Οι σκέψεις, οι διαθέσεις, τα σκοπούμενα. Όλα. Χωρίς αρρώστια, τίποτα.

Χαλάλι.

DSM out.

quote:

---

https://www.youtube.com/watch?v=8NpWL-WeIeQ

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

---

Η αληθεια ειναι πως οι ανθρωποι ειναι καλπικοι
Κρυβουν το φοβο σ'ενα ρολο που θα παιξουν
Κι αυτοι που λενε την αληθεια κρινονται αδικοι
Απο αυτους που δεν μπορουν να την αντεξουν.

https://www.youtube.com/watch?v=KtJhy4TmUo0

https://www.youtube.com/watch?v=KtJhy4TmUo0

Μα πάντα είναι καλυμένα από το φθαρτό.

Είναι λες και κάποιος χιουμορίστας είπε να μας κάνει πλάκα, και γελάει τώρα που προσπαθούμε να νιώθουμε ζωντανοί σε ένα κόσμο σκόνης.
Αυτοί που τον έχουμε πάρει χαμπάρι, του πάμε κόντρα.
Αυτοί που παραδόθηκαν, αφήνονται να τους πάρει το κύμα.

Το τέλος όμως είναι πάντα το ίδιο.
Δεν μένει τίποτα.

Θα τη βρούμε την άκρη μπαγασάκο. Θα σου τη φέρουμε εκεί που δεν θα το περιμένεις.
Κι αν δεν τη βρούμε, θα πέσουμε μαχόμενοι, αφήνοντας κληρονομιά για τους επόμενους.
Κι αυτό είναι δέσμευση.

Ετσι, για να σου γίνει το γέλιο μειδίαμα...

https://www.youtube.com/watch?v=KtJhy4TmUo0

Εις βάρος σου, ενώ εσύ ο ανίδεος παίζεις τον τραγικό ήρωα, και επιμένεις κιόλας, στη γαμημένη ματαιότητα αυτού του απέραντου τίποτα, να παλεύεις, ούτε ξέρεις για τι.
Κι όταν τελειώσει το φιλμάκι, θα σου χει μείνει η προσπάθεια; Με τις υγείες σου.

Κάθε φορά ίδια δεν ήταν; Κάθε άνθρωπο που έκανες κομμάτι σου το ίδιο δεν ένιωσες; Βάλε το τραγούδι που ακούγατε μαζί. Δεν το νιώθεις; Δεν σε πονάει αυτή η ματαιότητα του "όλα χάνονται" μα πάντα ήταν εκεί μέσα σου από την αρχή;

Εσύ κι ο εαυτός σου είσαι φιλαράκο. Όλο ένα παραμύθι είναι. Γι'αυτό και κάθε φορά το αισθάνεσαι το ίδιο. Την είχε πάρει μυρωδιά τη δουλειά ο Ρίτσος στη σονάτα.

Πόσους ανθρώπους αγάπησες, τώρα τους μιλάς σαν ξένος ή καθόλου, μα το νιώθεις γελοίο, μιας κι οι ψυχές σας αφού πορεύτηκαν μια φορά μαζι, η οικειότητα κάτω από το πέπλο της καλησπέρας κρύβεται σαν την πιο εκρηκτική αλήθεια; Δεν την μυρίζεις σαν φρούτο την άνοιξη;

Δική σου μόνο ήταν η αλήθεια σου, με τον εαυτό σου τα αισθάνθηκες όλα. Γι' αυτό και πάντα θα μένει μέσα σου, χώνεψε το.

Πόσα όνειρα κάναμε, πόσους κόσμους φτιάξαμε με τα πιο όμορφα συστατικά, για να ξυπνήσουμε στον ξένο και κρύο αυτό βάλτο, τον παντελώς μη δικό μας, υποχρεωμένοι να τον λουζόμαστε από την στιγμή που ξυπνάμε μέχρι που πάμε για νανάκια;

Θα γυρίσω κουφαλίτσες, θα σας το κόψω το γελάκι. Μέχρι τότε, αυτό το σκατένιο αμετάβλητο πράμα που ονομάσατε κόσμο, θα το βάφω με όνειρα και θα πλάθω ελπίδες, μέχρι να ποτίσει. Και να γίνει πολύχρωμο.
Μέχρι να ανθίσουμε, επιφυλάσσομαι.

https://www.youtube.com/watch?v=KtJhy4TmUo0

Στο φεγγάρι, στον Άρη, στους δρόμους, στις σκέψεις μας;

Στον Ήλιο, στο Σείριο, στα φλεγόμενα δέντρα, στη φωτιά στα μάτια μας;

Υπάρχει ζωή εκεί έξω;

Mας βλέπει κανείς εκεί έξω ή απλά κοιτάμε;

Οι εξωγήινοι, οι περαστικοί, οι θεοί, οι φίλοι;

Μας βλέπει κανείς εκεί έξω ή απλά γερνάμε;

Υπάρχει αγάπη εκεί έξω;

Στο Σύμπαν, στις γειτονιές μας, στις στιγμές μας, στις καλημέρες μας;

Στα απλά, στα δύσκολα, στις καρδιές μας, στις πράξεις μας;

Υπάρχει αγάπη εκεί έξω;

Ακούει κανείς εκεί έξω;

Χαμένες της νιότης οι μέρες μέσα στα συμβατικά πλαίσια της καθημερινότητας, άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, σκιές στη φανταστική κανονικότητα του μυαλού σου.

Μα τις νύχτες ντύνεσαι αλήθεια. Στο σκοτάδι αγνοείς αν έχεις μάτια κλειστά ή ανοιχτά' ότι αγαπάς είναι εκεί. Ότι ποθείς, ότι ονειρεύεσαι, ότι ελπίζεις, έρχονται να σου φανερώσουν την ίδια την ουσία της ύπαρξης σου.

Ακόμη και οι φόβοι σου είναι εκεί, πίσω από αόρατες πόρτες κρυμμένοι μέσα στο τίποτα, ψυθιρίζουν τις αμφιβολίες, τα μυστικά, τα ψέμματα...

Τελικά πάντα θα ξημερώνει.
Φέρνοντας την επιθυμία να ζήσουμε το ιδεατό αύριο.
Προσπερνώντας το χειροπιαστό σήμερα, οδηγούμενοι στον αναπόφευκτο κύκλο της αέναης προσμονής.
Αναζητώντας τη χαμένη μας ταυτότητα μέσα σε ρόλους ανοίκειους.
Αναπολώντας τις σπίθες εκείνες, που λίγο έλειψε να κάψουν συθέμελα τον ψεύτικο τούτο κόσμο.

Νιάου νιάου νιάου φρρρρρρρ...

Edited by - Italos on 28/11/2019 22:26:49

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2030

Το καλοκαίρι του πυραύλου

ΗΤΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΟ ΟΧΑΪΟ, με όλες τις πόρτες κλειστές, τα παράθυρα σφαλισμένα, τα τζάμια θολά από την πάχνη, με κρυστάλλινες δαντέλες να στολίζουν τις σκεπές, με τα παιδιά να γλιστρούν στις χιονισμένες λοφοπλαγιές, τις γυναίκες να σεργιανούν στους παγωμένους δρόμους κουκουλωμένες στις γούνες τους σαν μεγάλες μαύρες αρκούδες.

Μέσα σε μια στιγμή, ένα μεγάλο κύμα θερμότητας σάρωσε τη μικρή πόλη. Μια κατακλυσμική θάλασσα θερμού αέρα- ήταν σαν να είχε αφήσει κάποιος ανοιχτή την πόρτα τού φούρνου. 'Η ζέστη πλημμύρισε την ατμόσφαιρα ανάμεσα στα σπιτάκια και στους θάμνους και στα παιδιά. Οι κρυστάλλινοι πάγοι θρυμματίστηκαν, έπεσαν κι έλειωσαν. Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα. Τα παράθυρα σηκώθηκαν. Τα παιδιά πέταξαν τα μάλλινά τους. Οι γυναίκες άφησαν τις γούνες. Το χιόνι έλειωσε φανερώνοντας το πράσινο γρασίδι τού περασμένου καλοκαιριού.

Το καλοκαίρι του πύραυλου. Οι λέξεις πέρασαν από στόμα σε στόμα, διαδόθηκαν στα ολάνοιχτα σπίτια. Το καλοκαίρι του πύραυλου. Ό θερμός άνεμος της έρημου έσβηνε τα σχέδια της πάχνης στα παράθυρα, καταστρέφοντας τα καλλιτεχνήματα. Τα σκι και τα έλκηθρα ήταν ξαφνικά άχρηστα. Το χιόνι πού έπεφτε στην πόλη από τον παγωμένο ουρανό γινόταν ζεστή βροχή πριν φτάσει στο χώμα.

Το καλοκαίρι του πύραυλου. Έσκυβαν όλοι από τις βεράντες τους, κάτω από τις σταγόνες των πάγων πού έλειωναν, και κοίταζαν τον ουρανό πού βαφόταν κόκκινος.

Ό πύραυλος, στο πεδίο εκτόξευσης, έβγαζε ρόδινα σύννεφα φωτιάς και ανυπόφορης κάψας. Ό πύραυλος στεκόταν στη χειμωνιάτικη ψύχρα τού πρωινού, φέρνοντας το καλοκαίρι με κάθε πνοή των εξατμίσεων του. Ό πύραυλος ρύθμιζε το κλίμα, και για μια σύντομη στιγμή έφερε το καλοκαίρι...

Κατέβηκε ο Ίναχος που τον Ενώχ ούτε που τον είχε ματακούσει από το βνι ένα πρωί και λέει: Ταράμ ταράμ ντου ντου.
Τον ακούει ο Φορωνεύς ο ναυτάρας και λέει: Δικέ μου τι είπε αυτός, Έπος!
Κάπως έτσι γράφτηκε και το Φορωνικόν Έπος, που τώρα χάθηκε.
Μάλλον δηλαδή χάθηκε, γιατί οι τύποι μιλούσανε τη Γραμμική 0 -μη μπερδεύεστε δεν ήταν γραφή η Γραμμική- αφού τη Γραμμική Α, τη μιλούσανε κάτι άλλοι μελαψοί, οι Μινωίτες. Δεν ήταν γραφή για το εμπόριο, βάζανε -α- όπου βρίσκανε. Αυτοί είχανε βασιλιά έναν Μίνωα, λίγο πιο κάτω κάτι άλλοι τύποι υπτίως του Αιγαίου είχαν βασιλιά έναν ΜΝ.
Μάλλον Μήνη τον λέγανε αυτόν δεν είχανε φωνήεντα τα παιδιά, ε ντάξει.
Φήμες δε λένε ότι ο Μίνωας και ο ΜΝ, τσακωθήκανε για ένα μν, την Ευρώπη. Εξ' ου και οι μινώταυροι, τα κουτσομπολιά για τα κέρατα φτάσανε μέχρι τους Καναϊτες, Χαναναίους, Βααλιστές, όπως το προτιμάει ο καθένας. Και μετά φταίει ο Πούτιν και ο Ουκρανός.

Μετά όμως γατάκια, ήρθανε οι πρώτοι Έλληνες. Αυτοί γράφανε στη Γραμμική Β. Αναλφάβητοι άνθρωποι, ήρθανε ευτυχώς κάτι μυστήριοι με κόκκινους χιτώνες, από τα μέρη του δισέγγονου της Ιούς,του μπαμπά της Ευρώπης, η οποία Ιώ δεν ήταν από δω, τουρίστρια ήταν, ε και όπως περνούσε από τα νησιά και άλλα εξωτικά μέρη της εποχής, έδινε και κάνα όνομα. Το Μπανανία πάντως δεν το δωσε αυτή, είναι μεταγενέστερο.
Ήρθανε λοιπόν αυτοί οι καλοί τουρίστες και φέρανε τα γράμματα, και ευτυχώς που όταν δανειστήκανε οι Έλληνες τα γράμματα από το σόι της Ιούς της τουρίστριας (τρελό μωρό, για αυτό την λέγανε ιέρεια), μιλούσανε και είχανε επτά πτώσεις για τα ουσιαστικά στην προφορική, όπως φυσιολογικά συμβαίνει συνήθως, αλλιώς ακόμα στα δέντρα θα μασταν.
Βέβαια, οι κακές γλώσσες λένε ότι τα γράμματα τα ανακάλυψαν τα ξαδέρφια των Αρμενίων, κάτι Μήδες Φρύγες Ελλην...τζιζ τσομπάνηδες που κατεβήκανε με την λεγάμενη Ιώ υπτίως του Αιγαίου παροικούντες το όρος Αραράτ. Δεν ήτανε καλά παιδιά όμως και όταν ο Γιαννάκης έχασε το βασίλειο και η μαμά του τους πούλησε και σαν άλλη θεά του Φεγγαριού δήλωσε Αιγύπτια (το όνομα συπτωματικό, όπως και το άλφα ιώτα, βγαίνει από κάτι με κουπτά, τζικουπτά, όλα καλά γιατρέ), και έβαλε κέρατα στην κεφαλή και έκανε την αγελάδα, φύγανε για άλλα μέρη. Τη γουστάρανε βέβαια την αγελάδα οι έμποροι, αλλά μετά το γύρισαν.

Το μεγαλύτερο ανέκδοτο βέβαια δεν ήταν οι Μυτόγκες Μπρατσαράδες, οι πρώτοι Έλληνες οι αμόρφωτοι. Το μεγαλύτερο ανέκδοτο της αρχαιότητας που γελούσανε και οι κάτοικοι του σημερινού Μαρόccου, πριν υπάρξει το Μαρόkkο, ήταν ότι ο ΜΝ πήγε και έχτισε βασίλειο στη μέση της ερήμου. Ήταν τόσο αστείο, που οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, γελούσανε πριν καν δημιουργηθεί το βασίλειο. Υπάρχουν δε και τοιχογραφίες για το κωμικό τούτο γεγονός, από την εποχή που στην έρημο είχε δέντρα.
Περιμένανε αυτοί οι τύποι δε, πότε θα μηνύσει η Μήνις τα μαντάτα, και θα τα πάρει στο κρανίο, να φουσκώσουν τα νερά να φάνε κάνα ψάρι. Πέφτανε σαν τους παρλιακούς μέσα στο ποτάμι, με τα πέτρινα καμάκια τους, και ενώ κάνανε καμάκι στα ψάρια βρέχανε και τα πωπουδάκια τους.
Κάπως έτσι βγήκε και το αν δεν βρέξεις.... ψάρι δεν τρως.
Βέβαια επειδή την είχανε κάνει και λάστιχο, (γιατί καμάκι με πέτρινο καμάκι, άσε φίλε δεν) είχανε πολύ δυνατά χέρια. Τόσο δυνατά, που κάνανε τρύπες στον γρανίτη σαν τρυπάνι από διαμάντι. Ο Αλλαντίν μάλλον από κει καταγότανε, γιατί είχε και αυτός αδαμάντινο χαρακτήρα. Ζουμπάγανε εκεί ότι βρίσκανε, αφού δεν είχανε με τι να παίξουνε, και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η τέχνη της στίλβωσης.

Και επειδή κουράστηκα θα σας συνεχίσω την επόμενη φορά.
Θα σας πω για το πως ο Δώρος ο ξανθός χιονούλης, ο γιος του Έλληνα, και αδελφός του Αίολου του βάρβαρου και του Ξούθου, γνωστός σκιερ στην Ελβετία, κατέβηκε με δώρα γυρίζοντας από το μεταπτυχιακό του, και τα κανε όλα μπάχαλο.
Δεν ήταν Αιτωλός, δεν είχε μπαμπά τον Σκανδιναβό Απόλλωνα, ούτε ήξερε τον Άπι τον μυστήριο, το γιο του Φορωνέα, που επίσης δεν είχε καμία σχέση με τον Άπι του βασιλείου υπτίως του Αιγαίου.
Ουδεμία σχέση με την πόλη Δώρος της Φοινίκης, και φυσικά ο Κάδμος δεν ήταν Ακάδημος.

Και ένα μυστικό για τους μυημένους: Ούτε οι Μυκηναίοι είναι Έλληνες γατάκια. Ήρθαν από της Mykines, από τα Φερόε, που ούτε ξέρουνε γιατί το νησί τους λέγεται έτσι, και ήταν μπρατσαράδες και όχι μυτόγκες. Μη σου πω ήταν και ποντικοφάγοι, αφού το παραδοσιακό ζωντανό εκεί πάνω είναι το Mus Musculus mykinenssiensis, η γνωστή ποντικομαμή, Νορβηγοί φίλοι μου.
Κρατάτε σημειώσεις θα βάλω διαγώνισμα.

quote:

---

......Και ένα μυστικό για τους μυημένους: Ούτε οι Μυκηναίοι είναι Έλληνες γατάκια. Ήρθαν από της Mykines, από τα Φερόε, που ούτε ξέρουνε γιατί το νησί τους λέγεται έτσι, και ήταν μπρατσαράδες και όχι μυτόγκες. Μη σου πω ήταν και ποντικοφάγοι, αφού το παραδοσιακό ζωντανό εκεί πάνω είναι το Mus Musculus mykinenssiensis, η γνωστή ποντικομαμή, Νορβηγοί φίλοι μου.

Κρατάτε σημειώσεις θα βάλω διαγώνισμα.

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

quote:

---

Τελικά νομίζω είναι δυο τα είδη των δίποδων με λόγο:
Οι άνθρωποι, και αυτοί.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Δεν σε κάνει η ζωή άνθρωπό ή αυτό.
Εσύ κάνεις τη ζωή.

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

Άμα πάρεις λίγο χώμα
και το πλάσεις σ'ένα σώμα
θα το λένε άνθρωπο

Αν του δώσεις την πνοή σου
και εμφυσήσεις την ορμή σου
θα τον λένε ένθεο

Αν τον κάνεις να σου μοιάζει
σε ότι πίσω του χαράζει
θα τον πούνε έξυπνο

Όμως πρώτα μην ξεχάσεις
στη φωτιά να τον περάσεις
να τον πούνε ζωντανό

Κι είναι κάτι ανθρωπάκια
κουρδισμένα ρομποτάκια
σε σειρές στοιβάζονται

Κι είναι κάτι άλλοι πιο πέρα
που αδράττουνε τη μέρα
στη φωτιά δε σκιάζονται

Κάποιοι που ναι από χώμα
της ζωής το κάθε χρώμα
για να μάθουν βιάζονται

Κάποιοι γίνονται ένα σώμα
και παλεύουνε ακόμα
χρώμα να μοιράζονται

Άμα πάρεις ένα σώμα
και το πλάσεις σ'ένα σώμα
πριν το κάνεις άνθρωπο

Δως του ελπίδα μες το αίμα
να μη ζει μέσα στο ψέμα
να τον λένε ζωντανό

quote:

---

Δως του ελπίδα μες το αίμα
να μη ζει μέσα στο ψέμα
να τον λένε ζωντανό

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr