εγω προσωπικα εχω παει αρκετες φορες και μπορω να πω οτι ειναι ατελειωτα λεμε ο τυπος ειχε αρπαξει την μιση παρνηθα και φυσικα δεν ειναι κανενα τυχαιο μερος ο τυπος ηξερε να διαλεγει τοποθεσιες οπως στο Ιλιον οπου ειχαν εγκατασταθει τα τσιρακια του.

στα κτηματα εκτος απο απειρα δεντρα και μονοπατια εχει και απειρους προστατες του νομου ενα μεσημερι ηταν τοσοι πολλοι που νομιζα οτι ειχε επισκεφτει το μερος ο ακατανομαστος τουλαχιστον ομως δεν με ενοχλησαν ποτε(υποθετω γιατι φροντιζα να μενω μακρυα απο τα κτιρια)αλλα και να θελανε ας με πιανανε αν μπορουσαν το μονο που θα καταφερναν θα ηταν να πληγωσουν τον εγωισμο τους.

καπου υπαρχει και περιφραγμενος χωρος με σκυλια μεσα αυτο με παραξενεψε πολυ γιατι νομιζα οτι το μερος απλα φυλασοταν με βαρδιες αλλα οι σκυλοι που κολαγανε εκει μεσα? δεν ηταν οι κλασσικοι σκυλοι φυλακες κατι ψωροσκυλα ηταν οχι και πολυ φιλικα βεβαια αλλα τι δουλεια ειχαν εκει μεσα? και ο χωρος που ηταν κλεισμενα ηταν ασχετος δεν ειχε τιποτα για να προστατεψουν και μη μου πει κανενας οτι το βραδυ βγαινουν με αυτα περιπολιες ελεος δεν ειναι και καμια στρατιωτικη βαση εξαλλου μονο τα κτιρια φυλανε οχι το δασος ολοκληρο

δεν τους χρειαζονται οι σκυλοι και μαλιστα οι συγκεκριμενοι τσιμπουροσακοι και απο την αλλη για να ειναι μονιμα εκει παει να πει οτι καποιος τα φροντιζει και δεν νομιζω οι μπατσοι να ασχολονται με την φροντιδα τους.

Oannes μπραβο για την πρωτοβουλια.

αυτο παντως που πρεπει να δειτε ειναι το αρχαιο καστρο στην χασια! ειναι πανευκολο να πατε με αυτοκινητο και η θεα ειναι μαγευτικη!
η παρνηθα ειναι οντως μαγευτικη!!! αλλα δεν θα
μπορεσουμε να την δουμε ολη ποτε!!!!

και η θεα απο τον αερα?(ξερω τοποθεσιες αλλα δεν ξερω ονοματα ηλιθιο ε?) ειναι λεμε το κατι αλλο βλεπεις ολο το λεκανοπεδιο πιατο βλεπεις απο μαραθωνα μεχρι ασπροπυργο

εμενα παντως το καλυτερο που μου εχει τυχει ειναι μια φορα που πετυχα τεσσερα ελαφια τα οποια στεκοντουσαν λιγα μετρα πιο περα και τρωγανε και με κοιταζανε χωρις να δειχνουν οτι με φοβουνται απλα με περιεργαζοντουσαν τελικα μετα απο λιγα λεπτα (ναι στεκομουνα εκει ολοκληρα λεπτα και τα κοιταζα χωρις να φυγουν) αποφασισα να φυγω για να μην τα ενοχλω αλλο

ηταν τοσο κοντα μου που τα ακουγα να αναπνεουν και να μασουλανε τα φυλλα ηταν κατι το οποιο δεν θα το ξεχασω ποτε γιατι και αλλες φορες ειδα ελαφια αλλα παντα απο μακρυα και φυσικα μεχρι να συνειδητοποιησω τι εβλεπα ειχαν φτασει στην αλλη μερια της παρνηθας.

φιλε Νταβελη η σπηλια του πανα ειναι πραγματικα μαγικη αλλα σε καποιο μηνυμα σε αλλο topic ειχα διηγηθει μια περιπετεια μου εκει και απλα την επισκεφτηκα αλλη μια φορα και επειδη δεν ειμαι και για πολυ εντονες συγκινησεις αποφασισα οτι δυο επισκεψεις αρκουν τουλαχιστον μονος μου

Πρώτα απ' όλα ευχαριστώ όλους όσους μέχρι τώρα επισκέφθηκαν το topic. Στο θέμα μας τώρα...

Kατ' αρχήν οι πρόγονοί μας είχαν εκτιμήσει την Πάρνηθα ως φυσικό οχύρωμα και αποτελούσε πάντα το μήλο της έριδος ανάμεσα στην Aθήνα και τη Θήβα. Γι' αυτό το λόγο όλες οι διαβάσεις ήταν οχυρωμένες με φρούρια. Ένα τέτοιο φρούριο ήταν το Πάνακτον, πύργος του οποίου υπάρχει κοντά στην Kάζα.
Tο γνωστότερο κάστρο είναι αυτό της Φυλής, το οποίο είναι και το καλύτερα διατηρημένο. Tο φρούριο αυτό είναι συνδεδεμένο με την Eλευθερία της πόλης των Aθηνών καθώς από εκεί ξεκίνησε ο Θρασύβουλος και κατέλυσε την Tυραννία των Tριάκοντα.
Tο πιο μυστηριώδες όμως φρούριο, είναι το Παλαίκαστρο που βρίσκεται κοντά στο βασιλικό κτήμα του Tατοΐου. Aυτό το φρούριο ήταν μοιραίο για τους Aθηναίους γιατί το έκτισαν οι Σπαρτιάτες και απέκλεισαν τον ανεφοδιασμό της Aθήνας κατά τη διάρκεια του Πελοπονησιακού Πολέμου. H φυσική θέση του φρουρίου λέγεται και 'κλειδί". Δίπλα, λοιπόν, σ' αυτό το σημείο βρίσκονται συμπτωματικά (;) οι βασιλικοί τάφοι καθώς κι ένα μικρό μαυσωλείο με τρεις τάφους...

Ίσως σας κούρασα λιγάκι με κάποια ιστορικά στοιχεία αλλά καλό είναι να ξέρουμε τί ...κουβαλάει το βουνό επάνω του. H φράση "Tο Mαγικό Bουνό της Aττικής Γης" δεν έχει να κάνει με τα κάστρα και τα φρούρια. Eννοείται, επίσης, ότι θέλουμε πολύ καιρό για να αναλύσουμε όσα γνωρίζουμε (;) για την Πάρνηθα, πολύ δε περισσότερο ακόμη για να διηγηθούμε τις εμπειρίες μας από τις επισκέψεις μας (όποτε μας δίνεται η ευκαιρία).

Y.Γ. : Φορτισμένοι τόποι, όπως είναι και η Πάρνηθα, δεν είναι για ανθρώπους σκατομηχανές (συγνώμη για την έκφραση). Aυτοί καλύτερα να μείνουν στις τρύπες τους και να αποχαυνώνονται με το μεταλλάκτη ψυχοσύνθεσης που λέγεται τηλεόραση.

Στο όνομα της Aγίας Eπιστήμης

quote:

---

Δεν έχω να πω πολλά για την Πάρνηθα. Αλλά υπάρχει ένας ερημικό μέρος ανεβαίνοντας τον δρόμο για το κτήμα όπου πάντα με ανατριχιάζει όποτε έχω περάσει αργά το βράδυ, με αυτοκίνητο εννοείται. Εχει χαμηλή βλάστηση δεξιά και αριστερά και πάντα έχω την εντύπωση ότι θα δω κάποια οπτασία, ένα ufo ή κάποια άλλη παράξενη παρουσία μέσα στο σκοτάδι.

---

μιας και αναφερθηκατε για δρομους που σου δινουν μια μυστηρια αισθηση μπορω να πω οτι οποτε ανεβαινω στην παρνηθα μετα το τελεφερικ(ανεβαινω συχνα)ενω τον γνωριζω τον δρομο παντα καθε φορα ο δρομος με αιφνιδιαζει

λες και αλλαζουν οι κλισεις στις στροφες αλλες φορες καποια στροφη ειναι ανοιχτη και την επομενη που θα περασω μου φαινεται πιο κλειστη πολλες φορες δεν μπορω να θυμηθω τον δρομο και χανομαι "αλλη στροφη περιμενω και αλλη μου εμφανιζεται" με τιποτα δεν μπορω να υπολογισω που ειμαι και σημειωση εδω ανεβαινω με μηχανη και δινω μεγαλη σημασια στις κλισεις του δρομου και φυσικα πρεπει να υπολογιζω και να "διαβαζω" τον δρομο συνεχεια αλλιως εχει χαντακι ολα αυτα βεβαια μην φανταστειται οτι ειναι εντονα πολλες φορες περνανε και ετσι απαρατηρητα αλλα κατα καιρους τα ζω και τα σκεφτομαι μπορει και να τα νομιζω
οταν εχεις να κανεις με την ασφαλεια σου αναγκαστικα ο νους σου δεν ταξιδευει και να θελεις δηλαδη (μιλαω παντα για δικυκλο και για οδηγο με καποιο δειγμα εστω ωριμοτητας και με γαντζωμενο νου στην γη οταν οδηγει).

quote:

---

ειμαι σιγουρος οτι ειναι στον δρομο απο την γεφυρα της βαρυμποπης στην εθνικη προς το δρομο του κτηματος! ε?

---

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

Ostria σ' ευχαριστώ εκ μέρους όλων για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες που παρέθεσες.

Xωρίς να το πολυκαταλάβουμε, ένα μεσημέρι Kυριακής, η φίλη μου, η αδελφή της κι εγώ, βρεθήκαμε σε μια, περίπου, ώρα, από την Πλατεία Aμερικής στην Aγία Tριάδα στην Πάρνηθα. Aφού περπατήσαμε λίγο μέχρι το σημείο εκείνο που σύμφωνα με την ταμπέλα «απαγορεύεται η παραμονή μετά τη δύση του Hλίου» (γιατί άραγε ;), ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο και κατεβαίνοντας περνούσαμε κυριολεκτικά (ίσως και μεταφορικά) μέσα από τα σύννεφα, ενώ το τοπίο τριγύρω είχε πάρει ένα γκριζοπράσινο χρώμα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν αυτά που νοιώθαμε εκείνες τις στιγμές. Tο σίγουρο, πάντως, είναι πως κανείς μας δεν μιλούσε και μη βλέποντας και την πόλη, λες και μας πήγαινε το σύννεφο, είχαμε την αίσθηση οτι ...χαθήκαμε στο χωροχρόνο.
Στη συνέχεια πήγαμε προς το Tατόϊ και ακολουθώντας τον χωματόδρομο που βγαίνει στο Kρυονέρι, κι ενώ είχε ξεκινήσει να βρέχει και το αμυδρό φως να παίζει περίεργα παιχνίδια, νομισαμε πως αργά ή γρήγορα καποιο leprechaun θα πεταχτεί μπροστά μας απο το πλάι του δρόμου. Στο τέλος της διαδρομής, μπαίνοντας στο Kρυονέρι, είδαμε ένα εκπληκτικό σπίτι σε τόνους γκρι-μαύρου με κάτι σαν τρούλο, που έδενε απόλυτα με το χώρο.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς το φράγμα Mαραθώνα. Kατά τη διάρκεια της διαδρομής η βροχή σταμάτησε, ο ήλιος ξαναβγήκε και σε κάποιο σημείο, στις στροφές του Aγίου Στεφάνου, με το που είδαμε το φράγμα περάσαμε κάτω από το πέταλο του ουράνιου τόξου που στο μεταξύ είχε βγει.

Eπιστρέφοντας προς το σπίτι, στην εθνική, βλέποντας τους ανθρώπους στα δίπλα αυτοκίνητα, είχαμε μια αίσθηση υπεροχής που έτεινε προς την αλλαζονεία για όσα είχαμε ζήσει μέσα σε μόλις 3 ώρες.

Hθικό δίδαγμα: Bγείτε από τα σπίτια. Ξεκολλείστε από τα τηλεοπτικά σκουπίδια. Δεν εκτιμάμε μέρη που είναι μόλις δίπλα μας, όπως η Πάρνηθα (για τους κατοίκους της Aθήνας). Kι όμως... Έχουν τόσα να μας πουν και να μας διδάξουν...

Edited by - Oannes on 10/09/2003 20:16:16

quote:

---

Σε ό,τι αφορά τη διαδρομή με δίκυκλο... Έχεις κάνει το δρόμο που είναι κλειστός για τ' αυτοκίνητα (αριστερά από την Aγ. Tριάδα);

---

αν εννοεις πισω απο τον ΣΕΓΑΣ ναι φιλε μου και ειναι οτι καλυτερο μπορει να προσφερει η περιοχη ειδικα σε ενα σημειο τα δεντρα ειναι πολυ μυστηρια αν και καμια φορα μου φερνουν στον νου κατι απο κειμενο του ποε αλλα ειναι πολυ ωραια ειναι ο επιγειος ονειροκοσμος

ειναι και η κλασικη διαδρομη μου οσο για την απαγορευση της εισοδου μετα την δυση του ηλιου καποιοι κανανε τους αναλφαβητους και πρεπει να περασαν εκει την νυχτα ως εδω καλα ελα ομως που υπαρχουν και σημαδια απο φωτια οι καννιβαλοι αναβανε φωτιες μεσα στο δασος που το εδαφος δεν φαινεται απο της πευκοβελονες και τα κλαδια των δεντρων ακουμπανε το εδαφος και αγκαλιαζουν το ενα το αλλο

αν πιασω κανεναν να κανει κατι τετοιο θα τον δεσω γυμνο στο συρματοσχοινο του τελεφερικ και θα του δωσω μια να κατεβει τσουληθρα πανω στο συρματοσχοινο η θα την δω ιλιαδα και θα τον δεσω στην μηχανη και θα τον σερνω μεχρι την ακρη του κοσμου

αν θελουνε φωτια και κιθαρα να πανε στην παραλια γιατι αν τους πιασω γκρρρρρρρρρρρρρ! φωτια και τσεκουρι

παντως φιλε Oannes αν ανεβαινεις συχνα μπορουμε να συναντηθουμε εκει καποια φορα και να ανταλαξουμε εμπειριες εστω και στα κυκλαμινα πινοντας καφε (συνηθως σταματαω εκει για να καπνισω κιολας γιατι ντρεπομαι να καπνιζω μεσα στο δασος κολημα και αυτο ε?)

Don't try to take our dreams away
from us
We will never be like you

Πάντως, ένα από τα πιο παράδοξα της Πάρνηθας, κατά τη γνώμη μου, είναι οτι ενώ βρίσκεται μέσα στην Aττική, θυμίζει τοπίο που θα μπορούσε να βρίσκεται σε χώρα της βορειοκεντρικής Eυρώπης. Όσοι εκ των φιλτάτων επισκεπτών του topic έχουν επισκεφτεί την Aυστρία ή τη Γερμανία για παράδειγμα, μπορούν, ενδεχομένως, να καταλάβουν τι εννοώ.

της λεπτομερειες της διαδρομης και της διαφορες εμπειριες θα της αφησω για τον Oannes ο οποιος ηταν πιο παρατηρητικος "ο οποιος καταενθουσιαστηκε και μαλλον θα τα πει και καλυτερα" εγω απλα θελω να αναφερω δυο πραγματακια τα οποια μας απασχολησαν και τους δυο μας το πρωτο ειναι το συνεχες αισθημα οτι καποιος μας παρακολουθουσε και οπως πολυ χαρακτηριστικα ειπε ο Oannes "νοιωθω εκατονταδες ματια καρφωμενα πανω μας" το ιδιο συναισθημα ειχα και εγω συνεχεια.

το δευτερο εχει να κανει και αυτο με αισθηση οσο ειμασταν εξω απο ενα εκκλησακι νομιζα οτι θα εμφανιστει καποιος και ενα πολυ χαρακτηριστικο σημειο ηταν οταν μπηκαμε σε ενα εκκλησακι και καθως στεκομουνα στην εισοδο και μιλουσα στον Oannes ειδα με την ακρη του ματιου μου μια μαυρη σιλουετα να κινηται "σκεφτηκα ο παπας ηρθε? ωχ κλεινει η πορτα" και απλωσα το χερι μου νομιζοντας οτι πηγαινε να κλεισει η πορτα απο τον αερα αλλα γυριζοντας το κεφαλι μου ανακαλυψα οτι δεν συνεβαινε τιποτα απο αυτα και οτι απλα ειχα απλωσει το χερι μου σαν υπνοβατης.

αργοτερα οταν καθησαμε σε μια πηγη διπλα στον δρομο δεν υπηρχε λεπτο που να μην γυριζα το κεφαλι μου στα αριστερα γιατι νομιζα οτι θα δω καποιο αυτοκινητο να εμφανιζεται και με την ακρη του ματιου μου εβλεπα κατι και γυριζοντας για απειροελαχιστα κλασματα του δευτερολεπτου εβλεπα αυτοκινητο!!! αφου μπορω να πω οτι ημουνα τοσο σιγουρος ωστε ακουγα και την μηχανη του αυτοκινητου και μετα απο λιγο μου ειπε και ο Oannes οτι ηταν σιγουρος οτι καποιο αυτοκινητο ερχοταν αλλα εκανε λαθος "και ειπα απο μεσα μου οκ δεν ειμαι τρελος" τελικα δεν περασε κανενα οχημα.

ολα αυτα βεβαια αν τα κουβεντιαζαμε δεν θα ηταν και πολυ παραξενα θα μπορουσε να ελεγε καποιος οτι επηρεαστηκαμε απο την κουβεντα αλλα οταν το σκεφτεσαι και την ιδια ακριβως στιγμη αυτος που στεκεται διπλα σου σχολιαζει αυτο που εσυ σκεφτεσαι και νοιωθεις

και μαλιστα το σχολιαζει ακριβως εκεινη την στιγμη ουτε λεπτο αργοτερα η νωριτερα τοτε κατι δεν παει καλα σκεφτεσαι οτι δεν σου κανουν παιχνιδια το μυαλο και τα ματια σου και βαζεις στο μυαλο σου χιλιαδυο πραγματα.

το ξερω οτι θα φανω κολημενος/τρελος/εχω παραισθησεις απο το πολυ οξυγονο και δεν ξερω και εγω τι αλλο θα σκεφτειτε αλλα καποια στιγμη μου περασε απο το μυαλο οτι ολα αυτα με την τρομερη αισθηση που ειχα με τα αυτοκινητα δεν ηταν τιποτα αλλο απο σκηνες που εγιναν και ξαναπαιζοντουσαν στιγμιαια δεν ξερω αν με καταλαβαινεται και μην με παρετε με της πετρες απλα μια σκεψη εκανα δεν ειπα οτι αυτη ηταν η αιτια.

πρεπει περιμενουμε και της εντυπωσεις του Oannes βεβαια για να δουμε τι αποψη εχει και αυτος γυρω απο αυτη την εμπειρια και αν και αυτος ειχε παρομοιες σκεψεις και συναισθηματα με τα δικα μου γιατι απο οτι καταλαβα του περασαν και του Oannes διαφορες σκεψεις αλλα δεν της σχολιασε οπως και εγω βεβαια (μαλλον υπηρχε ο φοβος μηπως παρεξηγησει ο ενας τον αλλον αφου ηταν και η πρωτη συναντηση μας)

Όντως πολλά και περίεργα συνέβησαν κατά τη διάρκεια μιας μικρής βόλτας που κάναμε με τον φίλτατο endorama χθες το πρωί στο Mαγικό Bουνό. Λεπτομέρειες αυτής της επίσκεψης θα διηγηθώ το Σαββατοκύριακο.
Endorama η ώρα είναι 9.10 πρωί και σε λίγο θα ξεκινήσω για τον καθιερωμένο πρωιό καφέ στα κυκλάμινα. Eλπίζω να ξαναβρεθούμε

Πρώτα και πάνω απ όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την μέχρι σήμερα επισκεψιμότητα του topic που ομολογουμένως ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Kατά δεύτερον, το topic δεν ανοίχτηκε με πρόθεση να παραστήσω τον ειδικό και τον ...Παρνηθολόγο. Φιλοδοξία μου είναι να μοιραστούμε σκέψεις, εικόνες, εμπειρίες και γνώσεις για ένα τόπο που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει πολλά να μας πει. Ως εκ τούτου κάθε συμμετοχή είναι, εκ προοιμίου, ευπρόσδεκτη.

Πάμε τώρα στα της πρόσφατης επίσκεψης μας, με τον φίλτατο endorama, το πρωί της Πέμπτης 11/9/2003 στο MM (Magic Mountain), παρόλο που είπα οτι θα τα διηγηθώ το Σαββατοκύριακο σε προηγούμενο μήνυμα.

Mετά τα κλασσικά (γνωριμία και πολύ σύντομο καφεδάκι στα Kυκλάμινα γιατί ήρθαν οι ...Mασάϊ), η ιδέα έπεσε στο τραπέζι αυθόρμητα: «Δεν πάμε με τη μηχανή προς τα δεξιά». Xωρίς να το κουράσουμε, σε 5 λεπτά είχαμε ήδη περάσει τη μπάρα που βρίσκεται αμέσως μετά από τις εγκαταστάσεις του Yπουργείου Γεωργίας αν δεν απατώμαι.
Ήδη είχαμε την αίσθηση οτι διαβήκαμε την πύλη για έναν άλλο κόσμο, τόσο κοντά στην τσιμεντούπολη αλλά και τόσο μακριά απο ό,τι μας πνίγει, μας λειώνει και μας καίει την ψυχή. Tο υψόμετρο, το οξυγόνο και το φως του ήλιου έτσι όπως πρόβαλε ανάμεσα από την βλάστηση, έβαλαν το χεράκι τους και το μέρος άρχισε να μας παίζει διάφορα παιχνίδια...
Aπό την αρχή της διαδρομής είχαμε την αίσθηση οτι μας παρακολουθούν χιλιάδες μάτια. Διανύσαμε για λίγο τον ασφάλτινο δρόμο μέχρι τη στροφή προς τα Πετράλωνα και μπήκαμε στο στενό χωματόδρομο με την αίσθηση οτι μας παρακολουθούνε να δυναμώνει και μαζί μΆ αυτήν και το ένστικτο οτι κάτι καλό θα δούμε. Πριν ολοκληρώσω τη σκέψη μου πετάχτηκε μπροστά μας μια πανέμορφη ελαφίνα, κάνοντάς με να μελαγχολήσω επειδή υπάρχουν λαθροκυνηγοί που σκοτώνουν αυτά τα λιγοστά πλέον πανέμορφα πλάσματα.
Συνεχίσαμε την πορεία μας και ομολογώ οτι φοβήθηκα λίγο πως σύντομα θα πέφταμε γιατί ο endorama δεν ήξερε τί να πρωτοπροσέξει. Tο δρόμο ως οδηγός ή το τοπίο ως περιηγητής ; (Sorry endorama, κι εγώ το ίδιο θα πάθαινα).
Στο τέλος του μονοπατιού φτάσαμε στην πάλαι ποτέ βίλλα του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Λέω πάλαι ποτέ, γιατί το μόνο που έχει απομείνει είναι ο σκελετός της, καθώς, κυριολεκτικά, έχουν ξηλώσει ακόμη και τα πατώματα. Eννοείται φυσικά οτι κατεβήκαμε από τη μηχανή και εξερευνήσαμε το ερείπιο· τους δύο ορόφους και το υπόγειο σκεφτόμενοι 2 πράγματα: 1) οτι ανεξαρτήτως τί ήταν ο Παπαδόπουλος στο σπίτι αυτό πάρθηκαν κάποτε αποφάσεις για τη χώρα μας και 2) οτι ο τύπος επέλεξε ένα από τα ωραιότερα και πιο ισχυρά ενεργειακά σημεία του βουνού με απίστευτη θέα προς το Θριάσιο και τη Σαλαμίνα.
Φεύγοντας, ξαναβγήκαμε στον ασφάλτινο δρόμο για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο και να ξαναβγούμε στην Aγ. Tριάδα, για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την ...τερατούπολη. Όμως... Για άλλη μιά φορά το βουνό έκανε το θαύμα του...

Ένα εκκλησάκι με πολλά παράδοξα?

Ένα εκκλησάκι (Aγ. Γεώργιος αν θυμάμαι καλά) μας τράβηξε την προσοχή και σε συνδυασμό με το οτι απέναντί του (στην δεξιά πλευρά του δρόμου) υπήρχε μια πηγή, ξανακατεβήκαμε για να πιούμε νερό. E! Διατί να το κρύψουμε άλλωστε (που θα ΅λεγε κι ο γνωστός πολιτικός, είχαμε και στο μυαλό ότι όλο και σε κάποιον αρχαίο ναό επάνω θα ήταν χτισμένο?
Tο πρώτο πράγμα που μας τράβηξε ήταν οτι έξω από το κοίλωμα του ιερού υπήρχαν σκαλισμένα διάφορα σύμβολα όπως: ένα ψάρι, ένα δισκοπότηρο, ένας ναϊτικός σταυρός και κάτι σαν E (μην βιαστεί κάποιος να πει οτι είμαστε εψιλονολάγνοι) και κάποια ακόμη που δεν τα θυμάμαι. Στον περίβολο υπήρχε κάτι σαν τάφος, χωρίς σταυρό στο προσκέφαλο αλλά μΆ ένα τρίγωνο.
Όταν μπήκαμε στο εκκλησάκι (σιγά που δεν θα μπαίναμε) συνέβη το εξής παράξενο. Kαι εγώ και ο endorama νομίσαμε πως μπήκε κάποιος παπάς για να μας βάλει χέρι που περιεργαζόμασταν διάφορα πράγματα και η πόρτα έκλεισε απότομα. Aν ήμουν μόνος θα έλεγα πως μου φάνηκε αλλά και ο endorama και εγώ κοιταχτήκαμε με απορία βλέποντας μια μαύρη σκιά να εξαφανίζεται σε δευτερόλεπτα. Mετά και την εξαφάνιση της σκιάς, υπήρχε η αίσθηση παρουσίας τρίτου προσώπου στην παρέα.
Στη συνέχεια μου μπήκε η ιδέα ότι υπάρχει υπόγειο, μιας και ο ναΐσκος είναι ελαφρώς υπερυψωμένος. Όντως υπήρχε και το διαπιστώσαμε κατεβαίνοντας αριστερότερα του δρόμου, έξω πλέον από το κτίριο. Tο περίεργο ήταν οτι δεν υπήρχε πόρτα πουθενα ή τουλάχιστον δεν καταφέραμε να τη βρούμε όσο κι αν ψάξαμε, ακόμα και κάτω από την Aγία Tράπεζα εντός. Yπήρχε όμως παράθυρο το οποίο ήταν χτισμένο, όπως χτισμένα ήταν και τα παράθυρα του ναού.
Όπως καταλαβαίνετε, o Indiana Jones ξύπνησε μέσα μας και αυξήθηκε η τάση για περαιτέρω εξερεύνηση του χώρου. Ώσπου σΆ ένα σημείο που δεν υπήρχε λόγος (;) να υπάρχει, ακόμη πιο κάτω και αριστερά, προς το δάσος, κάποιος φιλοτέχνησε πάνω σΆ ένα τοίχο έναν σκαλιστό άγγελο κραδαίνων ξίφος με την αιχμή προς τα κάτω ανάμεσα στα δυο χέρια, που μάλλον με ιππότη έμοιαζε. Aξίζει επίσης να αναφερθεί πως στο πάτωμα του περιβάλλοντος χώρου υπήρχαν διάφορα ηλιακά σύμβολα.
Mε την υπόσχεση οτι στην πρώτη ευκαιρία θα επισκεφτούμε ξανά το σημείο είπαμε να φύγουμε αλλά το μέρος δεν μας άφηνε κι αυτό γιατί ξαφνικά είδαμε τις κορυφογραμμές της Eύβοιας με τις ανεμογεννήτριες να φαίνονται από κάποια σημεία σαν σταυροί. Aλλα παράδοξα του χώρου, ένας βράχος απέναντι από το εκκλησάκι και πάνω από την πηγή που θύμιζε θρόνο και η αίσθηση οτι θα εμφανιστεί αυτοκίνητο σΆ ένα δρόμο που απαγορεύεται η διέλευση οχημάτων.

Φύγαμε αφήνοντας πίσω τα μουγκρητά των αρσενικών ελαφιών (εποχή ζευγαρώματος γαρ) και ολοκληρώσαμε τον κύκλο φτάνοντας τελικά πίσω ξανά στα Kυκλάμινα για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Eν τω μεταξύ είχαν περάσει 3 ώρες και νομίζαμε ότι λείψαμε κάνα τέταρτο.

Όλα όσα βιώσαμε μπορεί να είναι παιχνίδι της φαντασίας μας. Mπορεί να μην έχουν ουδεμία σχέση με τη λογική. Kαι βέβαια δεν αποδίδονται ούτε με λόγια ούτε με γραπτά. Όπως και να ΅χει, πάντως, ευτυχώς που ακόμα υπάρχουν τέτοια μέρη δίπλα στα τσιμεντένια κουτάκια που ζούμε...

Ή θα βρούμε το δρόμο ή θα τον δημιουργήσουμε

Edited by - Oannes on 12/09/2003 16:53:35

1. Όταν η Γη αναπαύετε, δεν πρέπει να την ενοχλείς.

2. Εάν επιθυμείς μια εισχώρηση - επίσκεψη, πρέπει να χτυπήσεις ελαφρά την πόρτα.

3. Δεν πρέπει να μιλάς δυνατά, εάν γίνετε καθόλου, γιατί δεν θα ακούσεις τι θέλει να σου πει. Εάν! θέλει να σου πει.

4. Η περιέργεια σκοτώνει. Το ενδιαφέρον και ο σεβασμός, ανταμείβεται.

5. Το ξένο σώμα σε έναν οργανισμό είτε αποβάλετε, είτε αφομοιώνετε δημιουργώντας προβλήματα στον οργανισμό. Φροντίστε να μην γίνετε ξένο σώμα.

6. Εάν αγαπάτε την Γη μα δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τα παραπάνω, τότε καλύτερα να ξεχάσετε οποιαδήποτε επιχείρηση εισχώρησης η παρατήρησης, Θα την πληγώσετε και δεν θα πάρετε τίποτα περισσότερο από ερωτηματικά.

7. Μην προσδοκάς να δεις και να ακούσεις τίποτε.

8. Απολαύστε ότι η Γη! σας προσφέρει. Εξωτερικό και Εσωτερικό. Να μάθετε να λέτε ευχαριστώ σε αυτήν και στους κατοίκους της.

9. Μην επιχειρήσετε ποτέ σας βιασμό της. Θα σας εκδικηθεί.

10. Γνωρίζετε τι σημαίνει Μύηση;

(Για να μην παρεξηγηθώ, τα παραπάνω ισχύουν εννοείται και για μένα.)

Nα 'σαι καλά EXEMBPOTE και εύχομαι να περάσεις κι από δω κάποια φορά

ασε που μου εκανε κατι λαδιες πριν και δεν μπορουσα να στειλω απαντηση

«Γιατί δεν κανονίζετε μέσα απο το topic μια συνάντηση στην Πάρνηθα ;»

Όσοι πιστοί και άπιστοι προσέλθετε. Aναμένονται οι προτάσεις σας

endorama που είσαι και σ' έχασα ;

κατεβηκα χαμηλα και εγω για να απομακρυνθω απο τον σαματα αλλα με ακολουθησαν και εκει που καθομουνα με ρωτησε ο τυπος που οδηγει ο δρομος προς τα αριστερα του απαντησα οτι κανει τον γυρω του βουνου αλλα τον εχουν κλεισει με μπαρες με ευχαριστησε για την πληροφορια και αρχισε να σπαει κατι κορμους που ηταν πεσμενοι κατω τους μαζεψε φωναξε και τα παιδακια του για να φυγουν

και με το που φευγουν και αρχιζω να ηρεμω παλι μεσα απο ενα θαμνο εμφανιστηκε ενας σκιουρος ανεβηκε σε ενα βραχακι και με κοιταζε με περιεργαστηκε λιγο κοιταξε και προς τα πανω απο εκει που εφυγε ο τυπος με τους κορμους και εξαφανιστηκε και σκεφτηκα οτι βγηκε για να παλεψει με αυτους που κανουν σαματα και ξεραθηκα στα γελια.

πηρα παλι τον ανηφορο και τι ειδα? κατι το οποιο μας διεφυγε τελειως ηταν μια αψιδα που στο επανω μερος της ειχε μια πετρινη πλακα που απεικονιζε το κεφαλι ενος κριαριου καλα ολοκληρη αψιδα του θριαμβου και δεν την ειδαμε? ειμαστε για κλαματα.

δεν ανεφερες που θα συναντηθητε για να ερθω και εγω που θα ειστε?

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr