Αρκαδία. Ο αρχαίος τόπος συνυφάνθηκε με τον ανεπιτήδευτο τρόπο ζωής των ποιμένων κατοίκων της σε ένα ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον. Ο θεός Πάνας είχε δώσει στους ανθρώπους τον αυλό και η βουκολική μουσική και ποίηση στάθηκε πηγή έμπνευσης για πολύ μεταγενέστερες γενιές.

Ξεκινάει ο Θεόκριτος (3ος αι. π.Χ.) με τα «Ειδύλλια» και στη συνέχεια τον μιμείται ο Βιργίλιος (1ος αι. π.Χ.) με τα «Βουκολικά» («Εκλογές») που διαδόθηκαν εκτεταμένα και επηρέασαν την ευρωπαϊκή ρομαντική αντίληψη για αιώνες.

Το 17ο αιώνα, ο γάλλος ζωγράφος Νικολά Πουσσέν δημιουργεί με τη σειρά του ένα πίνακα που τον ονομάζει «Οι βοσκοί της Αρκαδίας» (1647). Παριστάνει 3 βοσκούς με αρχαϊκές ενδυμασίες που βρίσκονται από τη μια και από την άλλη πλευρά ενός τάφου. Φαίνεται να τους απασχολεί η φράση «ET IN ARCADIA EGO» που είναι χαραγμένη στον τάφο. Ο ένας έχει γονατίσει και τη διαβάζει. Ο άλλος κοιτάζει. Και ο τρίτος, με το σώμα στραμμένο προς τον τάφο, έχει γυρίσει το κεφάλι του και κοιτάζει ερωτηματικά μια γυναίκα με αινιγματικό βλέμμα. Η διάθεση όλων φανερώνει συλλογισμό, μελαγχολία, περίσκεψη. Συναισθήματα που προκαλεί ένας τάφος, συνειδητοποίηση της παροδικότητας ή αναζήτηση μιας ερμηνείας;

Τι σημαίνει η φράση; Πολύ άμεσα, βέβαια, «Και εγώ στην Αρκαδία». Όμως σε ποιον αναφέρεται; Στον άγνωστο, τυχαίο νεκρό; Στο Βιργίλιο; Στον κάθε περαστικό, όπως είναι οι βοσκοί; Στον ίδιο το θάνατο; Εκφράζει μια θλιβερή σκέψη, ότι ακόμα και αυτόν τον παραδεισένιο τόπο τον επισκέπτεται ο θάνατος, η φθορά, ότι όλα και όλοι κάποτε τελειώνουν; Ποιος, ή τι βρίσκεται στον τάφο; Τα πρόσωπα είναι συμβολικά; Ή όλα μαζί σημαίνουν κάτι άλλο;

Η φράση εντοπίζεται σε ένα από τα βουκολικά ποιήματα του Βιργίλιου. Είχε προηγηθεί (1622) ένας αντίστοιχος πίνακας του Τζοβάννι Φραντσέσκο Γκουερτσίνο, όμως ο πίνακας του Πουσσέν και το αλληγορικό (;) νόημά του έχει συζητηθεί περισσότερο. Ας επιστρέψουμε λοιπόν σε αυτόν.

Πολλοί θεωρούν ότι ο πίνακας του Πουσσέν (το τοπίο και ο τάφος) απεικονίζει ένα πραγματικό μνημείο στην περιοχή της πόλης Ρεν λε Σατώ, στη Γαλλία. Η πόλη σχετίζεται με μια παράξενη ιστορία, ότι ο ιερέας Μπερανζέ Σωνιέρ είχε ανακαλύψει στον εκεί καθεδρικό ναό το μυστικό για ένα θησαυρό των Ναϊτών. Ο Σωνιέρ ξαφνικά βρέθηκε με μεγάλα πλούτη που η προέλευσή τους δεν εξηγήθηκε ποτέ. Μήπως ο Πουσσέν μέσα από τον πίνακα και τους συμβολισμούς του (ο πίνακας έχει εντυπωσιακή γεωμετρία και σημειολογία) προσπαθούσε να δείξει το μέρος του θησαυρού;

Από μια άλλη πλευρά, θεωρείται ότι ο πίνακας του Πουσσέν αναφέρεται στην οικογένεια των Μεροβίγγειων (υποτίθεται ότι ήταν οι απόγονοι του Ιησού Χριστού και της Μαρίας Μαγδαληνής) από την οποία κατάγονται όχι μόνο οι μονάρχες της Ευρώπης, αλλά και ο Τζορτζ Μπους!
Εδώ πάλι πλέκεται ένα άλλο σενάριο, που υποστηρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε (τουλάχιστον στη θεϊκή του υπόσταση) και ότι ο χριστιανισμός ήταν ένα τέχνασμα της Ρώμης για να υποτάξει πολλούς λαούς «κάτω από την ίδια θρησκεία» και να διατηρεί τη συνοχή της αυτοκρατορίας της. Μια παλιότερη έκφραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σαν να λέμε.
Τέλος πάντων, οι απόγονοι αυτοί δημιούργησαν οικογένειες από γάμους με Βησιγότθους (οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στην Αρκαδία και στη Γαλλία) και εγκαθίδρυσαν τη μεροβίγγεια (merwig=μεγάλος πολεμιστής) δυναστεία που βασίλεψε στη Γαλατία από το 428 μέχρι το 751 και συνεχίζει να δίνει βασιλικούς (και όχι μόνο) απογόνους.

Όπως είναι αναμενόμενο σε κάθε τέτοιο περίπλοκο θέμα, σοβαροί και μη σοβαροί ερευνητές έχουν δώσει ένα σωρό «εξηγήσεις» και τα σενάρια, ως συνήθως, εμπλέκουν μυστικά τάγματα, αλχημιστικές αναζητήσεις, θησαυρούς, δισκοπότηρα, πολιτικές και θρησκευτικές συνωμοσίες και τα λοιπά και τα λοιπά.

Τι εννοούσε ο Πουσσέν;
Ή μήπως δεν εννοούσε απολύτως τίποτα και όλα αυτά θέλουμε να τα εννοούμε εμείς, καχύποπτοι ότι πίσω από το κάθε τι κρύβεται ένα μεγάλο μυστικό;

Άνθρωποι διαφορετικών προελεύσεων και εθνοτήτων από την βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας
μέχρι και τον εκ Ζακύνθου ούγο Φώσκολο
ενώθηκαν με αυτές τις λέξεις ως γνώστες της Αρκαδίας, και ανακάλυψαν ότι αυτή η φράση,
ET IN ARCADIA EGO μπορούσε να αναγραμματιστεί και να δώσει μια ακόμη πιο μεστή φραση:
I TEGO ARCANA DEI που σημαίνει "Κρατάω τα μυστυκά του Θεού".

Να πω την αμαρτία μου δεν διάβασα όλες τις σελίδες του θέματος
κι αν κάποιο μέλος έχει ήδη αναφερθεί σε αυτό που γράφω να με συγχωρέσετε.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

Αγαπητή Καποδίστρια, οι πηγές μου δεν είναι από το βιβλίο "Τα Μυστήρια του Ρεν-Λε-Σατό" του Henry Lincοln. Είναι από "Το άγιο αίμα και το άγιο Γκράαλ" των Χένρι Λίνκολν (συμμετέχει συγγραφικά και αυτός), Ριτσαρντ Λι και Μάικλ Μπεϊτζεντ - Εκδόσεις Εξάντας. Αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία.

---

quote:

---

Υ.Γ. Κηφέα,έχω το βιβλίο "Τα Μυστήρια του
Ρεν-Λε-Σατό",του Henry Lincoln,
το έχω διαβάσει,τα ξέρω όλα αυτά
και βαριέμαι αφάνταστα να πω ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ!!!

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

---

Υ.Γ. Κηφέα,έχω το βιβλίο "Τα Μυστήρια του
Ρεν-Λε-Σατό",του Henry Lincoln,
το έχω διαβάσει,τα ξέρω όλα αυτά
και βαριέμαι αφάνταστα να πω ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ!!!

Το πρώτο ερώτημα είναι αρκετά προφανές .

Ποια ήταν η πηγή των χρημάτων του Σονιέρ ;

Από πού μπορούσε να προέρχεται τόσο αιφνίδιος και τόσο τεράστιος πλούτος ;

Μήπως η εξήγηση ήταν τελικά πεζή ;

Ή μήπως υπήρχε κάτι ασυνήθιστο στην υπόθεση ;

Η τελευταία πιθανότητα κάνει το μυστήριο προκλητικό και δεν μπορούμε να αντισταθούμε στην παρόρμηση να παίξουμε τους αστυνομικούς αναζητήσεων .

Αρχίζομε εξετάζοντας τις εξηγήσεις που έχουν προτείνει διάφοροι ερευνητές .

Σύμφωνα με πολλούς από αυτούς , ο Σονιέρ είχε πραγματικά βρει κάποιον θησαυρό . Ήταν αρκετά πιθανή αυτή η υπόθεση δεδομένου ότι η ιστορία του χωριού και της γύρω περιοχής περιέχει πολλές πιθανές πηγές κρυμμένου χρυσού ή κοσμημάτων .

Στην προϊστορική εποχή , για παράδειγμα , η περιοχή γύρω από το Ρεν – λε – Σατό εθεωρείτο ιερός τόπος από τις κελτικές φυλές που ζούσαν εκεί και το ίδιο το χωριό , που κάποτε ονομαζόταν Rhédae (Ρήδονες) , είχε πάρει το όνομά του από αυτές τις φυλές .

Στη Ρωμαϊκή Εποχή η περιοχή ήταν μια μεγάλη και εύπορη κοινότητα, σημαντική για τα ορυχεία της και τις θερμές ιαματικές πηγές της . Και οι Ρωμαίοι θεωρούσαν ιερή την τοποθεσία . Μεταγενέστεροι ερευνητές έχουν εντοπίσει ίχνη πολλών παγανιστικών ναών .

Κατά τον έκτο αιώνα , το χωριουδάκι στην κορυφή του βουνού ήταν πόλη με τριάντα χιλιάδες κατοίκους .

Σε κάποια στιγμή , φαίνεται πως ήταν η βόρεια πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας όπου βασίλευαν οι Βησιγότθοι – ο τευτονικός λαός που κινήθηκε από την Κεντρική Ευρώπη προς τη Δύση , κατέλαβε τη Ρώμη , ανέτρεψε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εγκατέστησε την επικράτειά της και στις δύο πλευρές των Πυρηναίων .

Για άλλα πεντακόσια χρόνια , η πόλη υπήρξε η έδρα μιας σημαντικής κομητείας , της κομητείας του Ραζές .

Έπειτα , στις αρχές του 13ου αιώνα , μια στρατιά βορείων ιπποτών επετέθη στο Λαγκεντόκ για να εξαλείψει την αίρεση των Καθαρών ή Αλβιγηνών και να λεηλατήσει τα πλούσια λάφυρα της περιοχής .

Στο πλαίσιο των φρικαλεοτήτων της επονομαζόμενης Αλβιγηνής Σταυροφορίας , το Ρεν – λε – Σατό κατελήφθη και πέρασε από διάφορα χέρια ως φέουδο .

Εκατόν είκοσι πέντε χρόνια αργότερα , στη δεκαετία του 1360 , ο τοπικός πληθυσμός αποδεκατίστηκε από την πανώλη και το Ρεν – λε – Σατό καταστράφηκε λίγο αργότερα από περιπλανώμενους Καταλιανούς ληστές .