«..η παράσταση, σε σκηνοθεσία Μαρίας Περετζή, δεν είναι μόνο ένα άθροισμα από ‘καλές ερμηνείες’ και άλλα συστατικά του δράματος μέρη. Γίνεται η ίδια μια ποιοτική ‘σύσταση πραγμάτων’, που υπερβαίνει το άθροισμα των μερών της ..»
«.. Ασκημένοι χορευτές - ηθοποιοί, σε κατάσταση νηφάλιας μέθης και αντιληπτικής ολοκλήρωσης, υπερβαίνουν τον καθημερινό τους εαυτό μιμούμενοι με εντέλεια τραγική τα θεϊκά νευρόσπαστα ..»

*

Το έπος του Γκιλγκαμές με φιλοσοφία Γκουρτζίεφ

«.. Ενα απρόσμενο πάντρεμα του έπους του Γκιλγκαμές με τη μουσικοχορευτική διδασκαλία του Γκουρτζίεφ αποτελεί η ομώνυμη παράσταση από τη θεατρική ομάδα ‘ΡΟΔΑ’ σε σκηνοθεσία της Μαρίας Περετζή ..»

«.. Η κάθοδος των θεών και η ανάμειξή τους στις ανθρώπινες υποθέσεις υπηρετείται με επιτυχία από τα κοστούμια, το μακιγιάζ και τη σκηνοθετική ματιά. Οι ερμηνείες των μελών της θεατρικής ομάδας συντελούν στο πέρασμα του θεατή στον μύθο του Γκιλγκαμές και την περιπλάνησή του μαζί με τον ήρωα στο Δάσος των Κέδρων ..»

«.. Μέσα στην απλότητά τους, το μεταφυσικό ερωτοτροπεί με το θείο, η ιστορία με τον μύθο και τη γεωγραφία και ο έρωτας με τον θάνατο, σε ένα ζευγάρωμα κυρίαρχο στη δομή και την πλοκή του έπους του Γκιλγκαμές ..»

*

«.. Έχω χρόνια να δω τέτοια δουλειά. Μορφές της Μεσοποταμίας ξεπροβάλλουν μπροστά στο κοινό και σε αφήνουν άφωνο ..»

«.. Όσον αφορά στο καλλιτεχνικό έργο σαφώς πρόκειται για μία ιστορία, που δεν έχουμε ξαναδεί. Επιπλέον ο θίασος διαθέτει ηθοποιούς με ωραίες φωνές, αλλά και έναν καταπληκτικό πρωταγωνιστή ..»

Κωστής Μπίτσιος, Critics Point, 21.3.2014

 

Συντελεστές της παράστασης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ - Μαρία Περετζή.

ΚΕΙΜΕΝΟ - Δημήτρης Περετζής, Μαρία Περετζή.

ΣΚΗΝΙΚΑ - Νίκος Τσιουμπλεκτσής.

ΜΟΥΣΙΚΗ - Τάκης Πατερέλης, Πία Πιερράκου, Δημήτρης Γασπαράτος, Γιώργος Ντούνης, Μαρία Περετζή, Πάτυ Παπαγεωργίου, Ιουλία Βεντίκου, Άγγελος Γιαννάτος, Δήμητρα Παπαδημητρίου.

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ - Μαρία Περετζή, Ιουλία Βεντίκου, Βίκη Τσέλιου, Αθηνά Παπαφώτη, Άννα Κυπραίου, Μαρία Τσούγκα, Παναγιώτα Αξιώτου.

ΧΟΡΙΚΑ - Μαρία Περετζή.

ΦΩΤΙΣΜΟΣ - Μαρία Περετζή, Δημήτρης Νέλλας, Φώτης Τραγανουδάκης.

ΗΧΗΤΙΚΑ - Δημήτρης Γασπαράτος, Ηλίας Πιλάτος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - Φώτης Τραγανουδάκης, Μαρίζα Πελεκάνου, Ορφέας Περετζής.

ΜΑΚΙΓΙΑΖ - Πάτυ Παπαγεωργίου, Ιουλία Βεντίκου, Δήμητρα Παπαδημητρίου, Αργυρώ Τσιουμπλεκτσή, Τζέλα Αναγνωστοπούλου.

ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ

Γκιλγκαμές - Δημήτρης Γασπαράτος
Ενκιντού - Γιώργος Κωστογιάννης
Αφηγητής - Σταύρος Κάππας
Ιστάρ - Ιουλία Βεντίκου
Σάμχατ - Εύα Αυλίδου
Χουμπαμπά, Νώε - Σταμάτης Λόγος
Σάμας - Δημήτρης Μπόζες
Νινσούν - Άννα Κυπραίου
Φίδι - Κωνσταντίνα Μπαξεβάνη
Ουρσαναμπί - Δημήτρης Νέλλας
Χοροί - Αλέξανδρος Μπάτσης, Γιώργος Ντούνης, Μαρίζα Πελεκάνου, Πάτυ Παπαγεωργίου, Γιάννης Αγγέλης, Αθηνά Παπαφώτη, Αργυρώ Τσιουμπλεκτσή, Μαρία Τσούγκα, Βίκυ Τσέλιου, Δήμητρα Παπαδημητρίου, Πία Πιερράκου, Χρυσούλα Μπέτσα, Τζέλα Αναγνωστοπούλου, Γεωργία Καρούτσου, Λένα Κοντοπίδου, Αλέξανδρος Τζέκας
 

ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ - Το μέγα Βαβυλωνιακό έπος

Ο Γκιλγκαμές, βασιλιάς της πόλης της Μεσοποταμίας Ουρούκ που τα ερείπιά της έχουν εντοπιστεί στο σημερινό Ιράκ, υποτίθεται πως ήταν τρισέγγονος του Νώε. Το έπος που περιγράφει τις περιπέτειές του, θεωρείται το παλαιότερο ποίημα της ανθρωπότητας. Στην αφήγησή του διαπλέκονται δεκάδες ιστορίες, πολλές από τις οποίες εμφανίζονται στις μυθολογίες άλλων λαών, όπως των Εβραίων και των Ελλήνων.
Το έπος που διηγείται τη ζωή του Γκιλγκαμές είχε επιβιώσει μέσα στις χιλιετίες στην προφορική μνήμη των λαών τις Καυκασίας, μέσα από τις απαγγελίες των ασόκ, των παραδοσιακών αφηγητάδων. Έξαφνα, στα τέλη του 19ου αιώνα, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν σε ανασκαφές στην αρχαία Βαβυλώνα τις πρώτες πήλινες πλάκες σε σφηνοειδή γραφή πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένο το πρωτότυπο κείμενο, ίδιο σχεδόν λέξη προς λέξη, όπως είχε διασωθεί με το προφορικό λόγο. Πινακίδες που βρέθηκαν από τότε σε πολλά σημεία της Μέσης Ανατολής επιβεβαίωσαν τη γνησιότητα του έργου. Μέχρι σήμερα έχουν ανασυνταχθεί τρεις διαφορετικές εκδοχές του, η λεγόμενη Βαβυλωνιακή, η Σουμεριακή και η Ασσυριακή.

Για την απόδοση από την ΡΟΔΑ, το έργο διαπλάστηκε σε μορφή θεατρική, μεταφρασμένο και διασκευασμένο ανάλογα.

www.rodatheater.gr

quote:

---

Ο Γκιλγκαμές, βασιλιάς της πόλης της Μεσοποταμίας Ουρούκ που τα ερείπιά της έχουν εντοπιστεί στο σημερινό Ιράκ, υποτίθεται πως ήταν τρισέγγονος του Νώε.

---

Ίσα-ίσα, η περιγραφή του Κατακλυσμού στην Γένεσι φαίνεται να είναι αυτούσια παρμένη από την περιγραφή του Κατακλυσμού στον Γιλγαμές. Οι ομοιότητες είναι εκπληκτικές και γι'αυτό οι μελετητές έχουν καταλήξει ότι η βιβλική αφήγηση φαίνεται να στηρίχθηκε στην σουμεριακή.

Αλλά θα ρθω μεταμφιεσμένος για να διατηρήσω την ανωνυμία μου.
Θα φοράω ψηλό μυτερό καπέλο, γκρι χιτώνες, θα κρατάω ένα μεγάλο ραβδί και θα χω μια κουκουβάγια που μιλάει στον αριστερό ώμο. Και φυσικά τουριστική παντόφλα με δίχαλο.

Έτσι αποκλείεται να με καταλάβει κανείς.

Κι εγώ για Τρίτη σκεφτόμουν αλλά η παρέα είχε ήδη κλείσει...

Το εικαστικό αποτέλεσμα εντυπωσιακό και υποβλητικό, η μουσική όνειρο, η ερμηνεία του Γκιλγκαμές πολύ καλή, χορογραφίες, σκηνικά, κοστούμια όλα εμπνευσμένα και προσεγμένα...το δε εγχείρημα πολύ δύσκολο και απαιτητικό αλλά η ομάδα αυτή τα κατάφερε και με το παραπάνω...

Για τη δε ιστορία τι να πεις, τόσο βαθιά και εσωτερική...Σε αυτό το διαχρονικό μοτίβο του 'Ήρωα με τα Χίλια Πρόσωπα΄ο Γκιλγκαμές είναι από τους πρώτους αν όχι ο πρώτος στη σειρά...ο αρχικός Τύπος...όλοι οι επόμενοι παραλλαγές του τύπου...και η πορεία του καθενός προς τη συνειδητότητα πάντα όμοια

quote:

---

Κι εμείς μάλλον θα πάμε την Τρίτη.
Heretic, kost, αν πάτε μπορεί να τα πούμε από κοντά.

---

Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει το Έπος του Γκιλγκαμές σε κάποιο βιβλίο, οπότε η θεατρική απόδοση του κ. Δ. Περετζή ήταν η μόνη μου πηγή. Ο θεατρικός του λόγος πάντως ήταν πλήρης, μεστός, προσεγμένος και η φιλολογική επιμέλεια λιτή εκεί που έπρεπε και λυρική όταν χρειαζόταν.
Με εντυπωσίασε πολύ η χορογραφία, η οποία ήταν το πιο δυνατό σημείο της παράστασης, τα κοστούμια φυσικά και η καταπληκτική μουσική σύνθεση. Από την οποία ξεχώριζαν τα πνευστά του Τακη Πατερέλη, παλιό μέλος των Ισκρα, αν έχετε ακούσματα από Ελληνική Τζάζ.

Ισχύουν όλα αυτά που έγραψαν οι παραπάνω φίλοι, η σκηνοθετική δουλειά της κυρίας Μ. Περετζή ήταν αξιόλογη, η παράσταση δεν διέφερε από την τυπική σκηνοθετική απόδοση ενός αρχαίου Ελληνικού δράματος. Χειρίστηκε άψογα ένα θίασο 20+ ατόμων επί σκηνής, με αρκετά και ενδιαφέροντα χωρικά, διαφορετικής θεματολογίας. Τα μόνο μειονεκτήματα ήταν ο κακός φωτισμός που αδικούσε τα εντυπωσιακά κοστούμια και χορογραφίες, και τα προβλήματα στο ασύρματο μικροφωνικό σύστημα, που τελικά δεν απουσιάζουν από καμία υπαίθρια παράσταση.

Προσωπικά βρήκα κάποια χωρικά-χορογραφίες υπερβολικά μεγάλες σε μήκος, θα μπορούσαν να είναι μικρότερες χωρίς να χαθεί το σκηνοθετικό αποτέλεσμα. Θα τις χαρακτήριζα λίγο φλύαρες και επίσης η παράσταση ήταν, για μένα, αδικαιολόγητα μεγάλη. Μπορούσε άνετα να είναι μισή ώρα μικρότερη , το πρώτο μέρος με κούρασε ελαφρά.

Το δεύτερο μέρος, το ταξίδι του Γκιλγκαμές στον κάτω κόσμο, αποκαλύπτει απίστευτα μυθολογικά ευρήματα και συμβολισμούς. Αναγνώρισα στοιχεία από την αρχαία Ελληνική μυθολογία, μέχρι και την Παλαιά Διαθήκη. Ο Γκιλγκαμές φαίνεται όντως να είναι ο αρχικός αρχετυπικός ήρωας του Τζ. Κάμπελ, όπως ανέφερε ο φίλος kost.

Η φιλοσοφία του Γκουρτζίεφ παρούσα και εμφανής, ο άνθρωπος κερδίζει την αιώνια ζωή, αποκτά Ανώτερο Εαυτό δηλαδή, μόνο αφού αφυπνισθεί και εφόσον καταφέρει να παραμείνει αφυπνισμένος, βρίσκεται αυτούσια στο τέλος του μύθου. Στον Γκιλγκαμές προσφέρεται το Άνθος της Ζωής, το Ρόδο, αλλά αυτός αποτυγχάνει να παραμείνει ξύπνιος. Μάλιστα κοιμάται ακόμα και το διάστημα που νομίζει ότι είναι ξύπνος, και χάνει το πολύτιμο δώρο των γενναιόδωρων θεών, του το κλέβει ύπουλα το προαιώνιο Ερπετό.

Όσοι ήθελαν να την παρακολουθήσουν και δεν τα κατάφεραν, πιστεύω πως θα ξαναπαιχτεί κάπου σύντομα, οπότε παρακολουθείτε τον θίασο αυτό στενά, πιστεύω το λιγότερο πως θα δώσει αξιόλογες θεατρικές δουλειές στο εγγύς μέλλον, πάντα εμποτισμένες με στοιχεία εσωτερικής φιλοσοφίας.

Τα +
-Η τρομερή μουσική και ιδιαίτερα το απίθανο φλάουτο και τα άλλα πνευστά, όπως επίσης τα φωνητικά από την ομάδα της ορχήστρας.
-Τα απίθανα κουστούμια με κορυφή τον λευκό πανύψηλο θεό με τα ακατάληπτα λόγια σε έκανε να σκέφτεσαι πως ναι, ο θεός μπορει να αναπαρασταθεί με θεατρικό τρόπο!
-Ο συνδυασμός χορογραφιών, στολών και φωτισμού που σε ταξίδευε.
-Το δέσιμο όλων των συντελεστών της παράστασης σε μια ομάδα που λειτουργούσε σαν ένα.

Τα -
-Κι εμένα με κούρασε το πρώτο μέρος, κάποιες σκηνές τράβηξαν αρκετά σε μάκρος. Πιθανόν για να εισάγουν τον θεατή σε μια κατάσταση ένωσης με το δράμα, κάτι που εγώ όμως δεν ένιωσα οπότε μου έμεινε η αίσθηση που γράφω.
-Πιθανόν λόγω του μακρόσυρτου χαρακτήρα των σκηνών, δεν μπορούσες να "μπεις μέσα στην ιστορία" παρά μόνον αν ένιωθες έκσταση από τη μουσική, το χορό και τον φωτισμό. Αν αυτά δεν σε έπιαναν, τότε η πλοκή ήταν πολύ αραιή για να σε κρατήσει. Σε κάποιες σκηνές, έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται άλλα πράγματα.

Η αποτίμηση που μόλις έκανα απευθύνεται στα θεατρικά στοιχεία της παράστασης. Από πλευράς εσωτερισμού δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, διότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου εσωτερίστρια (αν και ξέρω από εσωτερισμό).

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr