρτημένο από τη Registry.

Βρήκα λοιπόν που κάτσαμε στην εύθραυστη περίπτωση, κι έχω τώρα κι έναν δίσκο καβάντζα, να ακρώνω, να ακρώνεις, να ακρώνει.

Είναι λοιπόν 5.20 τα ξημερώματα, κι ενόσω το Akronis παλεύει να ακρώσει τον Western Digital, σκέφτομαι αυτούς που ακρώνουν με παιδιά, με κείμενα και μουσικές. Που αντί να ξακρίσουν, ακρώνουν. Images της προσωπικής τους μαλακίας, γκαντεμιάς και μιζέριας. Πρώτος εγώ φιλαράκι. Μην ξεχνιόμαστε κιόλας.

Η στοχαστική απόγνωση έχει μιαν άλλη ποιότητα. Όπως και να το κάνουμε. Θα ανησυχήσω μόνο στην περίπτωση που υπάρξει Image και για αυτήν.

Άμα πάρεις λίγο χώμα
και το πλάσεις σ'ένα σώμα
θα το λένε άνθρωπο

Αν του δώσεις την πνοή σου
και εμφυσήσεις την ορμή σου
θα τον λένε ένθεο

Αν τον κάνεις να σου μοιάζει
σε ότι πίσω του χαράζει
θα τον πούνε έξυπνο

Όμως πρώτα μην ξεχάσεις
στη φωτιά να τον περάσεις
να τον πούνε ζωντανό

Κι είναι κάτι ανθρωπάκια
κουρδισμένα ρομποτάκια
σε σειρές στοιβάζονται

Κι είναι κάτι άλλοι πιο πέρα
που αδράττουνε τη μέρα
στη φωτιά δε σκιάζονται

Κάποιοι που ναι από χώμα
της ζωής το κάθε χρώμα
για να μάθουν βιάζονται

Κάποιοι γίνονται ένα σώμα
και παλεύουνε ακόμα
χρώμα να μοιράζονται

Άμα πάρεις ένα σώμα
και το πλάσεις σ'ένα σώμα
πριν το κάνεις άνθρωπο

Δως του ελπίδα μες το αίμα
να μη ζει μέσα στο ψέμα
να τον λένε ζωντανό

quote:

---

Τελικά νομίζω είναι δυο τα είδη των δίποδων με λόγο:
Οι άνθρωποι, και αυτοί.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Δεν σε κάνει η ζωή άνθρωπό ή αυτό.
Εσύ κάνεις τη ζωή.

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

quote:

---

......Και ένα μυστικό για τους μυημένους: Ούτε οι Μυκηναίοι είναι Έλληνες γατάκια. Ήρθαν από της Mykines, από τα Φερόε, που ούτε ξέρουνε γιατί το νησί τους λέγεται έτσι, και ήταν μπρατσαράδες και όχι μυτόγκες. Μη σου πω ήταν και ποντικοφάγοι, αφού το παραδοσιακό ζωντανό εκεί πάνω είναι το Mus Musculus mykinenssiensis, η γνωστή ποντικομαμή, Νορβηγοί φίλοι μου.

Κρατάτε σημειώσεις θα βάλω διαγώνισμα.

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

Κατέβηκε ο Ίναχος που τον Ενώχ ούτε που τον είχε ματακούσει από το βνι ένα πρωί και λέει: Ταράμ ταράμ ντου ντου.
Τον ακούει ο Φορωνεύς ο ναυτάρας και λέει: Δικέ μου τι είπε αυτός, Έπος!
Κάπως έτσι γράφτηκε και το Φορωνικόν Έπος, που τώρα χάθηκε.
Μάλλον δηλαδή χάθηκε, γιατί οι τύποι μιλούσανε τη Γραμμική 0 -μη μπερδεύεστε δεν ήταν γραφή η Γραμμική- αφού τη Γραμμική Α, τη μιλούσανε κάτι άλλοι μελαψοί, οι Μινωίτες. Δεν ήταν γραφή για το εμπόριο, βάζανε -α- όπου βρίσκανε. Αυτοί είχανε βασιλιά έναν Μίνωα, λίγο πιο κάτω κάτι άλλοι τύποι υπτίως του Αιγαίου είχαν βασιλιά έναν ΜΝ.
Μάλλον Μήνη τον λέγανε αυτόν δεν είχανε φωνήεντα τα παιδιά, ε ντάξει.
Φήμες δε λένε ότι ο Μίνωας και ο ΜΝ, τσακωθήκανε για ένα μν, την Ευρώπη. Εξ' ου και οι μινώταυροι, τα κουτσομπολιά για τα κέρατα φτάσανε μέχρι τους Καναϊτες, Χαναναίους, Βααλιστές, όπως το προτιμάει ο καθένας. Και μετά φταίει ο Πούτιν και ο Ουκρανός.

Μετά όμως γατάκια, ήρθανε οι πρώτοι Έλληνες. Αυτοί γράφανε στη Γραμμική Β. Αναλφάβητοι άνθρωποι, ήρθανε ευτυχώς κάτι μυστήριοι με κόκκινους χιτώνες, από τα μέρη του δισέγγονου της Ιούς,του μπαμπά της Ευρώπης, η οποία Ιώ δεν ήταν από δω, τουρίστρια ήταν, ε και όπως περνούσε από τα νησιά και άλλα εξωτικά μέρη της εποχής, έδινε και κάνα όνομα. Το Μπανανία πάντως δεν το δωσε αυτή, είναι μεταγενέστερο.
Ήρθανε λοιπόν αυτοί οι καλοί τουρίστες και φέρανε τα γράμματα, και ευτυχώς που όταν δανειστήκανε οι Έλληνες τα γράμματα από το σόι της Ιούς της τουρίστριας (τρελό μωρό, για αυτό την λέγανε ιέρεια), μιλούσανε και είχανε επτά πτώσεις για τα ουσιαστικά στην προφορική, όπως φυσιολογικά συμβαίνει συνήθως, αλλιώς ακόμα στα δέντρα θα μασταν.
Βέβαια, οι κακές γλώσσες λένε ότι τα γράμματα τα ανακάλυψαν τα ξαδέρφια των Αρμενίων, κάτι Μήδες Φρύγες Ελλην...τζιζ τσομπάνηδες που κατεβήκανε με την λεγάμενη Ιώ υπτίως του Αιγαίου παροικούντες το όρος Αραράτ. Δεν ήτανε καλά παιδιά όμως και όταν ο Γιαννάκης έχασε το βασίλειο και η μαμά του τους πούλησε και σαν άλλη θεά του Φεγγαριού δήλωσε Αιγύπτια (το όνομα συπτωματικό, όπως και το άλφα ιώτα, βγαίνει από κάτι με κουπτά, τζικουπτά, όλα καλά γιατρέ), και έβαλε κέρατα στην κεφαλή και έκανε την αγελάδα, φύγανε για άλλα μέρη. Τη γουστάρανε βέβαια την αγελάδα οι έμποροι, αλλά μετά το γύρισαν.

Το μεγαλύτερο ανέκδοτο βέβαια δεν ήταν οι Μυτόγκες Μπρατσαράδες, οι πρώτοι Έλληνες οι αμόρφωτοι. Το μεγαλύτερο ανέκδοτο της αρχαιότητας που γελούσανε και οι κάτοικοι του σημερινού Μαρόccου, πριν υπάρξει το Μαρόkkο, ήταν ότι ο ΜΝ πήγε και έχτισε βασίλειο στη μέση της ερήμου. Ήταν τόσο αστείο, που οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, γελούσανε πριν καν δημιουργηθεί το βασίλειο. Υπάρχουν δε και τοιχογραφίες για το κωμικό τούτο γεγονός, από την εποχή που στην έρημο είχε δέντρα.
Περιμένανε αυτοί οι τύποι δε, πότε θα μηνύσει η Μήνις τα μαντάτα, και θα τα πάρει στο κρανίο, να φουσκώσουν τα νερά να φάνε κάνα ψάρι. Πέφτανε σαν τους παρλιακούς μέσα στο ποτάμι, με τα πέτρινα καμάκια τους, και ενώ κάνανε καμάκι στα ψάρια βρέχανε και τα πωπουδάκια τους.
Κάπως έτσι βγήκε και το αν δεν βρέξεις.... ψάρι δεν τρως.
Βέβαια επειδή την είχανε κάνει και λάστιχο, (γιατί καμάκι με πέτρινο καμάκι, άσε φίλε δεν) είχανε πολύ δυνατά χέρια. Τόσο δυνατά, που κάνανε τρύπες στον γρανίτη σαν τρυπάνι από διαμάντι. Ο Αλλαντίν μάλλον από κει καταγότανε, γιατί είχε και αυτός αδαμάντινο χαρακτήρα. Ζουμπάγανε εκεί ότι βρίσκανε, αφού δεν είχανε με τι να παίξουνε, και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η τέχνη της στίλβωσης.

Και επειδή κουράστηκα θα σας συνεχίσω την επόμενη φορά.
Θα σας πω για το πως ο Δώρος ο ξανθός χιονούλης, ο γιος του Έλληνα, και αδελφός του Αίολου του βάρβαρου και του Ξούθου, γνωστός σκιερ στην Ελβετία, κατέβηκε με δώρα γυρίζοντας από το μεταπτυχιακό του, και τα κανε όλα μπάχαλο.
Δεν ήταν Αιτωλός, δεν είχε μπαμπά τον Σκανδιναβό Απόλλωνα, ούτε ήξερε τον Άπι τον μυστήριο, το γιο του Φορωνέα, που επίσης δεν είχε καμία σχέση με τον Άπι του βασιλείου υπτίως του Αιγαίου.
Ουδεμία σχέση με την πόλη Δώρος της Φοινίκης, και φυσικά ο Κάδμος δεν ήταν Ακάδημος.

Και ένα μυστικό για τους μυημένους: Ούτε οι Μυκηναίοι είναι Έλληνες γατάκια. Ήρθαν από της Mykines, από τα Φερόε, που ούτε ξέρουνε γιατί το νησί τους λέγεται έτσι, και ήταν μπρατσαράδες και όχι μυτόγκες. Μη σου πω ήταν και ποντικοφάγοι, αφού το παραδοσιακό ζωντανό εκεί πάνω είναι το Mus Musculus mykinenssiensis, η γνωστή ποντικομαμή, Νορβηγοί φίλοι μου.
Κρατάτε σημειώσεις θα βάλω διαγώνισμα.