Όσον αφορά στην απορία σου:

quote:

---

Θα ήθελα λοιπόν την άποψή σας στο εξής.Αν δεχτούμε πως οι ψυχές των νεκρών υπάρχουν και υπάρχουν μαρτυρίες για επικοινωνία με τον εδώ κόσμο, πώς εξηγείται το γεγονός πως υπάρχουν μανάδες που έχουν χάσει παιδιά, παρακαλούν κάθε νύχτα να τις επισκεφθούν τα νεκρά παιδιά τους στον ύπνο τους και σε πολλές δεν συμβαίνει ποτέ? Υπάρχει κάτι πιο ισχυρό από τον δεσμό μάνας-παιδιού? Ποιο παιδί θα ένιωθε την μάνα του να σπαραζει και δεν θα της έδινε ένα σημάδι, έστω με ένα όνειρο?Έχω μια θεία που έχασε το παιδί της 20 χρ. και το περιμένει 1μιση χρόνο τώρα...κάθε μέρα....δεν της συνέβει τίποτε, ποτέ. Κανένα σημάδι, τίποτα απολύτως.Προσωπικά εμενα αυτό με κάνει πολύ σκεπτική .... Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις γνώμες σας και γιατί όχι τις εμπειρίες σας σχετικά.

---

Edited by - ilias1990 on 18/07/2020 18:30:22

quote:

---

Τέτοια σημάδια πιστεύω ότι στέλνουν στις μητέρες τους τα παιδιά που έχουν φύγει, ίσως όμως δεν είναι τόσο έντονα και δεν μπορούν να τα αντιληφθούν.

---

Ας υποθέσουμε πως έχουμε βρει τον τρόπο για να κάνουμε δια-πλανητικά ταξίδια, δηλ. για να μπορούμε να ταξιδεύουμε από έναν πλανήτη σ' έναν άλλο με ανάλογο τρόπο που ταξιδεύουμε από μια χώρα σε μια άλλη, ακόμη κι αν αυτή βρίσκεται στο άλλο άκρο της Γης. Παίρνουμε λοιπόν ένα 15θήμερο άδεια από την δουλειά μας, καβαλάμε το μεταφορικό μας μέσο και βγαίνουμε παγανιά στο γαλαξία μας κι άμα κάτσει, περνάμε και μια βόλτα από τον διπλανό. Το παίζουμε αλητο-τουρίστες δηλ. από πλανήτη σε πλανήτη. Σε κάποια στιγμή της γυροβολιάς μας, πέφτουμε πάνω σε έναν πλανήτη που έχει "ζωή". Τώρα θα μου πεις, γιατί βάζω την λέξη ζωή, σε εισαγωγικά ... Την βάζω αφ' ενός για να καταλάβεις το παράδειγμά μου, αφ' ετέρου γιατί το νοητικό μας, μπορεί να ερμηνεύσει και να κατανοήσει την λέξη ζωή ως έννοια, μονάχα χρησιμοποιώντας την αντίθετή της, τον θάνατο. Αν δεν υπήρχε ο Θάνατος, δεν θα μπορούσαμε να εννοήσουμε την ζωή. (Αυτό συμβαίνει σε όλα τα δίπολα, τις αντίθετες έννοιες).

Αν ορίσουμε λοιπόν τον θάνατο ως στασιμότητα, ποιος μας εμποδίζει να πούμε ότι αυτή η στασιμότητα είναι ένα είδος ζωής ; Κανένας. Πέφτουμε λοιπόν πάνω σε έναν τέτοιο πλανήτη που υπάρχει ένα είδος ζωής με στάσιμη μορφή, τον οποίο τον ονομάζουμε "Ο πλανήτης των Νεκρών". Για μας είναι νεκροί, για μας δηλ. για το δικό μας το νοητικό, οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη είναι νεκροί, είναι σε μία στάσιμη μορφή. Για τους κατοίκους αυτού του πλανήτη, αυτό δεν ισχύει. Αυτοί μια χαρά ζωντανοί είναι και πιθανόν αυτοί να βλέπουν εμάς ως νεκρούς.

Εμείς όμως δεν γνωρίζουμε τίποτε για τον πλανήτη των Νεκρών. Δεν γνωρίζουμε αν οι κάτοικοί του έχουν νόηση, αν έχουν πολιτισμό, αν είναι φιλικοί ή εχθρικοί απέναντί μας αλλά το βασικότερο απ' όλα, δεν γνωρίζουμε την γλώσσα τους, τον κώδικα επικοινωνίας τους. Πόσο εύκολο πιστεύεις θα ήταν, να επισκεφτούμε ένα φαστφουντάδικο στον πλανήτη των Νεκρών και να παραγγείλουμε ένα τσίζμπερκερ και μια αφρισμένη μπύρα ;

Αυτά τα λέω, γιατί σκεφτόμαστε πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε π.χ με την νεκρή μητέρα μας με τον ίδιο τρόπο που επικοινωνούμε εμείς οι ζωντανοί. Αρκεί δηλ. να χρησιμοποιήσουμε τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας και με κάποιον μαγικό τρόπο θα επιτύχουμε ζεύξη. Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο νεκρός συγγενής μας βρίσκεται πια στον Πλανήτη των Νεκρών. Έχει αλλάξει η κατάστασή του. "Ζει" ; Εμείς, ως ζωντανοί, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. "Μιλάει" την γλώσσα μας ; "Βλέπει" πως τον αναζητάμε, με τον ίδιο τρόπο που βλέπουμε εμείς ; "Αισθάνεται" με τον ίδιο τρόπο που αισθανόμαστε εμείς ; Ποιος ξέρει ; Κανένας δεν επέστρεψε από αυτόν τον πλανήτη για να μας δώσει πληροφορίες.

Τα δέοντα ...

quote:

---

Αυτό ακριβώς ήθελα να καταλάβω. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που κάποιοι έχουν και κάποιοι όχι, τα μεταφυσικά βιώματα, αν τέλος πάντων δεχτούμε οτι είναι αληθή.Πίστευα πως όσοι ερευνούν τα σχετικά φαινόμενα, θα έχουν καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα σχετικά. Όντως όπως λες, έχουν καταγραφεί και σε ανθρώπους χωρίς κάποια ιδιαίτερη σχέση, ενώ σε άλλους με τρομερούς δεσμούς....τίποτα.

---

Edited by - kangaro on 20/07/2020 19:21:09

quote:

---

Αυτό ακριβώς ήθελα να καταλάβω. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που κάποιοι έχουν και κάποιοι όχι, τα μεταφυσικά βιώματα, αν τέλος πάντων δεχτούμε οτι είναι αληθή.Πίστευα πως όσοι ερευνούν τα σχετικά φαινόμενα, θα έχουν καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα σχετικά. Όντως όπως λες, έχουν καταγραφεί και σε ανθρώπους χωρίς κάποια ιδιαίτερη σχέση, ενώ σε άλλους με τρομερούς δεσμούς....τίποτα.

---

quote:

---

ilias1990
Όπως έγραψα και παραπάνω, υπάρχουν πολλοί τρόποι επικοινωνίας αλλά (όπως γράφει και ο kangaro) εμείς περιμένουμε ότι ένα 'ατομο που έχει φύγει θα επικοινωνήσει με τον τρόπο που ξέρουμε. Όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις, επικοινωνία μπορεί να είναι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη ενώ δεν υπάρχει κανένας γύρω σου ή ένα ανεξηγητο φύσημα αέρα στο πρόσωπό σου ενώ επικρατεί νηνεμία. Οπότε, πολύ απλά, μπορεί να έχουν γίνει σε πολλά άτομα τέτοιες απόπειρες επικοινωνίας και απλά να μην το έχουν καταλάβει...

---

Ακριβώς. Όπως έγραψα

quote:

---

Σε κάποιους άλλους, αυτή η γλώσσα απλώς εμφανίζεται τυχαία σε κάποια ανύποπτη χρονική στιγμή της ζωής τους. Για λίγο ή για πολύ.

---

Με ποιον τρόπο ; Μπορεί με ένα ανεξήγητο φύσημα αέρα, όπως λέει ο ilias1990. Μπορεί με μια έντονη ψυχοσωματική αντίδραση. Ή μέσω ενός περιστατικού όπως αυτό :

quote:

---

Η γιαγιά μου ήταν βαριά άρρωστη για πολύ καιρό και την κύρια ευθύνη για τη φροντίδα της την είχε αναλάβει η μητέρα μου. Μιλάμε για τεράστια ταλαιπωρία (ψυχική και σωματική) αλλά και πολλές άυπνες νύχτες, ειδικά τις μέρες πριν από τον θάνατο της γιαγιάς. Όταν κατέληξε, κάποιες ώρες αργότερα, η μητέρα μου ''είδε'' τη μητέρα της να της χαμογελάει και να της χαϊδεύει το πρόσωπο. Δευτερόλεπτα μετά, κοιμήθηκε για πολλές ώρες, η πρώτη φορά που κοιμήθηκε τόσο πολύ και τόσο γαλήνια μετά την αρρώστια της γιαγιάς. Να σημειωθεί πως η ίδια ισχυρίζεται ότι δεν ήταν όνειρο και την αντίκρυσε κανονικά καθώς και ότι ένιωσε το χάδι της.

---

Η γλώσσα των κατοίκων του πλανήτη των Νεκρών είναι ελεύθερη, καθολική και αιώνια.

Θα σε συμβούλευα αγαπητή μου να μην αναλωθείς και πολύ στην αναζήτηση του τρόπου. Οι κάτοικοι του πλανήτη των Νεκρών μπορεί να μην θέλουν να τους ενοχλήσει κάποιος. Άφησέ τους στην ησυχία τους. Όταν θελήσουν, αν το θελήσουν, έχουν πολλούς τρόπους αυτοί για να επικοινωνήσουν μαζί σου. Δυστυχώς εμείς, δεν έχουμε κανέναν.

"Ποτέ δεν ξέρεις με ποιον μιλάς", Berthold Brecht, "Η όπερα της πεντάρας"

quote:

---

Έχω μια θεία που έχασε το παιδί της 20 χρ. και το περιμένει 1μιση χρόνο τώρα...κάθε μέρα....δεν της συνέβει τίποτε, ποτέ. Κανένα σημάδι, τίποτα απολύτως.

---

Να πεις στην θεία σου να μην το περιμένει. Να αφήσει αυτήν την επιθυμία της, να βγάλει το παιδί της από το μυαλό της και να το βάλει στην καρδιά της. Τότε, ίσως ... - ποιος ξέρει ; - μπορεί να της εμφανισθεί σαν από θαύμα, η γλώσσα των κατοίκων του πλανήτη των Νεκρών και να του πει στην γλώσσα του ένα "γεια σου παιδί μου ! μου έλειψες!" και το παιδί της να της απαντήσει ...

"Ποτέ δεν ξέρεις με ποιον μιλάς", Berthold Brecht, "Η όπερα της πεντάρας"

Ο kangaro το έθεσε παραβολικά, αλλά σωστά, μέσα σε 2-3 αράδες
αυτο που για να το κατανοήσεις (αν και τόσο "απλό") χρειάζεται να διαβάσεις (και να ξανά διαβάσεις) πολλούς και διαφόρους ως να φτάσεις στο σημείο να "πιάσεις" το νόημα.

Όπως λέει και γνωστός Αστροφυσικός, η "σκέψη παράγει ύλη"...
Ολα είναι θέμα "βιο-υπολογιστή" και "software"

Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μεγάλη κουβέντα, που πολυ θα ηθελα να ανοίξω αλλά οι επεκτάσεις είναι πολυάριθμες και δεν σταματούν στην επικοινωνια ζωντανών/νεκρών,
μα ο ελευθερος χρόνος αυτη την εποχή είναι απειροελάχιστος και δεν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω.

quote:

---

Επιπλέον θα συμφωνήσω με αυτά που λέτε και θα προσθέσω πως πρέπει και ο δέκτης να είναι θετικός στοιχειωδώς...υπάρχουν άνθρωποι τρομερά κλειστοί σε οτιδήποτε μη γήινο. Επίσης όντως, λέγεται πως στην πραγματικότητα οι νεκροί καθόλου δεν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μας κ είναι μια χαρά εκεί που είναι.

---

quote:

---

Δεσμεύομαι για το χειμώνα
(με μάσκα ή χωρίς)

---

quote:

---

Θέτω μια άκαιρη ερώτηση και πιθανά έχει συζητηθεί χίλιες φορές εδώ γύρω οπότε συγνώμη εκ των προτέρων: άμα ο φορέας της συνείδησης είναι ο εγκέφαλος, τότε 1) ποιος είναι ο φορέας της μετά θάνατον 2) ποια η σχέση της συνείδησης με τον χρόνο μετά θάνατον

---

quote:

---

Έτσι κι αλλιώς, αυτά είναι μεμονωμένες περιπτώσεις και όχι ο κάνονας, οπότε πάλι πολύ εύλογα προκύπτει το ερώτημα: "γιατί μόνο αυτοί και όχι όλοι, γιατί όχι και εγώ;", στο οποίο πάλι δεν υπάρχουν απαντήσεις. Για την ώρα.

---

Το ζήτημα για μένα είναι, ας είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά αν προσπαθήσουμε να τις μαζέψουμε (8 δις σχεδόν είμαστε) να μπορέσουμε να βρούμε κοινά στοιχεία για να αποκωδικοποιήσουμε τι συμβαίνει απέναντι, ή να βρούμε την δομή αυτής της ύπαρξης.

Για παράδειγμα:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6172100/

Δες και στα αποτελέσματα της μελέτης, προφανώς ο άνθρωπος αυτός είναι επιστήμονας και όχι debunker (δηλαδή ψευδοεπιστήμονας). Δεν βιάζεται δηλαδή να βγάλει απορριπτικά συμπεράσματα αλλά δηλώνει άγνοια εκεί που πρέπει. Χωρίς να χρειαστεί να "γεμίσει" τα κενά με αυθαίρετες "ορθολογικές" θεωρίες περί παραισθήσεων από ενδογενείς ουσίες, παιχνίδια του εγκεφάλου και άλλα παρόμοια που γράφουν άλλοι.

quote:

---

Πριν αρκετά χρόνια, ήμουν κάθετος σε ολα αυτά, περί επικοινωνίας νεκρών και ζωντανών (όπως και να ορίσεις τις δυο έννοιες)
Μετέπειτα αυτή η καθαρά ορθολογική (προσωπική) αποψη βρήκε στηρίγματα απο την επιστήμη μέχρι την φιλοσοφία, ώστε απο ορθολογική (αλλά χωρίς σοβαρά επιχειρήματα) να γίνει τεκμηριωμένη αποψη.

Ο kangaro το έθεσε παραβολικά, αλλά σωστά, μέσα σε 2-3 αράδες
αυτο που για να το κατανοήσεις (αν και τόσο "απλό") χρειάζεται να διαβάσεις (και να ξανά διαβάσεις) πολλούς και διαφόρους ως να φτάσεις στο σημείο να "πιάσεις" το νόημα.

Όπως λέει και γνωστός Αστροφυσικός, η "σκέψη παράγει ύλη"...
Ολα είναι θέμα "βιο-υπολογιστή" και "software"

Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μεγάλη κουβέντα, που πολυ θα ηθελα να ανοίξω αλλά οι επεκτάσεις είναι πολυάριθμες και δεν σταματούν στην επικοινωνια ζωντανών/νεκρών,
μα ο ελευθερος χρόνος αυτη την εποχή είναι απειροελάχιστος και δεν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω.

Δεσμεύομαι για το χειμώνα
(με μάσκα ή χωρίς)

---

quote:

---

quote:

---

Επιπλέον θα συμφωνήσω με αυτά που λέτε και θα προσθέσω πως πρέπει και ο δέκτης να είναι θετικός στοιχειωδώς...υπάρχουν άνθρωποι τρομερά κλειστοί σε οτιδήποτε μη γήινο. Επίσης όντως, λέγεται πως στην πραγματικότητα οι νεκροί καθόλου δεν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μας κ είναι μια χαρά εκεί που είναι.

---

Εγω ισχυρίζομαι ότι η επικοινωνία αυτή έχει τους κώδικές της αλλά δεν υπόκειται στις κατηγοριοποιήσεις όπως τις αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος. Εδώ και χιλιάδες χρόνια έχουν γραφτεί πολλά, ειδικά στην ανατολική παράδοση, που αν τα σκαλίσεις λίγο θα εκπλαγείς για το πόσο σύγχρονα δείχνουν. Ακόμα και στην Ελληνική μεταφυσική παράδοση (βλ. Πυθαγόρας) υπάρχουν περίπου τα ίδια σε ανησυχητικό βαθμό με τους ανατολικούς.

Το κύριο νόημα είναι πως οι ζωές στη Γη όπως τις αντιλαμβανόμαστε (ή κάποιες από αυτές), κάποια στιγμή ταυτίζονται σε επίπεδο συνείδησης με τις ζωές άλλων όντων, σε άλλες διαστάσεις ύπαρξης (δεν τις ταυτίζω απαραίτητα με τις διαστάσεις που αναφέρει η γνωστή φυσική). Γύρω από αυτό έχουν δοθεί πολλά ονόματα και ερμηνείες, δεν έχει νόημα να τα αναφέρουμε. Αυτό που έχει νόημα είναι πως τα διάφορα δρώμενα εδώ, ψυχικά και πνευματικά, αντηχούνται σε άλλου είδους υπάρξεις. Εμείς σαν ζώντες θεωρούμε ότι υπάρχουν νεκροί (δηλαδή άνθρωποι που πέθαναν, με κάποιο τρόπο επιβίωσαν), στην ουσία υπάρχει κάποια άλλη διάσταση ύπαρξης με την οποία αλληλεπιδρούμε. Η ερμηνεία που δίνουμε ότι οι νεκροί ενδιαφέρονται ή δεν ενδιαφέρονται για εμάς, δεν αφορά τα πρόσωπα που έχουν αποχωρήσει, αλλά για ζεύξεις. Επιτυχείς ή όχι, όντων όμως άλλων διαστάσεων που αποκόπηκαν, λόγω ότι ο γήινος ανταποκριτής τους έφυγε από τη ζωή.

Στη συνέχεια κάποιοι από αυτούς θα δημιουργήσουν νέες ζεύξεις με άλλες ζωές ανθρώπων εδώ, τις όποιες κάποτε, κάποιοι από εμάς, αντιλαμβανόμαστε ως μετενσαρκώσεις. Έτσι ένα είδος πληροφορίας, κάποιες εμπειρίες της γήινης ύπαρξης δηλαδή, μεταφέρεται κάπου αλλού και παραμένει εκεί, επιλεκτικά και σε αφηρημένη μορφή. Το πόσο υπάρχει τώρα η λεγόμενη "μετά θάνατον ζωή", είναι κάτι το σχετικό. Κυρίως εξαρτάται από το τι θεωρείς πως είναι η ζωή. Αν κατά τα διάρκεια της δικής σου ζωής σου στη Γη, επιτύχεις σύγκλιση με κάποιο από τα όντα της άλλης διάστασης, στην ουσία θα ενοποιηθείς σε επίπεδο συνείδησης με αυτό, από την μια χάνεις την ατομικότητα σου (αυτό που θεωρείς τουλάχιστον). Αλλά από την άλλη διατηρείς την αίσθηση της συνέχειας, τουλάχιστον σε αυτό που ονομάζουμε πνευματικό ή ψυχικό επίπεδο και μετά θάνατον.

Δεν ξέρω αν σε κάλυψα με τις θέσεις μου, χρησιμοποίησα όσο το δυνατόν λιγότερη ορολογία θρησκευτικού/μεταφυσικού τύπου.

---

quote:

---

quote:

---

Δεσμεύομαι για το χειμώνα
(με μάσκα ή χωρίς)

---

Έχω πολλά χρόνια να μπω στο φόρουμ και να δω κάτι ενδιαφέρον. Μακάρι να μπορούσα να εγγραφώ κάπου ώστε όταν ήταν να ανοίξεις το θέμα που λες, να ενημερωνόμουν αυτόματα.

quote:

---

Το πόσο υπάρχει τώρα η λεγόμενη "μετά θάνατον ζωή", είναι κάτι το σχετικό. Κυρίως εξαρτάται από το τι θεωρείς πως είναι η ζωή. Αν κατά τα διάρκεια της δικής σου ζωής σου στη Γη, επιτύχεις σύγκλιση με κάποιο από τα όντα της άλλης διάστασης, στην ουσία θα ενοποιηθείς σε επίπεδο συνείδησης με αυτό, από την μια χάνεις την ατομικότητα σου (αυτό που θεωρείς τουλάχιστον). Αλλά από την άλλη διατηρείς την αίσθηση της συνέχειας, τουλάχιστον σε αυτό που ονομάζουμε πνευματικό ή ψυχικό επίπεδο και μετά θάνατον.

---

Θέτω μια άκαιρη ερώτηση και πιθανά έχει συζητηθεί χίλιες φορές εδώ γύρω οπότε συγνώμη εκ των προτέρων: άμα ο φορέας της συνείδησης είναι ο εγκέφαλος, τότε 1) ποιος είναι ο φορέας της μετά θάνατον 2) ποια η σχέση της συνείδησης με τον χρόνο μετά θάνατον

---

quote:

---

Αυτο που δεν κατάλαβα είναι το σημείο που γράφεις πως κάποιοι πετυχαίνουν σύγκλιση με ον της άλλης διάστασης και κάποιοι όχι? Έτσι το κατάλαβα εγώ τουλάχιστον!Εξήγησέ μου αυτό το κομμάτι όταν βρεις χρόνο σε παρακαλώ!

---

quote:

---

το μόνο "αγκαθάκι" που έχω συχνά πυκνά σαν σκέψη ότνα συλλογίζομαι κ προβληματίζομαι για σχετικά θέματα, είναι ΜΗΠΩΣ τελικά τα πράγματα είναι απολύτως απλά και ακριβώς συτά που αντιλαμβανόμαστε και εμείς προσπαθούμε να πλάσουμε σύνθετες θεωρίες για ξορκίσουμε το φθαρτό της ύπαρξής μας...

---

Τις περισσότερες φορές, αυτό συμβαίνει. Ταλαιπωρούμε άδικα το μυαλό μας και τα απλά τα κάνουμε δύσκολα. Άλλωστε, αυτή είναι και η δουλειά του νοητικού μας : να σκέφτεται και να μας ταλαιπωρεί ...

quote:

---

υπάρχει και η θεωρία, πως εκτός από το σαρκικό σώμα, υπάρχει και το πνευματικό (η άυρα, η ενέργεια) , το οποίο και επιβιώνει μεταφερόμενο σε ένα άλλο επίπεδο. Δεν είναι απαραίτητο δλδ να είναι κάτι τόσο συγκεκριμένο όπως η "συνείδηση", την οποία έχουμε όλοι συνυφασμένη με την αντίληψη, τον εγκέφαλο κτλ.

---

Το πνευματικό σώμα υπάρχει αλλά όχι σε όλους. Προκύπτει (δημιουργείται δηλ) μέσα από κατάλληλες και επίπονες εσωτερικές διεργασίες. Δεν μπορούν να το φτιάξουν όλοι και δεν είναι και απαραίτητο δηλ. για την ζωή ενός ανθρώπου. Ο άνθρωπος ζει μια χαρά και χωρίς πνευματικό σώμα.

"Ποτέ δεν ξέρεις με ποιον μιλάς", Berthold Brecht, "Η όπερα της πεντάρας"

quote:

---

Heretic

Νομοτελειακά εύλογο να προκύπτει αυτή η ερώτηση, η μητέρα όλων των ερωτήσεων μάλλον. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως συνείδηση, η οποία είναι εξαρτώμενη του φυσικού σώματος, όπως και των περιορισμών της χωροχρονικής διάστασης (αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως σύμπαν), είναι προφανές ότι είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ύπαρξη εγκεφάλου και λογικό να τερματίζει με τον θάνατο του φορέα.

Πάλι στην ανατολική παράδοση έχει αναφερθεί εξ΄αρχής αυτή η συνθήκη, οπότε δεν θα πω κάτι νέο. Εμπειρίες και μαρτυρίες σε οριακά φαινόμενα και καταστάσεις, κατέγραψαν πάντως ότι σε περιπτώσεις "επιστροφών" υπήρξαν βιώματα τα οποία διαφέρουν από την καθημερινή αντίληψη αυτού που ονομάζουμε συνείδηση. Αναφέρομαι σε περιπτώσεις εγκεφαλικά νεκρών, ανθρώπων (στους οποίους δεν υπήρχε ένδειξη εγκεφαλικής δραστηριότητας).

Μετα την επαναφορά τους (με τις γνωστές ιατρικές μεθόδους ανάνηψης) ανέφεραν εμπειρίες έξω από τον γήινο χώρο και χρόνο, και κυρίως απόκτηση νέας γνώσης, η οποία προέκυπτε με φυσικό και ανεμπόδιστο τρόπο. Αν τώρα κάποιος θέλει να πιστεύει πως αυτά είναι ψέμματα, παραισθήσεις και υπερβολές, δεν θα του χαλάσω το χατίρι. Έτσι κι αλλιώς, αυτά είναι μεμονωμένες περιπτώσεις και όχι ο κάνονας, οπότε πάλι πολύ εύλογα προκύπτει το ερώτημα: "γιατί μόνο αυτοί και όχι όλοι, γιατί όχι και εγώ;", στο οποίο πάλι δεν υπάρχουν απαντήσεις. Για την ώρα.

---

Edited by - kangaro on 23/07/2020 09:25:57

quote:

---

Πως εξηγείς την συνείδηση κάποιων ιδιαίτερων συναισθημάτων ή ακόμη την συνείδηση κάποιων σύνθετων συναισθημάτων ; Π.χ. εκφράσεις του τύπου "συνειδητοποίησα ένα μεγάλο κενό μέσα μου" - απώλεια, κενότητα ή "συνειδητοποίησα πόσο μικρός ήμουν απέναντί του" - ταπεινοφροσύνη, ταπεινότητα ή "κατάλαβα πως αυτή η πληγή δεν θα κλείσει ποτέ", πόνος προερχόμενος όχι από φυσικά αίτια, συναισθηματικός πόνος.

---

quote:

---

quote:

---

το μόνο "αγκαθάκι" που έχω συχνά πυκνά σαν σκέψη ότνα συλλογίζομαι κ προβληματίζομαι για σχετικά θέματα, είναι ΜΗΠΩΣ τελικά τα πράγματα είναι απολύτως απλά και ακριβώς συτά που αντιλαμβανόμαστε και εμείς προσπαθούμε να πλάσουμε σύνθετες θεωρίες για ξορκίσουμε το φθαρτό της ύπαρξής μας...

---

Τις περισσότερες φορές, αυτό συμβαίνει. Ταλαιπωρούμε άδικα το μυαλό μας και τα απλά τα κάνουμε δύσκολα. Άλλωστε, αυτή είναι και η δουλειά του νοητικού μας : να σκέφτεται και να μας ταλαιπωρεί ...

quote:

---

υπάρχει και η θεωρία, πως εκτός από το σαρκικό σώμα, υπάρχει και το πνευματικό (η άυρα, η ενέργεια) , το οποίο και επιβιώνει μεταφερόμενο σε ένα άλλο επίπεδο. Δεν είναι απαραίτητο δλδ να είναι κάτι τόσο συγκεκριμένο όπως η "συνείδηση", την οποία έχουμε όλοι συνυφασμένη με την αντίληψη, τον εγκέφαλο κτλ.

---

Το πνευματικό σώμα υπάρχει αλλά όχι σε όλους. Προκύπτει (δημιουργείται δηλ) μέσα από κατάλληλες και επίπονες εσωτερικές διεργασίες. Δεν μπορούν να το φτιάξουν όλοι και δεν είναι και απαραίτητο δηλ. για την ζωή ενός ανθρώπου. Ο άνθρωπος ζει μια χαρά και χωρίς πνευματικό σώμα.

άρα επιβιώνει στο "μετά" μόνο ένα ποσοστό ανθρώπων? Αν υποθέσουμε πως κάτι επιζεί μετά τον σωματικό θάνατο και αυτό έχει πνευματική υπόσταση. Ή είσαι της άποψης πως ό,τι υπάρχει εδώ και μετά απλά παύουμε να υπάρχουμε οριστικά?
Σκέφτομαι πως όλα είναι πολύ απλά ίσως, δλδ, γεννιόμαστε, υπάρχουμε, πεθαίνουμε, τέλος.Και εμείς προσπαθούμε να βρούμε μεταφυσικές θεωρίες...Αλλά από την άλλη, η συνείδηση κ το πνεύμα μας είναι τόσο "αγύμναστα" πλέον, που και να υπάρχει κάτι άλλο, απλά δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό και το όλο σύστημα των δυτικών κοινωνιών, καθόλου δεν ευνοεί την εκβάθυνση και την προσέγγιση του κέντρου μας.Είναι χόμπι για λίγους. Άρα, εφόσον δεν γνωρίζω πραγματικά τις δυνατότητές μου ως άνθρωπος, πώς μπορώ να πω οτι γνωρίζω αληθινά την πραγματικότητα? Αυτές είναι κάποιες σκέψεις που φαντάζομαι όλοι αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσά τους....

"Ποτέ δεν ξέρεις με ποιον μιλάς", Berthold Brecht, "Η όπερα της πεντάρας"

---

quote:

---

άρα επιβιώνει στο "μετά" μόνο ένα ποσοστό ανθρώπων? Αν υποθέσουμε πως κάτι επιζεί μετά τον σωματικό θάνατο και αυτό έχει πνευματική υπόσταση. Ή είσαι της άποψης πως ό,τι υπάρχει εδώ και μετά απλά παύουμε να υπάρχουμε οριστικά?

---

quote:

---

Heretic

Ακόμα και οι πιο βαθιές λειτουργίες της συνείδησης, ο πυρήνας της μάλλον που ειναι η αυτοσυνείδηση (και η αίσθηση του εαυτού), θεωρώ πως ειναι ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες.

---

Και η θεωρία των κέντρων του ανθρώπου ;

"Ποτέ δεν ξέρεις με ποιον μιλάς", Berthold Brecht, "Η όπερα της πεντάρας"

quote:

---

Κοίταξε, εγώ γενικότερα είμαι της άποψης πως τίποτε δεν "είναι". Τάσσομαι δηλ. περισσότερο με το "γίγνεσθαι", παρά με το "είναι". Υπό αυτής της οπτικής, στον τίτλο ας πούμε του θέματος "η συνέχεια της ψυχής", θα έλεγα ναι, υπάρχει ένα είδος συνέχειας αλλά δεν είναι παντοτινό. Αργά ή γρήγορα, αυτή η "συνέχεια της ψυχής" παύει να υπάρχει και ως συνέχεια (δηλ. μπορεί να γίνεται α-συνέχεια) αλλά και ως ψυχή (με όποια πιθανή, παρακινδυνευμένη ή όχι, ερμηνεία δοθεί στο ουσιαστικό "ψυχή").

Στην ερώτησή σου λοιπόν, θα σου απαντούσα ναι. Προφανώς αναφέρεσαι, αν καταλαβαίνω καλά, σε κάποιο είδος αθανασίας. Ναι, θα σου έλεγα, μπορεί να υπάρξει, αλλά όχι για όλους και όχι για πολύ. Δηλ. ακόμη κι αυτό που θεωρούμε "αθάνατο", έχει διάρκεια ύπαρξης, μικρή ή μεγάλη (δεν έχει σημασία) και μετά από αυτήν την διάρκεια, ακόμη και αυτό το "αθάνατο" παύει να υπάρχει. Υπό αυτής της έννοιας, δεν υπάρχει τίποτε παντοτινό. Στην κυριολεξία δηλ. τίποτε. Τα πάντα αλλάζουν, μεταλλάσσονται ή μετουσιώνονται. Πότε και τίποτε δεν παραμένει στο "είναι" του.

Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι κάτι "επιβιώνει" του θανάτου, δηλ. γίνεται α-θάνατο, αυτή η αθανασία αφ' ενός δεν είναι για όλους, αφ' ετέρου δεν είναι κι αυτή παντοτινή. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα ανθρώπων που μετά θάνατον έχουν περάσει σε κάποιο είδος αθανασίας μέσα π.χ από την Τέχνη, δηλ. μέσα από μια παρακαταθήκη ή κληρονομιά που άφησαν στους υπόλοιπους όταν ήταν εν ζωή. Εμένα μ' αρέσει αυτό να το ονομάζω "ίχνος". Τα ίχνη μας δηλ. που αφήσαμε, που αφήνουμε ή που θα αφήσουμε όταν κλείσουμε τους γήινους λογαριασμούς μας κι αναχωρήσουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο. Ακόμη όμως κι αυτό το ίχνος έχει διάρκεια ύπαρξης. Αργά ή γρήγορα, χάνεται.

Ίχνη όμως δεν αφήνουμε όλοι. Για να μπορέσει κάποιος να αφήσει ένα ίχνος αφού εγκαταλείψει τα γήινα, θα πρέπει όσο υπήρχε στα γήινα να έχει δημιουργήσει ένα "εγώ", ( έναν εαυτό δηλ. με ιδιαίτερες δεξιότητες και δυνάμεις ) που θα του το έχει επιτρέψει να το κάνει. Τώρα θα μου πεις, ο Θάνατος αφήνει ίχνη ; Ασφαλώς και αφήνει. Για ρώτα την θεία σου ...

Ξέρεις, ο σκοπός της ύπαρξής μας δεν είναι να αφήσουμε ίχνη. Όσοι ας πούμε μέσα από την Τέχνη τους έχουν πραγματικά αφήσει τα ίχνη τους σε μας, όσο ζούσαν δεν το σκεφτόντουσαν αυτό. Δεν ήταν αυτοσκοπός τους δηλ. Αν π.χ ζούσε σήμερα ο μεγάλος Τσιτσάνης και τον ρωτούσαμε "Δάσκαλε, ότι έγραψες, το έγραψες για να το βρουν μετά οι άλλοι ; Για να αφήσεις το ίχνος σου ;", το πιθανότερο είναι να πέρναμε μια απάντηση του τύπου "Tι 'ναι αυτά που λες ρε ; Για την πάρτη μου το έγραψα". Αυτό μας δείχνει πως τα ίχνη που αφήνουμε ή που θα αφήσουμε, στην συντριπτική πλειοψηφία τους, δεν γίνονται αντιληπτά από εμάς όσο ζούμε.

quote:

---

Άρα, εφόσον δεν γνωρίζω πραγματικά τις δυνατότητές μου ως άνθρωπος, πώς μπορώ να πω οτι γνωρίζω αληθινά την πραγματικότητα?

---

Ασφαλώς και δεν μπορείς να το πεις. Αν το έλεγες, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συζητούσαμε τώρα. Άλλωστε, κανένας μας δεν μπορεί να το πει αυτό.

Αυτό που γνωρίζουμε, άλλος πολύ, άλλος λιγότερο, άλλος λίγα, άλλος περισσότερα, είναι κομμάτια της πραγματικότητας αναλόγως του επιπέδου της συνειδητότητας που έχει φτάσει ο καθένας μας μέσα από την εσωτερική του εργασία. Μέσα από τα βιώματά του, για να το πω πιο απλά. (Το "εσωτερική εργασία" παραπέμπει σε πράξη ή πράξεις που ας πούμε πρέπει να γίνουν από κάποιον όταν ασχολείται με τον εαυτό του και δεν είναι και απαραίτητο να ακολουθηθεί το ίδιο από όλους) Το βίωμα όμως είναι κατ' εξοχήν εσωτερική διεργασία.

Ορισμένα κομμάτια αυτής της πραγματικότητας (που είναι μία, καθολική και ομοούσια για όλους) μπορούν να ειπωθούν, μπορούν δηλ. να γίνουν έκφραση και να μεταφερθούν λεκτικά, να γίνουν λόγος και να αποτελέσουν ένα θέμα χαλαρής συζήτησης μέσα σε ένα φόρουμ κατά την διάρκεια ενός απογευματινού καφέ. Όσα από αυτά τα κομμάτια όμως δεν μπορούν να γίνουν λόγος (γιατί υπάρχουν και τέτοια κομμάτια) μπορούν να γίνουν νότες και μουσική, ενώ άλλα μπορούν να γίνουν πίνακες ζωγραφικής, θέατρο ή χορός. Υπάρχουν και κάποια άλλα κομμάτια της πραγματικότητας βέβαια, που μπορούν να γίνουν και σιωπή.

Κι όπως λέει κι ο Ψαραντώνης, "Όλες οι αλήθειες μπορούν να ειπωθούν με σιωπή, με ψίθυρο και με κραυγή."

Edited by - kangaro on 23/07/2020 20:10:37

---

quote:

---

Και η θεωρία των κέντρων του ανθρώπου ;

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr