Αυτό είναι ένα θέμα που ήθελα να ανοίξω εδώ και αρκετό καιρό, καί χαίρομαι που βρίσκω τώρα λίγο χρόνο να το κάνω!
Κάποια βάση για αυτήν την συζήτηση είχε αρχίσει με το θέμα Υπήρξε Προπατορικό Αμάρτημα?. Εκεί, είχα εκφράσει την γνώμη οτι το ΠΑ μπορούσαμε να το δούμε μέσα απο δύο οπτικές:

Α) Ηταν μιά αληγορία, μια μεταφορά, για ένα αναπόφευκτο και αναγκαίο μέρος της ανθρώπινης εξέλιξης, καθώς οι ατομικοποιημένες ψυχές είσέρχονταν στον κόσμο της ύλης, και η ανάλυψή τους ή η λύτρωσή τους ήταν και αυτή ένα αδιαίρετο μέρος της εξέλιξής τους. Αυτό το ονόμασα συμβατικά το Α' Ενδεχόμενο.
Β) Πέραν της "κανονικής", φυσιολογικής εξέλιξης της ανθρώπινης ψυχής στον κύκλο τής ύλης, η ύπαρξη ενος άλλου γεγονότος, δημιούργησε ένα (ελλείψει καλύτερου χαρακτηρισμού) "κοσμικό ατύχημα", το οποίο στάθηκε ιδιαίτερο εμπόδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου, και χρειάστηκε μιαν ειδική "εκ των άνωθεν" επέμβαση για να εξουδετερωθεί. Αυτό το ονόμασα Β' Ενδεχόμενο.

Επειδή το θέμα είχε αρχίσει να ξεφεύγει από τα όρια του αρχικού topic, με πολλούς φίλους να θεωρούν τους διάφορους μύθους άσχετους, ασήμαντους, ή ακόμα προορισμένους γιά "αλλους", είπα να ανοίξω αυτό το θέμα για όσους από εμάς πιστεύουμε οτι οι μελέτη των μύθων (όλων των παραδόσεων) μας αφορά άμεσα, και μπορεί να προσκομίσει κάποια σοφία.

Θά ήθελα εδώ να εξετάσουμε όλες τις παραδόσεις για τό πως προσεγγίζουν αυτό το θέμα, μαζί και του Χριστιανισμού, ειδικά του Γνωστικού, για να μπορέσουμε να αποστάξουμε μιά ουσία, ελευθερωμένη απο τα όποια κοινωνικά επίκτητα.
Αλλα πάνω από όλα θα ήθελα να δούμε το θέμα ΠΡΑΚΤΙΚΑ, δηλαδή πως μπορούμε να εφαρμόσουμε ο'τι κατανοήσουμε από την μελέτη μας στην καθημερινή μας ζωη, κάθε στιγμή, άσχετα με την νοητική μας αντίληψη για την "Πτώση", όποιο ενδεχόμενο και να μας φαίνεται λογικό, το Α', Β' ή Γ' !

Εξ άλλου, οι εσωτερικές καταστάσεις μόνο σαν βίωμα μπορούν γίνουν αληθινά κατανοητές, και τα όποια λόγια και περιγραφές παραμένουν πάντα μόνο σαν δείκτες.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Αν η κατάσταση της Πτώσης υφίσταται, υφίσταται κάθε στιγμή, το ίδιο και η πιθανότητα της Λύτρωσης. Όπως κάποιοι φίλοι ήδη επισήμαναν στό προηγούμενο τοπικ, σε αυτά τα θέματα γενικά θεωρείται οτι "χρόνος" δεν υπάρχει για την ψυχή, μόνο το "Αιώνιο Τώρα".

Έτσι, αν έχουμε κάποια αντίληψη για την επίτεύξη της Λύτρωσης, αυτή θα πρέπει να ισχύει κάθε στιγμή της ζωής μας, ανεξάρτητως της οποιασδήποτε προσωπικής μας δραστηριότητας. Για αυτό, εξ άλλου, θεωρούμε οτι ο καθένας μπορει να φτάσει σε μιά "Φώτηση", ακόμα και αν είναι "άθεος", ακόμα και αν φαίνεται να ασκεί μιά "πρωτόγονη" ή "περιοριστική" (κατ'εμάς πάντα) δοξασία.

Δεν έχει σημασία η εξωτερική δραστηριότητα, σημασία έχει η εσωτερική τοποθέτηση!
Για αυτόν τον λόγο ακριβώς, μπορούμε να δούμε το όλο θέμα και ψυχολογικά:
Σε ο'τι συμπεράσματα καταλήξουμε σχετικά μέ την διάδικασία που μας μεταφέρει απο κατάσταση "Πτώσης" σε κατάσταση "Λύτρωσης", είτε αυτό αφορά το θάρρος, την αγάπη, την αποδοχή, την ταπεινότητα, κλπ. αυτά (τα συμπεράσματα) πρέπει να στέκουν και πρακτικά, ψυχολογικά, δηλαδή να είναι αποδεκτά στον κοινό νου, και όχι παραμυθιάσματα.
Ελπίζω να έχουμε όλοι πολλά να πούμε επι του θέματος

ΔΡΑΣΗ ΟΧΙ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Πόλλες απο τις μυστικιστικές προσεγγισεις, με πλέον αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον Βουδδισμό, τονίζουν την "Τελειώτητα" του "Εδώ και Τώρα", και την ανάγκη να μην επεμβαίνει και να μην κρίνει συνεχώς ο νους!
Κάθε κατάσταση είναι έκφραση της Θείας Τελειώτητας, οι "παίκτες" σε κάθε "πράξη" απόλυτα ισορροπημένοι, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα!
Αυτό για τον σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως της Δύσης φαίνεται καμμιά φορά εξωφρενικό.
Πως μπορείς να σταθείς χωρίς να επέμβεις σε καταστάσεις πού είναι οφθαλμοφανής η αδίκία; Δεν θα επιβαρύνει η απραξία την συνείδησή σου; Δεν καταντάει αμπελοφιλοσοφία η αντίληψη της "τελειότητας" αν το παίζουμε "Νερωνας" και το ρίχνουμε στο βιολί ενώ η Ρώμη καίγεται ;

Εδώ λοιπόν, κατα την γνώμη μου, μπαίνει ένας νέος παράγοντας:
Απο την στιγμή που αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με οποιαδήποτε εξωτερική κατάσταση, μπαίνουμε και εμεις μέσα στο σενάριο της "Τελείωσης", εισερχόμαστε στην mandala, όπως λένε και οι Βουδδιστές.

Οι πράξεις μας θα προσδιορίσουν και την εξέλιξη του σενάριου, και το τυχόν κάρμα που θα δημιουργήσουμε. Για αυτό, θα ήθελα να θέσω σαν πρώτη ιδέα, οτι μέσα απο την "Ψυχολογία της Λυτρωσης", δεν αποκλείεται η δράση, απεναντίας συνιστάται, αλλα η μόνη δράση που έχει το ζητούμενο αποτέλεσμα ειναι η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ, η αλτρουιστική δράση, η δράση ΟΧΙ για την εξύψωση, δικαίωση ή ικανοποίηση του εγωϊσμού μας, αλλα ή δράση για το καλό των άλλων που συμμετέχουν στο σενάριο, στην mandala.

Αυτή η ιδέα εμπεριέχεται και στο Χριστιανικό "μην κρίνεται ινα μην κριθειται", δηλαδη, δεν οφελεί η επιβολή της προσωπικής μας κατανόησης σε μιά κατάσταη, αλλα μόνο η προσφορά αγάπης, από ένα κέντρο εσωτερικής "γαλήνης".
Απο αυτο το σημείο νομίζω γίνεται κατανοητό οτι η αντίληψη της "τελειώτητας" οχι μόνο δεν παροτρύνει σε αδράνεια, αλλα σε μία εξαιρετικά δύσκολη, και υψηλής ποιότητας δράση. Ελπίζω και αυτό να είναι θέμα μελλοντικής συζήτησης.

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

Τέλος, θα ήθελα να πώ οτι η διαδικασία της ερμηνείας των διαφόρων μύθων, και η τοποθέτηση τους σε "ψυχολογικό" πλαισιο είναι μια διαδικασία όχι μόνο διαφωτιστική, αλλα και ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟΤΑΤΗ. Δεν μιλάμε για ξηρές διανοητικές γνώσεις, αλλα για τις ερμηνείες που ξεπηδάν απο μέσα μας, και κάνουν "κλικ".

Στο προηγούμενο τοπικ, εγώ και ο ΤΗΟΤΗ είχαμε κάνει μιαν αρχή πάνω στον μύθο του ΠΑ, αυτός αποερμηνεύοντας τον μέσα απο την οπτική της "ανάλυψης ευθύνης" και της "απαλλαγής από αμφιβολία", εγώ μέσα απο την οπτική οτι "γνώση χωρις αγάπη παράγει αυταπέχθεια". Ρίχτε μια ματια εδώ αν θέλετε, αργότερα θα τά κάνω copy-paste και σε αυτόν τον χώρο.

Τίποτα δεν είναι απόλυτο σε αυτές τις ερμηνείες - αυτή είναι η μαγεία τους. Αν κάτι δεν ανταποκρίνεται μέσα σε κάποιον, δεν πειράζει, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Αυτό μπορεί να ενοχλεί κάποιους που ψάχνουν μέσα στις ερμηνείες να βρούν άκαμπτες "σταθερές", αλλα προσωπικά πιστεύω οτι σ'αυτό το παιχνίδι "άκαμπτες σταθερές" δεν υπάρχουν.

Εύχομαι να μπορέσουμε να εμπνεύσουμε όλοι μας ο ένας τον άλλον, ώστε να βρίσκουμε μια "Φώτηση" καθε στιγμή, σε όλο και πιο διερυνόμενους κύκλους, τόσο στην καθημερινότητα όσο και στον διαλογισμό μας.

Με Φιλικούς Χαιρετισμούς

Κ.

Επέτρεψέ μου να παραθέσω το σχετικό Κεφάλαιο από τη "Γένεση", για να μιλάμε σε σωστή βάση:

1 Ο ΔΕ ΟΦΙΣ ΗΤΟ ΤΟ ΦΡΟΝΙΜΩΤΕΡΟΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΑΜΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΟΦΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΩ ΟΝΤΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΗ ΦΑΓΗΤΕ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
2 ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Η ΓΥΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΦΙΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΔΥΝΑΜΕΘΑ ΝΑ ΦΑΓΩΜΕΝ
3 ΑΠΟ ΔΕ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΙΠΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΗ ΦΑΓΗΤΕ ΑΠ ΑΥΤΟΥ ΜΗΔΕ ΕΓΓΙΣΗΤΕ ΑΥΤΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΑΠΟΘΑΝΗΤΕ
4 ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΟΦΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΠΟΘΑΝΕΙ
5 ΑΛΛ ΕΞΕΥΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΟΤΙ ΚΑΘ ΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΦΑΓΗΤΕ ΑΠ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΑΝΟΙΧΘΗ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΘΕΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ ΤΟ ΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟΝ
6 ΚΑΙ ΕΙΔΕΝ Η ΓΥΝΗ ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΗΤΟ ΚΑΛΟΝ ΕΙΣ ΒΡΩΣΙΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΗΤΟ ΑΡΕΣΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟΝ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΩΣ ΔΙΔΟΝ ΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΛΑΒΟΥΣΑ ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΦΑΓΕ ΚΑΙ ΕΔΩΚΕ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΑΥΤΗΣ ΜΕΘ ΕΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΦΑΓΕ
7 ΚΑΙ ΗΝΟΙΧΘΗΣΑΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΟΤΙ ΗΣΑΝ ΓΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΡΑΨΑΝΤΕΣ ΦΥΛΛΑ ΣΥΚΗΣ ΕΚΑΜΟΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΠΕΡΙΖΩΜΑΤΑ
8 ΚΑΙ ΗΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΝΤΟΣ ΕΝ ΤΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟΝ ΚΑΙ ΕΚΡΥΦΘΗΣΑΝ Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΓΥΝΗ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
9 ΕΚΑΛΕΣΕ ΔΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ
10 Ο ΔΕ ΕΙΠΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΣΟΥ ΗΚΟΥΣΑ ΕΝ ΤΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩ ΚΑΙ ΕΦΟΒΗΘΗΝ ΔΙΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΡΥΦΘΗΝ
11 ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΙΣ ΕΦΑΝΕΡΩΣΕΝ ΕΙΣ ΣΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΜΗΠΩΣ ΕΦΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΡΟΣΕΤΑΞΑ ΕΙΣ ΣΕ ΝΑ ΜΗ ΦΑΓΗΣ
12 ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΑΔΑΜ Η ΓΥΝΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΔΩΚΑΣ ΝΑ ΗΝΑΙ ΜΕΤ ΕΜΟΥ ΑΥΤΗ ΜΟΙ ΕΔΩΚΕΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΓΟΝ
13 ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΑΜΕΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΗ ΕΙΠΕΝ Ο ΟΦΙΣ ΜΕ ΗΠΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΑΓΟΝ
14 ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΦΙΝ ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΜΕΣ ΤΟΥΤΟ ΕΠΙΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΝΑ ΗΣΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΚΤΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΠΕΡΙΠΑΤΕΙ ΚΑΙ ΧΩΜΑ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ
15 ΚΑΙ ΕΧΘΡΑΝ ΘΕΛΩ ΣΤΗΣΕΙ ΑΝΑΜΕΣΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΟΝ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΣΟΥ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΚΑΙ ΣΥ ΘΕΛΕΙΣ ΚΕΝΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΤΕΡΝΑΝ ΑΥΤΟΥ
16 ΠΡΟΣ ΔΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΠΕ ΘΕΛΩ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΝΕΙ ΤΑΣ ΛΥΠΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΟΦΟΡΙΑΣ ΣΟΥ ΜΕ ΛΥΠΑΣ ΘΕΛΕΙΣ ΓΕΝΝΑ ΤΕΚΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ
17 ΠΡΟΣ ΔΕ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΕΙΠΕΝ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΗΚΟΥΣΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΡΟΣΕΤΑΞΑ ΕΙΣ ΣΕ ΛΕΓΩΝ ΜΗ ΦΑΓΗΣ ΑΠ ΑΥΤΟΥ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΗ ΝΑ ΗΝΑΙ Η ΓΗ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΜΕ ΛΥΠΑΣ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΑΥΤΗΣ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ
18 ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΒΟΛΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΒΛΑΣΤΑΝΕΙ ΕΙΣ ΣΕ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ ΤΟΝ ΧΟΡΤΟΝ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ
19 ΕΝ ΤΩ ΙΔΡΩΤΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΣΟΥ ΕΩΣΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΨΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΕΚ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΛΗΦΘΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΓΗ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΓΗΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ
20 ΚΑΙ ΕΚΑΛΕΣΕΝ Ο ΑΔΑΜ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥ ΕΥΑΝ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ ΗΤΟ ΜΗΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ
21 ΚΑΙ ΕΚΑΜΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΥΤΟΥ ΧΙΤΩΝΑΣ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΕΔΥΣΕΝ ΑΥΤΟΥΣ
22 ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΙΔΟΥ ΕΓΕΙΝΕΝ Ο ΑΔΑΜ ΩΣ ΕΙΣ ΕΞ ΗΜΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΓΙΝΩΣΚΕΙΝ ΤΟ ΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΗΠΩΣ ΕΚΤΕΙΝΗ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΛΑΒΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΦΑΓΗ ΚΑΙ ΖΗΣΗ ΑΙΩΝΙΩΣ
23 ΟΘΕΝ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΞΑΠΕΣΤΕΙΛΕΝ ΑΥΤΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΔΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΖΗΤΑΙ ΤΗΝ ΓΗΝ ΕΚ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΛΗΦΘΗ
24 ΚΑΙ ΕΞΕΔΙΩΞΕ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΑΝΑΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΕΘΕΣΕ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΟΜΦΑΙΑΝ ΤΗΝ ΦΛΟΓΙΝΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΗΝ ΔΙΑ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΩΣΙ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Καλή συνέχεια...

Ευχαριστώ για την παράθεση του Βιβλικού κείμενου.
Η ανάλυσή του, βέβαια (στο προηγούμενο τόπικ), ήταν η έμπνευση για το παρόν, άλλα δεν θέλω να περιοριστούμε μόνο σε αυτό, αν και η Χριστιανική παράδοση της σημερινής μας κοινωνίας κατα κάποιον τρόπο μας αναγκάζει να του δίνουμε λίγο σημασία παραπάνω.

Προσωπικά, θέλω να εξετάσω περρισότερο τις διάφορες "εναλλακτικές" Χριστιανικές παραδόσεις, καθώς και την Βουδδιστική παράδοση που εχεί πάρα πολλά να πεί πάνω σε αυτό το θέμα. Αλλά και οι Ελληνικές και άλλες παραδόσεις, π.χ. Qabalah, Δυτικός Αποκρυφισμός, Ερμητική Παράδοση, κλπ. θα έχουν σίγουρα κάτι να μας πουν επί του θέματος.

Καί κάτι άλλο: Ακόμα και οι "προσωπικές" μυθολογίες, έχουν θέση. Αναφέρομαι σε όποιονδήποτε μύθο, ας πούμε λογοτεχνικό, όπου ο συγγραφέας έχει καταφέρει να "αντλήσει" από την πηγή του ανθρώπινου ασυνείδητου κάποια σοφία που να αφορά την άμεση καθημερινή ψυχολογία και πράξη. Η γκάμα αυτών των μύθων είναι πλατεία... οτιδήποτε από την Δημιουργία του William Blake, την Οδύσσεια του Όμηρου, το Αρχαίο Θέατρο, τα έργα του Σαίξπηρ ή και των πιό σύγχρονων λογοτεχνών, J.Swift, Τ. Hardy, Καζαντζάκης, Παπαδιαμάντης, εκατοντάδες ονόματα . Και φυσικά, σε μια πιό ελαφριά νότα, ακόμα και τα γραπτά των σύγχρονων παραμυθάδων, π.χ. Tolkien, C.S.Lewis, κ.α.

Τό θέμα δεν είναι ποιοί ή πότε το είπαν, αλλά τί λέει σε έμας προσωπικά, κάποια δεδομέμη στιγμή.

============================

Δύο πράγματα να τονίσω, αν και ίσως να είναι περιτό:

1) Δέν είναι το ζητούμενο οι ατέρμονες περιγραφές του αγαπημένου συστήματος ή διδασκαλίας του καθενός.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ΠΩΣ κάποιες ιδέες ή ερμηνείες μπορουν να εφαρμοστούν ΑΜΕΣΩΣ στην καθημερινή μας πράξη, και ποιά αποτελέσματα επιφέρει αυτή η εφαρμογή.

2) Επίσης, μας ενδιαφέρει ΜΟΝΟ ή προσωπική ερμηνεία και το βίωμα του καθενός. Συνιστώ σε όλους τους συμμετέχοντες να μιλούν στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ όταν περιγράφουν τί έχουν καταλάβει:-
<<Το τάδε με κάνει πιο δυνατό, το δίνα πιο ελεύθερο>> κ.ο.κ
Εννοείτε οτι με ΚΑΝΕΝΑΝ τρόπο δεν υπάρχει χώρος σε αυτό το τοπικ για όποιον αρχίσει να διασύρει ή να κακολογεί κάποιο σύστημα που δεν του αρέσει. Αν δεν αρκεσtεί ο οποιοσδήποτε στην απλή διατύπωση:
<<Αυτό δεν λειτουργεί για εμένα>> θα ζητήσω πρώτα απο τον ίδιο, και μετά απο το admin, να τροποποιήσει ή να σβήσει το post. Αυτο το θέτω σαν στοιχειώδη αρχή για να προχωρήσει η συζήτηση.

K.

Θέλωντας να προτείνω μία ερμήνεια που βρήσκω να στέκει αρκετά καλά, και που να μήν προκαλεί την συνηθησμένη υστερία που σχετίζεται με το θέμα, ανέτρεξα στους "Στοίχους του Ντζυάν" της Μπλαβάτσκυ (τους παραθέτω πιο κάτω), και στην δική μου ερμηνεία της Γένησης, που δεν περιέχει τις έννοιες "Αμαρτία" και "Τιμωρία".
Είπα οτί, κατα την γνώμη μου, φαίνεται όχι απίθανο να περιγράφεται ένα γεγονός "αναστολής" της ανθρώπινης εξέλιξης, ενα "κοσμικό ατύχημα" στον υποκειμενικό (με την εσωτερική έννοια) κόσμο. Αυτό το σενάριο είχα ονομάσει "Ενδεχόμενο Β'".

Αυτό το "ατύχημα" έχει να κάνει μέ την (επι)κριτική συνείδηση που αποκτά ο Άνθρωπος ταυτόχρονα με την Γνώση (package deal, να πουμε). Η ίδια αυτή η συνείδηση τον κάνει να νομίζει ότι δεν ειναι πιά θεϊκό δημιούργημα, είναι "γυμνός", ή η φυσική του μορφή κάπως υστερεί. Έτσι, αν και ακόμα ελεύθερος, δεν μπορεί να δεί πιά την ελευθερία του, παραμένει φυλακισμένος σε ανοιχτό κελλί. Για αυτό χρειαζεται την Λύτρωση, η οποία αποτελεί το δεύτερο μέρος του Χριστιανικου Μυθου, όπου ο Χριστος, συμβολίζοντας την Άνευ Όρων Αγάπη, δειχνει (με την καθύλωση του) την αποδοχή της ανθρώπινης κατάστασης σαν τον δρόμο προς την Λύτρωση και την Θέωση.

Σημειοτέον οτι και στους δύο μύθους (Dzyan και Χριστιανικό) ο Άνθρωπος έχει δημιουργηθεί αρκετά πριν απο το γεγονός της χονδροειδούς ενσάρκωσής του. Έτσι και στις δύο περιπτώσεις βλέπουμε ένα σενάριο όπου υπήρχε μέν άνθρωπος, αλλά δεν είχε ακόμα την πυκνή μορφή που καταλαβαίνουμε σήμερα.

Ετσι, για να το πώ πιο "Ινδικά", ο άνθρωπος είχε ήδη κάποιο κάρμα ΠΡΙΝ από την πρώτη του εκδήλωση στην σημερινή του μορφή. Έτσι απλά. Αυτο είναι σε αντίθεση με το "Ενδεχόμενο Α'", που θεωρεί οτι ο μύθος περιγράφει την φυσιολογική πορεία της "πτωσης" της συνείδησης σε ενσάρκωση, οπότε δεν θα υπήρχε ήδη συσωρευμένο κάρμα.

Εδώ, βέβαια, το ζήτημα γίνεται μάλλον "ακαδημαϊκό". Ούτως ή άλλως, αυτό που προσπαθούμε να περιγράψουμε δεν λέγεται ποτέ με λόγια. Ποιό απο αυτά τα δύο ενδεχόμενα είναι πιο πιθανό, θα το καταλάβει ο καθένας μόνο μέσα απο την Άσκησή του, έτσι δεν έχει και πολύ νόημα να παίρνουμε θέσεις.

Έγραψα αυτήν την περιγραφή απλα για να δείξω οτι υπάρχει μια οπτική απο την οποία μπορούμε να θεωρήσουμε το "Προπατορικό Αμάρτημα" εσωτερικά, χωρις να λυσάζουμε. Και προσωπικά μού αρέσει αυτή η ερμήνεια γιατι μου δίνει μία άμεση λύση σε πολλές καθημερινές συνθήκες:- Αποδοχή / Αγάπη μέσα απο την αναγνώριση της Τελειότητας.

Παραθέτω λοιπόν λίγο από την ερμήνεια μου, για όσους βαριούνται να διαβάζουν όλο το προηγούμενο τοπικ:

quote:

---

ΜΕΡΟΣ 1ον - ΓΕΝΗΣΗ

Φτιάχνει, λοιπόν ο θεός τόν Αδαμ από πυλό, του φτιάχνει μετά και τον Κήπο, φτιάχνει φυτά, ζώα, και τέλος δίνει και στον Αδαμ Ψυχη, ατομικοποίηση, τον κάνει κατ' εικονα και ομοίωση.
Τού λέει όμως <<μή φάς απο το Δεντρο της Γνώσης του Κάλου και του Κακού>>, (ισως γιατι δεν είναι ακόμα ώρα).
Μπαίνει όμώς σε πειρασμό ο αδάμ (υπερηφάνεια;;) και δεν υπακούει. Τρώει το μήλο και αποκτά την αίσθηση οτι ειναι "γυμνός" και πρεπει να κρύβεται απο τον θεό. Αποκτά την Ενοχή και την Αυταπέχθεια, δεν βλέπει πιά τον εαυτό του σαν δημιούργημα του θεού.
Του κλείνεται και ο Δρόμος της Εξέλιξής του, γιατι δέν μπορει να παραμείνει στον Παράδεισο, μπας και φάει και το άλλο μήλο πριν την ώρα του....

========== Διαλειμα ολιγων λεπτων ==========

ΜΕΡΟΣ 2ον - ΝΔ

Έρχεται ο Χριστός (η Θεική Αγαπη) για να ξεπλύνει το Π.Α., να ξαναπάει τον Αδαμ στον Παράδεισο, να τόν λυτρώσει απο το Αμάρτημα, την Ενοχή.
Δεν σχολιάζω καθόλου την "θυσια" του Χριστου. Άλλο θέμα και αυτό. Πες απλα οτι τα καταφέρνει ο Χριστος και "σώζει" την ανθρωπότητα. Ας πούμε οτι η "καθήλωσή" του δίνει στον Αδαμ μιά γέφυρα, μιά πρόσβαση.
Ετσι, σ'αυτόν τον μύθο, όποιος αποδέχεται την Θεϊκή Αγάπη απελευθερώνεται απο το Π.Α. και εγκαταλειπει την Ενοχη.
Πάει η "μη-αρτια" Αμαρτία, ο ανθρωπος ολοκληρώνεται. Ξαναεισέρχεται στον "Κήπο" και μπορει να συνεχισει την εξέλιξή του, και τώρα μαλιστα έχει αποκτήση και την "Γνώση του Καλού και του Κακού" αλλά σωστά, άρτια...
Ισως για αυτο να λενε οι Χριστιανοί - <<ελθέτω η Βασιλεία σου, ως εν Ουρανώ και επι της Γης>>
Σά να λέμε οτι στον μυθο αυτόν, η "Σωτηρια" ειναι ο δρόμος της αποδοχής του εαυτου, και της γνώσης μέσα απο την Αγάπη, η αληθινή Ψυχο-λογία....
Και κατι ακομα:- Ο μύθος λέει οτι Χριστος ερχεται να φέρει την "Αιώνια Ζωη". Αυτο θα μπορούσε να ερμηνευτεί οτι με την "επιστροφή" στον "Παράδεισο", δεν υπάρχει πλέον εμπόδιο ανάμεσα στον Αδαμ και το Δεντρο της Ζωης!

========== FIN ==========

---

Edited by - kynikos on 29/02/2004 00:24:55

quote:

---

"Κυνικέ", στο προηγούμενό μου μήνυμα είχα ξεκινήσει να γράφω μια ερμηνεία "ψυχολογικού τύπου" για το Π.Α. και τον ρόλο του Χριστού αλλά μετά το θεώρησα ίσως υπερβολικό και το αφαίρεσα. Τώρα μετά από αυτά που γράφεις τολμώ να το αναφέρω, ως υπόθεση εργασίας.

Αδάμ-Εύα

1η Πράξη: ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ - Οι Αδάμ-Εύα αμφιβάλλουν για το αν τρώγωντας τον καρπό θα "πεθάνουν" ή θα γίνουν θεοί, κι έτσι δοκιμάζουν για να δουν.

2η Πράξη: Ο Αδάμ ανοίγει τα μάτια του (που σημαίνει ότι μέχρι τότε έβλεπε "εσωτερικά") νιώθει γυμνός και "κρύβει" τα μέρη του που νομίζει ότι είναι ζωώδη. Όταν πρέπει να δεχτεί την ευθύνη της απόφασής του στον Δημιουργό, δεν το κάνει και προβάλλει την ευθύνη στην Εύα (ότι τον εξαπάτησε) και η Εύα στον Πειρασμό. Έτσι η προβολή και μετάθεση της εσωτερικής ευθύνης προς τα έξω είναι το επόμενο σημαντικό σημείο.

Χριστός

1ι Πράξη: Έρχεται κι αυτός σε επαφή με τον Πειρασμό (όπως ο Αδάμ και η Εύα) στην Έρημο. Ο Πειρασμός (ως Διάβολος) του ζητάει να αποδείξει την θειότητα του (να κάνει την πέτρα ψωμί, και να πετάξει κι να ανέβει στον Ναό στα Ιεροσόλυμα). Ενώ όπως γνωρίζουμε (μέσα στα Ευαγγέλια) ο Χριστός θα μπορούσε να πείσει τον Διάβολο ότι είναι Θεός κάνοντας αυτά τα απλά θαυματάκια, ωστόσο δεν κάνει τίποτε από αυτά και το μόνο που παρουσιάζει είναι την πίστη του στις Γραφές και στον Νόμο. Και στις δύο περιπτώσεις ξεκινά με το "Γέγραπται" ("είναι γραπτό"). Δηλώνει δηλαδή ότι έχει την εσωτερική βεβαιότητά του, η οποία απορρέει και από τις Γραφές (τον Νόμο, τις εσωτερικές Αρχές) ότι είναι ο Υιός του Θεού και δεν αμφιβάλλει για αυτό.

Η απόδειξη ότι έδωσε... εξετάσεις και πέρασε είναι ότι ο Διάβολος πείθεται με τις απαντήσεις του Χριστού και δεν τις θεωρεί υπεκφυγές για να αποφύγει ο Χριστός να κάνει θαύματα. Για αυτό και η τρίτη δήλωσή του Διαβόλου είναι ότι του χαρίζει όλα τα βασίλεια του κόσμου εάν τον προσκυνήσει (γεγονός που σημαίνει ότι ο εξωτερικός κόσμος και οι λειτουργίες του είναι στο "χέρι" του Διαβόλου, κάτι που εκμεταλλεύονται θεωρητικά οι "Σατανιστές). Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση ο Χριστός του δηλώνει "Ύπαγε πίσω μου" που σημαίνει ότι του αφήνει τον ρόλο της εξωτερικής εξουσίας ως έχει και απλώς του υπενθυμίζει ότι αυτός είναι ανώτερος στην Ιεραρχία των Όντως όταν του λέει ότι "Γέγραπται" ότι θα προσκυνήσει τον Κύριο τον Θεό του.

Ο Χριστός συνεπώς επανορθώνει στην Πρώτη Πράξη των Πρωτόπλαστων με το να νικήσει την αμφιβολία με την εσωτερική βεβαιότητα.

2η Πράξη: Ο Χριστός σταυρώνεται παρατημένος από όλους τους φίλους και μαθητές του και ακόμη προδωμένος. Κι όμως στον Σταυρό δηλώνει το "Άφες αυτοίς ου γαρ οίδασει τι ποιούσι" δηλαδή "συγχώρεσέ του, δεν γνωρίζουν τι κάνουν", κι έτσι δεν προβάλλει ενοχή και ευθύνη εξωτερική για τα δικά του πάθη θεωρώντας ότι είναι μέσα στον Νόμο να γίνουν και ότι η αμαρτία είναι απλώς η άγνοια των άλλων. Με αυτόν τον τρόπο δεν μεταθέτει την ευθύνη εξωτερικά αλλά την δέχεται ο ίδιος. κι έτσι επανορθώνει στην Δεύτερη Πράξη των Πρωτόπλαστων όπου αναζητούσαν ευθύνη εξωτερικά.

Ο Γολγοθάς λέγεται Κρανίου Τόπος γιατί υποτίθεται ότι εκεί είναι τα οστά του Αδάμ και της Εύας. Πάνω από τα οστά τους σταυρώνεται ο Χριστός, αυτός που έκανε τον Κύκλο του και μπόρεσε να δώσει απαντήσεις και να επανορθώσει.

Όπως είπα είναι μια υπόθεση εργασίας για να εμπλουτιστεί ο προβληματισμός και να δούμε τα Κείμενα περισσότερο ως συμβολικές αναπαραστάσεις εσωτερικών διεργασιών παρά ως ιστορικές πραγματικότητες.

---

Edited by - kynikos on 28/02/2004 23:30:20

Παραθέτω και τις Στάνζες 7 έως 9, που αφορούν τό κυρίως θέμα.

Δυστυχώς δεν τις έχω στα Ελληνικά, αν τις έχει κανείς, στειλτε τες μου, και θα τις αντικαταστήσω.

STANZA -7-

24- The Sons of Wisdom, the Sons of Night, ready for rebirth, came down. They saw the vile forms of the First Third. "We can choose", said the Lords; "we have wisdom". some entered the Chhâyâs. Some projected a Spark. Some deferred till the Fourth. From their own Rûpa they filled the Kâma. Those who entered became Arhats. Those who received but a Spark, remained destitute of knowledge; the Spark burned low. The Third remained mindless. Their Jivas were not ready. These were set apart among the Seven. They became narrow-headed. The Third were ready. "In these shall we dwell", said the Lords of the Flame and of the Dark Wisdom.

25- How did the Manas, the Sons of Wisdom, act? They rejected the Self-born. They are not ready. They spurned the Sweat-born. They are not quite ready. They would not enter the first Egg-born.

26- When the Sweat-born produced the Egg-born, the twofold, the mighty,the powerful with bones, the Lords of Wisdom said: "Now shall we create".

27- The Third Race became the Vâhan of the Lords of Wisdom. It created Sons of Will and Yoga, by Kriyashakti it created them, the Holy Fathers, Ancestors of the Arhats......

STANZA -8-

28- From the drops of sweat, from the residue of the substance, matter from dead bodies of men and animals of the Wheel before, and from cast-off dust, the first animals were produced.

29- Animals with bones,dragons of the deep, and flying Sarpas were added to the creeping things. They that creep on the ground got wings. They of the long necks in the water became the progenitors of the fowls of the air.

30- During the Third, the boneless animals grew and changed; they became animals with bones, their Chhâyâs became solid.

31- The animals separated the first. They began to breed. The twofold man separated also. He said: "Let us as they; let us unite and make creatures". They did ....

32- And those which had Spark took huge she-animals unto them. They begat upon them dumb races. Dumb they were themselves. But their tongue untied. The tongues of their progeny remained still. Monsters they bred. A race of crooked red-hair covered monsters going on all fours. A dumb race to keep the shame untold.

STANZA -9-

33- Seeing which, the Lhas who had not built men, wept, saying:

34."The Amânasa have defiled our future abodes. This is Karma. Let us dwell in the others. Let us teach them better,lest worse should happen". They did .....

35-Then all men became endowed with Manas. They saw the sin of the mindless.

36- The Fourth Race developed speech.

37- The one became two; also all the living and creeping things that were still one, giant fish, birds and serpents with shell-heads.

==================================

Και τώρα για να μήν τα βλέπουμε τα πράγματα πάντα απο την ίδια την σκοπιά, παω να δώ αν μπορώ να γράψω κάτι για την Βουδδιστική αντίληψη...

Later...

K.

για να είμαι ειλικρινής δε μου αρέσει ο τίτλος του θέματός σου.
"Πρακτικότητα" δεν είναι και πολύ κατάλληλη λέξη για ένα τέτοιο θέμα.
Θέλω να πιστεύω ότι άλλο πράγμα εννοείς και γι' αυτό το αντιπαρέρχομαι.

quote:

---

Αλλά και οι Ελληνικές και άλλες παραδόσεις, π.χ. Qabalah, Δυτικός Αποκρυφισμός, Ερμητική Παράδοση, κλπ. θα έχουν σίγουρα κάτι να μας πουν επί του θέματος.

---

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Λοιπόν, τώρα συμμάζεψα κάποιες άκρες, και ελπίζω στο μέλλον να μπορώ να εστιαστώ περρισότερο στο παρόν θέμα.

Να με συγχωρεις αν που και που κάποιες απαντήσεις αργούν , αλλά όπως λες και εσύ, για τον Εσωτεριστή χρόνος δεν υπαρχει!!!

Μια που μού ζητάς να τα παίρνω ένα-ένα, ας αρχίσουμε με τον τιτλό του θέματος. Εγώ νόμιζα οτι θα σου άρεσε...

Τί το κακό με το να βλέπουμε πώς μπορούμε να εφαρμώσουμε ΑΜΕΣΑ μια απόφαση η να αλλάξουμε μια περιοριστική οπτική μας;
Αυτό δεν εννοούμε με την λέξη <<πρακτική>>; Αλλοιώς απλα παραμένουμε <<θεωρητική>>.

Πές μου, αν θες, λιγα ακόμα για ποιον λόγο δεν σου αρέσει η "πρακτική ερμηνεια" σαν τίτλος, ειλικρινά δεν έχω καταλάβει.

===

Όσο για το ΠΑ, όπως ήδη είπα, δεν πιστεύω οτι τελικά έχει σημασία αν το αποδέχεσε σαν πιθανότητα ή όχι, και ούτε εγώ το αφήνω να σταθεί εμπόδιο σε τίποτα ουσιαστικό. Μια ερμηνεία έδωσα (οτι υπήρχε συσώρευση κάρμα πριν από την χονδροειδή ενσάρκωση), είτε είναι έτσι είτε όχι, δεν τρέχει και τίποτα στα γύφτικα.

===

Α, ναι, και πάλι άν θες, πες μας απο ποιά άποψη θεώρείς οτι ο Αδάμ δεν είναι όλη η ανθρώπότητα, το βρήσκω ενδιαφέρον, αλλά δεν το καταλαβαίνω, ούτε το έχω ξανασυναντήσει.
Φυσικά όταν λέω "ο Αδάμ" εννοώ και την κυρία του. Σωστότερο θα ήταν να έλεγα "ο Αδάμ και η Εύα".

=====

Για τα άλλα {Αγάπη, Καθύλωση) θα επανέρθω, πρώτα πρέπει να "δημιουργήσω" λίγο χρόνο....

Φιλικά

Κ.

Τώρα που το σκέπτομαι, νομίζω ότι κάπου δε μου κολλάει η λέξη "πρακτική" με τη λέξη "ερμηνεία" κολλητά. Τολμώ να πω ότι είναι πλεονασμός...

Ναι, είναι πλεονασμός γιατί... πώς αλλιώς θα μπορούσες να ερμηνεύσεις κάτι, αν όχι να το αναγάγεις σε φιλικότερο προς εσένα πεδίο.

Τέλος πάντων.

quote:

---

Σωστότερο θα ήταν να έλεγα "ο Αδάμ και η Εύα".

---

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

quote:

---

Ο Αδάμ πάντως που βγήκε από τον κήπο της Εδέμ δεν ήταν ο Adam Kadmon

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr