diaforetiko gia ton kathena alla sthn idia katefthynsh gia olous mas

Mh rotas tous alous rota ton eafto sou

Ta monopatia einai prosopika vres to diko sou na perpathseis

Kai an den xanontai ola telika meta to thanato tha se vohthouse afth h apopsh na katalaveis kallitera to nohma ths zohs?

ΤΟΤΕ :

*δεν θα το παρουσιάζατε με τον πιό απλό τρόπο ώστε να γίνει απόλυτα και καθολικά κατανοητός;
*δεν θα το βάζατε παντού: στον Ουρανό και τη Γη, στο Φώς, στο Ύδωρ, στην Ξηρά, στα Φυτά, σε όλους τους Πλανήτες, στα Ζώα, και τέλος στον Άνθρωπο; (σαν κάτι να μας θυμίζει αυτό ε;)
*δεν θα υπήρχε Πίσω και Πέρα από τα ΠΑΝΤΑ; (ούπς,κι αυτό μου θυμίζει κάτι)

Εγώ πάντως δεν θα το έκρυβα. Τουλάχιστον δε θα το έκρυβα σε τέτοιο σημείο ώστε να είναι αδύνατον να βρεθεί, γιατί αλλιώς... τι νόημα θα είχε το... ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ;

Άν πιστεύετε καί στις τρείς προϋποθέσεις που αρίθμησα παραπάνω, τότε...
Ψάξτε καλύτερα τριγύρω σας, δεν μπορεί να μην ΤΟ βρείτε...

Και πράγματι το να σπαταλά κανείς τη ζωή του σε μη δημιουργικές ενέργειες είναι νομίζω ένα από τα χειρότερα "αμαρτήματα" τουλάχιστον μακροπρόθεσμα, ιδιαίτερα όταν κανείς φτάσει σε μια ηλικία όπου δεν μπορεί να αναστρέψει τα πράγματα, γιατί κάποτε είναι αργά.

Και είναι επίσης αλήθεια πως και λίγο χρόνο έχουμε, αλλά και πολύ χρόνο χάνουμε γεγονός που κάνει τον λίγοστό χρόνο μας ακόμα λιγότερο.

Η δημιουργικότητα και δράση αναμφίβολα λοιπόν δίνουν νόημα στη ζωή, είναι όμως το νόημα της ζωής?

Προσωπικά πιστεύω πως το νόημα της ζωής είναι ένας διαρκής αγώνας ανάμεσα σε αντίθετες αξίες και απαξίες, ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στην ύλη (υπό την ευρεία έννοια) και το πνεύμα, ανάμεσα στο να είναι κανείς άνθρωπος ή "απάνθρωπος".

Αν υπάρχει ένα σημείο αναφοράς στο οποίο νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουν είναι ότι δεν υπάρχει ανώτερη αξία από τον άνθρωπο. Έτσι δεν είναι? Όλα για τον άνθρωπο δεν πρέπει να γίνονται? Οι επιστήμες, οι δραστηριότητες όλα έχουν (ή θα έπρεπε να έχουν) ως τελικό σκοπό την ευημερία του ανθρώπου.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι υπάρχει ένας πάμπλουτος γιατρός. Και κάποια μέρα ένας φτωχός άνθρωπος χρειάζεται την βοήθεια του γιατρού, ο οποίος δεν του τη δίνει, γιατί ο φτωχός δεν έχει να πληρώσει. Ο γιατρός αυτός έχει βρει το νόημα της ζωής?? Αυτό είναι το νόημα της ζωής? Η περιουσία του??

Και σε κοινωνικό επίπεδο, ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο άνθρωποι, ένας άξιος και ικανός και ένας λιγότερο άξιος. Όμως ό λιγότερο άξιος λόγω περισσοτέρων χρημάτων τελικά καταφέρνει να έχει καλύτερο επάγγελμα, περισσότερη ευημερία. Είναι αυτό σε κοινωνικό επίπεδο το νόημα της ζωής? Είναι δίκαιο κάτι τέτοιο και εξυπηρετεί τον άνθρωπο?

Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, ο καθένας επιθυμεί υλικά αγαθά. Υπάρχουν όμως και πνευματικά αγαθά, όπως και ψυχικά. Το θα προσέδιδε νόημα στη ζωή, η ενασχόληση με τα υλικά (που πράγματι Μαρία έχουν ένα τέλος) ή με τα ψυχικά και πνευματικά που είναι αιώνια?

Μου κάνει εντύπωση που άνθρωποι με τέτοιους προβληματισμούς δεν στρέφονται προς την θρησκεία μας (αν και σε δύσκολες στιγμές όλοι στρέφονται προς τα εκεί), αν και έχω συναντήσει κι άλλους τέτοιους ανθρώπους. Νομίζω πως περισσότερο είναι άνθρωποι βαθιά μελαγχολικοί και αδύναμοι και συχνά βρίσκουν διέξοδο στην "τέχνη" και άλλοι πάλι ορισμένες φορές οδηγούνται και σε ακραίες ενέργειες.

Είναι άνθρωποι συνήθως περισσότερο του ιδεαλισμού, ενός κενού ιδεαλισμού, που δεν έχουν μάθει όμως τι θα πει δυσκολία και στέρηση, δεν έχουν μάθει να σκέπτονται, ούτε γνωρίζουν τι θα πει πίστη & ελπίδα.

Το νόημα της ζωής όμως βρίσκεται ακριβώς εδώ και δεν θέλει καθόλου σκέψη. Είναι αυτό που αισθανόμαστε, αλλά δυσκολευόμαστε να κάνουμε.

Η ζωή είναι η ενέργεια του νου και της ψυχής και επομένως είναι μία διαδρομή ενός προσωπικού αγώνα, μια πορεία όπου γνωρίζουμε τους συνανθρώπους μας αλλά και ένας κοινωνικός αγώνας.

Και επομένως, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο την δε ψυχή αυτού ζημιωθεί; Η ψυχή μας είναι το πολυτιμότερο που έχουμε και ο κόσμος της είναι ο κόσμος των αληθινών και αιώνιων αξιών! Άρα το νόημα της ζωής μπορεί να είναι η αναζήτηση των αληθινών και αιώνιων αξιών που πάντα θα μας συνοδεύουν και η εφαρμογή τους.

Ως γενιά είμαστε τυχεροί και άτυχοι μαζί. Τυχεροί γιατί τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα παλιότερα, αλλά και άτυχοι γιατί μεγαλώσαμε (οι νεότεροι) με άλλες αξίες, που προβάλονται καθημερινά δυστυχώς από τα ΜΜΕ και από αλλού.

Πίστεψαν έτσι μερικοί πως αρκεί να ντυθούν, να ικανοποιήσουν τις υλικές τους ανάγκες για να νιώσουν το ανθρώπινο μεγαλείο. Πρόκειται για ανθρώπους φτηνούς, για θλιβερά ανθρωπάκια που κανένα νόημα δεν έχει η ζωή τους. Γιατί (και στο σημαίο αυτό να κάνουμε μια παρένθεση) το νόημα της ζωής δεν μπορεί να είναι κάτι υποκειμενικό, κάτι που ο καθένας φαντάζεται, γιατί τότε δεν θα είχε και νόημα να το αναζητάμε!

Άλλοι πάλι, περισσότερο intellectual πίστεψαν πως το ανθρώπινο μεγαλείο και το νόημα τις ζωής κατοικεί στην τέχνη, στο πνεύμα κλπ. Όχι ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι, ούτε μεγάλοι ποιηταί (με την αρχαία έννοια του όρου, δημιουργοί δηλ.) αλλά αυτό θέλησαν, εκεί θέλησαν να πνίξουν την ματαιοδοξία τους. Και είναι αστείο να τους ακούει κανείς να μιλάνε με λόγια ή με την τέχνη τους, αλλά τίποτα από όσα λένε ή δείχνουν δεν κάνουν. Ο πνευματικός άνθρωπος οφείλει να είναι δοχείο και σκαπανέας του πνεύματος και όχι αχθοφόρος του.

Για να κλείσω και κάποια στιγμή, νομίζω Μαρία πως θα πρέπει να στραφείς εν μέρει σε περισσότερο φιλοσοφικά και θρησκευτικά θέματα και όχι να τα απορρίπτεις με το εύκολο "δεν πιστεύω" και εν μέρει σε περισσότερο πρακτικά και καθημερινά θέματα (οι φίλοι σου, οι δικοί σου, τα παιδιά σου αν έχεις).

Να στερείσαι, να στερείσαι μονάχα, αυτή είναι η αιώνια συμβουλή.
Γκαίτε

quote:

---

Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, ο καθένας επιθυμεί υλικά αγαθά. Υπάρχουν όμως και πνευματικά αγαθά, όπως και ψυχικά. Το θα προσέδιδε νόημα στη ζωή, η ενασχόληση με τα υλικά (που πράγματι Μαρία έχουν ένα τέλος) ή με τα ψυχικά και πνευματικά που είναι αιώνια?

Μου κάνει εντύπωση που άνθρωποι με τέτοιους προβληματισμούς δεν στρέφονται προς την θρησκεία μας (αν και σε δύσκολες στιγμές όλοι στρέφονται προς τα εκεί), αν και έχω συναντήσει κι άλλους τέτοιους ανθρώπους. Νομίζω πως περισσότερο είναι άνθρωποι βαθιά μελαγχολικοί και αδύναμοι και συχνά βρίσκουν διέξοδο στην "τέχνη" και άλλοι πάλι ορισμένες φορές οδηγούνται και σε ακραίες ενέργειες.

Και επομένως, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο την δε ψυχή αυτού ζημιωθεί; Η ψυχή μας είναι το πολυτιμότερο που έχουμε και ο κόσμος της είναι ο κόσμος των αληθινών και αιώνιων αξιών! Άρα το νόημα της ζωής μπορεί να είναι η αναζήτηση των αληθινών και αιώνιων αξιών που πάντα θα μας συνοδεύουν και η εφαρμογή τους.

---

Zarchon

O στάρετς Ζαχαρίας διηγήθηκε κάποτε οτι στη Ρωσία, στα απόμερα βάθη της, ζούσε μόνος, ορφανός, ένας χωρικός αγράμματος. H ψυχή του ήταν καθαρή σαν κρύσταλλο. Δεν κατέκρινε ποτέ κανένα θεωρώντας τον εαυτό του χειρότερο από κάθε άλλον, ήταν εργατικός και τρεφόταν με το ελάχιστο.
Μία μέρα άκουσε πως για να σωθεί κανείς, πρέπει να αναλάβει τον σταυρό του και να ακολουθήσει το Χριστό. O απλοϊκος αυτός είχε βαπτισθεί, αλλά ποτέ δεν είχε πάει σαν μεγάλος στην εκκλησία, αφού ήταν πάρα πολύ μακριά απο κεί που ζούσε. Αυτά τα λόγια του Χριστού, λοιπόν, τα πήρε στην κυριολεξία. Παρήγγειλε έναν τεράστιο σταυρό και αποφάσισε να τον πάρει και να ακολουθήσει το Χριστό. H καθαρή ψυχή του ποθούσε το Θεό. Aλλά πως να τον ακολουθεί; που ήταν ο Χριστός; να ο σταυρός, αλλά που να τον πάει; Άφησε όλα τά λίγα υπάρχοντά του και τη δουλειά του, σήκωσε τον σταυρό του πάνω στούς ώμους του και ξεκίνησε. Βάδιζε για πολλή ώρα και επιτέλους, μέσα σ' ένα πυκνό δάσος, συνάντησε ένα ανδρικό μοναστήρι. Χτύπησε την πόρτα.
-Ποιος είσαι συ και που πας με το σταυρό σου; ρώτησε ο πορτάρης.
-Nα, σηκώνω το σταυρό μου, αλλά δεν ξέρω πως να φθάσω στο Χριστό. Θα μου δείξεις το δρόμο;
Πήγε ο μοναχός και τα ανέφερε στον ηγούμενο, ο οποίος κουβέντιασε με τον απλοϊκο άνθρωπο και είδε οτι ήταν άνθρωπος του Θεού.
-Λοιπόν, του είπε, αν θέλεις, θα σε βοηθήσουμε να φθάσεις στο Χριστό. και μεις σ' Αυτον πηγαίνουμε.
-Τότε που είναι οι σταυροί σας; απόρησε ο ξένος. Ξέρετε οτι ο Κύριος δεν θα σας δεχθεί χωρίς Σταυρό;
-Eμείς τους βαστάμε μέσα μας, είπε ο ηγούμενος.
-Μα πως γίνεται αυτό; ρώτησε με έκπληξη ο ξένος.
-Θα δεις ο ίδιος πως. Aλλά προς το παρόν έχεις την ευλογία μου να μείνεις εδώ και θα έχεις το διακόνημα να καθαρίζεις μέσα στην εκκλησία.
O απλοϊκός άνθρωπος μπήκε μέσα στην εκκλησία με πολύ φοβο και άρχισε να καθαρίζει, ώσπου είδε μέσα στο Ιερό έναν μεγάλο ξύλινο σταυρό, όπου εικονιζόταν ο Eσταυρωμένος Κύριος.
-Άνθρωπε, ποιος είσαι συ; είπε. και συ εβάστασες το σταυρό σου, αλλά πως γίνεται και είσαι κρεμασμένος σ' αυτόν; Δίδαξέ με πως να βαστώ το σταυρό μου.

Έτσι προσευχόταν μπροστά στον Eσταυρωμένο με όλη του την καρδιά. και ο Eσταυρωμένος άκουσε τις προσευχές του και απεκάλυψε τον Εαυτό Του, διδάσκοντας και φωτίζοντας με την χάρη του Αγίου Πνεύματος την καρδιά του απλοϊκού χωρικού.
-Eγώ είμαι ο Υιός του Ουρανίου Πατρός. Mε το Σταυρό μου και την Aνάστασή μου λύτρωσα το ανθρώπινο γένος. Κανείς δε θα μπορέσει να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών και να δεχθεί την Θεία Χάρη χωρίς τον σταυρό του. Χρειάζεται μόνο να ενώσεις το σταυρό σου με το Σταυρό του Γολγοθά και να πλέξεις γύρω του, σαν τριαντάφυλλα, την πίστη σου και τά έργα της αγάπης.
O απλοϊκός δέχθηκε με χαρά τά λογια του Κυρίου και άρχισε να ετοιμάζεται για τον θάνατό του, οπως του απεκάλυψε ο Χριστος, προσευχόμενος ακατάπαυστα, ευχαριστώντας τον Θεό για όλα και μεσιτεύοντας προς το Σωτήρα και για τον ηγούμενο.
Πράγματι, ο απλοϊκος χωρικός σε λίγες μέρες εξεδήμησε προς τον Κύριο και μετά απο δύο εβδομάδες κοιμήθηκε και ο ηγούμενος.

AΠO THN I. MONH ΠAMMEΓIΣTΩN TAΞIAPXΩN ΠHΛIOY

Ενδιαφερον Internet Sites:

http://www.imd.gr/html/gr/section01/media/plirophorisis/2003/04.htm
http://users.hellasnet.gr/panelppv/ppugr0.htm
http://www.rel.gr/
http://www.rel.gr/pages/Meletes/gerontiko.php
http://agrino.org/orthodoxy/gr/

***Copy and then Paste***

quote:

---

Χρειάζεται μόνο να ενώσεις το σταυρό σου με το Σταυρό του Γολγοθά και να πλέξεις γύρω του, σαν τριαντάφυλλα, την πίστη σου και τά έργα της αγάπης.

---

<<Διότι η άγνοια φέρνει αλόγιστο θάρρος, ενώ η γνώση δισταγμό>>

Είναι αληθινή τύχη για τον Ελληνισμό, που πάντα συμπορευόταν και θα συμπορεύεται με τον Χριστιανισμό αλλά και με ανθρώπους που αποτελούν ζωντανά παραδείγματα αυτών των αξιών.

Η ιστορία της Ελλάδας και της Εκκλησίας της αλλά και η πορεία των απλών ανθρώπων της αποτελούν φωτεινά και αναλείωτα παραδείγματα, άσβεστες και αληθινές αξίες της ζωής.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr