quote:

---

Συγνώμη είμαι λίγο άσχετη αλλά ήθελα να το ρωτήσω αυτό, για παράδειγμα Gμν και Τμν είναι αντίστοιχα δύο τανυστές που εκφράζουν τη γεωμετρία και τη φυσική του χωροχρόνου, όπως τα ταύτισε ο Αϊνστάιν.

Το μν πως προκύπτει;

Έχει σχέση με τους πολυμορφοπυρήνες, γιαυτό του δίνουν αυτά τα αρχικά;

Γιατί για παράδειγμα στην Ιατρική PMN, είναι polymorphonuclear leukocytes, βέβαια είναι με κεφαλαία.

Βέβαια θα μου πεις πόσο αργότερα να δόθηκε αυτό στην Ιατρική;

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Θα διαβάσω με ενδιαφέρον τις απόψεις σου και το ξέρεις.
Αλλά νομίζω το παρόν νήμα, είναι αρκετό για όλες τις "διαστημικές" μας συζητήσεις.Θα ήθελα να δώ το σκεπτικό σου, πάνω στο <<...ενώ στο περιβάλλον τους είναι «βαρύτητα» σε σχέση μεταξή τους ή μεταξή των «διαστάσεων» μορφών ύλης είναι «αντιβαρύτητα» >>.
Θεωρητικά δεν υπάρχει "σύζευξη" μεταξύ των διαστάσεων, παρά μόνο "πέρασμα" από την μία στην άλλη.

Κηφέα

Υστερώ απέναντί σου, στην εκλαϊκευση της λεπτομέρειας των φυσικών όρων.Μάλλον στερούμαι της απαραίτητης υπομονής, να εξηγήσω λεπτομερώς, τους όρους που χρησιμοποιώ.Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρεί εξηγήσεις στο διαδίκτυο και αν δεν καταλαβαίνει κάτι, εδώ είμαστε.
Από την άλλη, αν έχεις την διάθεση, καλό θα ήταν να κάνεις μερικά πράγματα...πενηνταράκια!

...της θείας σου το μπουγαδοκόφινο!!!

ρε βλακα αφου κανεισ δεν εχει σκαψει
κατω απο δεκατρια χιλιομετρα πωσ ξερεισ οτι η γη ειναι σφαιρα κ
πλανητησ>

πραγματικα μεγαλυτερο ελληναρα δεν εχω συναντησει>>

http://en.wikipedia.org/wiki/Kola_Superdeep_Borehole

Η πορεία των διαστημικών σκαφών Pioneer δείχνει μια μικρή ανωμαλία, και κορυφαίοι ερευνητές προτείνουν μια νέα αποστολή για να μελετήσουν το μυστήριο. Συγκεκριμένα φαίνεται να έλκονται λίγο περισσότερο από τον ήλιο, καθώς αυτά απομακρύνονται από το ηλιακό μας σύστημα.

Για περισσότερο από τρεις αιώνες η θεωρία της βαρύτητας έχει κατανοηθεί πολύ καλά. Ο Νεύτωνας περιέγραψε τη βαρυτική δύναμη ότι ήταν ανάλογη με τη μάζα ενός αντικειμένου. Αν και η δύναμη εκτείνεται μέχρι το άπειρο, η βαρύτητα ελαττώνεται με την απόσταση (συγκεκριμένα, αντιστρόφως ανάλογα με το τετράγωνο της απόστασης). Ο Einstein στηρίχτηκε σε αυτά τα δεδομένα όταν ανέπτυξε τη θεωρία της σχετικότητάς του.

Πριν από μια δεκαετία, περίπου, ένας ερευνητής παρατήρησε κάτι περίεργο με την πορεία των δύο διαστημικών σκαφών Pioneer, ενώ ταξίδευαν προς την άκρη του ηλιακού συστήματος. Δεν ήταν στη θέση όπου έπρεπε να είναι.

Κάτι μείωνε τη ταχύτητα στα σκάφη αυτά, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των τροχιών τους, και όμως η βαρύτητα όλων των αντικειμένων στο ηλιακό σύστημα - ακόμη και μια μικροσκοπική ώθηση από το φως του ήλιου - οφείλει να δράσει πάνω τους.

Οι επιστήμονες έτσι προτείνουν μια νέα αποστολή για να υπολογίσουν ακριβώς τι συμβαίνει με τη βαρύτητα σε εκείνες τις περιοχές του ηλιακού συστήματος.

Τα δύο σκάφη Pioneer 10 και 11 προωθήθηκαν το 1972 και το 1973 αντίστοιχα. Σήμερα βρίσκονται αρκετά δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά ενώ εξέρχονται από το ηλιακό σύστημα. Η απόκλιση (μεγαλύτερη απόσταση από τη θεωρητική) που προκαλείται από την ανωμαλία ανέρχεται σε, περίπου, 400.000 χιλιόμετρα, ή κατά προσέγγιση την απόσταση μεταξύ της Γης και της Σελήνης. Αυτή η απόσταση θα είχε γίνει σε 34 χρόνια ταξιδιού τους, εάν ο υπολογισμός της βαρύτητας είναι σωστός.

Ορισμένοι επιστήμονες βιάστηκαν να προτείνουν ότι η ανωμαλία Pioneer, όπως την ονομάζουν, προκαλείται πιθανώς από τα ίδια τα διαστημικά σκάφη, ίσως γιατί εκπέμπουν θερμότητα ή κάποια άλλη ποσότητα αερίου λόγω διαρροής. Αλλά, αφού εξετάστηκαν όλες οι πιθανές λύσεις, μέχρι τώρα δεν έχουν προκύψει τέτοια στοιχεία.

Και ποιές είναι οι απαντήσεις που δίνονται τότε στο πρόβλημα της ανωμαλία Pioneer;

1) Η αόρατη σκοτεινή ύλη έλκει τα σκάφη
2) Άλλες χωρικές διαστάσεις δημιουργούν μικρές δυνάμεις που δεν καταλαβαίνουμε
3) Η βαρύτητα λειτουργεί διαφορετικά από ό,τι νομίζουμε

Αφιερωμένος στο πρόβλημα

Ο Slava Turyshev στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA είναι ένας από τους λίγους επιστήμονες που παλεύουν υπολογιστικά με την ανωμαλία Pioneer κάθε μέρα επί 11 χρόνια τώρα. Δεν πληρώνεται για να εργαστεί ειδικά πάνω σε αυτό το πρόβλημα, έτσι πρέπει να το εξετάζει μαζί με την κανονική του έρευνα. Αυτή περιλαμβάνει παράξενες πτυχές της βαρύτητας και, το σημαντικότερο, ψάχνει για το αν οι θεωρίες που εξηγούν τη βαρύτητα μπορούν να ταιριάξουν με εκείνες που περιγράφουν τον αόρατο, υποατομικό κόσμο.

