Λοιπόν, αποφάσισα (με τη βοήθεια ενός πολύ ωραίου κρασιού Achaia Clauss, νά 'ναι καλά οι άνθρωποι). Η Ατλαντίδα ήταν μεταξύ των ακτών της Αμερικής και των ακτών της Μικράς Ασίας. Για πιο μακριά δεν την έχω.

Και συνοψίζω:

α. Για την επί (ή εντός;) του Ατλαντικού θέση, τουτέστιν προς Αμερική, συνηγορούν τα ανεξήγητα των Άνδεων καθώς και αι ομοιότητες αυτών με τα αιγυπτιακά. Άρα, στην περίπτωση αυτή, η Ατλαντίδα θα πρέπει να ήταν κάτι σαν ενδιάμεση περιοχή.

β. Για τη θέση στο Αιγαίο, πέραν του Allzzaro συνηγορεί και η λογική (η οποία αναφέρεται και αμέσως παραπάνω) ότι πώς στο καλό επιτέθηκαν οι Αθηναίοι στους Άτλαντες αν η Ατλαντίδα ήταν στον Ατλαντικό; Εκτός πια και αν: 1. Οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στους Άτλαντες επί αθηναϊκού εδάφους, τουτέστιν αν οι Άτλαντες που ήταν πιο τεχνομάγκες είχαν φτάσει ως εδώ. 2. Και οι Αθηναίοι, αντιστοίχως, διέθεταν πολύ εξελιγμένο στόλο και αντίστοιχο εξοπλισμό. (Πάλι αναφέρεται παραπάνω.)

Κάπου διάβαζα όμως ότι (κι αυτό το έχουμε ξαναγράψει) ο Ατλαντικός μάλλον λόγω των λιωμένων πάγων έπαθε υπερχείλιση και ξεχύθηκε στη Μεσόγειο, μάλιστα πρέπει να σκέπασε και ολίγον από Αφρική. Στη Σαχάρα, αν δεν απατώμαι, έχουν βρεθεί όστρακα ή βατραχοπέδιλα, άρα κάτι σημαίνει αυτό.

Έχουμε και εκείνες τις βραχονησίδες που έγραφε ο Plato ότι από την Ατλαντίδα περνούσες σε αυτές και από αυτές στην απέναντι ήπειρο. Αυτές τις έχουμε σνομπάρει και δεν έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα μαζί τους.

Για το φίλο μας το Νώε δεν ξέρουμε αν ήταν πραγματικό πρόσωπο ή συμβολικό, όπως οι συνάδελφοί του. Πάλι λέγεται ότι οι τρεις γυιοι του, ο Σημ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ (μετά από τόσα χρόνια έχω ξεχάσει τα ονόματά τους), δημιούργησαν τις τρεις φυλές, τη μαύρη, που ήταν και η πιο χάι, τη λευκή και την ημίλευκη. Μα καλά, σε πόσα χρώματα έκανε ο Νώε τους γυιους του; Εν πάση περιπτώσει, για την κόκκινη και την κίτρινη φυλή αυτή η άποψη δεν λέει τίποτα. Φαίνεται πως αυτές θα έγιναν αργότερα, μεταλλαγμένες φυλές σαν τα τρόφιμα. Έλληνας ο Νώε; Τι να πω, δεν νομίζω πάντως ότι συνάγεται.

Εκείνο που μου φαίνεται ότι ευκολότερα συνάγεται είναι ότι

quote:

---

τότε οι μεγάλοι μύστες είχν μυηθεί την απόκρυφη τεχνολογία των Ατλάντων...

---

Πέρασα να πω ένα γειά και ν' αφήσω κάτι, ελπίζοντας ότι συμβάλλω και δεν επαναλαμβάνω:

quote:

---

Ειδικά η Αποκάλυψη περιέχει συμβολισμό, ο οποίος κάλλιστα συγκρίνεται με τις περιγραφές, τις οποίες δίνει ο Πλάτωνας για την Ατλαντίδα.
Η πόλη του Θεού (η Νέα Ιερουσαλήμ του Ιωάννη) και η Ατλαντίδα (ή μάλλον η πρωτεύουσα της Ατλαντίδας) παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία:
Οι πύλες είναι διαταγμένες σύμφωνα με τα σημεία του ορίζοντα (ανατολικά, δυτικά, βόρεια και νότια), οι διακοσμήσεις είναι από πολύτιμους λίθους, οι δρόμοι χρυσοί, το Δέντρο της Ζωής στο κέντρο της πόλης, καθώς και άλλα στοιχεία, τα οποία φανερώνουν σημαντική αναλογία μεταξύ τους.
Οι καββαλιστικές αναφορές του Πλάτωνα όμως, δεν τελειώνουν εδώ.
Αναφέρει ότι η Ατλαντίδα αποτελείτο από 7 νησιά, διαιρεμένα σε 10 βασίλεια με ξεχωριστό σύστημα διακυβέρνησης το καθένα και οι σχέσεις μεταξύ των βασιλείων ρυθμίζονταν από κάποιο κώδικα, ο οποίος βρισκόταν χαραγμένος σε μία ορειχάλκινη στήλη στο κέντρο του ναού του Ποσειδώνα.

Γεννιέται ένα ερώτημα φυσικά: αν ο Πλάτων απλά μετέφερε ακριβώς όσα είχε ακούσει ή αν προσπαθούσε να δώσει μία συμβολική περιγραφή, που το υποψιάζονταν οι Ιάμβλιχος, Ωριγένης, Πρόκλος, Πορφύριος και άλλοι Νεοπλατωνικοί.

---

Edited by - Zadok on 22/01/2005 02:28:29

Γυρεύοντας τα ``βόδια του Γηρυόνη ο Ηρακλής έφτασε στην πόλη Ταρτησσό στο νησί ``Ερύθεια`` επάνω στον πορθμό που χωρίζει την Ευρώπη με την Αφρική στα ``σύνορα του κόσμου``
Την ``Κάλπη`` από τη μία και την ``Αβύλη`` από την άλλη.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο εκεί ο Ηρακλής έκανε ``προσχωματικά έργα``.
Το δε νησί της ``Ερύθειας δεν απείχε πολύ πολύ από την στεριά.

Γυρεύοντας τα μήλα των Εσπερίδων ο Ηρακλής περιόδευσε στα ``σύνορα του κόσμου `` εκεί που ο ήλιος δύει αφηγείται ο Απολλόδωρος ``Παρελθών Ταρτησσόν έστησε σημεία της πορείας επι των όρων Ευρώπης και Λιβύης (Αφρικής) αντιστοίχους δύο στήλας τον Ωκεανόν διαπέρασε και παρεγενόμενος εις Ερύθειαν εν ορει Αβάντι αυλίζεται``.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα εκεί ιδρύθηκε από τον Ηρακλή η πόλη ``Γάδειρα`` επάνω σε ένα μικρό νησί του Ωκεανού, την Ερύθεια ή Αφροσιάδα ,όχι μακριά από την στεριά και έδωσε το όνομα ``Γαδειρίδες πύλες`` , όπως τις αναφέρει ο Πίνδαρος και το νησί απείχε από τις Ηράκλειες στήλες 750 στάδια .

Νήσος ``αμφίρυτος και δενδρήεσσα`` αναφέρει ο Ομηρος για το νησί της Καλυψούς ή Ωγυγία ενώ ο Πλούταρχος στα ``Ηθικά`` λέγει ``Ωγυίγη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται`` και συνεχίζει ``οσο για την μεγάλη ηπειρο, από την οποία τριγυρίζεται σε κύκλο η μεγάλη θάλασσα, από τα αλλα νησιά απέχει λιγότερο , από την Ωγυγία όμως γύρω στα 5.000 στάδια και το ταξίδι γίνεται με πλοία με κουπιά , διότι το πέλαγος διαβαίνεται αργά και είναι λασπώδες λόγω των πολλών ρευμάτων.

Οι τρείς κόρες του Ατλαντα , οι Εσπερίδες (η Αίγλη , η Ερύθεια και η Αρεθούσα)
o δε Ατλαντας αστρονόμος που ανέβαινε σε ψηλό βουνό της Λιβύης για να εξετάσει τα άστρα σύμφωνα με τον Διόδωρο , το δε βουνό είχε απόκρημνες πλευρές και μία νύχτα ενώ παρατηρούσε τα άστρα επεσε στον γκρεμό (εξ ου Ατλαντικός ωκεανός) η δε [/red]Καλυψώ , κόρη του Ωκεανού [/red]και γνώστης της αστρολογίας αφού συμβούλεψε τονΟδυσσέα για να μη χάσει τον προσανατολισμό του κατά τη διάρκεια του πλού του οτι ``θα έπρεπε να έχει στα αριστερά του τη Μεγάλη Αρκτο πο ποτέ δε χάνεται μέσα στον ορίζοντα και συνεχώς να κοιτά τον Ωρίωνα. Δεν έπρεπε δε να χάσει απο τα μάτια τους τις Πλειάδες .

Η όλη ιστορία λοιπόν τριγυρίζεται εκεί στις στήλες του Ηρακλέους
Ερύθεια, Γάδειρα, Ατλαντας, Ωγυγία.

Γυρεύοντας τα ``βόδια του Γηρυόνη ο Ηρακλής έφτασε στην πόλη Ταρτησσό στο νησί ``Ερύθεια`` επάνω στον πορθμό που χωρίζει την Ευρώπη με την Αφρική στα ``σύνορα του κόσμου``
Την ``Κάλπη`` από τη μία και την ``Αβύλη`` από την άλλη.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο εκεί ο Ηρακλής έκανε ``προσχωματικά έργα``.
Το δε νησί της ``Ερύθειας δεν απείχε πολύ πολύ από την στεριά.

Γυρεύοντας τα μήλα των Εσπερίδων ο Ηρακλής περιόδευσε στα ``σύνορα του κόσμου `` εκεί που ο ήλιος δύει αφηγείται ο Απολλόδωρος ``Παρελθών Ταρτησσόν έστησε σημεία της πορείας επι των όρων Ευρώπης και Λιβύης (Αφρικής) αντιστοίχους δύο στήλας τον Ωκεανόν διαπέρασε και παρεγενόμενος εις Ερύθειαν εν ορει Αβάντι αυλίζεται``.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα εκεί ιδρύθηκε από τον Ηρακλή η πόλη ``Γάδειρα`` επάνω σε ένα μικρό νησί του Ωκεανού, την Ερύθεια ή Αφροσιάδα ,όχι μακριά από την στεριά και έδωσε το όνομα ``Γαδειρίδες πύλες`` , όπως τις αναφέρει ο Πίνδαρος και το νησί απείχε από τις Ηράκλειες στήλες 750 στάδια .

Νήσος ``αμφίρυτος και δενδρήεσσα`` αναφέρει ο Ομηρος για το νησί της Καλυψούς ή Ωγυγία ενώ ο Πλούταρχος στα ``Ηθικά`` λέγει ``Ωγυίγη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται`` και συνεχίζει ``οσο για την μεγάλη ηπειρο, από την οποία τριγυρίζεται σε κύκλο η μεγάλη θάλασσα, από τα αλλα νησιά απέχει λιγότερο , από την Ωγυγία όμως γύρω στα 5.000 στάδια και το ταξίδι γίνεται με πλοία με κουπιά , διότι το πέλαγος διαβαίνεται αργά και είναι λασπώδες λόγω των πολλών ρευμάτων.

Οι τρείς κόρες του Ατλαντα , οι Εσπερίδες (η Αίγλη , η Ερύθεια και η Αρεθούσα)
o δε Ατλαντας αστρονόμος που ανέβαινε σε ψηλό βουνό της Λιβύης για να εξετάσει τα άστρα σύμφωνα με τον Διόδωρο , το δε βουνό είχε απόκρημνες πλευρές και μία νύχτα ενώ παρατηρούσε τα άστρα επεσε στον γκρεμό (εξ ου Ατλαντικός ωκεανός) η δε Καλυψώ , κόρη του Ωκεανού και γνώστης της αστρολογίας, αφού συμβούλεψε τον Οδυσσέα για να μη χάσει τον προσανατολισμό του κατά τη διάρκεια του πλού του οτι ``θα έπρεπε να έχει στα αριστερά του τη Μεγάλη Αρκτο πο ποτέ δε χάνεται μέσα στον ορίζοντα και συνεχώς να κοιτά τον Ωρίωνα. Δεν έπρεπε δε να χάσει απο τα μάτια τους τις Πλειάδες .

Η όλη ιστορία λοιπόν τριγυρίζεται εκεί στις στήλες του Ηρακλέους
Ερύθεια, Γάδειρα, Ατλαντας, Ωγυγία.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, στο μύθο της Ατλαντίδας υπάρχουν αρκετοί συμβολισμοί. Πιθανώς, όπως συμβαίνει συχνά, ένα πραγματικό γεγονός με το πέρασμα των χρόνων να διατήρησε τη κεντρική της ιδέα και να μεταλλάχθηκε σε μια διδακτική ιστορία.

Αγαπητέ Allzzaro, όπου κι αν πάω η Ατλαντίδα με πληγώνει. Πάνω που πάω να τη μαντρώσω στο Αιγαίο, πέφτω σε ένα απόσπασμα (φιλολογικό, όχι εκτελεστικό) που την ξαναστέλνει έξω. Λες και παίζω πινγκ-πονγκ. Λοιπόν, χωρίς να είμαι ξεφτέρι στον Πλάτωνα, έχω τη βάσιμη υποψία ότι υπάρχουν δυο σημεία στα έργα του περί Ατλαντίδας. Το ένα είναι που μας μπερδεύει γιατί δεν ξέρουμε αν αναφέρεται στα μέσα ή στα έξω, το άλλο όμως είναι σαφέστερο. Μια στιγμή να το ξεπατηκώσω, το βρήκα στα νέα ελληνικά και σε μονοτονικό σύστημα:

"Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόσην εχθρικήν δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονείαν, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάση, επειδή εις την είσοδόν του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ' αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την ευρισκομένην γύρω από τον αληθινόν εκείνον ωκεανόν. Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που ανεφέραμεν, φαίνονται σαν λιμήν με κάποιαν στενήν είσοδον και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομασθή ήπειρος.
Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμις βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας.
Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρον τον εντεύθεν του στομίου. Την εποχήν εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ' αιτίας της αρετής της και εξ' αιτίας της ανδρείας της. Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την . ανδρείαν και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ' ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασεν εις το χείλος της καταστροφής, κατενίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των ημπόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών. Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς."

Πέρα από τις γεωγραφικές πληροφορίες, από το απόσπασμα αυτό επισημαίνω και τα περί πολεμικής δύναμης. Μόνο που δυστυχώς δεν υπάρχουν πιο ξεκάθαρες πληροφορίες για το είδος των όπλων.

Επ' αυτού, μεταφέρω άλλη πληροφόρηση:

"Τα πλοία της γενιάς τoυ Ποσειδώνα (Ναυσίθοου κ.λ.π.) λέει ο Όμηρος, ήταν αυτοκινούμενα. Μπορούσαν να διαβούν την καταχνιά χωρίς πηδάλια και κυβερνήτες και δεν είχαν φόβο να χαθούν ή να βλαφτούν. Ο Αιολοκένταυρος χρησιμοποιούσε στο στόλο του τα αέρια των ασκών του Αιόλου. Ο Οδυσσέας αφηγείται σχετικές παλιές ιστορίες. Οι Άτλαντες διέθεταν στόλο από 1200 πλοία, γράφει ο Πλάτωνας. Ένα Αζτέκικο άγαλμα του Μουσείου του Μεξικού, μοιάζει σαν μηχανική συσκευή υγραερίων κι έχει πτυχές ασκού. Φέρει τίτλο Ξοτλότλ, θεός των ανέμων, λατρευτικό άγαλμα των Αζτέκων. Οι Ωάννες έβγαιναν με σκάφανδρα από τη θάλασσα, μέσα από ένα μεγάλο αυγό, και ο Ηρακλής ταξίδεψε στις Εσπερίδες μέσα σ' ένα χάλκινο πιθάρι. Το "αυγό" και το "πιθάρι" περιγράφονται, σαν πλοία ή υποβρύχια. Όλα αυτά μας πείθουν ότι οι Άτλαντες διέθεταν πολλά πλοία που τα κινούσαν με υγραέρια. Ο Αίολος ήταν ταμίας των αέρηδων (αερίων) λέει ο Όμηρος. Ο Ξοτλότλ των Αζτέκων το ίδιο. Σύμπτωση;
Οι Πλειάδες έβγαλαν φτερά, πέταξαν κι έγιναν αστέρια; λεει η παράδοση. Ο Κουετζαλκοάτλ των Μάγιας, κατέβηκε από τις Πλειάδες μ' ένα μεταλλικό πουλί. O Φαέθων (ατλαντικής γενιάς) ανέβαινε στον .ήλιο με άρμα που το οδηγούσαν φτερωτά άλογα και κάηκε. Ο Ερμής ήταν πιο τυχερός, όπως και ο Κουετζαλκοάτλ. Ο Ερμής με τα φτερά του, τη ζώνη της Αφροδίτης και το κηρύκειο, πετούσε παντού. Ο Φρίξος τα κατάφερε κι αυτός να πετάξει με το ιπτάμενο κριάρι με το “χρυσόμαλλο δέρας”. Ο χάλκινος Τάλως πετούσε γύρω στην Κρήτη. Ο Ενκιντού πέταξε κι αυτός με μπρούντζινο πουλί. Στο νησί του Πάσχα κατέβηκαν κάποτε από ιπτάμενες μηχανές άνθρωποι, που τους ονόμασαν “πτηνάνθρωπους” (το νησί αυτό πιστεύουμε πως ήταν τόπος εξορίας των Ατλάντων). Μια τρίαινα σε βουνό του Περού οδηγούσε στο “αεροδρόμιο της Νάσκα”. Πανάρχαια πιάτα που βρέθηκαν στο Θιβέτ περιγράφουν μια περιπέτεια ανθρώπων πoυ προσγειώθηκαν αναγκαστικά με τις πετούμενες μηχανές στα Ιμαλάια. Οι Στυμφαλίδες όρνιθες εκτόξευαν από ψηλά φλεγόμενα βέλη. Ο Δαίδαλος κι ο Ίκαρος (ατλαντικής καταγωγής - έζησαν μετά τον κατακλυσμό) προσπαθούσαν να φτιάξουν συσκευή με φτερά να πετούν. Όλα αυτά και άλλα στοιχεία, όπως είναι τα πανάρχαια σχέδια πou βρέθηκαν και μοιάζουν με αεροσκάφη, καθώς και ο αεροπόρος της ταφικής πλάκας του Παλένκουε; μας πείθουν πως οι Άτλαντες είχαν εφεύρει, ύστερα από πολλές αποτυχίες (Πλειάδες πoυ πέταξαν και χάθηκαν, Φαέθωνας που κάηκε) τέλειες ιπτάμενες συσκευές. Για καύσιμη ύλη πρέπει να χρησιμοποιούσαν τα υγραέρια, όπως και στα πλoία τους.
Πολλά στοιχεία που συγκεντρώσαμε και τα θεωρούμε σπoυδαία για επιστημονική ανακοίνωση, μας οδηγούν στην άποψη ότι οι Πυραμίδες της Αιγύπτου και της Κεντρικής Αμερικής φτιάχτηκαν από τους Άτλαντες και χρησιμοποιήθηκαν σαν δεξαμενές - αποθήκcς υγραερίων. Μετά από χιλιετηρίδες οι Φαραώ στην Αίγυπτο τις χρησιμοποίησαν σαν τάφους και τις παρουσίασαν σαν έργα δικά τους. Τα επιτεύγματα της επιστήμης στον αιώνα μας, όμως, οδήγησαν τους ερευνητές στην αναθεώρηση της δοξασίας αυτής. Έτσι διατυπώθηκαν πολλές απόψεις. Ας προστεθεί και η δική μας άποψη..."

Όπου εδώ επανεμφανίζονται αυτοί οι μυστήριοι από τις Άνδεις που δεν μου το βγάζετε από το μυαλό ότι έχουν μεγάλο ρόλο στο έργο.

Α, έχουμε και τον Πρόκλο. Για να δούμε τι έγραφε κι αυτός:

"Ο Πρόκλος στο βιβλίο του "Υπομνήματα στο Πλατωνικό έργο" προσθέτει:
"Υπήρξε νήσος παμμεγέθης του Ατλαντικού ωκεανού εις παρωχημένους χρόνους. Ήταν έθνος εκτάκτως πολιτισμένο και ισχυρόν. Κατέκτησε μέγα μέρος της Αφρικής μέχρι την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι Τυρρηνίας...". Ο Πρόκλος ισχυρίζεται ότι οι ιερείς της Νηίθ του έδειξαν αρχαιότατες στήλες με ιερογλυφικές επιγραφές και του είπαν ότι είναι αφηγήσεις για την Ατλαντίδα. Του επιβεβαίωσαν ότι κατά την τελευταία θεομηνία, όταν καταποντίστηκε η Ατλαντίδα, η Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας συγκλονίστηκαν από σεισμούς. Μερικά παράλια κατακλύστηκαν από τη θάλασσα και έγιναν καταστροφές."

Έχουμε κι άλλους:

"Οι Άτλαντες εξουσίαζαν πολλά νησιά γύρω από την Ήπειρό τους, στον Ατλαντικό ωκεανό, γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης στο έργο του "Βιβλιοθήκη Ιστορική" και επεκτάθηκαν και στις Μεσογειακές χώρες. Αυτά τα βεβαιώνουν, συμπληρώνει εκτός από τον Πλάτωνα και οι Όμηρος, Ησίοδος, Ηρόδοτος, Αισχύλος, Φίλωνας, Αρίσταρχος, Κράτης, Απολλόδωρος.

Ο Ποσειδώνιος, δάσκαλος του Κικέρωνα, γράφει: "υπήρχαν θρύλοι πως πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες βρισκόταν μια μεγάλη έκταση στεριάς που αποκαλούνταν "Ποσειδωνίς" ή "Ατλάντα", πλάτους 3000 σταδίων και μήκους 2000 σταδίων.

Ο γεωγράφος Μάρκελλος στη "Συλλογή αφηγήσεων Ταξιδιωτών" μιλάει για 7 νησιά του Ατλαντικού ωκεανού, το ένα από τα οποία ήταν ιερό, του Ποσειδώνα. Οι κάτοικοι ενός από τα μικρά νησιά που σώθηκαν, διατηρούσαν από τους προγόνους τους την ανάμνηση ενός εξαιρετικά μεγάλου βασιλείου που ονομαζόταν Ατλαντίδα. Αυτό κυβερνούσε όλα τα άλλα νησιά του Ατλαντικού ωκεανού."

Και όσο για τα νησιά που μας γράφεις, αγαπητέ Allzzaro, τι να υποθέσω εγώ τώρα; Σε ποιο ωκεανό βρίσκονταν; Ήταν και ο Ηρακλής στο κόλπο;

Η περιγραφή μου θυμίζει αυτό το γνωστό πλατωνικό ότι υπήρχαν νησάκια στον ωκεανό (ε, μάλλον τον Ατλαντικό) που από το ένα περνούσες στο άλλο και έφτανες στην απέναντι ήπειρο (ε, μάλλον αυτή με τις Άνδεις).

quote:

---

Αγαπητέ Allzzaro, όπου κι αν πάω η Ατλαντίδα με πληγώνει.

---

Θα επανέλθω δριμύτερος..

Γιατί τον Άτλαντα τον έλεγαν Άτλαντα;

Πάλι θα πω για διαπλεκόμενες μυθολογίες και, όπως δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, δεν υπάρχει και μυθολογία χωρίς νερό (την έγραψα πάλι την εξυπνάδα μου). Το πιο απρόοπτο είναι βέβαια ότι από μυθολογίες ξεκινάμε και αλλού καταλήγουμε. Αυτή η Αρκαδία, αγαπητέ Allzzaro, μεγάλο μυστήριο...

quote:

---

Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε μια μίνι-αναφορά στους Τιτάνες και στην παρέα τους.

---

Εδώ φίλε spiral βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης..
Πότε χρονολογείται?
Οπωσδήποτε δεν πρέπει να την συγχέουμε με τον κατακλυσμό.
Ηταν αρκετές χιλιάδες χρόνια πιο πρίν.. οσο για την Αρκαδία φίλε spiral σίγουρα θα ήταν πόλη της Αιγηίδος.
Να συμβουλευτώ τα αρχεία μου για να είμαι πιο ακριβής..

Μέχρι να γίνει αυτό, που θέλει και κάποιο χρόνο, μπορώ να δώσω την εξής διπλωματική απάντηση:

Οι Τιτάνες ήταν η ελληνική βερσιόν των "ισχυρών", άλλες παραδόσεις μπορεί να τους αποκαλούν με διαφορετικά ονόματα, ενώ εκείνοι οι μυστήριοι Μάγιας και προ-Μάγιας έκαναν σαφώς λόγο για ισχυρούς που είχαν έρθει από τον ουρανό.

Αν συσχετίσουμε τις παραδόσεις χωρίς να στεκόμαστε στο "κατά γράμμα", παίρνουμε μια σαφή και εύγλωττη πληροφορία.

Ευελπιστώ να ψάξω καλύτερα το θέμα... να δω πότε θα προλάβω!

mpatsok, το δικό μου μυαλό πάει εδώ:

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1074

Επανέρχομαι σε επιστημονικά δεδομένα όσον αφορά την περιοχή του Ατλαντικού και ιδιαίτερα στην περιοχή όπου υποτίθεται οτι ο Πλάτων τοποθετούσε την Ατλαντίδα χωρίς να υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις. Οι Αζόρες βρίσκονται πάνω στην Μεσοατλαντική οροσειρά η οποία συνδέεται με ένα ρήγμα το οποίο περιτριγυρίζει ολόκληρο τον πλανήτη. Η γραμμή συνεχίζει για ένα μήκος 40.000 μιλίων και είναι η κυριότερη εστία σεισμών και ηφαιστείων. Τέσσερεις τεράστιες τεκτονικές πλάκες η Ευρασιατική, η Αφρικάνικη, η Βορειοαμερικάνικη, και η Καραιβική συναντιούνται και συγκρούονται στην περιοχή προκαλώντας μεγάλη γεωλογική αστάθεια. Τόσο οι Αζόρες όσο και τα Κανάρια νησιά βρέθηκαν στο επίκεντρο εκτεταμένης ηφαιστιακής δραστηριότητας την εποχή που ο Πλάτωνας τοποθετούσε την Ατλαντίδα. Η βασαλτική λάβα διαλύεται μέσα στο νερό σε δειάρκεια 15.000 ετών και βρίσκεται ακόμα στον θαλάσσιο βυθό γύρω απο τις Αζόρες!
Ο Ωκεανογράφος Μορίς Γιούινγκ (Maurice Ewing) γράφει στο περιοδικό National Geographic τον Νοέμβριο 1949 (New Discoveries On the Mid - Atlantic Ridge) : "Είτε η ξηρά θα πρέπει να βυθίστηκε τρία με πέντε χιλιόμετρα, είτε το επίπεδο της θάλασσας θα πρέπει να ήταν τρία με πέντε χιλιόμετρα χαμηλότερα απο σήμερα. Οποιοδήποτε απο τα δύο είναι εξίσου εκπληκτικό"
Παρόμοια γεωλογικά και βιολογικά στοιχεία δείχνουν οτι μια εκτεταμένη ηφαιστιακή δραστηριότητα προκάλεσε τον κατακερματισμό και την βύθιση μιάς έκτασης ξηράς ονομαζόμενη Αππαλαχία η οποία συνέδεε την Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Ισλανδία και Γροιλανδία.

Αγαπητέ Krisnna, πολύ ωραία όλα αυτά. Να σου πω, αν είχα το χρόνο και το ταλέντο θα προσπαθούσα να κάνω ένα συγκριτικό πίνακα με τις πληροφορίες που μας δίνουν οι διάφορες μυθολογίες και παραδόσεις. Νομίζω μάλιστα ότι κάποιοι το έχουν κάνει, αλλά άντε να θυμηθώ τώρα ποιοι.

Οι Αζόρες, μιας και τις αναφέρεις, είναι από τις φιναλίστ στον κατάλογο με τις υποψήφιες Ατλαντίδες. Και αυτό με τη λάβα που γράφεις, θεωρείται τεκμήριο υπέρ τους.

quote:

---

Κάτι συγγενές, άκουσα σήμερα ότι κάπου στη θάλασσα του Αιγίου διακρίνονται τα ίχνη της αρχαίας καταποντισμένης Ελίκης. Αν τυχόν μας διαβάζει ο φίλος μας ο Nitro, θα τον παρακαλούσα για πληροφορίες.

---

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΧΩΡΙΣ ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΦΕΛΗ

Στον Τιτάνιο αγώνα μας συντιτάνες για την περιζήτητη και πάλι, κουβέντα να γίνεται δηλαδή γιατί δε λέει να στεριώσει (κυριολεκτικά) κάπου.

Ψηφίζω σταθερά μονοκούκι λευκό, δλδ οτι ήταν παντού και πουθενά.
Επίσης δε δίνω και πολλή βάση στις χρονολογίες (9.000 χρόνια και λοιπά αιγυπτιακά) που παραμύθιασαν το Σόλωνα και κάλλιστα τα 9.000 μπορεί να ήταν και 9.001 όπως και 99.000, σιγά μην έλεγαν την πάσα αλήθεια οι ιερογλύφτες και δεν ξέρω αν κι αυτός ήταν λίγο Σουφλιάς (βάζελος και βαρήκοος), οπότε άλλα έλεγαν κι άλλα άκουγε.

Πέρα από τούτα και παρ’ όλο που οι περισσότεροι δρόμοι οδηγούν στον ατλαντικό, δε φαίνεται να παίζει σοβαρά κι αυτή η υπόθεση.

Μια ματιά σε τούτους τους ανάγλυφους χάρτες ωκεανογραφικών μελετών, δείχνει οτι δεν υπάρχουν σημάδια καταβύθισης εκεί πέρα νησιών (και δη μεγάλων), εξόν από κάτι σαπιοκάραβα, για τα τελευταία τουλάχιστον 40-50 μύρια χρόνια.
Αυτό το ριτζ στη μέση κι ο πυθμένας γενικά διαμορφώθηκαν ως έχουν τη σήμερον ημέρα πολύυυυ παλιά.
Βέβαια, κάτι μικρές καμινάδες που καπνίζουν ακόμα και τώρα εκεί στα τρίσβαθα, εξάπτουν τη φαντασία μερικών αλλά όπου τρίβεις πέτρα βγάζει και λίγο καπνό και οι πλάκες εκεί χάμω τρίβονται χρόνια τώρα.
Τουτέστιν, ο πάτος (του ατλαντικού βέβαια) είναι ίδιος κι απαράλλαχτος χρόνια τώρα κι αν έπεφτε μέσα καμμιά ατλαντίδα όλο και κάτι θα φαινόταν.

Μιά άλλη προχωρημένη και τραβηγμένη απ’ τις κοτσίδες θέση μου ήρθε στο δοξαπατρί όταν διάβασα πριν μέρες για δυό λαούς-«πολιτισμούς» εκεί στο Περού.
Οι μεν, λέει, πήραν τα βουνά και οι δε, ξαναλέει, βαριόντουσαν την ανηφόρα κι έκατσαν στην παραλία, αμφότεροι δε ανακαλύφτηκαν πρόσφατα.
Σύμφωνα με τα ευρήματα λοιπόν, οι μέν ανέπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό (έβγαλαν κι έναν Τεόφιλο Κουμπίλιας άλλωστε) ενώ οι δε απλά πλατσούριζαν στο κύμα, ζούσαν σε καλύβες και ήταν γενικά πιό κουλ, κάτι σαν πλέμπα.

Εχοντας λοιπόν κατά νου οτι οι περισσότεροι πολιτισμένοι ανά τους αιώνες και ανά τον κόσμο (αν όχι όλοι) που ανέπτυξαν καλό μάνατζμεντ (πέτυχαν δλδ στη ζωή τους), το έκαναν ζώντας χαμηλά, κοντά σε θάλασσα (βλέπε εμπόριο, δύναμη, πλούτο κλπ) ή έστω νερό ποταμίσιο, σε αντίθεση με τους βουνήσιους (τί να μας πει το Τουρκμενιστάν τώρα) ή κάτι ζουγκλόβιους (τί να μας πει η ουγκάντα δλδ), λέω, μήπως αυτοί που παίρναν τα βουνά (μετά από μια τσουναμοειδή βιβλική καταστροφή κι όχι στα καλά καθούμενα) ήξεραν κάτι παραπάνω ή είχαν το σκοπό τους. (Επιτέλους τέλειωσε η πρόταση).

Εστω δλδ οτι μας παίρνει και μας σηκώνει ένα ατλαντικών διαστάσεων τσουνάμι (που είναι και επίκαιρο).
Πού θα πάμε να σωθούμε και "να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται" κατά Κατσιμίχα®;
Εγώ θα έπαιρνα τα βουνά πάντως, θα πήγαινα στο πατρικό μου που είναι στα 1200 αψηλά και θα έπαιρνα μαζί μου το μπακάπ του φόρουμ εσωτερικά ας πούμε να το διαβάζω στα παιδιά να μαθαίνουν (μπινελίκια) και στους γέρους να θυμούνται.

Δλδ ο παπάς που έλεγε «τα βουνά θα σώσουν τον κόσμο», έτσι στον αέρα τα ‘λεγε; Τα είπε κι άγιασε κιόλας.
Και δλδ αυτοί που χτίζανε ναούς με πετραχήλια (πράγματα αξίας δλδ) μέσα, τους έχτιζαν στα βουνά για να φαίνονται καλύτερα και για να είναι κοντύτερα στο σείριο; Σιγά.
Και δλδ αυτοί οι περίεργοι έπρεπε να πάνε στα θιβέτια, που άλλο πιό πάνω δεν έχει και δε μπορούν να πάρουν ανάσα γιατί δε βρίσκανε πουθενά αλλού και παρ’ όλα αυτά το παίζουν και σοφοί; Ξανασιγά.

Τί θέλει να πει το άτομο μέ όλα τούτα;
Το απλούν, οτι δλδ κάτι ναβάχο, κάτι νάζκα ρέζιντεντς, κάτι θιβετιανοί και άλλοι περίεργοι σώσανε κάτι απ' τα παλιά φεύγοντας με χίλια απ' το ταρακούνημα που έγινε κάποια παγκοσμιοποιημένη και πολύ τρέντι εποχή και επειδή έβαλαν μυαλό (ο φόβος φυλάει τα έρμα που λένε) έπιασαν τα βουνά και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς (στα παράλια) καλύτερα.

Μια μέση τηλεπικοινωνιακή λύση είναι η ISDN, σα να λέμε ότι συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Τέτοια διαθέτω και όσα δεν φτάνω η αλεπού τα κάνω κρεμαστάρια. Η γειτονιά μου είναι υποανάπυκτη, δεν υπάγεται στη χλιδή της DSL, αισθάνομαι σαν ημιπρωτόγονος στις σπηλιές. Τέλος πάντων.

Ξεκινώντας από τις υδατογραφίες του Αιγίου, θέλω να ευχαριστήσω τον Krisnna για την πληροφορία αλλά και περιμένω πρόσθετη πληροφόρηση από κανένα εθελοντή ιθαγενή. Μου είπαν ότι η Ελίκη (ή ό,τι περίσσεψε) φαίνεται σε κάποιο σημείο, παίρνεις το κότερό σου και κάνεις βόλτες βλέποντάς την αφ’ υψηλού.

Πάω τώρα στα πιο βαθιά που μας γράφει ο Lamogio μας. Λοιπόν, αγαπητέ, έχω και πιο πεζές θεωρίες για τους βουνίσιους. Η μια είναι ότι έτυχε να είναι βουνίσιοι και σώθηκαν από το απόψε κάνεις μπλουμ. Δεν το έκαναν επίτηδες όμως που σώθηκαν, έτσι τους προέκυψε. Η θάλασσα δεν είχε πάντα αρετές. Τα παραθαλάσσια μέρη ήταν ευάλωτα από τους εχθρούς, δεν είχαν εύφορο έδαφος και ενοχλούσαν τους ρευματοπαθείς. Στο νησί μου, κάποτε τα παραθαλάσσια πουλιόνταν τσάμπα (ναι, άντε να αγοράσεις και σήμερα) για κάτι τέτοιους λόγους. Έρχονταν και οι πειρατές (παλιότερα) και σου έκαναν χαρούλες, φρόντιζαν λοιπόν οι κάτοικοι να παίρνουν τα βουνά και να χτίζουν τα χωριά τους σε μέρη που δεν ήταν ορατά από τη θάλασσα. Κάτι σαν το Πείραμα της Φιλαντέλφια. Η άλλη είναι ότι για τους Θιβέτ και συντροφία, αυτοί ανέβαιναν ψηλά για λόγους πρακτικούς. Ήταν πιο κοντά στο Θεό για να τον ακούνε και να τον βλέπουνε (άλλωστε αρκετοί λόγω ηλικίας είχαν προχωρημένη βαρηκοΐα και πρεσβυωπία).

Ωστόσο δεν ήταν όλοι οι σοφοί υψιπετείς. Υπάρχουν και αξιοθαύμαστα πανάρχαια ερείπια που είναι σε χαμηλά επίπεδα, κάτι εξοτίκ ναοί στην Ασία, αι θρυλικαί πυραμίδαι της Αιγύπτου…

Αν διαβάσεις περισσότερα περί Περού και γειτονικών περιοχών, η DSL θα σου φανεί εντελώς αναχρονιστική. Αυτοί οι τύποι ήταν πολύ ανεβασμένοι, από κάθε άποψη, γιατί έπρεπε να είναι πιο κοντά στους εξωγήινους με τους οποίους είχαν καλές συναναστροφές. Κάτι έχουμε πει στο πρόσφατο παρελθόν του τόπικ, αλλά είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία.

Ερχομαι τώρα στην Ατλαντίδα. Έψαξα το διαδίκτυο σχετικά με τις απόψεις και τις έρευνες του Ewing και βρήκα το παρακάτω:
http://www.atlantisquest.com/Geology.html

Κατ'αρχήν να σας πώ οτι μόνο μιά επιστημονική άποψη αναφέρω και πέρα απο αυτό δέν είμαι βέβαιος σε τίποτα. Στην συνέχεια να κάνω μιά μικρή περίληψη επειδή το άρθρο είναι γραμμένο στα Αγγλικά.
Πρώτα κάνει αναφορά στις Τεκτονικές πλάκες και εξηγεί οτι ακόμα και όταν οι ήπειροι ήταν ενωμένοι υπήρχε ένα ρήγμα ο "Προατλαντικός Ωκεανός". Στην συνέχεια οι Τεκτονικές πλάκες ήταν αιτία απομάκρυνσης των ηπείρων δρούν συνεχώς και μπορούν να αναπτύξουν τόσο μεγάλες δυνάμεις ώστε ανα διαστήματα να ανεβοκατεβάζουν τμήματα ξηράς!
Αλλά ο Ewing δέν επικεντρώνεται σε Γεωλογικά στοιχεία παρά σε πλήθος πολλών δειγμάτων τα οποία συνέλεξε στις εξερευνητικές του αποστολές κατα μήκος της υποτιθέμενης Μεσοατλαντικής ράχης. Βρήκε υποωκεάνια ακτογραμμή με υλικά απόθεσης χοντρόκοκκου άμμου η οποία υπάρχει μόνο σε παραλίες. Μέσα απο την ακτογραμμή αυτή τα υψόμετρα μεγαλώνουν σχηματίζοντας υποωκεάνιες οροσειρές. Αναφέρονται αναλυτικά όλες οι αποστολές και τα στοιχεία που συνέλεξε ενώ ελέχθηκε, επιβεβαιώθηκε και έγινε αποδεκτός απο πολλούς άλλους επιστήμονες.
Το συμπέρασμα του Ewing ήταν οτι και η ηλικία ακόμα των δειγμάτων του διέφεραν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, δηλαδή η Ατλαντίδα είχε υποστεί πολλές Γεωλογικές μεταβολές και δέν είχε σταθερό σχήμα ως την τελική εξαφάνιση της!
Τέλος έγιναν και εξερευνητικές αποστολές του Dr.Malaise απο το Μουσείο της Στοκχόλμης κατα μήκος των ακτογραμμών του Ewing. Εκεί συνέλεξαν όστρακα και βότσαλα τα οποία υπάρχουν μόνο σε ακτογραμμές ενώ συνέλλεξαν και απολιθώματα χερσαίων φυτών και ζώων. Παρακάτω είναι η υποτιθέμενη θέση της Ατλαντίδας πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία του Ewing.

Προηγουμένως έβλεπα στην ντιβιντόραση ένα ντοκυμανταίρ για τους αρχαίους πολιτισμούς, είδα και Νάζκα και καταευχαριστήθηκα. Είδα όμως και άλλους αρχαίους τόπους, γνωστούς και άγνωστους, και η σκέψη μου πήγε αλλού: Πώς και γιατί;

Στην Ατλαντίδα υπάρχει και μια τρίτη διάσταση, το «πού». Αν όμως η Ατλαντίδα δεν είχε γίνει γιακούζι, θα έμοιαζε κάπως έτσι:

(μη σας επηρεάζει η παραπλεύρως κρυπτοατλαντική γραφή, η εικονιζόμενη πόλη είναι μέσα από τις Ηράκλειες στήλες)

ή κάπως έτσι:

και τέλος πάντων, δεν θα μας προκαλούσε τόσο μυστήριο.

Ανακάλυψα στα ράφια μου το βιβλίο του Ιγκνάτιους Ντόνελλυ και κάποια άλλα για την Ατλαντίδα. Τώρα μπορώ να παίξω στο παιχνίδι με τις 10 ερωτήσεις.

Αν ενδιαφέρεται κανείς, μπορώ να του το στείλω και σε μορφή .πδφ ως επίσης και έργα άλλων εκλεκτών κυρίων περί της Ατλαντίδας (εις γλώσσαν αγγλικήν).

Παραθέτω μια αεροφωτογραφία της Ατλαντίδας παρμένη από το βυθό, μέχρι να επανέλθετε στην τάξη. Μαύρα μάτια κάναμε να σας δούμε.

Ετσι, σήμερα λέω να βάλουμε στο τραπέζι και τα ξακουστά "phantom islands", και να γιατί:

Για καμμιά πεντακοσαριά χρόνια, περίεργα νησιά έκαναν την εμφάνισή τους σε χάρτες κατά τα άλλα αξιόπιστων ταξιδευτών και γεωγράφων κυρίως του μεσαίωνα.
Τα «νησιά φαντάσματα» (phantom islands) φαίνονται σε πολλούς χάρτες ανάμεσα στο 1300 και το 1800 περίπου, για να εξαφανιστούν από αυτούς αργότερα, αφού στο μεταξύ και μετά από πολλά ταξείδια τίποτε από αυτά δε βρέθηκε.
Τα νησιά φαντάσματα είναι αρκετά αλλά τα σημαντικώτερα και πιό συχνά εμφανιζόμενα σε χάρτες είναι τα
Αντίλια (Αntillia) – Αντίλλες;
Μπας (Buss)- ρε μπας και λέγεται μπους;
Μπραζίλ - Isle of Brasil
Νησί των δαιμόνων- Isle of Demons
Νησί των 11.000 παρθένων- Isle of 11,000 Virgins (να ένας καλός προορισμός)
Νησί των επτά πόλεων- Island of Seven Cities
Φρίσλαντ (Frisland)
Θούλη (ultima thule) κλπ.

Το γνωστότερο βιβλίο που λέει κάμποσα για τα νησάκια τούτα είναι αυτό του Ντόναλντ Τζόνσον (phantom islands of the atlantic), καλό βιπεράκι με καλές πωλήσεις.

Τί το περίεργο λοιπόν έχουν αυτά τα ίμια του ατλαντικού;
Δύσκολο να τα χαρακτηρίσει κανείς όλα παραμύθια μιάς και φαίνονται σε πολλούς χάρτες και από διαφορετικούς χαρτογράφους, τους καλύτερους της εποχής.
Μια πιθανή εξήγηση είναι οτι, πριν οι κρουαζιέρες στον ατλαντικό γίνουν της μόδας και πριν οι επιστήμες ωριμάσουν, κυκλοφορούσαν φήμες για την ύπαρξη των νησιών τόσο ισχυρές, που οι χαρτογράφοι τις θεωρούσαν βεβαιότητες και θεωρούσαν υποχρέωση να τα ζωγραφίσουν.
Το γεγονότο οτι κάθε χαρτογράφος τα έβαζε όπου περίπου γούσταρε (αρκεί να ήταν στον ατλαντικό), ενισχύει το παραπάνω.
Κανείς δλδ δεν ήξερε πού ακριβώς ήταν αλλά όλοι «ήξεραν» οτι υπήρχαν.
Το πράμα έχει ενδιαφέρον αλλά γερό κλικ μου έκανε μια αναφορά για τον ιδιοκτήτη της Φρίσλαντ, που μπορεί, λέει, να ήταν ο μη εξαιρετέος Κος Σινκλέρ, αυτός που, λέει πάλι, πήγε στη Νέα Σκωτία και μαζί του πήρε ποιός ξέρει τί και που σχετίζεται με κάτι Ναϊτες (άντε πάλι μ’ αυτούς).
Επίσης κλικαμπλ είναι και μια βραχονησίδα (πάντα στον ατλαντικό) ονόματι Ικαρία, όπως και το παρθενονήσι που συνδέεται κατά κάποιον τρόπο με τις επίσης γνωστές και μη εξαιρετέες Ουρσουλίνες, αλλά και το Μπραζίλ, που ήταν στρογγυλό λέει και είχε ένα ρέμμα στη μέση και μερικοί το βλέπουν στη σημαία της Βραζιλίας.
Ακόμη, και για σύνδεση με τα προηγούμενα (θα θυμάστε ένα χαρτίδιο με το βόρειο πόλο και ένα περίεργο «rupes nigra» εκεί κοντά), αξιοκλίκητο είναι και ένα σχετικό με τη Θούλη (Πυθέας κι έτσι, τα γνωστά).

Τώρα, από πού τα άκουσαν αυτοί οι περίεργοι και τα έβαλαν στο χάρτη;
Και τί ρόλο παίζουν κάτι ιστορίες για νησιά γεμάτα χρυσάφι και περίεργα φρούτα στον ατλαντικό, που κατά τα λεγόμενα (υπάρχουν κι έγγραφες αναφορές) βρέθηκαν αλλά μετά δεν ξαναματαβρέθηκαν;

Γενικώς τε και αορίστως, θα μπορούσε να πει κανείς οτι οι βραχονησίδες αυτές παραπέμπουν στα νησάκια του Πλάτωνα, που με πηδηματάκια πάνω τους μπορούσες λέει να πας απέναντι.

Ξέχασα σε ποιό ακριβώς σάιτ τα είδα αλλά ένα πρόχειρο είναι εδώ:
http://www.wordlookup.net/ph/phantom-islands.html

Μην κλείσετε τίποτε για το καλοκαίρι.
11 με 13 Ιουλίου όλοι Μήλο.

Παγκόσμιο Συνέδριο λέει για την Ατλαντίδα:
The Atlantis Hypothesis: Searching for a Lost Land
11 - 13 July 2005, Milos Island, Greece

Θα ‘ναι όλος ο καλός κόσμος, μαζί κι εκείνος που ψάχνει στην Ανταρκτική (Rand FLEM-ATH) που λέγαμε πριν καναδυό σελίδες.
καθώς και πολλοί δικοί μας καθηγητάδες (βλέπω κι έναν PAPARA μέσα, ελπίζω να μη λέει παπαριές – σόρι mr Paparas).

Ενδιαφέρουσα η πληροφορία για τα νησιά - φαντάσματα, μας θυμίζει τα πλοία - φαντάσματα που συνδέονται με την Ατλαντίδα και με το Τρίγωνο των Βερμούδων. Μπορεί και η Ατλαντίδα να είναι ένα νησί σε μόνιμη φαντασματική κατάσταση. Διάβαζα πάλι την άποψη ότι ο Πλάτο ήταν πολύ σοβαρός κύριος και δεν έγραφε αερολογίες, όσα λοιπόν έγραψε περί της Ατλαντίς ήταν μια αλληγορία που εμείς την παίρνουμε κατά γράμμα. Έχει γούστο. Κάτι σαν το Et in Acadia Ego με τους πανταχού παρόντες Ναΐτες (γράφω στο οικείον τοπίκιον).

Το συνέδριο της Μήλου ενδιαφέρον κι αυτό. Κάτι μου λέει ότι τιμής ένεκεν θα αναφερθούν και πάλι οι γνώμες για το ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Αιγαίου (μα πού είναι αυτός ο Allzzaro να μας πει περισσότερα;) διότι το να συζητάς στη Μήλο για τις Αντίλλες είναι αγένεια.

Ναι, αλλά κάπου κοντά στη Μήλο είναι η Κέρος, ο παράδεισος των αρχαιοκαπήλων, η οποία σύμφωνα με σοβαρές ενδείξεις ήταν ο ομφαλός του Αιγαίου (και όχι η Δήλος, όπως θέλουμε να πιστεύουμε). Άντε τώρα, μη με πιάσει το πατριωτικό μου.

Επειδή όπως φαίνεσται μας διαβάζουν πολλοί στα εξωτερικά, κατάλαβαν οτι αργά ή γρήγορα θα τη βρούμε την ευλογημένη (την ατλαντίδα) κι επειδή αυτοί του εξωτερικά σκέφτονται πριν από μας για μας, αποφάσισαν ήδη να στήσουν ένα παγκόσμιο μνημείο λέει για χάρη της.

Μια πυραμίδα κολοσσιαίων (ή ποσειδώνειων;) διαστάσεων.

Βέβαια, ακόμη δεν ξέρουν πού, κάτι που μου θυμίζει το γήπεδο του ΠΑΟ (το ‘χουμε σε μακέτα και ψάχνουμε το χωράφι), αλλά τα σχέδια προχωράνε λέει.

Μια καλή ιδέα που είχε προτείνει ο spiral (βέβαια ήταν για το γήπεδο αλλά ταιριάζει κι εδώ), είναι να το στήσουν κάπου κεντρικά, κατά ανταρκτική μεριά δλδ.

Αν και κοιτώντας την από πιό ψηλά, η περιοχή φέρνει προς μεσόγεια μεριά (πάει το εξοχικό, θα το απαλλοτριώσουν).

Και για να δείτε πόσο προχωρημένοι είναι κι έχοντας υπ' όψη την αλματώδη αύξηση τιμών στα μικρά οικόπεδα (βλέπε τάφους), όποιος θέλει μπορεί να κλείσει από τώρα θέση εκεί μέσα και να μπει στο μάτι του Τουταγχαμών.

Για κρατήσεις στο
http://www.atlantispyramid.com/atlantispyr/index.html

quote:

---

Για ξηλωθείτε.
Πρέπει να μάσουμε επειγόντως κοντά 1,5 μπίλια ντάλαρς και είναι για καλό σκοπό.

---

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

Η Ανταρκτική ως θέση είναι μια καλή ιδέα, σύντομα μάλιστα η ολοένα επεκτεινόμενη Αθήνα θα φτάσει ως εκεί. Προβλέπω Babis Vovos Atlantic Center.

quote:

---

Πρίν τους τα δόσετε, θυμίστε τους πάντως οτι πυραμίδες υπάρχουν και στο Ελλάντα...
Είναι κρίμα και άδικο, να ισχυρίζονται οτι ξέρουν να μιλούν για πυραμίδες, και αντί για τις ελληνικές, να μου βάζουν τις πυραμίδες της ... Κίνας !

---

quote:

---

φίλτατε Vril (...) ακόνισε τα πλήκτρα σου!

---

* * * Άλλο τι είναι και άλλο τι φαίνεται * * *

http://clubs.pathfinder.gr/vril Η υπόγεια άποψη

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr