| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 17/04/2004, 00:32:17
Ως πρώτη Πυθία αναφέρεται η Φημονόη, η οποία έδινε χρησμούς σε εξάμετρους στίχους... Επίσης Φημονόη τιτλοφορείται και ένα πεζο-ποίημα του Γιάννη Ρίτσου,
ένα καταπληκτικό ποίημα! το είχα ακούσει πρίν από 12-13 χρόνια σε μιά συναυλία στο Ηρώδειο με μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου και μιά γνωστή πριμαντόνα, η αποία απήγγηλε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. από τότε, κατά καιρούς έχω ψάξει να βρώ τους στίχους εκείνου του ποιήματος...
χωρίς επιτυχία. πουθένα!
σε ποιητικές συλλογές του Ρίτσου, στο internet, σε βιβλιοθήκες... Αυτό το ποίημα έχει γιά μένα μεγάλη αξία, σαν ανάμνηση.
πέρα όμως από αυτό, πιστεύω ότι είναι ένα αξιολογότατο, καταπληκτικό ποίημα με σαφές εσωτερικό νόημα, που εφαρμόζεται σε πολλές πτυχές της καθημερινής εσω-ενασχόλησής μας, και όχι μόνο... ΣΑΣ ΚΑΛΩ ΣΕ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ. στοιχηματίζω ότι θα είναι κάτι πολύ δύσκολο
φοβάμαι ότι ελάχιστοι θα ανταποκριθούν -χωρίς να έχουν έτοιμη την απάντηση- στην αναζήτησή μου. ελπίζω όμως τελικά να βρω συνοδοιπόρους σε αυτήν την πορεία! θέλετε να με βοηθήσετε; 
Edited by - λίλιθ on 19/04/2004 02:44:36 |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2004, 00:38:24
"Η πρώτη Πυθία ωνομάζετο Δάφνη κατά τον Παυσανίαν, η διασημοτέρα δ' εξ αυτών εκαλείτο Φημονόη, τουτέστι φωνή του πνεύματος και μετά ταύτην πλείσται των Πυθιών έφερον το επιφανές τούτο όνομα"
quote:
Minas Giorgos
... QUINTET. Το έργο του “Φημονόη” θα κυκλοφορήσει
σε CD με το Melos Brass. Συμμετέχει ...
www.mmb.org.gr/eem/Composers/Minas_Giorgos/ Minas_Giorgos.htm - 7k
αυτό βρήκα εώς τώρα, ψάχνοντας στο internet γιά τη ΧΑΜΕΝΗ ΦΗΜΟΝΟΗ... ένας μουσικός, που ο καινούριος του δίσκος αποκαλείται με αυτό το όνομα...
διαβάζοντας το βιογραφικό του ανακάλυψα ότι ο αγαπημένος του ποιητής, και εμπνευστής (γενικά στο έργο του) είναι ο Γιάννης Ρίτσος! αρα, δεν είμαι μόνη...
στην αναζήτηση της ΦΗΜΟΝΟΗΣ -φήμη και νόηση ή "φωνή του πνεύματος";...
το πρώτο είναι το θέμα του ποιήματος εξάλλου... οι λέξεις και οι παρα-λέξεις
ο ΛΟΓΟΣ και η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, υπάρχει άραγε σημείο αντικειμενικής σύγκλισης;
Edited by - λίλιθ on 17/04/2004 00:41:09 |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2004, 00:54:24
ΦΗΜΟΝΟΗ -φωνή του πνεύματος
ΦΗΜΟΝΟΗ -παρεξηγημένη ιέρια, μάντισσα, Πυθία
που οι χρησμοί σου ήταν καταδικασμένοι να κατανοούνται με λάθος τρόπο!έλεγε η ΦΗΜΟΝΟΗ...
άκουγαν οι μάντεις τους χρησμούς...
ερμήνευαν...
στόμα με στόμα με στόμα...
(χαλασμένο τηλέφωνο) οι χρησμοί συχνά δεν επιβεβαιωνώντουσαν από το μελλούμενα γεγονότα. μα οι χρησμοί της ΦΗΜΟΝΟΗΣ περιείχαν ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ -γράφει ο Ρίτσος...
κάτι, που οι μάντεις δεν κατάφερναν να συμπεριλάβουν στις αποκωδικοποιήσεις των χρησμών της και οδηγούσαν σε λάθος συμπεράσματα τα λόγια και τα παρά-λογα, που λέει και ο Λαός 
κάτι μου θυμίζει αυτό, κάπου το έχω ξανασυναντήσει!
το ακριβές και το περίπου,
η κάθοδος του ΛΟΓΟΥ στα διάφορα επίπεδα, και η σταδιακή απώλεια του ΦΩΤΟΣ
πόσα πολλά μπορεί να πει κανείς γιά αυτό... πόσες εφαρμογές...
|
ΑΤΜΑ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
India
6464 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2004, 01:12:52
..ευχομαι να το βρεις το ποιημα,που ψαχνεις, Λιλιθ....AΡKEI BEBAIA ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟ..."ΨΑΞΙΜΟ"...Ευτυχως δεν με λενε Φημο-νοη...
(ωστε να ειναι καταδικασμενα τα λογια μου ...να μην γινονται κατανοητα...:)
αλλα ..
Πυθι-Α-τμα
 (εμενα -τουλαχιστον- ευχομαι να με βρεις...ευκολοτερα:)
Technoshamanism |
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2004, 01:19:23
γιά να το διανθίσουμε λίγο, με λίγη από τη φιλοσοφία του Ρίτσου...
Γιάννης Ρίτσος : "Ποιήματα 1930-1960" Σχήμα της απουσίας I Ό,τι έφυγε, ριζώνει εδώ, στην ίδια θέση, λυπημένο, αμίλητο
όπως ένα μεγάλο βάζο του σπιτιού, που πουλήθηκε κάποτε
σε δύσκολες ώρες,
και στη γωνιά της κάμαρας, εκεί που στέκονταν το βάζο,
απομένει το κενό πυκνωμένο στο ίδιο σχήμα του βάζου, αμετάθετο,
ν' αστράφτει διάφανο στην αντηλιά, όταν ανοίγουν πότε-πότε
τα παράθυρα,
και μέσα στο ίδιο βάζο, πούχει αλλάξει την ουσία του
με ίδια κ' ισόποσην ουσία απ' το κρύσταλλο του άδειου,
μένει και πάλι το ίδιο εκείνο κούφωμα, λίγο πιο οδυνηρά ηχητικό
μονάχα. Πίσω απ' το βάζο διακρίνεται το χρώμα του τοίχου
πιο σκοτεινό, πιο βαθύ, πιο ονειροπόλο,
σα νάμεινε η σκιά του βάζου σχεδιασμένη σε μια σαρκοφάγο ― Kαι, κάποτε, τη νύχτα, σε μιαν ώρα σιωπηλή,
ή και τη μέρα, ανάμεσα στις ομιλίες,
ακούς βαθιά σου κάποιον ήχο οξύ, πικρό και πολυκύμαντο
σάμπως ένα αόρατο δάχτυλο να έκρουσε
κείνο το απόν, ευαίσθητο, κρυστάλλινο δοχείο.
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/04/2004, 01:40:17
quote:
Ευτυχως δεν με λενε Φημο-νοη...
(ωστε να ειναι καταδικασμενα τα λογια μου ...να μην γινονται κατανοητα...:)
αλλα ..
Πυθι-Α-τμα
Ατμούλα, γράφοντας αυτό το θέμα ήξερα ότι θα έγραφες, γιατί ένα κομμάτι του αναφέρεται σε ένα κομμάτι σου.
όπως και κάθε κομμάτι αναφέρεται σε κάποιο κομμάτι καθενός από εμάς,
αφού ένα κομμάτι από τα πάντα βρίσκεται μέσα σε κάθετί. αλλά και κάθετί μπορεί να είναι όπως είναι αλλά και αντίθετα, όπως ένα εκκρεμές, που πάει μιά από εδώ και μιά από εκεί. επειδή νομίζω ότι σε αυτά τα παραπάνω υπάρχει μεταξύ μας αλληλο-κατανόηση, και όχι παρα-νόηση, ελπίζω στη συμμετοχή σου στο θέμα μου. 
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/04/2004, 02:32:04
«... Ωστόσο ποιος ξέρει
ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει
η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου...»Γιάννης Ρίτσος
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/04/2004, 02:43:57
Κι αυτός, ασάλευτος,
δεμένος στον τροχό, με την ιδέα πως ταξιδεύει τάχα,
νιώθοντας τον αγέρα να χτενίζει προς τα πίσω τα μαλλιά του,
παρατηρώντας τους συντρόφους του, πετυχημένα μεταμφιεσμένους
σε πολυάσχολους ναύτες, να τραβούν ανύπαρχτα κουπιά,
να βουλώνουν τ' αυτιά τους με κερί, ενώ οι Σειρήνες
είχαν πεθάνει εδώ και τρεις χιλιάδες τουλάχιστον χρόνια.
(«Η σκάλα»)Γιάννης Ρίτσος
γιά το Γιάννη Ρίτσο και τη μυθολογία...
http://www.mathisis.com/nqcontent.cfm?a_id=1996
Edited by - λίλιθ on 19/04/2004 02:46:00 |
Valnta
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Vietnam
2285 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/04/2004, 14:43:52
Άφησέ με νάρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι, δε θα φαίνεται
που ασπρίσαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου.Δε θα καταλάβεις. Άφησέ με νάρθω μαζί σου.
Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια δε θέλω να τ’ ακούσω. Σώπα. Άφησέ με νάρθω μαζί σου
λίγο πιό κάτου, ως τη μάντρα του
τουβλάδικου,
ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται
η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα,
μονάχος στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησέ με νάρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι στοίχειωσε, με διώχνει
θέλω να πω έχει παλιώσει πολύ, τα καρφιά ξεκολλάνε,
τα κάδρα ρίχνονται σα να βουτάνε στο κενό,
οι σουβάδες πέφτουν αθόρυβα
όπως πέφτει το καπέλο του πεθαμένου απ' την κρεμάστρα στο σκοτεινό διάδρομο
όπως πέφτει το μάλλινο τριμμένο γάντι της σιωπής απ' τα γόνατά της
ή όπως πέφτει μια λουρίδα φεγγάρι στην παλιά, ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Άφησέ με νάρθω μαζί σου.
Α, φεύγεις; Καληνύχτα. Όχι, δε θάρθω. Καληνύχτα.
Εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί, επιτέλους, πρέπει
να βγω απ' αυτό το τσακισμένο σπίτι. Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, όχι, όχι το φεγγάρι
την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου,
την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της
την πολιτεία που όλους μας αντέχει στη
ράχη της
με τις μικρότητές μας, τις κακίες,
τις έχτρες μας,
με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και
τα γερατειά μας,
ν' ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας,
να μην ακούω πια τα βήματά σου
μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και
τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα. απόσπασμα από το "H Σονάτα του Σεληνόφωτος"... Bρεθεί δεν βρεθεί το ποίημα....
τέλειο θέμα λίλιθ.... 
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/04/2004, 02:39:13
καλησπέρα...τι να πρωτοπώ, δε θα μου φτάσει η νύχτα καταρχήν, να δικαιολογήσω την απουσία μου από αυτό αλλά και τα υπόλοιπα φόρουμς, διότι βρέθηκα πλέον από την ομάδα Β στην ομάδα Α των δύστυχων... ομάδα Α: αυτοί που τους κράσαρε ο υπολογιστής και χάσανε όλα τα αρχεία από το σκληρό...
ομάδα Β: (μη χαίρεστε), γιατί είναι αυτοί, που με μαθηματική ακρίβεια θα τους κρασάρει κάποια στιγμή στο μέλλον... τέλος πάντων, τέλος καλά, όλα καλά,
και με τη βοήθεια των φίλων, που προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ, επανήλθα!
---------------------------------------------------------------- γιά τη Φημονόη -αχ! η Φημονόη... ΖΗΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙΣ -έγραφα σε κάποιο φόρουμ παλιότερα.
ζήτησα, και μετά από πραγματικά εξοντωτική αναζήτηση, ΒΡΗΚΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗ ΦΗΜΟΝΟΗ ΜΟΥμετά από αναζήτηση στο διαδύκτιο, σε βιβλιοπωλεία, μετά από ώρες μπροστά σε ένα ράφι με τόμους τα ποιήματα του Ρίτσου -(το ξέρατε αλήθεια ότι ο Ρίτσος είναι ο πιό πολυγραφέστερος ποιητής;)-
μετά λοιπόν από ξεφύλισμα άπαντων και άπαντων και άπαντων... εκεί που, ως απαραβίατος συμπαντικός νόμος ισχύει- νομίζεις ότι η αναζήτησή σου δεν πρόκειται να σε οδηγήσει στο ποθούμενο αποτέλεσμα, εκεί λοιπόν, στο προτελευταίο βιβλίο, εκεί που νομίζεις ότι τελικά στη φαντασία σου ήταν αυτό που έψαχνες και όχι στην πραγματικότητα... ΝΑΤΟ! ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ...
μία συλλογή ποιημάτων, αρχίζω να διαβάζω τίτλους που, κάτι μου θύμιζαν:
Το νέο μαντείο,
Οι τάφοι των προγόνων μας,
Αλκμήνη,
Φ!!! ι...λομήλα   αχ αυτό το Φ!
...
άρχισα πιά να ξεφυλλίζω αργά, αργά, γιατί το ένιωθα, σε λίγο θα έφτανα στο ποθούμενο.
δεν υπήρχε πιά λόγος γιά βιάση: Αγαπημένο μου ποίημα, 12 χρόνια σε περίμενα, να σε ξανανταπαντήσω,
τώρα θα με περιμένεις και εσύ λίγο, μέχρι να αποφασίσω να σε χαιρετίσω, να σε διαβάσω...
(όπως έλεγε και ένας καλός φίλος) τόση ήταν η χαρά μου, η συγκίνησή μου... αλλά ΠΕΡΙΜΕΝΑ! περίμενα να αγοράσω το βιβλίο, να γυρίσω σπίτι, να έρθει το βράδυ, και εκεί, μπροστά μου ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα και το ποίημα: Η ΦΗΜΟΝΟΗ
|
λίλιθ
Πρώην Συνεργάτης
Greece
1945 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/04/2004, 02:51:39
Καλή μου Valnta, ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια.πραγματικά μέσα από αυτή την αναζήτηση είδα πόσα πολλά σπουδαία μπορούμε να διαβάσουμε μέσα σε ποιήματα... χμμμ... η ΦΗΜΟΝΟΗ θα περιμένει λιγάκι
πλησιάζει και Πανσέληνος... και είναι ευαίσθητη στις δυνάμεις του φεγγαριού σε αυτό το μήνυμά μου επέλεξα να σας γράψω το πρώτο από τα ποιήματα της εν λόγω συλλογής -της συλλογής που περιέχει ΚΑΙ το ποίημα ΦΗΜΟΝΟΗ.
------------------------------------------------------------------
ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΝΤΕΙΟΔυό χρόνια ολάκερα δεινοπαθήσαμε απ' την ξηρασία, ούτε ένα πράσινο φύλλο
ούτε πουλί ούτε ακρίδα στη Βοιωτία. "Αποταθείτε -μας ορμήνεψαν-
αποταθείτε στην Πυθία". Ψάξαμε, τη βρήκαμε κι αποταθήκαμε.
Εκείνη:
"Αποταθείτε στο μαντείο του Τροφωνίου", μας είπε.
Εμείς μήτε που ξέραμε αν υπήρχε, και πού, τέτοιο μαντείο.
Και, το χειρότερο απ' όλα, δε βρισκόταν στις μέρες μας κανένας Σάων,
από φώτιση θεία οδηγημένος,
ν' ακολουθήσει ένα κοπάδι μέλισσες, να μάθει και να συμβουλέψει
τον μυστικό κανόνα του άλυτου και του ανεξήγητου,
που θα μαλάκωνε τα πράματα.
Όλοι ζητάγαν τώρα πραχτικές οδηγίες.
Δεν περίμεναν. Βιάζονταν.
Ωστόσο, μας χρειαζότανε, το δίχως άλλο, ένα νέο μαντείο του Τροφωνίου, κι έτσι, μ' έρανους, με τρεχάματα και λόγους, το σκαρώσαμε στα πρόχειρα. . . .
|
Valnta
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Vietnam
2285 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/04/2004, 12:55:50
Χτες βράδυ δεν κοιμήθηκαν καθόλου τα παιδιά.
Είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών, και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν
κάτου απ' το προσκεφάλι τους ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από πάντα
και το ξεχνούσαν με τον ήλιο.Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών χωρίς να βλέπουν στα νερά τη σκιά τους.
κι ήτανε σαν αγάλματα μικρά της ερημιάς και της γαλήνης. Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο πυκνό χορτάρι. Μεγάλο σούσούρο έγινε στα φύλλα. Τρέξανε τα παιδιά, πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι
κι όλη τη νύχτα παίζανε στον κάμπο. Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά, τα πόδια τους χρυσά,
κι όπου πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.
Μα, ευτυχώς, οι μεγάλοι που ξέρουν πολλά, δεν καλοβλέπουν.
Μονάχα οι μάνες κάτι υποψιάστηκαν. Γι' αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους στις άδειες τσέπες,
μην τα μαλώσει η μάνα τους που όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι. [Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού] **κ περιμένουμε τη Φημονόη...
|
spirit
Πλήρες Μέλος
Finland
1485 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/04/2004, 14:46:13
quote:
Γι' αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους στις άδειες τσέπες,
μην τα μαλώσει η μάνα τους που όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι.
quote:
απαιχτη εισαι ΒΑΛΤΑ Χμ ΒΑΛΝΤΑ
Edited by - spirit on 29/04/2004 14:57:20 |
Valnta
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Vietnam
2285 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/07/2004, 17:14:50
Λοιπόν; Που είναι αυτό το ποίημα; Θα το διαβάσουμε ποτέ κ μεις;;
|
Avallon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
5090 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/07/2004, 17:38:17
Συμφωνω με την Valnta Λιλιθάκι...
Μας έβαλες στο τριπάκι του τόπικ αυτού και αφού βρήκες όπως λες το ποίημα δεν μας το έκανες γνωστό...  
"Τάδε έφη Avallon" |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΦΗΜΟΝΟΗ -Γ. Ρίτσος ή ψάχνοντας το χαμένο ποίημα...
