Τη σκέψη ακόμα [ευτυχώς] δεν μας την απαγόρεψε/απαγορεύει κανείς.

Όσο για τους ηλίθιους, έχουμε πει ότι είναι η πλειοψηφία δυστυχώς, και βεβαίως εξ αυτού του γεγονότος έχουν και την ανάλογη ισχύ. Την ισχύ της μάζας, του όχλου.

Αυτό που ζούμε είναι ένας έντεχνος ολοκληρωτισμός που με διάφορα προσχήματα εφαρμόζεται και αναπτύσσεται.

Τα χειρότερα δυστυχώς είναι μπροστά μας.

Ο έξυπνος τα βλέπει και τα αφουγκράζεται,
όμως δεν μπορεί να κάνει και πολλά, γιατί το σύστημα έχει τη δύναμη να τον απομονώσει και να τον συνθλίψει, εάν γίνει πολύ φωνακλάς ή πολύ ενοχλητικός.

Πηγαίνεις τη σήμερον ημέρα να εκφράσεις μια βάσιμη αμφιβολία, πχ για τα εμβόλια ή για τα μέτρα, κλπ, στα πλαίσια συζήτησης ή προβληματισμού
και αυτό που βλέπεις απέναντι είναι μια ακραία επίθεση ιεροεξεταστικού τύπου που δεν μπαίνει κάν στην ουσία του προβληματισμού αλλά πετάει αμέσως την ταμπέλα.

Ρωτάς για τη 'λογική' των μέτρων πχ. και αντί να πάρεις μια απάντηση ή να υπάρξει και μια δεύτερη σκέψη έστω από όλες τις πλευρές,
θα σου την πέσουν για να σε λυντσάρουν, επειδή κατ' αυτούς είσαι 'Αντιεμβολιαστής', Ψεκασμένος, κλπ

Οπότε δεν τίθεται θέμα να σωπάσει ο έξυπνος για να μην προσβάλλει τάχα τον ηλίθιο.
Σωπαίνει ο έξυπνος, γιατί οι ηλίθιοι είναι τόσοι πολλοί και είναι παντού και είναι και εξαγριωμένοι (από τα άλλα τους προβλήματα, πολλά από τα οποία αφορούν όλους μας ανεξαιρέτως) και επομένως ο έξυπνος σωπαίνει από φόβο και από ένστικτο επιβίωσης μέσα στον ηλίθιο όχλο που τον περιβάλλει.

Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Υποθέτω πως όταν αναφέρεσαι στην γνώση δεν εννοείς την κοινή γνώση (π.χ γνώση της Ιατρικής), γιατί εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αλλά κάποια μυστική ή μυστικιστική γνώση. Συνεπώς, θα προσπαθήσω να απαντήσω στα παραπάνω ερωτήματα, με βάση αυτό.

1. Όχι, δεν δικαιολογείται. Η μόνη ίσως δικαιολογία γι' αυτήν την υπεροψία, θα ήταν η εξής : Επειδή η γνώση (γενικότερα, είτε είναι μυστική είτε είναι κοινή) αποκτιέται δύσκολα, δηλ. με κόπο, με θυσίες - να μην πω βάσανα - με δυσκολίες δηλ. αυτό θα μπορούσε να δικαιολογεί κάπως την υπεροψία ενός γνώστη. Για να αποκτήσεις π.χ γνώση του πως να κάνεις μια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, ε, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, συνεπώς ένας τέτοιος γνώστης ιατρικής θα μπορούσε κάπως να δικαιολογηθεί ως υπερόπτης. Αλλά να σου πω κάτι : η πραγματική γνώση δεν αφήνει ίχνος υπεροψίας μέσα μας. Αντιθέτως, οι πραγματικοί γνώστες είναι στην πλειοψηφία τους, ταπεινοί άνθρωποι.

2. Αυτό εξαρτάται από το πού (σε ποιο κοινό δηλ) απευθύνεται. Εδώ το κοινό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Στους κουφούς δεν μπορείς να μιλήσεις. Δεν θα σε ακούσουν. Και να θες δηλ. Στους τυφλούς δεν μπορείς να δείξεις. Δεν θα δουν. Και να θες δηλ. Συνεπώς, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στο πού απευθύνεσαι. Ένα άσχετο και ανυποψίαστο κοινό, μπορεί εύκολα να σε παρεξηγήσει και να παρερμηνεύσει τα λόγια σου.

3. Αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του γνώστη. Άλλος το θεωρεί χρέος του, άλλος όχι, και κάποιος άλλος περιμένει να του ζητηθεί. Γενικά, καλό είναι να βοηθάς κάποιον όταν βλέπεις πως το χρειάζεται. Αλλά με διακριτικότητα και σεβασμό. Είναι μεγάλη συζήτηση αυτό. Πάντως, για να ξεκινήσεις να κάνεις share την γνώση σου θα πρέπει να ισχύουν σωρευτικά οι παρακάτω προϋποθέσεις κατά την άποψή μου :

Ι. Να γνωρίζεις πολύ καλά τον εαυτό σου σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορείς να τον ελέγχεις. (αυτό θα σε βοηθήσει όταν χρειαστεί να σταματήσεις το share ή όταν χρειαστεί να βάλεις όρια ή όταν βάλει όρια ο συνομιλητής σου. Το σταμάτημα δεν είναι εύκολο, όταν ξεκινήσεις).

ΙΙ. Να γνωρίζεις πολύ καλά το αντικείμενο της γνώσης, να είσαι κάτοχος αυτής της γνώσης, όχι με την απλή έννοια της κατοχής, αλλά να είσαι κύριος της γνώσης, να την έχεις βιώσει. Να έχεις πάθει δηλ. για να έχεις μάθει.

ΙΙΙ. Να είσαι σε θέση να παράγεις γνώση. Όλοι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο. Συνεπώς, θα πρέπει να μπορείς να παράγεις γνώση την οποία θα την προσαρμόζεις στο δικό τους αντιληπτικό επίπεδο.

Αυτές είναι μερικές σκέψεις μου ως απάντηση.