Τα στοιχεία από τα διαστημικά σκάφη Γαλιλαίος και Οδύσσεια προτείνουν ότι η ανωμαλία μπορεί να είχε επιπτώσεις και σε αυτά, επίσης. Αλλά κανένα σκάφος από αυτά δεν θα φτάσει αρκετά μακριά από τον ήλιο - την κυρίαρχη πηγή της βαρύτητας στο ηλιακό σύστημα - για να διακρίνουμε οποιαδήποτε πιθανή απόκλιση από το θόρυβο στα στοιχεία, λέει ο Turyshev. Ο Γαλιλαίος δυστυχώς συντρίφθηκε πάνω στο Δία πέρυσι, και ο Οδυσσέας δεν θα πάει ποτέ μακρύτερα από ότι βρίσκεται τώρα.

Το γεγονός αυτό μας αφήνει μόνο με δύο σκάφη, τους δύο Πρωτοπόρους, για να εξεταστεί το φαινόμενο. Ο Turyshev θεωρεί καταφανώς το ζευγάρι των Pioneer ως ένα δεδομένο σημείο, ώστε να μην αυξηθεί η πιθανότητα για μια παράξενη νέα φυσική.

Οι μηχανικοί της NASA έχουν πραγματοποιήσει εδώ και πολύ καιρό την τελευταία τους επικοινωνία με τα σκάφη Pioneer, έτσι τα δύο σκάφη μεταφέρουν το άλυτο μυστήριο σιωπηλά στα αστέρια.

Προτείνεται νέα αποστολή

Η ανωμαλία Pioneer ανακαλύφθηκε από τον John Anderson, επίσης του JPL, στη δεκαετία του '80. Για χρόνια δεν δημοσίευε τις παρατηρήσεις του. Κατόπιν τις συζήτησε με το φυσικό Michael Martin Nieto του Εθνικού Εργαστηρίου του Los Alamos. Ο Nieto αναφέρει ότι "σχεδόν έπεσα από την καρέκλα μου".

Ο Nieto ασχολήθηκε με την έρευνα, και εν συνεχεία οι δύο τους συνεργάστηκαν με τον Turyshev. Επεξεργάστηκαν μαζί πιο βαθιά τα στοιχεία, και για να βοηθηθούν στην εργασία τους ανακάλυψαν ακόμη και συνταξιούχους επιστήμονες της NASA.

Η διευκρίνηση του αινίγματος θα απαιτήσει μια νέα αποστολή, ισχυρίζονται οι ερευνητές. Η NASA, εντούτοις, δεν έχει κανένα τέτοιο πρόγραμμα στην ημερήσια διάταξή της και δεν έχει εκφράσει και πολύ ενδιαφέρον για μια τέτοια. Οι Ευρωπαίοι, για λόγους και ιστορικούς (λόγω Νεύτωνα, Αϊνστάιν κλπ) και γιατί έχουν μια ισχυρή επιθυμία για να καταπιαστούν καλύτερα με τη βαρύτητα, φαίνονται να ενδιαφέρονται για την έρευνα του προβλήματος.

Έτσι η ομάδα του Anderson πρότεινε πρόσφατα στην ESA μια "αποστολή για να ερευνήσει την ανωμαλία Pioneer" χρησιμοποιώντας τα πιο πρόσφατα όργανα μέτρησης της επιτάχυνσης και προωθημένες μεθόδους ναυσιπλοΐας.

Η ιδέα αυτή έχει πολύ ψηλές πιθανότητες να εφαρμοστεί στο μέλλον, σκέφτεται ο Turyshev. Εάν χρηματοδοτηθεί, θα μπορούσε η αποστολή να προωθηθεί το νωρίτερο το 2015.

Εάν η αποστολή αυτή είχε σαν σκοπό να βρεθεί μια φυσική - κοσμική αιτία στην ανωμαλία Pioneer, αυτή η αποκάλυψη θα ήταν της ίδιας αξίας με την "πτώση του μήλου" στην ιστορία της φυσικής. Γιατί όπως αναφέρει ο Turyshev θα είχε επαναστατική επίδραση.

Εξωτικοί υποψήφιοι

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω μια υποψήφια αιτία είναι η σκοτεινή ύλη. Αυτή η άγνωστη ουσία φαίνεται να εμποτίζει το Σύμπαν και, αν και αόρατη, εξασκεί συνολικά μια βαρυτική επίδραση μεγαλύτερη από όλη τη γνωστή ορατή ύλη, συμπεριλαμβανομένων και των αστεριών και των πλανητών. Στην σκοτεινή ύλη οφείλεται ότι οι γαλαξίες βρίσκονται συγκεντρωμένοι. Χωρίς αυτήν θα είχαν διασπαστεί. Κάθε γαλαξίας πρέπει να περιέχει άφθονη τέτοια ουσία, συμπεραίνουν οι αστρονόμοι, που βασίζονται στον τρόπο με τον οποίο αναγκάζονται τα αστέρια να περιφέρονται σε τροχιές στα κέντρα των γαλαξιών.

Αλλά τα αποτελέσματα της σκοτεινής ύλης έχει θεωρηθεί ότι λειτουργούν σε μεγάλες εκτάσεις, και ανάμεσα και μέσα στους γαλαξίες. Δεν υπάρχουν όμως τέτοια στοιχεία για το ελέγξουμε αυτό, σε ένα χώρο τόσο μικρό όπως είναι το ηλιακό μας σύστημα.

Μια άλλη ιδέα είναι ότι η ελκτική δύναμη της βαρύτητας ελαφρώς αυξάνεται όταν τα σώματα απομακρύνονται. Αυτή η ριζική πρόταση, εάν αποδειχθεί αληθινή, θα ανάγκαζε μια τροποποίηση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Einstein και μπορεί να αποβάλει την υπόθεση της σκοτεινής ύλης ως φορέα δύναμης.

Υπάρχει μια ακόμα πιο εξωτική πιθανότητα: Να υπάρχουν πάνω από τέσσερις διαστάσεις (τις τρεις γνωστές χωρικές και το χρόνο). Μοντέλα της θεωρίας χορδών προτείνουν ότι οι υψηλότερες διαστάσεις θα μπορούσαν να δώσουν ασθενείς δυνάμεις που να ενεργούν με τρόπους που δεν κατανοούμε ακόμα.

Καμία τέτοια 'φανταχτερή' θεωρία, εντούτοις, δεν εξηγεί κατάλληλα τα στοιχεία των Pioneer.

Παρασυρόμενη κίνηση

Οι επιστήμονες έστειλαν μικροκυματικά ακτινοβολία προς τα δύο σκάφη και την παρατήρησαν όταν επέστρεψε πίσω ανακλώμενη. Είδαν λοιπόν μια απροσδόκητη μεταβολή στη συχνότητα Doppler σαν να βρίσκονταν τα σκάφη πολύ πιο μακριά. Η τεχνική αυτή είναι παρόμοια με αυτή που εφαρμόζεται στα υπερηχογραφήματα ή με τη μεταβολή της συχνότητας του ήχου από ένα αυτοκίνητο που κινείται. Το φαινόμενο Doppler είναι η μεταβολή της συχνότητας των ηχητικών κυμάτων (ή των μικροκυμάτων, ή οποιωνδήποτε κυμάτων), που οφείλεται στη μετακίνηση ενός αντικειμένου.

Η μεταβολή έδειξε ότι οι δύο Πρωτοπόροι επιταχύνονταν προς τον ήλιο (ή, μάλλον, επιβραδυνόταν κατά την κίνηση τους μακριά από τον ήλιο) κατά μία μικροσκοπική αλλά ανεξήγητη ποσότητα. Το μέτρο της μεταβολής είναι τέτοιο που να ισούται με μια βαρυτική επίδραση 10 δισεκατομμύρια φορές πιο ασθενική από τη βαρυτική έλξη της Γης.

Αν και μικροσκοπικό, το σήμα είναι καθαρό, συμφωνούν άλλοι επιστήμονες.

Παρά τα 11 χρόνια αφοσίωσης στο μυστήριο, ο Turyshev είναι ο πρώτος που θα αναγνωρίσει ότι η "προφανέστερη εξήγηση" θα ήταν μια άγνωστη επίδραση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Ίσως μια υπερβολική εσωτερική θερμότητα ή διαρροές του αερίου προώθησης να δίνουν στα διαστημόπλοια επί σειρά ετών την απαραίτητη ώθηση που παρατηρήσαμε.

Αλλά ακόμα παρά τις πολλές δοκιμασίες, "κανένας σαφές πρόβλημα πάνω στο σκάφος δεν έχει ανακαλυφθεί", λέει ο ίδιος. "Αυτή η ανικανότητα να εξηγηθεί η ανώμαλη επιτάχυνση του διαστημικού σκάφους με τη συμβατική φυσική, έχει ανοίξει ένα κύκλο συζητήσεων για την προέλευσή της".

Ακόμα κι αν η ανωμαλία προκαλείται από τα ίδια τα σκάφη, υπολογίζεται ότι θα είναι χρήσιμη λέει ο Turyshev, που είναι ο επικεφαλής των ειδικών στην Αμερικανική ομάδα.
"Βρίσκοντας την αιτία θα μας βοηθούσε να φτιάξουμε ένα καλύτερο διαστημικό σκάφος για τις ανάγκες της θεμελιώδους φυσικής", είπε. "Αυτά τα σκάφη θα γίνονταν σταθερότερα, πιο ήρεμα και θα μας επέτρεπαν να πάμε ακόμα πιο βαθιά στις αναζητήσεις μας για να μελετήσουμε τη δομή της θεμελιώδους και της βαρυτικής φυσικής".

Υπάρχουν δύο τύποι βαρύτητας;

Μια τροποποιημένη θεωρία της βαρύτητας θα μπορούσε να εξηγήσει ένα από τα μεγάλα μυστήρια της αστρονομίας: πώς οι σπειροειδείς γαλαξίες περιστρέφονται χωρίς να διασκορπίζονται.

Η αγαπημένη θεωρία είναι ότι η σκοτεινή ύλη στους γαλαξίες παρέχει την απαραίτητη πρόσθετη βαρυτική έλξη. Αλλά ένας Ισραηλίτης, ο φυσικός Mordechai Milgrom είχε μια διαφορετική ιδέα. Αρχές της δεκαετίας του 1980, βρήκε μια θεωρία που την ονόμασε Τροποποιημένη Νευτώνειο Δυναμική ή MOND, στην οποία μια πολύ ισχυρή βαρύτητα παίρνει τη θέση της σκοτεινής ύλης.

Όμως το μεγάλο πρόβλημα με την MOND είναι ότι έρχεται σε αντίθεση με τις δοκιμασμένες προβλέψεις της σχετικότητας, και έτσι δεν λειτουργεί σε συστήματα στα οποία τα αντικείμενα κινούνται κοντά στην ταχύτητα του φωτός ή κάτω από μεγάλες επιταχύνσεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να κάνει προβλέψεις για πάλσαρς, μαύρες τρύπες και, επιπλέον, πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν στη Μεγάλη Έκρηξη. Αλλά τώρα ο Jacob Bekenstein του εβραϊκού πανεπιστημίου στην Ιερουσαλήμ έχει βρει έναν τρόπο να λύσει αυτό το πρόβλημα.

Οι υπερασπιστές της θεωρίας της MOND θεωρούν ότι οι δικές τους είναι μια πολύ πιο κομψή εξήγηση από τη θεωρίας της σκοτεινής ύλης. Ενώ η γνωστή, συμβατική δύναμη της βαρύτητας μεταβάλλεται αντιστρόφως ανάλογα προς το τετράγωνο της απόστασης, ο Milgrom πρότεινε ότι υπάρχει επίσης μια άλλη μορφή βαρύτητας η δύναμη της οποίας ελαττώνεται πιο αργά, μειούμενη γραμμικά με την απόσταση.

Στην MOND, μια ενιαία παράμετρος εξηγεί την κίνηση των αστεριών σε εκατοντάδες σπειροειδών γαλαξιών. Αυτή η παράμετρος είναι η επιτάχυνση αο, κάτω από την οποία η βαρύτητα μεταπηδά από την κανονική μορφή της στην ισχυρότερη μορφή. Η θεωρία της σκοτεινής ύλης απαιτεί διαφορετικά ποσά της ουσίας με μια διαφορετική κατανομή σε κάθε γαλαξία.

Στη θεωρία αυτή ο Milgrom πρότεινε ότι μια ώθηση στη βαρύτητα της συνηθισμένης ύλης είναι η αιτία αυτής της επιτάχυνσης κι όχι η σκοτεινή ύλη.

Για να λύσει τη διαφωνία της θεωρίας MOND με τη γενική σχετικότητα, ο Bekenstein έχει εισαγάγει διπλά πεδία. Το ένα προκαλεί τα συμβατικά φαινόμενα της βαρύτητας, ενώ το δεύτερο πεδίο χρησιμεύει ως ο χώρος για τα φαινόμενα που περιλαμβάνουν τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης - την ηλεκτρομαγνητική δύναμη και τις ισχυρές και ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις.

Ο Bekenstein λέει ότι η θεωρία του είναι σύμφωνη με τη γενικά σχετικότητα, τη βαρύτητα και τη MOND. "Η θεωρία ανάγεται στη θεωρία της βαρύτητας του Einstein σε υψηλές ταχύτητες και σε επιταχύνσεις πολύ πάνω από την τιμή αο, και στη νευτώνεια βαρύτητα στις χαμηλές ταχύτητες και σε επιταχύνσεις πάνω από την αο,, και στην MOND για επιταχύνσεις κάτω από την αο.

Η νέα θεωρία επιλύει έτσι διάφορα προβλήματα με την MOND, συμπεριλαμβανομένης και της αποτυχίας της να εξηγήσει το φαινόμενο βαρυτικής εστίασης του φωτός, καθώς αυτό κάμπτεται από τη βαρύτητα των γαλαξιακών σμηνών. "Το φως είναι πλήρως σχετικιστικό κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποτυγχάνει η MOND να προβλέψει τη συμπεριφορά του", εξηγεί ο Bekenstein. "Με τη νέα σχετικιστική θεωρία, η κάμψη αποδεικνύεται σχεδόν ίδια με αυτήν που παρατηρείται."

Ο Bekenstein αναφέρει ότι η θεωρία του είναι σύμφωνη με τις παρατηρήσεις του ηλιακού συστήματος και πέρα ακόμα. Με κάποιους υπολογισμούς, προβλέπει κάποια λεπτά νέα φαινόμενα που μπορεί να τροποποιήσουν τη βαρύτητα στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα. "Είναι πάρα πολύ νωρίς για να πούμε, αλλά αυτό έχει να κάνει με την ανωμαλία που συναντήσαμε στο Pioneer - μια απροσδόκητη επιτάχυνση που βιώνεται από τα σκάφη Pioneer της NASA", συμπληρώνει.

quote:

---

ρε βλακα αφου κανεισ δεν εχει σκαψει
κατω απο δεκατρια χιλιομετρα πωσ ξερεισ οτι η γη ειναι σφαιρα κ
πλανητησ>

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Ο Milgrom η MOND του, εδώ και πολλά χρόνια είναι στις "χωματερές".
Εκεί ήταν η θέση της εξ'αρχής.Ο τύπος προσπάθησε να διακιολογήσει τα αδικαιολόγητα της θεωρίας του, με ουτοπικές ιδέες περί δύο πεδίων, αλλά ξέχασε να μας πει, τον τρόπο επικοινωνίας των πεδίων του.Και χωρίς ζεύξη των πεδίων...πάπαλα!!
Βγάλε από τις σκέψεις σου, αυτή την θεωρία.Δεν ισχύει και δεν πρόκειται ποτέ να ισχύσει.

Οσο για το Pioneer και αυτό το θέμα έχει λυθεί, ώς προς την αιτία "ταλάντευσης".Συγκεκριμένα, υπεύθυνος ήταν ο ήλιος μας και οι ισχυρές στεμματικές εκρήξεις του.Οταν εκτοξεύθηκε το Pioneer, δεν υπήρχε ηλιακή δραστηριότητα τέτοιας κλάσης και δεν ήταν δυνατόν να υπολογισθεί, οποιαδήποτε βαρυτική συνέπεια 35 χρόνια μετά.

quote:

---

Η λύση για τα ποίο πάνω είναι, κατά την άποψη μου, ότι η βαρύτητα είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή «κάτι σαν τον ηλεκτρισμό», και επειδή οι «μεταβολές πυκνότητας χώρου», είναι αντίστροφες των «μεταβολών πυκνότητας χρόνου» έρχονται ως αποτελέσματα οι ποίο πάνω περιγραφόμενες καταστάσεις, ελπίζω ότι κατάλαβες και θα μου επιτρέψεις να μην επεκταθώ περισσότερο σε ένα forum, το ανοικτό ή το κλειστό δεν έχει καμία σημασία, και ναι και η δική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχει "σύζευξη", μόνο "πέρασμα" σε συγκεκριμένου αριθμού μεταβολών.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Σύμφωνα με το νόμο της χωροχρονικής στρέβλωσης του Αϊνστάιν ή αλλιώς την εξίσωση (ή και εξισώσεις) πεδίου του Αϊνστάιν όπως είναι ευρύτερα γνωστός ο νόμος : “η μάζα και η πίεση στρεβλώνουν το χωρόχρονο” .

Ειδικότερα :

Επιλέξτε ένα αυθαίρετο σύστημα αναφοράς σε οποιαδήποτε θέση στο χωρόχρονο .

Προσδιορίστε την καμπυλότητα του χωροχρόνου σε αυτό το σύστημα , μελετώντας τον τρόπο με τον οποίο η καμπυλότητα (η παλιρροϊκή βαρυτική δράση) υποχρεώνει τα ελεύθερα κινούμενα σωματίδια να πλησιάσουν ή να απομακρυνθούν το ένα από το άλλο κατά μήκος των τριών διευθύνσεων του χώρου : στη διεύθυνση ανατολής–δύσης , βορρά–νότου και επάνω–κάτω .

Τα σωματίδια κινούνται κατά μήκος γεωδαισιακών του χωροχρόνου και ο ρυθμός με τον οποίο πλησιάζουν ή απομακρύνονται μεταξύ τους είναι ανάλογος της καμπυλότητας κατά μήκος της διεύθυνσης που τα ενώνει .

Αν εξαναγκάζονται να πλησιάσουν , τότε η καμπυλότητα είναι θετική .

Αν απομακρύνονται , τότε λέμε ότι η καμπυλότητα είναι αρνητική .

Προσθέστε όλες τις καμπυλότητες κατά μήκος των τριών διευθύνσεων , ανατολής–δύσης , βορρά–νότου , και επάνω–κάτω.

Σύμφωνα με την εξίσωση πεδίου του Αϊνστάιν , το άθροισμα των τριών αυτών καμπυλοτήτων είναι ανάλογο της πυκνότητας μάζας στην περιοχή των σωματιδίων (πολλαπλασιασμένη με το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός , ώστε να μετατραπεί σε πυκνότητα ενέργειας) , συν τρεις φορές την πίεση της ύλης στην περιοχή των σωματιδίων .

Ακόμη κι αν εσείς κι εγώ βρισκόμαστε στην ίδια θέση στον χωρόχρονο (ας πούμε ότι πετάμε πάνω από την Αθήνα , το μεσημέρι της 29ης Μαΐου 2014) , αλλά κινούμαστε ο ένας σε σχέση με τον άλλο , ο χώρος σας θα είναι διαφορετικός από τον δικό μου .

Ομοίως , η πυκνότητα μάζας (για παράδειγμα , της μάζας του αέρα γύρω μας) που εσείς μετράτε θα είναι διαφορετική από την πυκνότητα που μετράω εγώ , αλλά και η πίεση της ύλης (για παράδειγμα , η πίεση του αέρα) που μετράμε θα διαφέρει .

quote:

---

Κηφέας
Ομοίως , η πυκνότητα μάζας (για παράδειγμα , της μάζας του αέρα γύρω μας) που εσείς μετράτε θα είναι διαφορετική από την πυκνότητα που μετράω εγώ , αλλά και η πίεση της ύλης (για παράδειγμα , η πίεση του αέρα) που μετράμε θα διαφέρει .

---

Προς όλους: έχω τελειώσει, έχω υπολογίσει ακριβώς τον αριθμό των κινητήρων, έχω υπολογίσει ακριβώς τον απαιτούμενο αριθμό των στροφών των κινητήρων, έχω ξανασχεδιάσει τον μηχανισμό, πολύ ποίο απλό, όλα υπάρχουν σήμερα στο εμπόριο, και είναι και φτηνά, δηλαδή μπορούν να υλοποιηθούν άμεσα.

Φυσικά και δεν θα σας τα δημοσιοποιήσω εδώ, για φανταστείτε να δουλεύουν και να πέσουν στα χέρια αυτών που σήμερα διοικούν τον πλανήτη, πόσος χρόνος νομίζετε ότι σας μένει 10, 15, 20 χρόνια μετά θα είστε όλοι σκλάβοι, εξαιρώ τον εαυτόν μου γιατί λογικά σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχω.

Δεν σας καταλαβαίνω, τόσος φόβος, τόση πλύση εγκεφάλου σας έχουν κάνει, ΓΙΑΤΙ δεν επικοινωνείτε μαζί μου, τον τρόπο τον γνωρίζετε ΟΛΟΙ ΣΑΣ.

Υστερόγραφο: Φυσικά και θα περάσετε από κρησάρα, φυσικά και θα μου αποδείξετε ότι δεν είστε φασίστες για να προχωρήσουμε.

Σκοπός μου είναι να γίνει όσο μπορεί απλούστερα κατανοητό το τι εννοούμε όταν λέμε καμπύλωση (ή στρέβλωση) του χωροχρόνου .

Ας ολοκληρώσω , λοιπόν , με λίγα ακόμη , και επαναλαμβάνω αν χρειασθεί επανερχόμαστε και επεκτεινόμαστε στο θέμα , βέβαια αν αυτό απαιτηθεί . . . !

Επιπλέον , συνεχίζοντας τα όσα προαναφέραμε , αποδεικνύεται ότι το άθροισμα των τριών καμπυλοτήτων του χωροχρόνου που εσείς μετράτε θα είναι διαφορετικό από το άθροισμα που μετράω εγώ .

Εντούτοις , τοσο εσείς όσο κι εγώ , πρέπει να βρίσκουμε ότι το άθροισμα των καμπυλοτήτων είναι ανάλογο της μετρούμενης πυκνότητας μάζας συν το τριπλάσιο της μετρούμενης πίεσης .

Με αυτή την έννοια , η εξίσωση πεδίου του Αϊνστάιν είναι η ίδια σε κάθε σύστημα αναφοράς . Υπακούει στην αρχή της σχετικότητας του Αϊνστάιν .

Στις περισσότερες περιπτώσεις (για παράδειγμα , σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα) , η πίεση της ύλης είναι πολύ μικρή σε σχέση με το γινόμενο της πυκνότητας μάζας επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός , και συνεπώς η πίεση συνεισφέρει ελάχιστα στη χωροχρονική καμπύλωση .

Η χωροχρονική στρέβλωση οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στη μάζα .

Μόνο βαθιά στο εσωτερικό των αστέρων νετρονίων και σε μερικά άλλα μακρινά και παράξενα αντικείμενα η πίεση συμβάλλει σημαντικά στη στρέβλωση .

Η μαθηματική επεξεργασία της εξίσωσης πεδίου από τον Αϊνστάιν και άλλους φυσικούς όχι μόνο οδήγησε στην εξήγηση της απόκλισης του αστρικού φωτός εξαιτίας της παρουσίας του Ήλιου , της κίνησης των πλανητών πάνω στις τροχιές τους — συμπεριλαμβανομένης της μυστηριώδους μετάθεσης του περιηλίου του Ερμή — , αλλά και στην πρόβλεψη της ύπαρξης των μαύρων τρυπών , των βαρυτικών κυμάτων , των ανωμαλιών του χωροχρόνου και ίσως ότι υπάρχουν σκουληκότρυπες και μηχανές του χρόνου .

Οι εργασίες του Αϊνστάιν ως το 1912 είναι έξοχες από άποψη κομψότητας , βαθιάς διαίσθησης , και συγκρατημένης χρήσης μαθηματικών .

Αντίθετα , μετά το 1912 , οι εργασίες του Αϊνστάιν βρίθουν από πολύπλοκα μαθηματικά — συχνά , όμως , σε συνδυασμό με τη βαθιά αντίληψη των φυσικών νόμων . Αυτός ο συνδυασμός μαθηματικής και φυσικής ενόρασης , που μόνο ο Αϊνστάιν διέθετε — ανάμεσα σε όλους τους φυσικούς που εργάζονταν πάνω στη βαρύτητα την περίοδο 1912 – 1915 — , τον οδήγησε τελικά στην ολοκληρωμένη διατύπωση των βαρυτικών νόμων του .

Ο Αϊνστάιν , ωστόσο , χειριζόταν τα μαθηματικά εργαλεία του κάπως αδέξια . Όπως έλεγε αργότερα ο Hillbert : “Κάθε νέος στους δρόμους του Γκαίττινγκεν κατανοεί καλύτερα την τετραδιάστατη γεωμετρία από τον Αϊνστάιν . Μολαταύτα , ο Αϊνστάιν ήταν αυτός που ολοκλήρωσε το έργο (διατύπωσε τους γενικούς σχετικιστικούς νόμους της βαρύτητας) και όχι οι μαθηματικοί” . Το ολοκλήρωσε ο ίδιος , εφόσον μόνα τους τα μαθηματικά δεν αρκούσαν . Ήταν απαραίτητη και η μοναδική αντίληψη του Αϊνστάιν γύρω από τη φυσική .

Στην πραγματικότητα , ο Hilbert υπερέβαλλε . Ο Αϊνστάιν ήταν ένας αρκετά καλός μαθηματικός , αν και η μαθηματική τεχνική του δεν μπορεί να συγκριθεί με τη βαθιά αντίληψή του γύρω από τη φυσική .

Ως αποτέλεσμα , πολύ λίγα από τα επιχειρήματα του Αϊνστάιν μετά το 1912 παρουσιάζονται σήμερα με τον τρόπο που τα παρουσίασε ο ίδιος .

Έχουν ανακαλυφθεί άλλα , περισσότερο βελτιωμένα .

Καθώς η προσπάθεια για την κατανόηση των νόμων της φυσικής αποκτούσε ολοένα και πιο μαθηματική μορφή τα χρόνια μετά το 1915 , ο Αϊνστάιν έχανε σιγά σιγά τον τίτλο της κυρίαρχης φυσιογνωμίας στο χώρο . Η σκυτάλη περνούσε σε άλλους .

Μπορείς να τοποθετήσεις την πυκνότητα χρόνου στο p=m/v ?

Μπορείς να δώσεις τον τύπο της πυκνότητας χρόνου ?

Δεν θέλω να σε πιέσω.Θέλω μόνος σου να καταλάβεις, που είσαι λάθος.

"Σκοτεινή ενέργεια, σκοτεινή ύλη και παγιδευμένα νετρόνια"

Σημαντικό επίτευγμα κβαντικής τηλεμεταφοράς από Ολλανδούς

Από: SigmaLive Ημερομηνία: Μάιος 30, 2014 11:48

youtube_icon print A+ A-

Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων. Αν και το επίτευγμα απέχει ακόμη πολύ από τη διάσημη φράση "Διακτίνισέ με, Σκότι!" της σειράς "Σταρ Τρεκ", αποτελεί ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Αρκετοί επιστήμονες θεωρούν πλέον ότι κάποτε θα καταστεί εφικτή η τηλεμεταφορά ολόκληρων ανθρώπων από το ένα μέρος στο άλλο. Προς το παρόν πάντως -και για αρκετό ακόμη καιρό- θα πρέπει να αρκεστούμε στη τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών. Το όφελος θα είναι η δημιουργία του "κβαντικού διαδικτύου", που θα διασυνδέει αστραπιαία εξίσου γρήγορους κβαντικούς υπολογιστές.

Ακόμη πιο άμεσα, προτού υλοποιηθεί το κβαντικό διαδίκτυο, η τηλεμεταφορά κβαντικών δεδομένων θα καταστήσει πιο ασφαλής από τους "ωτακουστές" τις σημερινές επικοινωνίες, καθώς η μετάδοση κβαντικών δεδομένων θεωρείται 100% ασφαλής (θεωρητικά τουλάχιστον).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόναλντ Χάνσον του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Ντελφτ (ενός εκ των κορυφαίων ευρωπαϊκών πολυτεχνείων), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" και τη βρετανική "Τέλεγκραφ".

Ο Χάνσον δήλωσε ότι οι νόμοι της Φυσικής δεν απαγορεύουν τη τηλεμεταφορά μεγάλων αντικειμένων, άρα και ανθρώπων. Όπως είπε, κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον δεν αποκλείεται οι άνθρωποι να διακτινίζονται ακόμη και στο διάστημα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η τηλεμεταφορά αφορά κατά βάση την κατάσταση ενός σωματιδίου. "Εφόσον πιστεύει κανείς ότι δεν είμαστε παρά μια συλλογή ατόμων συνενωμένων με ένα συγκεκριμένο τρόπο, θεωρητικά φαίνεται δυνατό να τηλεμεταφέρουμε τους εαυτούς μας από το ένα μέρος στο άλλο. Πρακτικά, κάτι τέτοιο θα είναι πολύ απίθανο, αλλά το να πούμε ότι ποτέ δεν θα γίνει, αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Δεν θα το απέκλεια, επειδή κανείς θεμελιώδης φυσικός νόμος δεν το εμποδίζει. Αν όμως συμβεί ποτέ, θα είναι στο μακρινό μέλλον", δήλωσε ο Χάνσον.

Οι ερευνητές έδειξαν, με το νέο πείραμά τους, ότι είναι δυνατό να τηλεμεταφερθούν (και μάλιστα με αξιοπιστία 100%) πληροφορίες, κωδικοποιημένες σε υποατομικά σωματίδια, ανάμεσα σε δύο σημεία που απέχουν τρία μέτρα.

Η τηλεμεταφορά βασίζεται στο μυστηριώδες φαινόμενο της κβαντικής "εμπλοκής" ή κβαντικού "εναγκαλισμού", κατά την οποία η κατάσταση ενός σωματιδίου επηρεάζει αυτόματα την κατάσταση ενός άλλου μακρινού σωματιδίου (κάτι που καθόλου δεν άρεσε στον Αϊνστάιν, επειδή δεν μπορούσε να το εξηγήσει).

Στο ολλανδικό πείραμα χρησιμοποιήθηκαν "εναγκαλισμένα" ηλεκτρόνια παγιδευμένα μέσα σε κρύσταλλο διαμαντιού σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία.

Οι ερευνητές πέτυχαν τη τηλεμεταφορά τεσσάρων διαφορετικών καταστάσεων των υποατομικών σωματιδίων, που η κάθε μία αντιστοιχούσε σε μια μονάδα κβαντικής πληροφορίας (qubit) - κατ` αντιστοιχία των συμβατικών δυαδικών μονάδων ψηφιακής πληροφορίας (bit).

Ένας βασικός στόχος των επιστημόνων είναι να δημιουργήσουν έναν ισχυρό κβαντικό υπολογιστή, που θα μπορεί να δουλεύει με έναν μεγάλο αριθμό "εναγκαλισμένων" κβαντικών μονάδων πληροφοριών (qubits), κάτι που όμως ακόμη δεν έχει καταστεί εφικτό.

Οι επιστήμονες του Ντελφτ σχεδιάζουν, τον Ιούλιο, μια πολύ πιο φιλόδοξη τηλεμεταφορά σε απόσταση 1.300 μέτρων στο χώρο του πανεπιστημίου.

Συνολικά σε όλο τον κόσμο, πέντε έως έξι επιστημονικές ομάδες ανταγωνίζονται για το ποια θα πετύχει πρώτη την κβαντική τηλεμεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις, ίσως και με ταχύτητα μεγαλύτερη και από του φωτός. Και έτσι, μεταξύ άλλων, να κάνουν τα κόκαλα του Αϊνστάιν να τρίζουν για τα καλά

quote:

---

Συνολικά σε όλο τον κόσμο, πέντε έως έξι επιστημονικές ομάδες ανταγωνίζονται για το ποια θα πετύχει πρώτη την κβαντική τηλεμεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις, ίσως και με ταχύτητα μεγαλύτερη και από του φωτός. Και έτσι, μεταξύ άλλων, να κάνουν τα κόκαλα του Αϊνστάιν να τρίζουν για τα καλά

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

quote:

---

DSM :

Κηφέα

quote:
--------------------------------------------------------------------------------

Συνολικά σε όλο τον κόσμο, πέντε έως έξι επιστημονικές ομάδες ανταγωνίζονται για το ποια θα πετύχει πρώτη την κβαντική τηλεμεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις, ίσως και με ταχύτητα μεγαλύτερη και από του φωτός. Και έτσι, μεταξύ άλλων, να κάνουν τα κόκαλα του Αϊνστάιν να τρίζουν για τα καλά

--------------------------------------------------------------------------------

. . . . αν είχες 1 ευρώ για κοσμικό ποντάρισμα, πού θα τοποθετούσες το στοίχημά σου?

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

ποντάρω το 1 ευρώ στον Σεθ Λλοϋντ του ΜΙΤ.

quote:

---

Κηφεύς
Συνολικά σε όλο τον κόσμο, πέντε έως έξι επιστημονικές ομάδες ανταγωνίζονται για το ποια θα πετύχει πρώτη την κβαντική τηλεμεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις, ίσως και με ταχύτητα μεγαλύτερη και από του φωτός.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

08-06-2014 | Κατηγορία: Τεχνολογία

Πριν από μερικά χρόνια είχαμε δει το επίτευγμα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Tel Aviv, οι οποίοι κρατούσαν σταθερά αντικείμενα στον αέρα με κβαντικές παγίδες.

Πλέον, από την έρευνα έχουμε περάσει στην παραγωγή, καθώς μια Ολλανδική εταιρεία (Crealev) ασχολείται με την κατασκευή τέτοιων συσκευών μαγνητικής αιώρησης (maglev) που απευθύνονται σε καλλιτέχνες, σχεδιαστές ή οποιονδήποτε θέλει το κάτι διαφορετικό για το σπίτι του.

Στο παρακάτω video θα δούμε τον Brusspup, γνωστός “μάγος” με 1.500.000+ συνδρομητές και σχεδόν 300.000.000 views στο κανάλι του στο YouTube, να δοκιμάζει το module CLM 2 με διάφορα αντικείμενα (βιβλία, μαξιλάρι, τούβλα κλπ.).

Το συγκεκριμένο module επιτρέπει την αιώρηση αντικειμένων με βάρος έως περίπου 10kg, αλλά το κερασάκι στην τούρτα είναι το Millennium Falcon…

Δείτε ειδήσεις και video google 9-6-2014 .

"Millenium Falcon"

http://www.youtube.com/watch?v=vEZh-t4TQV0

"Πώς αισθάνεται ο γάτος του Schrodinger"

(Δημοσιεύθηκε στις 17/06/2014)

"Πώς αισθάνεται ο γάτος του Schrodinger"

(Δημοσιεύθηκε στις 17/06/2014)

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Από το φως ύλη!

Από το φως εγένετο μάζα. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει αποδείξει πειραματικά τη θεωρία των Μπρέιτ και Ουίλερ για τη μετατροπή

Η μάζα είναι ισοδύναμη της ενέργειας, προέβλεψε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν. Βάσει αυτής της θεωρίας, οι θεωρητικοί φυσικοί πρότειναν αργότερα την ιδέα της μετατροπής του φωτός σε ύλη. Ογδόντα χρόνια μετά, ερευνητές στη Βρετανία και τη Γερμανία υποστηρίζουν ότι επινόησαν μια πειραματική διάταξη που θα αποδείξει για πρώτη φορά τη θεωρία.

Ισοδυναμία μάζας και ενέργειας

H ιδέα της ισοδυναμίας μάζας και ενέργειας, δηλαδή η ιδέα ότι η μάζα ενός αντικειμένου αποτελεί μέτρο του περιεχομένου του σε ενέργεια, συμπυκνώνεται στη διάσημη εξίσωση E=mc2, η οποία διατυπώθηκε το 1905 από τον Άινσταιν στο πλαίσιο της Γενικής Σχετικότητας.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1934, οι φυσικοί Γκρέγκορι Μπρέιτ και Τζον Ουίλερ περιέγραψαν μια θεωρητική διαδικασία για τη μετατροπή του φωτός -μιας μορφής ενέργειας- σε ύλη, μια διαδικασία που θα αποτελούσε ορατή έκφραση της ισοδυναμίας του Άινσταιν.

Η θεωρία Μπρετ-Ουίλερ

Οι υπολογισμοί των Μπρέτ και Ουίλερ έδειχναν ότι ο απλούστερος τρόπος για τη μετατροπή του φωτός σε ύλη είναι οι συγκρούσεις ανάμεσα σε φωτόνια υψηλής ενέργειας, από τις οποίες θα προέκυπταν ζευγάρια ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων (αντι-ηλεκτρονίων). Τα φωτόνια δεν έχουν μάζα, ενώ τα ηλεκτρόνια και τα ποζιτρόνια έχουν και επομένως θεωρούνται υλικά σωματίδια.

"Παρά το γεγονός ότι όλοι οι φυσικοί αποδέχονται τη θεωρία ως ορθή, οι ίδιοι οι Μπρέιτ και Ουίλερ δήλωναν ότι δεν περίμεναν ποτέ να τη δουν να αποδεικνύεται στο εργαστήριο. Σήμερα, σχεδόν 80 χρόνια μετά, αποδεικνύουμε ότι έκαναν λάθος" υπερηφανεύεται ο καθηγητής Στιβ Ρόουζ του Imperial College στο Λονδίνο.

Σε συνεργασία με ερευνητές του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Max Planck στη Γερμανία, η ομάδα του Ρόουζ περιγράφει τη νέα ιδέα στην επιθεώρηση Nature Photonics.

Συγκρούσεις με λέιζερ και χρυσό

Η πειραματική διάταξη που φαντάστηκαν αποτελείται από δύο βασικά τμήματα, καθένα από τα οποία παράγει μια δέσμη φωτονίων με εξαιρετικά μικρό μήκος κύματος, μήκος κύματος που αντιστοιχεί στο φάσμα των ακτίνων γάμμα.

Στο πρώτο τμήμα της διάταξης, μια πολύ ισχυρή δέσμη λέιζερ επιταχύνει ηλεκτρόνια σχεδόν μέχρι την ταχύτητα του φωτός και τα αναγκάζει να συγκρουστούν με μια πλάκα από χρυσό, οπότε δημιουργείται η πρώτη δέσμη φωτονίων.

Στο δεύτερο τμήμα της διάταξης, η δέσμη φωτονίων παράγεται από μια δέσμη λέιζερ που βομβαρδίζει μια μικρή συσκευή από χρυσό που χρησιμοποιείται σε πειράματα πυρηνικής σύντηξης και ονομάζεται holhraum («άδειο δωμάτιο» στα γερμανικά).

Η δέσμη φωτονίων που παράγεται από το βομβαρδισμό του holhraum αναγκάζεται να συγκρουστεί με την πρώτη δέσμη φωτονίων, οπότε παράγονται ζεύγη ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν με σχετική ευκολία

Το τελευταίο κομμάτι του παζλ

Οι ερευνητές διαβεβαιώνουν ότι το πείραμα είναι «σχετικά εύκολο» να πραγματοποιηθεί με τις σημερινές τεχνολογίες. Και αυτό σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια ο Άινσταϊν και οι Μπρετ-Ουίλερ θα μπορούσαν να δικαιωθούν οριστικά.

Όπως μάλιστα υποστηρίζουν οι ερευνητές, η απόδειξη της θεωρίας Μπρετ-Ουίλερ θα έβαζε το τελευταίο κομμάτι σε ένα παζλ φυσικής που περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους το φως αλληλεπιδρά με την ύλη.

Τα άλλα κομμάτια του παζλ, όπως η θεωρία του Άισταϊν για το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο και η θεωρία του Πολ Ντιράκ για την αμοιβαία εξουδετέρωση των ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων, προέκυψαν από μελέτες που τελικά βραβεύτηκαν με Νόμπελ.

"Ένδον Σκάπτε"

Υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι;

Φαίνεται ότι οι επιστήμονες βρίσκουν όλο και περισσότερα στοιχεία για να αποδείξουν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων.Μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης απέδειξαν ότι παράλληλοι κόσμοι όντως υπάρχουν.

Η ίδια η θεωρία των κόσμων αυτών εμφανίστηκε ήδη από το 1950. Ο Χιου Έβερετ εκτίμησε ότι στο Σύμπαν κάθε νέο γεγονός προκαλεί πιθανώς τη διαίρεσή του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο αριθμός των εναλλακτικών συμπάντων τείνουν στο άπειρο.

Η θεωρία αυτή αναγνωρίστηκε ως φανταστική και ξεχασμένη. Όμως στην Οξφόρδη κατέληξαν απρόσμενα στο συμπέρασμα ότι ο Έβερετ βρισκόταν σε ορθό δρόμο.

Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι οι θαμνοειδείς δομές διακλάδωσης, που ανακύπτουν κατά την διάσπαση του Σύμπαντος σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, εξηγούν τον πιθανο κρατικό χαρακτήρα των αποτελεσμάτων της κβαντομηχανικής.

Δηλαδή, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, είναι αναπόφευκτο ότι ζούμε σε έναν μόνο από τους πολλούς παράλληλους κόσμους και όχι σε έναν και μοναδικό.

Για παράδειγμα, ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που παραλίγο να εμπλακεί σε ένα μοιραίο ατύχημα αλλά κατάφερε να το αποφύγει και γλίτωσε, στον κόσμο μας. Αλλά σε ένα παράλληλο Σύμπαν, μια άλλη εκδοχή αυτού του ίδιου οδηγού θα έχει σκοτωθεί στο ατύχημα που τελικά έγινε. Σε ένα άλλο παράλληλο Σύμπαν, ο οδηγός θα αναρρώσει έπειτα από θεραπεία σε ένα νοσοκομείο. Κ.ο.κ. Ο αριθμός των εναλλακτικών σεναρίων είναι προφανώς ατελείωτος.

Είναι μια πολύ παράξενη ιδέα που στο παρελθόν έχει χαρακτηριστεί ως απλά φαντασμαγορική από αρκετούς ειδικούς, ενώ έχει γίνει αποδεκτή με ενθουσιασμό από αρκετούς άλλους ειδικούς. Αλλά η νέα έρευνα στην Οξφόρδη έδειξε ότι αυτή η ιδέα προσφέρει μια σαφή μαθηματική απάντηση σε κβαντικά αινίγματα που δεν μπορούν να απορριφθούν απροβλημάτιστα, και αποδεικνύει ότι ο Dr. Everett (που ήταν ένας από τους σημαντικούς συνεχιστές των Κβαντικών μοντέλων, με Phd από το πανεπιστήμιο Princeton) ήταν στον σωστό δρόμο.

Ο φημισμένος Dr. Michio Kaku, καθηγητής στην έδρα Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και συγγραφέας πολλών σημαντικών επιστημονικών έργων, έχει γράψει:

«Όλα τα Παράλληλα Σύμπαντα είναι πραγματικά. Οι κάτοικοι του κάθε Σύμπαντος μπορεί να διαμαρτύρονται πως μόνο το δικό τους είναι πραγματικό και πώς όλα τα άλλα είναι φανταστικά ή κίβδηλα. Αυτά τα Παράλληλα Σύμπαντα, όμως, δεν είναι εφήμεροι, πλασματικοί κόσμοι, αλλά μέσα τους εμφανίζονται στέρεα αντικείμενα και συμπαγή συμβάντα, εξίσου πραγματικά και αντικειμενικά με οποιαδήποτε άλλα.

»Αυτό, στην Κβαντική Φυσική, είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι καταρρίπτει τον βασικό όρο της «Κατάρρευσης της Κυματοσυνάρτησης» Δηλαδή, οι κβαντικές κυματοσυναρτήσεις δεν καταρρέουν ποτέ, αλλά συνεχίσουν να εξελίσσονται, διαιρούμενες αέναα σε άλλες κυματοσυναρτήσεις, σε ένα δέντρο με άπειρες διακλαδώσεις, όπου το κάθε κλαδί παριστάνει ένα ολόκληρο Σύμπαν. Το μεγάλο πλεονέκτημα της Θεωρίας των Πολλών Κόσμων, είναι ότι είναι πολύ πιο απλή από την «Ερμηνεία της Κοπεγχάγης», και ότι δεν προϋποθέτει την «κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης» κατά την οποία τελικά ορίζεται η πραγματικότητα του παρατηρητή.

Οι κοσμοι των ονειρων... Η ενασχοληση με ονειροναυτικη και
αστρικη προβολη ειναι οτι πιο κοντινο υπαρχει στην εμπειρια ''παραλληλων πραγματικοτητων''...

Οι επιστημονες εχουν αποδειξει την υπαρξη παραλληλων κοσμων?Ποτε και ουτε προκειται.Το μονο που γνωριζεις ειναι η εμπειρια καθ'αυτη.
Ολα τα αλλα ερχονται σαν ανεπιβεβαιωτοι μυθοι.

''Μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης απέδειξαν ότι παράλληλοι κόσμοι όντως υπάρχουν.''

Πολυ το αμφιβαλλω.Παρεθεσε την ερευνα εαν το απεδειξαν.
Τι σημαινει αποδεικνυω σε αυτη την περιπτωση?

''Για παράδειγμα, ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που παραλίγο να εμπλακεί σε ένα μοιραίο ατύχημα αλλά κατάφερε να το αποφύγει και γλίτωσε, στον κόσμο μας. Αλλά σε ένα παράλληλο Σύμπαν, μια άλλη εκδοχή αυτού του ίδιου οδηγού θα έχει σκοτωθεί στο ατύχημα που τελικά έγινε. Σε ένα άλλο παράλληλο Σύμπαν, ο οδηγός θα αναρρώσει έπειτα από θεραπεία σε ένα νοσοκομείο. Κ.ο.κ.''

Αυτο ειναι απο τις μεγαλυτερες μαλακιες που εχω ακουσει.
Πλυση εγκεφαλου στο μαξιμουμ.

'' Ο αριθμός των εναλλακτικών σεναρίων είναι προφανώς ατελείωτος.''

Μετα απο αυτη μαλακια σταματαω να διαβαζω το αρθρο :)

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr