Για να μιλάμε για αρχαιότερη σοφία πρέπει να αναφερόμαστε σε κάτι εκτός του κόσμου μας.
Γιατί εντός του κόσμου μας, οι πληροφορίες ήταν, είναι και θα είναι εκεί.
Τίποτα δεν είναι εντελώς πρωτότυπο, γιατί όλα ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο. Πιο καταπληκτικό θα ήταν, αν είχαν ανακαλύψει την πρωτογενή πηγή.
Αυτή που οι επιστήμονες αναφέρουν ως άπειρο σημείο στην αρχή, αυτό που οι Χριστιανοί αναφέρουν ως Θεό της Δημιουργίας κτλ.

Αν τώρα αναφέρεσαι σε εξωγενή παράγοντα, δλδ ότι έχουν ανακαλύψει τι έχει δημιουργήσει τον κόσμο, ενώ ήδη υπήρχε πριν από αυτόν, τότε ναι μιλάμε για αρχαιότερη γνώση.

Αλλά και αυτό, δεν θα τους έκανε σοφούς. Σοφός δεν είναι αυτός που γνωρίζει, σοφός είναι αυτός που κατανοεί εκ των έσω.
Αυτό δε, το έχει αποδείξει η σύντομη? ιστορία της ανθρωπότητας.

Το επίθετο "Πεφωτισμένοι" λοιπόν είναι σχετικό φίλε μου.
Είναι μια ιδιότητα με τον τρόπο που θες να το χρησιμοποιήσεις, που υποδηλώνει βαθειά και πλήρη κατανόηση, που σε κάνει Δάσκαλο. Με την πολύ βαριά σημασία της λέξης Δάσκαλος.

Αλλιώς είναι απλά ένα επίθετο. Και το Έλληνας πεφωτισμένος σημαίνει, και δεν βλέπω πολλούς γύρω μου.

quote:

---

Τα πάντα στο σύμπαν εμείς τα δημιουργούμε, είναι μια διαπίστωση και μια διδασκαλία που γίνεται σε αρκετά αποκρυφιστικά μυητικά συστήματα.

---

Νιάου νιάου νιάου φρρρρρρρ...

Και ναι και όχι. Εδώ έχεις και δίκαιο και άδικο.

Από τη στιγμή που μιλάμε για μια Οντότητα, Ύπαρξη, Νόηση, που δημιούργησε το Συν-παν, αυτό θα είναι δημιουργημένο με βάση το πως Αυτή αντιλαμβάνεται.

Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι το δημιούργημα δεν δρα μετά ανεξάρτητα, μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του Δημιουργού της.
Σημαίνει ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτές τις δυνατότητες.

Είμαστε μαριονέτες, στο βαθμό του ότι ως εξωτερικός παράγοντας μπορεί όποτε θέλει να παρέμβει στα τεκταινόμενα, και εμείς να μην πάρουμε χαμπάρι. Τα τεκταινόμενα όμως, είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας.

Ακόμα, ο άνθρωπος κάνει συνήθως το λάθος να θεωρεί εαυτόν ως το μόνο έμψυχο πράμα στον κόσμο, άντε και τα ζώα και τα φυτά.
Από τη στιγμή που ο κόσμος όλος είναι Κτίση, τα πάντα είναι έν-ψυχα.
Η Γη, είναι μια οντότητα που αποτελείται από επιμέρους, κάποια από αυτά τα επιμέρους είμαστε εμείς. Ο κάθε πλανήτης δε, ο κάθε γαλαξίας, το ίδιο.

Κάποιοι το συμπτύξανε όλο αυτό με τη λέξη αιθέρας. Κάποιοι μεταγενέστερα μιλήσανε για Μάτριξ. Όλοι προσπαθούν να περιγράψουν το ίδιο πράμα.

Για να κλείσω τα παραπάνω, αν μιλούσαμε για έναν Θεό, να ονοματίσουμε έτσι κάπως αυτό το κάτι που προϋπήρχε, είμαστε μάλλον διαφορετικές εκφάνσεις αυτού του Θεού, όλοι μεν ενωμένοι υπό του Αιθέρα, υπό μιας Ψυχής, όπως θες πες το, αλλά διαφορετικοί μεταξύ μας.
Αυτή η διαφορετικότητα, είναι πολύ σημαντική στο ρόλο που παίζει η Επιλογή στη ζωή μας.

Η ελεύθερη Βούληση, είναι κάτι που μπορεί να σε φέρει και σε αντίθεση με τις Αρχές και τις Δυνάμεις. Αυτό βέβαια θα σε οδηγήσει μάλλον σε αυτοκαταστροφή. Και όμως έχεις τη δυνατότητα να πάρεις και αυτόν τον δρόμο.

Η Ελεύθερη Βούληση δε, είναι αυτό που διαφοροποιεί το παιχνίδι της ζωής από αυτό του Sims 3. Ένας, Sim, δεν θα πατήσει ποτέ μόνος του το Exit. Ούτε θα πάρει τόσο λάθος δρόμο που για να γαντζωθεί από τη ζωή όντας ψυχικά νεκρός, θα "τρώει" την ζωή των άλλων.

Το μαριονέτα λοιπόν είναι βαριά λέξη, περισσότερο ένας παίχτης χαμηλού level είναι ο άνθρωπος, σε ένα παιχνίδι DND. Κάποιοι ανεβαίνουν επίπεδα, κάποιοι μένουν πάντα Commoners.

Περίμενες να μην είναι κομήτης; Από τον καιρό που έκανα εγγραφή (περίπου τρία χρόνια πριν),παρατηρώ το ίδιο μοτίβο μια-δυο φορές το δίμηνο,να μπαίνει ένας με ένα σεντόνι, να αραδιάζει τα ίδια με κάποιες παραλλαγές και να εξαφανίζεται. Προφανώς πρόκειται για ένα και μοναδικό άτομο, το οποίο (λογικά) έχει μπόλικο ελεύθερο χρόνο...

Όσον αφορά στα ερωτήματα που έθεσες, όσο μεγαλώνω, τείνω να συμφωνώ με τους σοφιστές -και πιο συγκεκριμένα με τον Πρωταγόρα- στο ότι είναι τόσο μικρή η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής και τόσο "μακρινά" αυτά που ψάχνουμε, που καθιστούν ανώφελη την αναζήτησή τους.

Σε κάθε περίπτωση, καλύτερα να μην θέτουμε τόσο βαρύγδουπα ερωτήματα, αλλά να επικεντρωνόμαστε και να παρατηρούμε τα απλά, τα καθημερινά, ξεκινώντας από τον ίδιο μας τον εαυτό. Μπορεί και να βρούμε απαντήσεις που θα μας κάνουν να εκπλαγούμε

Ο λόγος που μπαίνω και απαντάω φίλε Ηλία σε τέτοιου είδους άτομα, δεν είναι γιατί περιμένω κάποια απάντηση, αλλά για τα 10-15 πιτσιρίκια που θα "περάσουν" και από αυτό το Φόρουμ και θα επηρεαστούν από το ύφος του "γνώστη". Να τα κάνω να καταλάβουν ότι πρώτα από όλα πρέπει να φιλτράρουν οι ίδιοι τι είναι αυτό ακριβώς που διαβάζουν. Η παπαγαλία και η ημιμάθεια είναι ο χειρότερος σύμβουλος, σε έναν κόσμο που μεγαλώνει "παπαγάλους".
Για τα 10 παιδιά φίλε μου, τόσο ρομαντικός...

Από κει και πέρα, θα συμφωνήσω, στα απλά κρύβεται η αλήθεια, και η ευτυχία επίσης.

Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.
Όμως δεν είναι ανώφελα.
Το να αναρωτιέσαι να αμφισβητείς και να ψάχνεσαι γενικότερα στη ζωή σου, σε κάνει πιο οξυδερκή.

Μιας και πιάσαμε τους αρχαίους...γενικότερα από μικρός είχα μια κλίση προς τον Σωκράτη, ακόμα και πριν μάθω κάτι για αυτόν...

Γενικά όμως προσπαθώ να διαμορφώνω τη δική μου άποψη σε αυτά που καταπιάνομαι.

Κρύβει τόσες παγίδες για κάποιον εντυπωσιασμένο η παραπάνω φράση, που ουσιαστικά είναι και ο λόγος που μπήκα για να γράψω.

Μπορείς να χωρέσεις μέσα εγωισμό, αλαζονεία, όλα τα κακά που κουβαλάει ως ύπαρξη ο άνθρωπος.
Πουθενά στο παραπάνω κείμενο, δεν χρησιμοποιήθηκε η λέξη σεβασμός.
Σεβασμός στον άλλο, στη ζωή την ίδια, σε τίποτα.

Ουσιαστικά, όσο χυμαδιό και αν είναι το παραπάνω κείμενο που άνοιξε το θέμα, αυτή η φράση σαν κλου είναι και η χειρότερη εντύπωση που θα μπορούσε να αφήσει στον αναγνώστη, έστω και υποσυνείδητα.

Νιάου νιάου νιάου φρρρρρρρ...

Όταν μπαίνεις σε μια κατηγορία θεμάτων, π.χ ''Η ΨΥΧΗ'' που είμαστε τώρα, πάνω δεξιά έχει μια μπάρα. Εκεί θα επιλέξεις το ''εμφάνιση όλων των θεμάτων''.

Το φυσικό σώμα είναι φθαρτή ύλη γερνά και πεθαίνει όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή πεθαίνουν, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλα τα ζώα ακόμα και με τα φυτά. Ο άνθρωπος κάνει το λάθος να αντιλαμβάνεται το ΕΓΩ του μόνο με το φυσικό σώμα όπως κάνουν και τα ζώα. Αυτό θεωρείται φυσιολογικό επειδή αυτό αντιλαμβάνεται με τις φυσικές του αισθήσεις το άλλο το αστρικό δεν το αντιλαμβάνεται με τις φυσικές αισθήσεις συνεπώς όσο ζει δεν το αναγνωρίζει. Ο άνθρωπος ειδικότερα έχει κάτι που δεν έχουν τα υπόλοιπα ζώα την νοημοσύνη, το προσόν αυτό θα μπορούσε να τον βοηθήσει κάτω από κατάλληλες συνθήκες να το αντιληφθεί αυτή είναι η μοναδική διαφορά με τα ζώα, δυστυχώς συμβαίνει σπάνια γι΄αυτό η ανθρωπότητα έχει ακολουθήσει τόσο λανθασμένο δρόμο.

Φίλε Μαυρίκιε δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τα ζώα αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εμείς. Βασικά, ούτε για τα φυτά είμαι ιδιαίτερα βέβαιος ότι δεν αντιλαμβάνονται με τον δικό τους τρόπο.
Το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, πλην εμάς, είναι ξεκάθαρα "δεμένο" με τον πλανήτη μας. Με τη φύση και τη φύση τους εν γένει. Αυτό δεν τα κάνει κατώτερης αντίληψης, τα κάνει διαφορετικά. Για να μη μιλήσω για άλλα πλάσματα και με πείτε γραφικό.

Έχεις παρατηρήσει γάτα να ακολουθεί με το βλέμμα της... το τίποτα και να του νιαουρίζει;

Φυτά, που αν τα χαιδεύεις και τους μιλάς καρποφορούν και ανθίζουν περισσότερο από τα υπόλοιπα;

Σκύλους, που δεν πατάνε σε κάποια δάση για κανένα λόγο ή αν πατήσουν το προσπερνάνε χωρίς να μυρίσουν τίποτα, σα να μη γουστάρουν που είναι εκεί;

Πραγματικά, δεν έχουμε ιδέα τι σκέφτονται. Όνειρα πάντως βλέπουν, και εφιάλτες ενίοτε.

Ίσως, αντί να συμβαίνει αυτό που νομίζουμε, ότι έχουμε ερωτήματα για την ύπαρξη μας, άρα είμαστε οι γαμάτοι ενώ τα υπόλοιπα ζώα όχι, να συμβαίνει γιατί αυτά ξέρουν το ρόλο τους, όντας απόλυτα κομμάτι αυτού του πλανήτη.
Εξάλλου, έχουν ξεκάθαρες δομές στην κοινωνία τους.

Ο άνθρωπος, δείχνει να μην ανήκει αποκλειστικά σε αυτή τη γωνιά του σύμπαντος.
Και εξελικτικά να το πάρεις, καταναλώνουμε όλους τους πόρους και ήδη κοιτάμε για αλλού. Σωματικά έχουμε ανάγκη ότι υπάρχει γύρω μας, αλλά το μέσα μας παράγει κοινωνίες μακριά από οτιδήποτε άλλο ζωντανό.
Ο άνθρωπος έχει πνευματικό χάος μέσα του, σαν να έχει... δυο φύσεις...δύο πνευματικές υποστάσεις, ή σαν κάτι να πήγε λάθος στο "σχεδιασμό" του.

Ίσως αυτή η ίδια η εξέλιξη μας να είναι μια προσπάθεια να φτάσουμε αυτό το κάτι μας που δεν ανήκει εδώ.

Η απλά είμαστε παρασιτικά όντα σε μια Ερμητική κλίμακα, όπου ο πλανήτης είναι κάτι που ούτε φαίνεται, σε έναν πολυδιάστατο κόσμο, στο παχύ έντερο ενός τύπου που νοσεί και σε "λίγο" θα μας κοπανήσει μια "αντιβίωση" να ισιώσουμε.
Σε μια κλίμακα χρόνου που για εμάς θα φαίνεται αιώνια.

Κλείνοντας, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι τα ζώα δεν αντιλαμβάνονται την πνευματική τους υπόσταση. Ούτε το αντίθετο, αλλά δεν παύουν να με εκπλήσσουν.

Αιρετικέ,

τους μουλωχτούς και τους πονηρίδηδες ποτέ δεν του συμπάθησα. Δεν ξέρω αν ο θεματοθέτης είναι άλλος ένας τέτοιος ή ένας πιτσιρικάς παραπλανημένος ή τρολλ, αλλά το γεγονός ότι εξαφανίστηκε, δεν είναι καλό στοιχείο.

Τα ζώα και τα φυτά όπως είναι γνωστό συμπεριφέρονται με βάση τα ένστικτα της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής τα οποία έχει και ο άνθρωπος, σε αυτό που υπερέχουμε είναι η νοημοσύνη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το καλό αλλά και για το κακό.

Τα ζώα έχουν συγκεκριμένους κώδικες στη δομή των κοινωνιών τους.
Λειτουργούν με αυτούς και δεν τους αλλάζουν, αλλά αυτό δεν τα κάνει να στερούνται νοημοσύνης. Έχουν προτιμήσεις, συμπάθειες και αντιπάθειες, χαρακτήρες, χούγια.

Αλλά ας αφήσω στην άκρη την συναισθηματική νοημοσύνη.

Νοημοσύνη είναι για τα δικά μας μέτρα τα δελφίνια να μαθαίνουν σε ανθρώπους πως να ψαρεύουν.

Νοημοσύνη είναι για τα δικά μας μέτρα γορίλλες να μαθαίνουν νοηματική.

Νοημοσύνη είναι για τα δικά μας μέτρα λιοντάρι να έχει καβάτζα δεύτερη οικογένεια κρυμμένη μη και του σφετεριστούν τα πρωτεία.

Νοημοσύνη είναι για τα δικά μας μέτρα ο σκύλος μου να ανοίγει το φως, μετά να ανοίγει την πόρτα με το χερούλι και να σπρώχνει την μπαλκονόπορτα και να βγαίνει έξω.

Αλλά αυτά , είναι για τα δικά μας μέτρα.

Για να καταλάβουμε τη νοημοσύνη τους στα δικά τους μέτρα, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε την δική τους κοινωνία.

Η δική μας νοημοσύνη τώρα, δεν χρησιμοποιείται μόνο για κακό και κακό, χρησιμοποιείται και εις βάρος μας (κυρίως) ή υπέρ μας ως είδος, δηλαδή για σωστό και λάθος. Το πε πολύ ωραία ο Ηλίας παραπάνω, ο άνθρωπος τείνει να εξαλείψει τη συλλογικότητα ως είδος. Που είναι και τεράστιο λάθος.

Το να καις τον Αμαζόνιο για κέρδος, δεν δείχνει νοημοσύνη, αφού θα το πληρώσεις πικρά σε βάθος χρόνου, δείχνει ηλιθιότητα. Η παντελής ανικανότητα να τηρήσεις κάποιους κανόνες στην κοινωνία σου με σκοπό την ευημερία σου, οδηγούμενος πάντα από πρόσκαιρα συμφέροντα δεν δείχνει νοημοσύνη, δείχνει τη βλακεία μας.

Η κοινωνία που έχουμε φτιάξει λίγα κέρδη μας αποφέρει, τα οποία λόγω βασικών μας χαρακτηριστικών όπως η πλεονεξία και ο εγωκεντρισμός, μας οδηγούν με ταχείς ρυθμούς στην καταστροφή μας.

Τα ζώα δεν έχουν τέτοια θέματα. Εγώ θα μαντρώσω 10000 σφαχτά για να χω απόθεμα να τρώω. Το σαρκοβόρο δεν θα πηδήξει την τροφική αλυσίδα αν δεν πεινάει. Αυτό που για μένα και για σένα είναι νοημοσύνη και προνοητικότητα, για κάτι διαφορετικό από μας μπορεί να θεωρείται πανιβλακίαση.

Η δε πρόοδος μας στην τεχνολογία, έχει φέρει στο προσκήνιο τις τεράστιες αδυναμίες μας να ισορροπήσουμε με τη φύση. Τα θέλουμε όλα, αλλά δεν μπορούμε να γείρουμε τη ζυγαριά. Γιατί απλά δεν γέρνει.

Επίσης, το ότι είμαστε έλλογα όντα, δεν κάνει τα υπόλοιπα λιγότερο έλλογα με το δικό τους τρόπο. Είναι και τι θέλεις, είναι και τι χρειάζεσαι.

Και το θέμα είναι για να το φτάσω εκεί που το άφησα σε προηγούμενο ποστ, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν διαφορετικούς από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, δεν απαντώνται σε κανένα άλλο έμβιο οργανισμό που γνωρίζουμε. Και αυτό δεν στέκει. Γιατί αν ανήκαμε πλήρως εδώ, όλα τα χαρακτηριστικά μας θα υπήρχαν, έστω μονομερώς εδώ και κει.
αλλά ο άνθρωπος, από την αρχή της ιστορίας του, κοιτάει τον ουρανό.

Ο άνθρωπος παγκοσμίως, για να απαντήσω και στον φίλο Ηλία σε αυτό που είπαμε για τη δημιουργία μας,
από τη στιγμή που αναζήτησε την αιτία στην παρατήρηση, μίλησε για δημιουργία του από άλλα όντα και θεούς ή "θεούς", που στις περισσότερες των περιπτώσεων τα ανακάτεψαν και τα έκαναν μπάχαλο. Σε καμία θρησκεία ή διδασκαλία δεν γίνεται λόγος για τη δημιουργία του υπεργαμάτου όντος, παρά για το ον με τις μεγαλύτερες ανισότητες πάνω του.

Για να κλείσω, η πνευματικότητα είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό με αισθήσεις που δύσκολα εξηγούνται, ακόμα πιο δύσκολα αποτυπώνονται σε νούμερα, σπάνια έχουμε καταγράψει οτιδήποτε με επιστημονικά μέσα.

Μην είσαι σίγουρος ότι επειδή εμείς το αντιλαμβανόμαστε και προσπαθούμε να το μελετήσουμε, σημαίνει ότι τα υπόλοιπα ζωντανά δεν το αντιλαμβάνονται και απλά έχουν μάθει να ζουν με αυτό.
Είναι η άρνηση που έχουμε σε ένα τέλος, που μας κάνει να το ψάχνουμε περισσότερο. Είναι η άρνηση να μας φτάσει αυτό που βλέπουμε ότι είμαστε επίσης, κάτι που μας κάνει φαινόμαστε περισσότερο παράταιροι με οτιδήποτε άλλο ζει γύρω μας.

Άσχημο. Πολύ άσχημο. Σχεδόν όσο η θεωρία ότι είμαστε πειραματόζωα υπό παρακολούθηση. Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις.
Ας ελπίσουμε απλά να είμαστε φρέσκοι και να μην μπορούμε να αντιληφθούμε διαφορετικούς τρόπους ζωής. Η ξεχασμένοι στην Αυτοκρατορία του Ισαάκ Ασίμωφ.

Βασικά δεν είναι κακό, μπορούμε κάπου εδώ να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε στον τρόπο που το βλέπουμε, ποικιλία να υπάρχει και να γίνεται διάλογος. :)

Βασικά αναφερόμουν στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπινου είδους, όχι τόσο στις πιθανές εξηγήσεις. Η επιστήμη προσπαθεί και κάνει αλματώδη βήματα εξάλλου, για να δώσει απαντήσεις, όσο μακριά και αν είμαστε.

Για τους Αννουνάκι δεν γνωρίζω πολλά, οι Εβραίοι είχαν τους Watchers, οι Έλληνες τον Προμηθέα και ούτω καθεξής.
Το θέμα είναι ότι εμείς είμαστε εδώ και είμαστε μόνοι μας.

Συν το 'Από πού ερχόμαστε' και 'Πού πάμε' αναφερόμενοι στο πριν και στο μετά του στιγμιότυπου της ζωής μας. Που μάλλον εμπεριέχεται συνελικτικά στα ερωτήματα 2 και 3 ούτως ή άλλως.

quote:

---

Το θέμα είναι ότι εμείς είμαστε εδώ και είμαστε μόνοι μας.

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

Τα ερωτήματα δεν παραμένουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τα ερωτήματα έχουν απαντηθεί. Εμείς επιμένουμε να τα θέτουμε, προφανώς γιατί δεν έχουμε αντιληφθεί πλήρως τις απαντήσεις τους ή γιατί οι απαντήσεις τους δεν χορταίνουν το αδηφάγο "εγώ" μας. Και οι τρόποι με τους οποίους έχουν απαντηθεί είναι πολλοί : μέσα από την τέχνη, μέσα από την ποίηση, από την φιλοσοφία, μέσα από το χιούμορ.

Το βασικό πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι γλωσσικό, επικοινωνιακό. Ο κώδικας επικοινωνίας μας έχει μία έννοια η οποία μας μπερδεύει διαρκώς και μας δημιουργεί ένα πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε : την έννοια του "είμαι". Στην φύση, στην ύπαρξη ή στο σύμπαν αν θέλετε, δηλ. σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κατάσταση όπου τα πάντα ρει, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος, δεν υπάρχει "είμαι". Το "είμαι" είναι μια κατάσταση στιγμής. Αυτήν την στιγμή "είμαι", αυτήν την στιγμή "γράφω", την επόμενη "δεν είμαι", την επόμενη "δεν γράφω". Στην ύπαρξη υπάρχει μόνο "γίγνεσθαι", "γίνομαι". Το "είμαι" υποδηλώνει παύση, στάση, μη μεταβολή. Μόνο οι νεκροί "είναι". Είναι νεκροί. Τέλος.

(ακόμη όμως και σ' αυτήν την κατάσταση, δηλ. στην κατάσταση των νεκρών, της παύσης, υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν πως οι νεκροί δεν "είναι" : ζωή μετά θάνατον κτλ)

Αν λοιπόν πούμε και αναρωτηθούμε : "ποιοι είμαστε ;" είναι σαν να χαρακτηρίζουμε τους εαυτούς μας νεκρούς, ή σαν να τους στερούμε την δυνατότητα της μεταβολής, της αλλαγής. Ποιος είμαι ; Αν δώσω μια τελεσίδικη απάντηση, π.χ είμαι καθισμένος σε μια καρέκλα, ναι μεν περιγράφω μια κατάσταση, αλλά μπορώ να "είμαι καθισμένος σε μια καρέκλα" επ' άπειρον ; Όχι φυσικά. Το είμαι περιγράφει στιγμή. Εμείς όμως δεν ζητάμε να δώσουμε μια απάντηση στο "ποιοι είμαστε¨ της στιγμής, έτσι ; Αν λοιπόν χρησιμοποιούμε την έννοια του "είμαι", δεν πρόκειται ποτέ να δώσουμε μια απάντηση τελεσίδικη σ' αυτά τα ερωτήματα.

Δοκίμασε φίλε, να αλλάξεις τα ερωτήματά σου κι αντί για το "είμαι", βάλε στην θέση του κάτι πιο ... υπαρξιακό, πιο ζωντανό, βάλε το "γίνομαι". Τότε θα αρχίσουν πολλά πράγματα να γίνονται πιο ξεκάθαρα ...

Εννοείς από που ερχόμαστε ως άνθρωποι ή πως προήλθε η ζωή ;

quote:

---

Που πάμε ;

---

Φίλε, πολύ χλωμό το κόβω. Πουθενά δεν πάμε. Έχουμε κολλήσει στην λάσπη.

Τώρα, αν εννοείς που πάμε μετά θάνατον, πάλι χλωμό το κόβω. Πάλι πουθενά θα πω. Πεθαίνεις ; Πάπαλα. Τέλος. Finito. Η αθανασία είναι μεγάλη υπόθεση και για να περάσει κάποιος σ' αυτήν, πρέπει να υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις όταν είναι ζωντανός. Δεν περνάνε όλοι οι άνθρωποι στην αθανασία. Εξαρτάται τι έχεις αφήσει πίσω σου, τι έχεις κάνει δηλ. το έργο σου όταν ζούσες.

"Ποτέ δεν ξέρεις με ποιον μιλάς", Berthold Brecht, "Η όπερα της πεντάρας"

Α γεια σου. Αυτό το "εγώ", γιατί αποτελεί προνόμιο του ανθρώπου; Από αυτό το εγώ ξεκινάνε όλα, και εκεί καταλήγουν. Αν εμείς δεν έχουμε αντιληφθεί τις απαντήσεις, γνωρίζεις κάποιον να τις έχει αντιληφθεί να απευθυνθώ; Κάποιον έλλογο, με φαντασία, ικανό να δημουργεί, να μετατρέπει, να παράγει, να εξελίσσει και όχι μόνο να εξελίσσεται.

Στην πραγματικότητα, αυτή σου η τοποθέτηση, ενισχύει τα παραπάνω μου ερωτήματα, καθώς και το ότι είμαστε μόνοι μας.
Τι έχει αυτός ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται αυτή την ατομικότητα και το εγώ, ο εγωίσταρος, που δεν έχει όλη η υπόλοιπη πλάση, και το ψάχνουμε παντού; Από που το κληρονομήσαμε το προνόμιο; Τι στο καλό είμαστε;

Τα ερωτήματα δεν είναι δικά μου. Η προσπάθεια να απαντηθούν στο παρελθόν, για το διαχωρισμό του ανθρώπου από τη Φύση, και την ίδια τη φύση της ύπαρξης του, έγινε με τον Προμηθέα, με τη Γεννεση, με χίλια δυο. Μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, τα ερωτήματα παραμένουν εκεί.
Η επιστήμη παρατηρεί, η θρησκεία, ο εσωτερισμός υποθέτει, τα ερωτήματα παραμένουν.

Εγραψες σε άλλο θέμα για την τεχνητή νοϋμοσύνη. Η ΑΙ είναι κατ εικόνα και καθ ομοίωση μας, αυτό που αλλάζει είναι το περιβάλλον. Εμείς είμαστε στο τρισδιάστατο σύμπαν μας, αυτή στο περιβάλλον που δημιουργείται. Περιβάλλον Java,περιβάλλον Python, βάλε ότι θες. Does this ring a bell?

Δικαιούσαι μια εξήγηση. Επειδή εγώ σκέφτομαι αχταρμά,δεν σημαίνει ότι όλοι είμαστε έτσι.

Ότι στοιχείο έχουμε πάνω μας, είναι πεπερασμένο. Είμαστε φτιαγμένοι, από υλικά αυτού του πλανήτη. Επιβιώνουμε, με βάση το πως επιβιώνουν και τα υπόλοιπα ζώα. Αναπαραγόμαστε το ίδιο. Υπάρχει ένα μοτίβο.
Και αν δεν υπάρχει, πιθανώς το κληρονομήσαμε από κάποιο άλλο σημείο του σύμπαντος. Τα πάντα, είναι πεπερασμένα.
Τα πάντα εκτός από ένα: Το εγώ.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν εξωγήινοι. Προς το παρόν, δεν τους βλέπω πουθενά.
Ξέρω ότι αυτή τη διαφορετικότητα από τα υπόλοιπα έμβια στη Γη, από κάπου πρέπει να την τσιμπήσαμε. Αν δεν είναι από τη Γη, από που είναι; Από άλλο γαλαξία; Από άλλο κόσμο; Από ένα Θεό που το κληρονόμησε μόνο σε μας, και τώρα είμαστε μόνοι;
Τώρα, ελπίζω να κατάλαβες το ερώτημα.

Δεν θα έλεγα ότι έχουν απαντηθεί, στον απόλυτο βαθμό. Προφανώς σκιαγραφήθηκαν ή αφουγκράστηκαν τις απαντήσεις ή μέρος αυτών, μέσω τέχνης, ποίησης, φιλοσοφίας, κλπ, αλλά δε νομίζω ότι απαντήθηκαν εις το όλον και απολύτως. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε, και ίσως δεν μπορούμε να βρούμε όλες τις απαντήσεις, τουλάχιστον επί του παρόντος.

quote:

---

Δοκίμασε φίλε, να αλλάξεις τα ερωτήματά σου κι αντί για το "είμαι", βάλε στην θέση του κάτι πιο ... υπαρξιακό, πιο ζωντανό, βάλε το "γίνομαι". Τότε θα αρχίσουν πολλά πράγματα να γίνονται πιο ξεκάθαρα ...

---

Απλή και ευθεία απάντηση: Δεν το ξέρουμε, δεν το γνωρίζουμε. (όπως και να ορίσουμε το 'εδώ').
Γενικά τα ερωτήματα που αρχίζουν με το Γιατί, είναι συνήθως και τα δυσκολότερα.
Το 'τι συμβαίνει', το βλέπεις, το μετράς, το περιγράφεις, το απαντάς.
Το Γιατί συμβαίνει, πάει ένα σκαλί παραπάνω. Πρέπει να κατανοήσεις μιαν αλληλουχία, έναν 'σκοπό', ένα σχέδιο, έναν μηχανισμό.
Στα φυσικά φαινόμενα, ίσως είναι πιο εύκολο, αν και εκεί μας πήρε κάτι αιώνες να καταλάβουμε γιατί πχ. βρέχει, γιατί χιονίζει και γιατί κάνει ανεμοστρόβιλους, ή γιατί τους κεραυνούς δεν τους ρίχνει ο Δίας.

Στα πνευματικά όμως γίνεται... το έλα να δεις.
Επίσης αυτό το ερώτημα, είναι αναγκαστικά συνδυαστικό και συνελικτικό. Εξαρτάται και από τα άλλα ερωτήματα, που είναι εξίσου δύσκολο να απαντήσει κάποιος.

Δηλαδή όχι μόνο τον ορισμό του 'παρόντος χώρου' / χωρόχρονου,
αλλά και το τί υπήρξε/ήταν/γινόταν, ΠΡΙΝ από αυτόν (=από πού ήρθαμε) αλλά και το τί θα υπάρξει/γίνει/είναι ΜΕΤΑ από αυτόν (=πού πάμε).

Επίσης το ερώτημα είναι τόσο ατομικό, όσο και συλλογικό/σε επίπεδο είδους (ανθρωπότητα), σε επίπεδο πλανήτη/Γης, σε επίπεδο Σύμπαντος κλπ.

quote:

---

quote:
Από που ερχόμαστε ;

Εννοείς από που ερχόμαστε ως άνθρωποι ή πως προήλθε η ζωή ;

---

Αργά ή γρήγορα όλες οι ερωτήσεις θα συγκλίνουν εκεί.
Γιατί αυτό είναι στην ουσία το μέγα ερώτημα.