| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 05/06/2004, 10:50:48
Η Ιδεα του Θανατου,εχει απασχολησει και απασχολει ολους τους ανθρωπους,σε ολες της χρονικες στιγμες.
Υπαρχουν συμβολικοι θανατοι ακομη και μεσα στον ιδιο τον κυκλο της ζωης.Ειναι οι λεγομενοι ΜΙΚΡΟΙ θανατοι,που συνηθως συμβαινουν στο ΤΟ κλεισιμο καποιου μικρου κυκλου ζωης,και στο ανοιγμα καποιου αλλου.
Εχει ενδιαφερον να δουμε,την σταση των διαφορων λαων,σε αυτα το εξαιρετικα λεπτης φυσεως θεμα. Αρχαιοι Πολιτισμοι,οπως η Ελλαδα,η Αιγυπτος,η Ινδιατο θιβετ,ειχαν το δικο τους ιδιαιτερο τελετουργικο,στην μεταβαση του (πνευματος) και της ψυχης,σε μια αλλη διασταση.
Στην Ελλαδα,οι Προσωκρατικοι,ανησυχοι,δημιουργικοι,και ελευθεροι απο προκαταληψεις της εξουσιας και της ηθικης,διανοηθηκαν εναν κοσμο περα απο τα συμβατα ορια και μια ανθρωπινη αντιληψη αδεσμευτη,ακομη και απο την ιδεα και την ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. Για τον Εμπεδοκλη μυημενο στα Μυστηρια της Περσεφονης και της ΔΗΜΗΤΡΑς,ΦΟΡΕΑ ΜΙΑς ΒΑΘΙΑΣ μαγικης φιλοσοφικης παραδοσης,(στην Ανατολη οι δυο αυτες εννοιες δεν απεχουν πολυ μεταξυ τους)λεει ο Εμπεδοκλης σ ενα στιχο του στους (ΚΑΘΑΡΜΟΥΣ)ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ. Για τους Θιβετιανους η σταση και η ιδεα του θανατου,και οχι του θανατου απο απροσδοκητη βια,αλλα του φυσικου θανατου,τοτε βαθμιαια το πνευμα αποσυρεται απο το σωμα,(H ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΧΟΡΔΗ)λεπταινη και κοβεται,ενω το πνευμα απομακρυνεται,ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Οι Θιβετιανοι πιστευουν,οτι χρειαζεται τρεις μερες,για να πεθανει ενα σωμα,δηλαδη για να σταματησουν ολες οι φυσικες λειτουργιες του.
Ετσι ο Τροχος της Ζωης συμπληρωνει την περιστροφη του.
Ενα προσωπο που πεθαινει πρεπει να περασει απο τρια σταδια:1)πρεπει να απορριψει το φυσικο σωμα,2)να διαλυθει το αιθερικο,3)να οδηγηθει το πνευμα στο δρομο προςτον Κοσμο του Πνευματος.
Οι αρχαιοι Αιγυπτιοι,επισης πιστευαν στο αιθερικο αντιγραφο,στους οδηγους των Νεκρων και στον κοσμο του πνευματος.
Στο Θιβετ βοηθουν τους ετοιμοθανατους σε αυτη τη μεταβαση.Ο Μυστης δεν εχει αναγκη απο τετοια βοηθεια,αλλα ο κοινος ανθρωπος,η ο τραπα πρεπει να καθοδηγηθει.
Η ηρεμια του ετοιμοθανατου ειναι το κυριο ζητουμενο του ΟΔΗΓΟΥ για να τηνκαθοδηγηση του προς την Υψιστη Πραγματικοτητα.
Με την σωστη καθοδηγηση που του προσφερουν οι οδηγοι,και μετα την εκπνοη και την κοπη της ασημενιας χορδης,ο οδηγος συνεχιζει να δινει τηλεπαθητικα οδηγιες ωσπου το πνευμα να φτασει στο πρωτο σταδιο του ταξιδιου του.
