Σωστό.

quote:

---

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ο χρόνος και ο χώρος στο σύμπαν

---

Από την πλευρά της επιστήμης, η πρότασή σου είναι σωστή. Και μάλιστα αν θέλουμε να την επεκτείνουμε κιόλας, θα λέγαμε πως ο τρισ-διάστατος χώρος προκύπτει από την καμπυλότητα του δισ-διάστατου χώρου, ο οποίος δισδιάστατος χώρος προκύπτει από την καμπυλότητα του μονό-διάστατου χώρου, δηλ. μιας ευθείας που έχει αρχή και τέλος. Ο λόγος της καμπυλότητας είναι η βαρύτητα. Η 4η διάσταση (χρόνος) προκύπτει, θα μπορούσαμε να πούμε, από το συνεχές μιας αέναης εναλλαγής / ακολουθίας πάνω σε μια νοητή γραμμή (ευθεία) με μη καθορισμένη αρχή και μη καθορισμένο τέλος. Οι 4 διαστάσεις αποτελούν τον λεγόμενο χωροχρόνο ή χωροχρονικό συνεχές μέσα στο οποίο συμβαίνουν και εξελίσσονται όλα τα φυσικά φαινόμενα.

quote:

---

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ο χρόνος και ο χώρος στο σύμπαν

---

quote:

---

Λες *"η ύλη δεν υπάρχει πραγματικά σαν ύλη αλλά σαν άτομα". Και τα άτομα τι είναι ; Ύλη δεν είναι ;

---

Αγαπητέ φίλε, θα ήθελα αυτό που λες να μου το αποδείξεις (με μαθηματικά εννοείται). Θα ήθελα να μου αποδείξεις ότι η δύναμη που ασκείται σε ένα σώμα ισούται με την ενέργεια αυτού. Τίποτε άλλο.

*(A! επίσης, θα ήθελα να μου απαντήσεις τι είναι τα άτομα, αν όχι ύλη. Thanks!)

"Να θυμάσαι οτι ήρθες εδώ γιατί κατάλαβες την ανάγκη να παλαίψεις με τον εαυτό σου - και μόνον με τον εαυτό σου. Έτσι, να ευχαριστείς οποιονδήποτε σου προσφέρει αυτήν την ευκαιρία."

Edited by - seismic on 14/11/2018 22:45:51

Αυτό είναι το άτομο.

Τώρα, εσύ έρχεσαι εδώ και μας λες :

quote:

---

Όλα είναι διαιρετέα ακόμα και τα κουάρκ & λεπτόνια αρκεί να εφαρμοστεί μια μεγαλύτερη δύναμη επάνω τους από αυτή που τα συγκρατεί ενωμένα. Αυτό αποδεικνύει ότι η ύλη είναι ενέργεια και χωρίς ενέργεια δεν υφίσταται τίποτα.

---

Επίσης, από http://www.physics.ntua.gr/POPPHYS/articles/elpart.html#atom

quote:

---

ΠΡΩΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΕΤΡΟΝΙΑ

Νέα πειράματα, στην 2η και 3η δεκαετία του αιώνα μας, έδωσαν τη νέα πληροφορία ότι ο πυρήνας του ατόμου σχηματίζεται από δυο ειδών σωματίδια: το πρωτόνιο, με θετικό ηλεκτρικό φορτίο (ίσο κατ΄ απόλυτη τιμή με αυτό του ηλεκτρονίου), και το νετρόνιο που έχει σχεδόν την ίδια μάζα με το πρωτόνιο αλλά είναι ηλεκτρικά ουδέτερο.

ΚΟΥΑΡΚ*

Στην δεκαετία του '60 και του '70 έγινε κατανοητό, αρχικά θεωρητικά και κατόπιν επιβεβαιώθηκε και πειραματικά, ότι τα πρωτόνια και τα νετρόνια δεν είναι στοιχειώδη αλλά έχουν εσωτερική δομή: αποτελούνται δηλαδή από μικρότερα σωματίδια που ονομάστηκαν κουάρκ (quark). Τα κουάρκ παρουσιάζονται σε δυο είδη: το άνω (up) κουάρκ και το κάτω (down) κουάρκ. Τα κουάρκ είναι ηλεκτρικά φορτισμένα: το άνω κουάρκ έχει φορτίο +2/3 (σε μονάδες του φορτίου του ηλεκτρονίου που θεωρούμε ότι έχει φορτίο -1. Βλέπε σχετική σημείωση), ενώ το κάτω κουάρκ έχει φορτίο -1/3. Το πρωτόνιο αποτελείται από 2 άνω κουάρκ και 1 κάτω κουάρκ, ενώ το νετρόνιο από 2 κάτω κουάρκ και 1 άνω κουάρκ
(προσέξτε τα ηλεκτρικά φορτία: πρωτόνιο = 2*2/3-1*1/3=1, νετρόνιο=2*(-1/3)+1*2/3=0)

- Τα κλασματικά ηλεκτρικά φορτία των κουάρκ σίγουρα ανατρέπουν το αξίωμα που έχουμε μάθει σαν μαθητές του Γυμνασίου, το οποίο αναφέρει ότι όλα τα φορτία που παρουσιάζονται στη φύση είναι ακέραια πολλαπλάσια του φορτίου του ηλεκτρονίου. Το αξίωμα αυτό δεν καταρρίπτεται με τις παρατηρήσεις μας για τα φορτία των κουάρκ. Απλά πρέπει να συμπληρωθεί. Πράγματι δεν παρατηρούνται ΕΛΕΥΘΕΡΑ σωματίδια στη φύση με φορτίο μη ακέραιο πολλαπλάσιο του ηλεκτρονίου. Η προσθήκη της λέξης "ΕΛΕΥΘΕΡΑ" λοιπόν μας οδηγεί ότι τα κουάρκ δεν παρατηρούνται ποτέ ελεύθερα, αλλά πάντα σε κατάλληλους συνδυασμούς (όπως αυτούς του πρωτονίου και του νετρονίου) ώστε το συνολικό φορτίο να συμφωνεί με το αξίωμα. Υπεύθυνη για την λεγόμενη "σκλαβιά" (slavery) των κουάρκ είναι η κβαντική χρωμοδυναμική, η θεωρία που διέπει τις αλληλεπιδράσεις τους.

Η 1η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ

Μ' αυτά τα στοιχεία μπορούμε τώρα να περιγράψουμε όλη τη φύση, εμάς τους ίδιους, το σύμπαν ολόκληρο. Πράγματι, η σημερινή επιστήμη της δομής της ύλης, η ΦΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ, χρειάζεται μόνο 4 βασικούς δομικούς λίθους για να χτίσει τον σημερινό κόσμο. Το άνω και το κάτω κουάρκ, το ηλεκτρόνιο και επιπλέον ένα πολύ παράξενο σωματίδιο, το νετρίνο. Αυτό το τελευταίο είχε προβλεφθεί από τον Πάολι (Wolfgang Pauli) από το 1930, αλλά μόνο το 1956 αποδείχθηκε και πειραματικά η ύπαρξή του. Είναι ένα ουδέτερο ηλεκτρικά σωματίδιο με εκπληκτικά μικρή μάζα (στη πραγματικότητα η μάζα του είναι μικρότερη από το σφάλμα που κάνουν οι πειραματικές συσκευές και θεωρητικά το αντιμετωπίζουμε σαν να μην έχει μάζα, κάτι τελείως αποδεκτό κατά τη ειδική θεωρία της σχετικότητας. Βλέπε σχετική σημείωση). Το νετρίνο εμφανίζεται σαν προϊόν της διάσπασης του νετρονίου. Το ηλεκτρόνιο και το νετρίνο ονομάζονται λεπτόνια (από την λέξη "λεπτός"). Στη πρώτη γραμμή του πίνακα φαίνονται ακριβώς οι τέσσερεις αυτοί βασικοί δομικοί λίθοι της φύσης με τα αντίστοιχα ηλεκτρικά φορτία τους.

Η 2η ΚΑΙ 3η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ

Παρόλο που τα τέσσερα αυτά σωματίδια σχηματίζουν την ύλη όλου του (σημερινού) σύμπαντος, στα πειράματα που γίνονται (και, όπως πιστεύουμε, επίσης κατά τα πρώτα δευτερόλεπτα της δημιουργίας του σύμπαντος), εμφανίζονται και άλλα σωματίδια που έχουν όμως εκπληκτικές ομοιότητες με τα τέσσερα που προαναφέραμε και που θα ονομάζουμε σαν 1η γενιά. Πράγματι λοιπόν, εμφανίζονται άλλες 2 γενιές σωματιδίων, η κάθε μια με 2 λεπτόνια και με 2 κουάρκ. Στη 2η γενιά έχουμε το σωματίδιο μ και το δικό του νετρίνο (διαφορετικό από αυτό της πρώτης γενιάς) για λεπτόνια καθώς και το γοητευτικό (charm) και το παράξενο (strange) κουάρκ με φορτία ακριβώς αντίστοιχα με τα σωματίδια της πρώτης γενιάς (βλέπε τον πίνακα). Οι ομοιότητες συνεχίζουν και σε άλλες ιδιότητες εκτός από τη μάζα: η 2η γενια είναι πιο βαριά από την 1η. Στη 3η γενιά εμφανίζονται το σωματίδιο τ και το δικό του νετρίνο για λεπτόνια και το υψηλό (top) και το χαμηλό (bottom) κουάρκ (κατ' άλλους κορυφή και πυθμένας). Και πάλι η 3η γενιά εμφανίζεται ακόμα πιο βαριά. Είναι γεγονός ότι η ύπαρξη των 3 γενιών, με πανομοιότυπα χαρακτηριστικά, αποτελεί ένα από τα αναπάντητα ακόμα ερωτήματα της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων. Πάντως τα πειράματα συνηγορούν στην ύπαρξη 3 και όχι περισσότερων γενιών.

---

Καλά, στην Ελλάδα αγαπητέ, μην περιμένεις και πολλά πράγματα. Αν είχες κα'να κολλητό σε καμιά διεύθυνση πολεοδομίας, κα'να μπάρμπα βουλευτή, ε, ίσως κάτι να γινόταν.

«…. Η διατήρηση της ενέργειας είναι δυσκολονόητη …. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μια όχι και τόσο έξυπνη αναλογία για να (την) εξηγήσω …

Φανταστείτε ότι μια μητέρα αφήνει το παδί της μόνο, σ’ ένα δωμάτιο με 28 κύβους από εντελώς άφθαρτη ύλη. Το παδί παίζει με τους κύβους όλη την ημέρα. Όταν επιστρέφει η μητέρα του, βρίσκει ότι οι κύβοι είναι ακόμη 28. Κάθε φορά ελέγχει μήπως χάθηκε κανένας. Αυτό συνεχίζεται για μερικές μέρες.

Ξαφνικά, επιστρέφοντας μια μέρα, διαπιστώνει πως οι κύβοι είναι 27. Βρίσκει όμως έναν έξω από το παράθυρο όπου τον είχε πετάξει το παιδί.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να λάβει υπ’ όψη του κανείς όταν πρόκειται για νόμους διατήρησης, είναι ότι αυτό που προσπαθεί να ελέγξει, δεν διαφεύγει από κάπου. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί με τον αντίθετο ακριβώς τρόπο, αν δηλαδή ένα άλλο παιδί ερχόταν να παίξει με το παιδί στο δωμάτιο φέρνοντας μαζί του μερικούς κύβους. Είναι φανερό ότι τέτοια ζητήματα πρέπει να λάβει κανείς υπ’ όψη του όταν μελετά τους νόμους διατήρησης. Ας υποθέσουμε ότι κάποια μέρα μπαίνει η μητέρα στο δωμάτιο, μετρά τους κύβους και τους βρίσκει μόνο 25.

Υποψιάζεται, ωστόσο, ότι το παιδί έχει κρύψει τους άλλους τρεις μέσα σ’ ένα κουτί παιχνιδιών.

Του λέει λοιπόν: «Θ’ ανοίξω το κουτί». «Όχι», της λέει το παιδί, «δεν μπορείς να το αγγίξεις».

H μητέρα του όμως είναι πολύ έξυπνη και του απαντά: «Ξέρω ότι το κουτί ζυγίζει άδειο 16 ουγγιές και ότι κάθε κύβος ζυγίζει 3 ουγγιές. Δεν έχω, λοιπόν, παρά να ζυγίσω το κουτί». Έτσι ο συνολικός αριθμός των κύβων θα είναι:

και αυτό ισούται με 28. Προς στιγμήν η μέθοδος αποδίδει. Κάποια μέρα όμως το εν λόγω άθροισμα δεν δίνει τη σωστή τιμή. Τότε η μητέρα παρατηρεί πως η στάθμη του βρώμικου νερού στο νεροχύτη έχει αλλάξει. Ξέρει ότι το βάθος του νερού είναι 6 ίντσες όταν δεν υπάρχει μέσα κάποιος κύβος και ότι θα ανέβαινε κατά το ¼ της ίντσας αν βρισκόταν μέσα ένας κύβος. Προσθέτει, λοιπόν, στο άθροισμα ένα ακόμη όρο και έχει τώρα:

Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα απ’ ότι προσπάθησα…»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο χαρακτήρας του φυσικού νόμου» του Richard Feynman.

"Να θυμάσαι οτι ήρθες εδώ γιατί κατάλαβες την ανάγκη να παλαίψεις με τον εαυτό σου - και μόνον με τον εαυτό σου. Έτσι, να ευχαριστείς οποιονδήποτε σου προσφέρει αυτήν την ευκαιρία."

Το θέμα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, και θα ήθελα να συμμετέχω, αν φυσικά το επιθυμεί και ο θεματοθετης. Κατ'εμέ, το θέμα στην πραγματικότητα κρύβει δύο σκέλη, από τη μια το Χώρο και το Χρόνο και πως αυτοί αλληλεπιδρούν, και από την άλλη το πολύ δύσκολο ερώτημα, του ποια είναι η πραγματική "φύση" του ανθρώπου, και κυρίως του ποια είναι η πραγματική "θέση" του ανθρώπου, στο Όλο που τον περιβάλλει, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Βλέπω ότι έχετε επικεντρωθεί στο πρώτο.
Να πω επί τη ευκαιρία εδώ, ότι Νικόμαχε θα λείψεις από μια τέτοια συζήτηση, να μου τα χώνεις και να σε ζορίζω, θυμίζοντας μου πόσο χαζός και εξυπνος μπορω να είμαι ταυτόχρονα. Καλό ταξίδι φίλε, και να σαι πάντα καλά εκεί που βρίσκεσαι. Να ξέρεις πως απέναντι σου υπήρξα πάντα αληθινός σε αυτόν τον μικρό χώρο που επικοινωνήσαμε, και θα έχεις πάντα τον αμέριστο σεβασμό μου.

Όσον αφορά το θέμα μας, seismic η άποψη μου είναι πως η διατύπωση της πρώτης ερώτησης, στην οποία εν μέρει συμφώνησε και ο kangaroo, είναι...λάθος.

Και εξηγούμαι, τονίζοντας από την αρχή πως οι απόψεις είναι καθαρά προσωπικές.

Είναι αδύνατον να ορίσεις ένα μετρικό αριθμητικό σύστημα για να ορίσεις τον χώρο και τον χρόνο, γιατί μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Στην πραγματικότητα μπορείς να ορίσεις δύο διαφορετικά μετρικά συστήματα, και να παρατηρήσεις πως αυτά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Ο άνθρωπος, μπορεί να το κατανοήσει αυτό τεμνοντας δύο σημεία με μια ευθεία ας πούμε πάνω σε δύο κομμάτια χαρτί, όπου στο ένα θα μετράμε τις αποστάσεις με μήκος, και στο άλλο με ας πούμε λεπτά.
Επειδή όμως ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι μονοδιάστατοι, θα πρέπει να πούμε εδώ ότι ο ενας στην πραγματικότητα περνάει μέσα από τον άλλο, αλληλεπιδρώντας.Θα μπορούσα να το περιγράψω, σαν ο χρόνος να είναι μια θάλασσα, και ο χώρος ένα υποβρύχιο που ταξιδεύει μέσα σε αυτή.(αν και ένα λιγότερο στερεό αντικείμενο θα περιέγραφε καλύτερα την κατάσταση).

Ο Χώρος τώρα μπαίνοντας στη θάλασσα του χρόνου στην αρχή, από όπου μπορούμε και να αρχίσουμε να τον μετράμε, είτε από εξωγενή ώθηση είτε από το ρεύμα της θάλασσας, έχει μια ταχύτητα, ανάλογα πάντα με το που τοποθετείσαι σε αυτόν (τον Χρόνο!όχι τον χώρο), η οποία για σένα θα είναι και η μοναδική που μπορείς να αντιληφθείς, καθώς "βλέπεις" την όλη διαδικασία από μέσα.
Έτσι, και για τον αστροναύτη και αυτόν που βρίσκεται στη γη ο χρόνος περνάει κανονικά, όμως όταν ο πρώτος επιστρέφει στη γη είναι ελαφρώς νεότερος από αυτόν που έμεινε σε αυτήν, με σημείο αναφοράς την διαφορετική αλληλεπίδραση χώρου/χρόνου, που ένας επιστήμονας του χώρου μπορεί να εξηγήσει σαφώς καλύτερα από μένα.

Το τι βλέπουμε ως χώρο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το αποτύπωμα της "τριβής" αυτών των δύο διαφορετικών καταστάσεων/διαστάσεων/πραγματικοτήτων, όπως θες πες το.Σαν το αποτύπωμα που αφήνει το πόδι στην άμμο ή το σχημα κάτι φαινομενικά αοράτου όταν κινείται στο νερό.

Για μένα, το πραγματικό ερώτημα, είναι το δεύτερο από αυτά που ανέφερα παραπάνω.
Ο άνθρωπος.
Κινουμενος πάντα με την αρχική ταχύτητα του καραβιού, μη μπορώντας να τη σταματήσει, είναι το μόνο ον που γνωρίζω που έχει τη δυνατότητα να αλλάζει πορεία, δημιουργώντας στην ουσία πραγματικότητα, ενώ φαινομενικά τα πάντα γύρω του κρατούν σταθερή πορεία, σαν έρμαιο του ρεύματος που τα παρασύρει. Παίρνει αποφάσεις και καθορίζει το μέλλον του και όχι μόνο το δικό του. Επεμβαίνει στη φυσική ροή των πραγμάτων.Εδώ βέβαια, μπορούμε να σταθούμε και στο κατά πόσο το σύμπαν σαν ολότητα είναι λιγότερο ζωντανό από αυτά που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως ζωντανά, κατά πόσο το "ταξίδι"μας ορίζεται από μια εξωγενή πρόθεση/διάνοια, αν εμείς είμαστε με κάποιο τρόπο μέρος της ή συνδεδεμένοι με αυτή, αλλά ας το κρατησω πιο απλό.

Αν κατανοησες τα παραπάνω κατανοείς τη σημαντικότητα αυτού που σου λέω.
Είναι σας ο άνθρωπος να είναι δύο πράγματα, σε δύο διαφορετικά "μέρη", σαν η πηγή να είναι σε σημείο παρατηρητή και η εντολή να εκφράζεται εντός αυτού που αναγνωριζουμε ως πραγματικό κόσμο.

Για να το εξετάσουμε όμως αυτό, θέλει μια τελείως διαφορετική προσέγγιση, αυτή του ηλεκτρονικού υπολογιστή που είδα ότι ανέφερες παραπάνω. Αν δε βαρεθηκατε ηδη την επιπέδου δημοτικού γνώμη μου, θα εκφράσω την άποψη μου σε επόμενο ποστ, χρόνο να χουμε.
Όπως και να χει, διαβάζω το θέμα με πολύ ενδιαφέρον.

https://www.youtube.com/watch?v=KtJhy4TmUo0

Νιάου νιάου νιάου φρρρρρρρ...

Edited by - Italos on 20/11/2018 16:17:56

http://antiseismic-systems.com/

Edited by - seismic on 20/11/2018 18:30:33

Edited by - seismic on 20/11/2018 18:35:40

Ακριβώς αγαπητέ seismic.
Η Επιστήμη δια της εφαρμοσμένης έρευνας εξήγαγε το αποδεικτικό συμπέρασμά της
σχετικά με τα θέματα της κοσμογονίας: http://www.acrobase.eu/showpost.php?p=815782&postcount=3