Το επομενο σταδιο χωρις αργοπορια ειναι η μεταφορα του νεκρου στον Τοπο Διαμελισμου Πτωματων. Στο Θιβετ,ειναι αδυνατον να ταφουν οι νεκροι εξαιτιας του βραχωδους υπεδαφους και του μικρου βαθους του επιφανειακου χωματος. Ο Τοπος Διαμελισμου,ειναι ενα ερημο κομματι γης,γεματο τεραστιες πετρες,που καθε μια απο αυτεσ συγκρατη μια λιθινη πλακα,μεγαλη ωστε να χωραει και το μεγαλυτερο σωμα. Τοποθετουν το σωμα πανω στην πλακα το γυμνωνουν,υστερα ενας διαμελιστης παιρνη ενα μακρυ μαχαιρι και κοβει το σωμα σε λεπτες λουριδες για να τελειωση με το κεφαλι. Οταν κανει την εμφανηση του ο νεκροπομπος,τα ορνια ορμουν στον ουρανο και περνουν θεσεις θεατων οπως σε ανοιχτο θεατρο.οπου ο διαμελιστης τους πετουσε τα εντοσθια,και την καρδια του νεκρου. Οσοι πεθαινουν στο Θιβετ υποκεινται στην ιδια διαδικασια,εκτος απο τους ανωτερους λαμα,που υπηρξαν Ζωντανες Ενσαρκωσεις τους οποιους βαλσαμωναν και η διαδικασια αυτη του βαλσαμωματος απαιτουσε εντεκα μερες,στο τελειωμα τοποθετουσαν πανω στην νεκρη σαρκα κραμα χρυσου,και το τοποθετουσαν στην Αιθουσα των Ενσαρκωσεων.
Ο Θιβετιανος καλωσοριζει τον θανατο και επιθυμει να μπει σε αυτη την μυστικη τελετουργια και εκσταση που κρυβει ο θανατος.
Το πρωτο βημα για την απελευθερωση ειναι το ενεργιακο,συνειδησιακο αλμα οτι ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ,το μονο πραγμα που μας ΑΝΗΚΕΙ ειναι Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ,και οχι οι σκεψεις μας.
Ολα τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ ειναι ΔΑΝΕΙΣΜΕΝΑ απο τον περιγυρο,τα πιστευω,θρησκευτικα και πολιτικα η ιδεολογικα.
Συμφωνα με τον Οσσο,ερμηνευοντας την τεχνικη αυτη,αναφερει πως αν μεσα απο τον διαλογισμο αντιληφθουμε και αποδεχτουμε οτι οι ΣΚΕΨΕΙΣ δεν ειναι δικες μας,τοτε τιποτε δεν ειναι δικο μας σε αυτον τον κοσμο.
ΟΥΤΕ ΥΛΙΚΟ,ΟΥΤΕ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ!
ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.
Το δευτερο βημα της διαλογιστικης τεχνης αφορα το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ.
Στο Θιβετ αντιθετα απο την Ινδουιστικη Παραδοση οι δασκαλοι παροτρυνουν τους μαθητες, να ρωτουν συχνα ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ; και οι μαθητες εν καιρω ανακαλυπτουν πως δεν υπαρχει απαντηση.
Οσο ψαχνουν μεσα τους μετακινουμενοι απο ΣΗΜΕΙΟ σε ΣΗΜΕΙΟ,δεν βρισκουν απαντηση,εκει ξεκινα το πρωτο βημα για την αυτογνωσια,καθως επισης και η διαλυση της ατομικης Ταυτοτητας. Η ευφυια,η συνειδητοτητα και η διαυγεια της αντιληψης μας μας ωθουν,να εχουμε συνειδηση της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ που ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ,κατα την διαρκεια του θανατου.
Η προετοιμασια του θανατου μας,στην ουσια ειναι προετοιμασια για την απελευθερωση απο την παρελθουσα ζωη.
Βημα Βημα πραγματοποιουμε την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ,την ΕΔΡΑΙΩΣΗ και την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να νοιωθουμε βαθια και εντονα την ιδια μας την ζωη.
Οι θιβετιανες διαλογιστικες τεχνες προετοιμασιας για τον θανατο,οπως και αρκετοι Ταντρικοι διαλογισμοι,εχουν σκοπο να υποστηριξουν το ατομο,και το οδηγησουν στην τελικη απελευθερωση.
Ο μονος τροπος για να κερδιθει αυτη η ικανοτητα ειναι να μπορεσουμε να αντεξουμε στης χειροτερες συνθηκες ζωης.
ΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΡΕΑΣΕΙ,οσο ασχημο και να ειναι,να μας κανει να χασουμε την ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ,την ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ,τη ΔΙΑΛΟΓΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ μας.
Οπως αναφερει ο Peter Kingsley,αυτος ειναι ο σκοπος μας.Να αφυπνισουμε κατι που εχουμε ξεχασει,κατι που μας εκανε να ξεχασουμε απο την μια το περασμα του χρονου και απο την αλλη εκεινοι που παρανοησαν η ΠΟΥ ΓΙΑ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ...
Πηγες:To τριτο ματι του Λομπσανγκ Ραμπα
Η Θιβετιανη βιβλος των Νεκρων
Διαστασεις περα απο της Γνωστες.Οσσο
Αποκρυφισμος.Λομπσανγκ Ραμπα
|
ΤΑΟ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
504 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/06/2004, 18:24:01
quote:
Το πρωτο βημα για την απελευθερωση ειναι το ενεργιακο,συνειδησιακο αλμα οτι ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ,το μονο πραγμα που μας ΑΝΗΚΕΙ ειναι Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ,και οχι οι σκεψεις μας. Η ευφυια,η συνειδητοτητα και η διαυγεια της αντιληψης μας μας ωθουν,να εχουμε συνειδηση της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ που ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ,κατα την διαρκεια του θανατου.
Η προετοιμασια του θανατου μας,στην ουσια ειναι προετοιμασια για την απελευθερωση απο την παρελθουσα ζωη.
Κι αυτό είναι μια αλήθεια.
Ας έχουμε καλά στο νου μας πως για την απελευθέρωση αυτή, κάθε στιγμή της ζωής μας,είναι στιγμή προετοιμασίας.Αν το θέλουμε μπορεί να είναι δημιουργική. Εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα,εύχομαι την καλύτερη συνέχεια!
|
kynikos
Πλήρες Μέλος
United Kingdom
1317 Μηνύματα |
Απεστάλη: 07/06/2004, 06:20:12
Γειά σου αγαπητή ΤΑΟ,Πράγματι ωραίο θεματάκι ανοίγει ο/η spirit, να δούμε πώς θα εξελιχθει... Και μόνο σαν λαογραφικό έθιμο έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, άλλα όπως ήδη επισημάνατε, η σημασία του επεκτήνεται πολύ ευρήτερα, και αγγίζει κάθε μέρος της ζωής του ασκόυμενου Θιβετανού.
Όσοι θέλουν να διαβάσουν περισσότερα, υπάρχουν και αυτά τα λίνκ, ή απλώς βάλτε "sky burial" ή "tibet burial" στο Google. http://www.tibet.ca/en/wtnarchive/1999/7/14_1.html
http://www.travelchinaguide.com/cityguides/tibet/sky-buria.htm
http://www.khandro.net/animal_bird_vulture.htm Μάλιστα, φίλοι, το έθιμο λέγεται "Sky Burial", ήτοι Ουράνια Κηδεία, ενώ, για την ακρίβεια, στα Θιβετανικά ονομάζεται jha-tor ή "Ελεημοσύνη στα Πουλιά". Προσωπικά, μου αρέσει πολύ η ιδέα αυτού του τρόπoυ κηδείας.
Στην Ελλάδα θα έλυνε και πολλά άλλα προβλήματα, εφόσον χώρος ταφής είναι ακόμα πιο δυσεύρετος κι απ'το Θιβετ!
Αστειεύομαι, βεβαια, και αμφιβάλλω αν το έθιμο είχε τις ριζες τόσο στην έλλειψη χώρου όσο στα ψυχολογικά του αποτελέσματα, και στην σαμανιστική έννοια του σεβασμού απέναντι στην φύση!
Σημειωτέον, οτι ενώ θεωρείται πλέον Θιβ. Βουδδιστικό έθιμο, οι ρίζες του πιθανώτατα ανάγονται στην προ-Βουδιστική θρησκεία του Θιβετ, την Bon. Άλλες θρησκείες που αφήνουν την σωρό στα όρνια ήταν οι Ερυθρόδερμοι, και οι Ζωροαστριανοί, που ακόμα το κάνουν, νομίζω.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα σύμπτωση είναι οτι μετα τον θάνατο, οι τελετές στο Θιβετ (κυρίως η απαγγελία της Βιβλου των Νεκρών, για να βοηθηθεί η ψυχή του πεθαμένου στο δρόμο της - και συνεπώς σε καλύτερη επόμενη ενσάρκωση) τηρούνται για 40 ημέρες, κάπως σαν τα 40 της ΧΟ, δηλαδή. Ποιός ξέρει πόσο παλιό είναι το έθιμο των 40, και πότε και που πρωτάρχισε....
=== Επι πλέον, το γεγονός οτι αυτό το έθιμο ειναι στενά συνδεδεμένο με την πνευματικότητα των Θιβετανών, φαίνεται από έναν διαλογισμό που κάνουν ορισμένοι πλανώδιοι μοναχοι του Θιβέτ, ο οποίος λέγεται Chod, και που τους έχει "δωθει" απο μια από τις μεγαλύτερες αγίες τους, που θεωρείται ενσάρκωση της Θυλικης όψης του Βούδδα. Οι δε ασκητές, λεγόμενοι Chod-pa, θεωρούνται με ιδιαίτερο σεβασμο, νομίζω οτι θα καταλάβετε γιατί παρακάτω: Πρώτα ο ασκητής πρέπει να βρεί ενα έρημο μέρος, όσο πιο έρημο και άγριο γίνεται. Αν το μέρος έχει και άσχημους ή αρνητικούς κραδασμούς, ή θεωρείται στοιχειωμένο, ακόμα καλύτερα. Εκει ο ασκητής βυθίζεται σε διαλογισμό, και αφου προσφέρει τα θετικά προϊόντα της Σκέψης του στις Ανώτερες Θεότητες, μετά οραματίζεται οτι προσφέρει το σώμα του, σε όλα αγρίμια και τα κακά πνεύματα που έχει καλέσει και που έχουν μαζευτεί! Οραματίζεται οτι τον κατασπαράζουν, τον κολατσίζουν, και κοντολογής κάνουν τα ακόμα και τα κόκαλά του οδοντογλυφίδες. Ταυτόχρονα βλέπει την οργισμένη μορφή της Θυλικής Ενέργειας να χωρεύει πάνω στο πτώμα. [Οι Θιβετανοι έχουν δυό μορφές για κάθε θεότητα, την Ειρηνική (ευχάριστη) και την οργισμένη (κλάφτα χαράλαμπε)] Λέγεται οτι αυτός ο διαλογισμός οχι μόνο κάνει τον άνθρωπο άφοβο, αλλά και εξαλείφει τον εγωισμό!
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί οι Chod-pa εμπνέουν τόσο σεβασμό! ==== Το κυριότερο, όμως, στοιχείο της Θιβετανικής παράδοσης, όπως υπονόησες, αγαπητή TAO, είναι οτι ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ είναι στιγμή θανάτου για τον Θιβετανό ασκητή (όπως και σε τόσες άλλες παραδόσεις παγκοσμίως) και σκοπός της έμφασης στον καθ'αυτό θάνατο είναι να θυμυθούμε ότι κάθε ζωντανό λεπτό μας έχει την ίδια βαρύτητα (ή άν προτιμάτε ελαφρότητα  ), την ίδια σημασία, και τό ίδιο Μυστήριο με την στιγμή του θανάτου, κάτι που όντως, στην καθημερινή μας ζωή, τείνουμε να ξεχνάμε... Κάθε στιγμή είναι μια στιγμή θανάτου, με την επακόλουθη Αναγένηση, της οποίας η φύση εξαρτάται απο εμάς!
Η διδασκαλία του Θανάτου στο Θιβετ, δεν είναι παρα η διδασκαλία της Ζωης! Φιλικά Κ.
|
ΤΑΟ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
504 Μηνύματα |
Απεστάλη: 07/06/2004, 14:58:38
Κυνικέ μας φίλε, spirit,θυμήθηκα ένα πολύ καλό φιλμ - ντοκυμαντέρ,του Ερικ Βαλί αν δεν απατώμαι.."Ιμαλάια" λεγόταν και περιέγραφε το πραγματικό ταξίδι ενός ολόκληρου χωριού στο Νεπάλ για τη συναλλαγή αλατιού.Στο φιλμ αυτό,παρουσιάζεται ένας αληθινός,επικήδειος διαμελισμός.
Πραγματικά συγκλονιστικό..Σας χαιρετώ θερμά.
|
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/06/2004, 07:45:28
Καλημερα,ευχαριστω για την παρουσια σας εδω Κυνικε,και ΤΑΟ,Η αληθεια ειναι οτι οταν πρωτοδιαβασα την τεχνικη των Θιβετιανων στο θεμα του θανατου,με προβληματισε πολυ εντελως διαφορετικη απο τους γνωστους τροπους,κηδειας κτλ.
Αλλα και στο θεατρο το γνωστο,και αμφιβολο που ακολουθουν οι δυτικοι δακρυα πανικος,υποκρισια μερικες φορες..πολυ φασαρια για το τιποτε.
Για μενα ο καλυτερος τροπος εξαφανισης ειναι το καψιμο του νεκρου,το πυρ που ολα τα καθαριζει.
Κυνικε
quote:
Προσωπικά, μου αρέσει πολύ η ιδέα αυτού του τρόπoυ κηδείας.
Στην Ελλάδα θα έλυνε και πολλά άλλα προβλήματα, εφόσον χώρος ταφής είναι ακόμα πιο δυσεύρετος κι απ'το Θιβετ! quote:
Πηγαινε να τον προτεινης αυτον τον τροπο στους Ελληνες ιερεις,και το μονο που θα εισπραξεις ειναι ισως τριπλο αφορισμο για παντα. Φιλη ΤΑΟ
ποσο εχουμε συνειδηση στην πραξη οτι ισως η σημερινη μερα μας να ειναι τελευταια;
αν αυτην την σκεψη την κατανοουσαμε καλυτερα ποσα πραγματα θα αλαζαμε στον εαυτο μας,αλλα και στην σχεση μας με τους αλλους.
Ισως τοτε θα λεγαμε ενα πιο ενθερμο Σ αγαπω στους αγαπημενους μας,θα πραγματοποιουσαμε ολα αυτα που για καποιους λογους τα ριχνουμε πισω στο υποσυνειδητο μας σαν πραξη αναβολης,η σαν αποφυγη της ευθυνης που εχουμε στον συνανθρωπο μας αλλα και στον εαυτο μας.
Η αυτογνωσια μας και η γνωση του θανατου μας προτρεπει να γινουμε πιο καλοι δηλαδη ενα βημα προς τον εσω Θεο ΕΑΥΤΟ μας,αλλα παραλληλα Η ΑΓΑΠΗ που εχουμε υποχρεωση να προσφερουμε να ειναι συνειδητη πραξη και οχι κατι απομακρο απο εμας.
ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΩΝ ΑΔΥΤΩΝ ΑΚΟΥΩ ΟΤΙ Η ΓΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!
 
ΙΣΙΣΙΝΕΜΕΜΕΣΙΣΔΗΜΗΤΡΑΣΤΑΡΤΗ
|
kynikos
Πλήρες Μέλος
United Kingdom
1317 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/06/2004, 11:16:17
Γεια σου spirit,Και εγω, μεχρι που μου θύμισες τους Θιβετανούς θεωρούσα οτι η καύση είναι ο καλύτερος τρόπος. Τώρα όμως, δεν ξέρω, ο δισμελισμός και τα όρνια μάλλον με γοήτευσαν. Κατά μία ερμηνεία τα όρνια είναι "dakini", ουράνια πνεύματα, και καταναλώνοντας το σώμα, ανάγεται και αυτό στα ουράνια. Σίγουρα ο καλύτερος τρόπος κηδείας για όσους θαυμάζουν τα μεγάλα αρπακτικά πουλιά! Είναι και ένας καλός τρόπος να εξασφαλίσεις οτι κανεις χωρίς χιούμορ δεν θα έρθει στην κηδεία σου. ==== Έλεγξα και για τους Ζοροαστριανούς (αν μου επιτρέπεις να ξεφύγω λίγο) και όντως, και αυτοι προσφέρουν τη σωρό στα όρνια. Δεν κάνουν διαμελισμό, όμως, έχουν ειδικούς πύργους, που ονομάζονται "Πύργοι της Σιγής", και εκεί τοποθετήται ο νεκρός, χαράζεται ένας κύκλος γύρω του (για να χωρίζει τους ζωντανούς από τους νεκρούς), και αφήνεται στους γύπες. Όταν δεν έχει μείνει πια τίποτα εκτός απο τα οστά, αυτα τοποθετούνται στο κέντρο του πύργου. Οι αρχαίοι Πέρσες πιθανώτατα να θαβόντουσαν έτσι, και σήμερα υπάρχουν ακόμα λίγες Ζοροαστριανές κοινότητες στην Ινδία, ιδίως στην Βομβάη, και νομίζω οτι διατηρούν πύργους σιωπής. Αυτό που μου φαινόταν πάντα ΑΚΡΩΣ παράξενο, είναι οτι οι Ζοροαστριανοι, οι Παρσί, όπως επίσης λέγονται, ενω υποτίθεται οτι είναι η κατ'εξοχήν λάτρες της Φωτιάς (τηρούν πάντα μια Ιερή Φωτιά στους Ναούς τους) δεν καίνε τοους νεκρούς τους! Ειναι, λέει, η Φωτιά πολύ Ιερή και δεν θέλουν να την "λερώσουν" προσφέροντάς της έναν νεκρό! Άκουσον, άκουσον... Μη λερωθει η εξαγνιστική πυρρά... Δεν είμαι 1000% σίγουρος για αυτό, αλλά αν είναι αλήθεια, σου δείγνει πως η δισειδαιμωνία μπορεί να εισέλθει σε οποιαδήποτε θρησκεία. Κ. |
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/06/2004, 01:45:15
quote:
Και εγω, μεχρι που μου θύμισες τους Θιβετανούς θεωρούσα οτι η καύση είναι ο καλύτερος τρόπος. Τώρα όμως, δεν ξέρω, ο δισμελισμός και τα όρνια μάλλον με γοήτευσαν. Κατά μία ερμηνεία τα όρνια είναι "dakini", ουράνια πνεύματα, και καταναλώνοντας το σώμα, ανάγεται και αυτό στα ουράνια. Σίγουρα ο καλύτερος τρόπος κηδείας για όσους θαυμάζουν τα μεγάλα αρπακτικά πουλιά! quote:
Τωρα για να πω κι εγω το ιδιο θα ηταν ψεματα,αλλα σε μια καλη πυρποληση δεν θα ελεγα οχι ..οταν και οτε.
Ουτε τ αρπακτικα πουλια μου αρεσουν,αλλα εχω αδυναμια στης κουκουβαγιες.
Οσο για τους Ζοροαστριανους πολυ ενδιαφεροντα οσα ανεφερες,ειχα διαβασει σε ενα τοπικ στο Φορουμ αλλα δεν το βρισκω που ειναι.
Αλλα να μερικες συμπληρωματικες πληροφοριες: Στην τελευταία περίοδο γίνεται η άφιξη του Ζωροάστρη, το κήρυγμά του, η μετάλλαξη των όντων και ο θρίαμβος του Απεριόριστου Χρόνου μετά από μια εξαγνιστική φωτιά που τα καταστρέφει όλα. Όμως αυτή η Πίστη στην συνεχή μάχη του καλού και του κακού δημιουργεί παραδόξως μία βουλητική ηθική και μία θετική πηγή ενέργειας, γιατί ο κάθε άνθρωπος πρέπει να διαλέξει αποφασιστικά μεταξύ της μιας και της άλλης αρχής, πολεμώντας στον κόσμο και για τον κόσμο στην υπηρεσία τον Καλού.
ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ
Οι Ιρανοί υποστήριζαν πάντα την αντίληψη για την αθανασία της ψυχής, στην οποία απέδιδαν μία φωτεινή και πύρινη φύση. Από τη μία μιλούν για τους νεκρούς, λέγοντας ότι κατοικούν σε μία υπόγεια και χθόνια περιοχή. Από την άλλη, μιλούν για τη διάλυση των ψυχών μέσα στο Φως του Αχούρα. Δεν είναι μία αντίφαση, αλλά πρόκειται για διαδοχικά και κλιμακωτά βήματα μετά το Θάνατο του φυσικού σώματος.
Σύμφωνα με μερικές εκδοχές, επί τρεις μέρες μετά το Θάνατο, η Ψυχή περιπλανιέται στους πιο γνωστούς γι' αυτήν τόπους, αλλά μετά υποτάσσεται στη Δίκη του Δικαστηρίου του Μίθρα, σύμβολο ατομικής ευθύνης. Στη γέφυρα CINVAT γίνεται ο διαχωρισμός μεταξύ των καταδικασμένων και των δικαίων. Στο τέλος της γέφυρας, που την περνούν μόνο οι δίκαιοι, περιμένει η Ψυχή ή DAENA. Μετά από ένα χλιαρό καθαρτήριο, ακολουθεί ο Παράδεισος του Αχούρα Μάζδα.
Τα πτώματα τα έτρωγαν οι γύπες, γεγονός που το θεωρούσαν πολύ σημαντικό, λόγω υγιεινής, για να μη μολύνουν τα στοιχεία και το περιβάλλον με τις ακαθαρσίες τους. Για άλλη μια φορά, ο σκύλος παίρνει ψυχοπομπικές ιδιότητες, είναι το σύμβολο του οδηγού της ψυχής μετά το θάνατο, εφόσον και για τους Ιρανούς μονάχα η αγνότητα του σκύλου δεν επιτρέπει να μεταδοθεί η μόλυνση του πτώματος.
Υπήρχε επίσης η πίστη στο "Τέλος των Καιρών", σαν κορυφή της ανθρώπινης εξέλιξης, με τη βοήθεια των Προφητών, των Αβατάρα και των Μεγάλων Διδασκάλων, που μετενσαρκώνονται πού και πού ,για να ωθήσουν την Ανθρωπότητα με τις Διδασκαλίες τους. Ο Ζωροάστρης ήταν το πρωτότυπο του Αβατάρα-Σωτήρα.
ΙΣΙΣΙΝΕΜΕΜΕΣΙΣΔΗΜΗΤΡΑΣΤΑΡΤΗ
|
kynikos
Πλήρες Μέλος
United Kingdom
1317 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/06/2004, 04:38:47
Γεια σου spirit,Πρώτα, μια-δυο λεπτομέρειες:
- Και η κουκουβάγια αρπακτικό είναι, μη το ξεχνάς...
Ειδικά ο μπούφος, που αγγλικά λέγεται eagle-owl (αετοκουκουβάγια δηλαδή) είναι τεράστιο πτηνό και μπορεί ακόμα να εκπαιδευθεί και για κυνήγι! - Στην Αθήνα, οπου η Γλαύξ ήτο ιερή, θα μπορούσε, λοιπόν, να γίνεται προσφορά στο ιερό πτηνό της Αθηνάς. Μια και τον αφορισμό της ΧΟ τον έχω ήδη εισπράξει, λέω να το προτείνω στους 12θεϊστές!  - Αυτά που ανέφερες για τους Ζορ. και τους σκύλους ακούγονται ενδιαφέροντα, αλλα πολύ σύντομα τα έγραψες και δεν τα κατάλαβα καλά. Τρώγαν και οι σκύλοι το πτώμα, δηλαδή, ή κάτι παρεξήγησα; - Ένα πράγμα που άκουσα σήμερα σε συζήτηση, και μου φάνηκε πολύ αστείο, είναι οτι στη Βομβάη, λέει, ο πλυθισμός των γυπών έχει για διάφορους λόγους μειωθεί κατά πολύ, και πασχίζουν επιγώντως να τον αυξήσουν γιατί δεν έχουν αρκετούς για τους πύργους!
Μονο κατί βαρυστομαχιασμένοι γύπες, λέει, έχουν μείνει, που μοιάζουν σαν να λένε - "Ουφ, όχι κι άλλο πτωμα ρε παιδί μου, φούσκωσα και δεν θα μπορώ να πετάξω..." ========= Κατα τα άλλα με εντυπώσίασε η περιγραφή του μεταθανάτιου ταξιδιού των Ζ., νομίζω οτι έχει πολλές ομοιότητες με το Θιβετανικό στη βάση του. Όπως πρόσεξες, φαίνεται να χωρίζουν το "αστρικό σώμα", ας πούμε, από την καθ'αυτώ ψυχή, και για το ολοκληρωτικό πέρασμα, πρέπει να "πεθάνει" και αυτό (να πάει στον κάτω κόσμο, α λα Αρχαία) για να ολοκληρωθεί το πέρασμα της ψυχής. Ξέρω οτι οι Βαουντούν της Χαΐτης, αναφέρονται στα Ti Bon Ange και Gros Bon Ange, δηλαδή τον Μικρό Καλό Άγγελο και τον Μεγάλο Καλό Άγγελο, και νομίζω οτι και εδώ υπάρχουν αντιστοιχίες μεταξύ του σώματος που πάει στον Υπόκοσμο, και αυτού που περνάει στο "Φως". Σε ευχαριστώ για όλα τα ενδιαφέροντα στοιχεία. Φιλικά
Κ. Edited by - kynikos on 10/06/2004 04:43:25 |
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/06/2004, 09:13:47
ΚΑΛΗΜΕΡΑ! quote:
Πρώτα, μια-δυο λεπτομέρειες:- Και η κουκουβάγια αρπακτικό είναι, μη το ξεχνάς...
Ειδικά ο μπούφος, που αγγλικά λέγεται eagle-owl (αετοκουκουβάγια δηλαδή) είναι τεράστιο πτηνό και μπορεί ακόμα να εκπαιδευθεί και για κυνήγι! quote:
Ναι αρπακτικο ειναι αλλα,αλλα τα ματια της κουκουβαγιας,και αλλα του μπουφου ασφαλως,αλωστε η κουκουβαγια ειναι στενα συνδεδεμενη με την παιδικη μου ηλικια,αφου την εβλεπα καθε μερα στον κηπο μου,στα σχολικα βιβλια,Ο.Ε.Δ.Β
Και τωρα την εχω ως εμβλημα.. quote:
Μια και τον αφορισμό της ΧΟ τον έχω ήδη εισπράξει, λέω να το προτείνω στους 12θεϊστές!
quote:
Οσο για τους 12θειστες αυτοι τον εχουν ηδη εισπραξει,τον αφορισμο εις 12πλουν.
quote:
Ένα πράγμα που άκουσα σήμερα σε συζήτηση, και μου φάνηκε πολύ αστείο, είναι οτι στη Βομβάη, λέει, ο πλυθισμός των γυπών έχει για διάφορους λόγους μειωθεί κατά πολύ, και πασχίζουν επιγώντως να τον αυξήσουν γιατί δεν έχουν αρκετούς για τους πύργους!
Μονο κατί βαρυστομαχιασμένοι γύπες, λέει, έχουν μείνει, που μοιάζουν σαν να λένε - "Ουφ, όχι κι άλλο πτωμα ρε παιδί μου, φούσκωσα και δεν θα μπορώ να πετάξω..."
quote:
Αυτο ειναι αδικια,τι να πουν και οι υποσιτισμενοι γυπες,της νοτιας Ουρουγουαης.
Οσο για τον σκυλο ψυχοπομπο φυσικα δεν ηταν ο ΑΖΩΡ(ΑΛΛΑ)μια που ανεφερες τον σκυλο,ας θυμηθουμε την θεση που ειχε στην Ελληνικη Μυθολογια,ενας αλλος σκυλος φοβερος ο Κερβερος..
Για είσοδος του υποχθόνιου κόσμου υπήρχε μια φαρδιά πύλη που τη φρουρούσε ένα τρομερό τέρας, ο σκύλος Κέρβερος. Σύμφωνα με τον Αισχύλο, ο Κέρβερος, όπως κι ο σκύλος Όρθος και η Λερναία Ύδρα, γεννήθηκαν από την ένωση δυο τεράτων, του Γίγαντα Τυφωέα και της Έχιδνας, "αθάνατης Νύμφης απαλλαγμένης παντοτινά από τα γηρατειά".
Ο ποιητής της "Θεογονίας" τον χαρακτηρίζει "φρικτό, αδηφάγο Κέρβερο, φύλακα του παλατιού του Άδη, τέρας με πενήντα κεφάλια, με φωνή χάλκινη, πελώριο κορμί κι ακαταδάμαστη δύναμη".
Οι αρχαίοι όμως συγγραφείς δεν είναι όλοι σύμφωνοι για τον αριθμό των κεφαλιών του Κέρβερου. Άλλοι λένε πως είχε μονάχα ένα κεφάλι, άλλοι τρία, άλλοι πενήντα. Επίσης δεν είναι σύμφωνοι μήτε σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση. Σύμφωνα με μερικούς, ο Κέρβερος ήταν όμοιος με συνηθισμένο σκύλο, κατ' άλλους είχε πόδια λιονταριού κι άλλοι πάλι έλεγαν πως σ' όλο του το κορμί φύτρωναν φίδια. Μπροστά στους προσερχόμενους κουνούσε την ουρά και τα αυτιά του κατά τέτοιον τρόπο σαν να τους προσκαλούσε να περάσουν την πύλη. Συμφορά όμως σε εκείνον, που αφού είχε περάσει την πύλη, θα προσπαθούσε να γυρίσει πίσω. Ο Κέρβερος ήταν έτοιμος να τον κατασπαράξει.
Στο μύθο για την κατάβαση του Ηρακλή στον Άδη, ο Κέρβερος παίζει το σπουδαιότερο ρόλο.
Φιλικα
ΙΣΙΣΙΝΕΜΕΜΕΣΙΣΔΗΜΗΤΡΑΣΤΑΡΤΗ
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ (μνημες)
