O Σκοτεινός Άγγελος!
"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

Εγώ πιστεύω ότι αν έρθει το σωστό άτομο θα βρουν να δώσουν αγάπη ακόμα κι αυτοί.
Βέβαια, κι εγώ έχω παρατηρήσει ένα φαινόμενο από μερικούς φίλους μου: αυτοί νομίζουν ότι ερωτεύτηκαν συχνά, βρίσκονται στα ουράνια για 2-4 βδομάδες, ισχυρίζονται ότι είναι ο έρωτας της ζωής τους και μετά... βαριούνται!!! (Αν είναι δυνατόν!)Καταφέρνουν να συνδυάσουν έναν ρομαντισμό χωρίς μέτρο με εντελώς εφήμερες σχέσεις (και με κανένα απολύτως κριτήριο στην επιλογή συντρόφου)! Δεν ξέρω αν κι εσείς ξέρετε τέτοια άτομα. Και αναρωτιέμαι αν γι' αυτά τα άτομα έχει πλέον χαθεί για πάντα η ελπίδα για τον έρωτα. Νομίζω ότι είναι εντελώς χαμένοι από το δρόμο για αυτόν, γιατί απλούστατα αν και έχουν αγάπη μέσα τους δεν ξέρουν σε ποιόν και πώς να τη διοχετεύσουν έχοντας δημιουργήσει κακό προηγούμενο. 'Οταν κάνεις εφήμερες σχέσεις και το ξέρεις, είσαι εντάξει. 'Οταν ζεις τον μεγάλο έρωτα και το ξέρεις, είσαι εντάξει. 'Οταν όμως κάνεις συστηματικά εφήμερες σχέσεις και νομίζεις κάθε φορά ότι ζεις τον μεγάλο έρωτα είσαι χαμένος! Ακόμα κι αν υπάρξει το σωστό άτομο, ίσως να μην το αναγνωρίσεις.
Τελοσπάντων. Σ' εμένα είναι εντελώς ξεκάθαρο το τι είναι έρωτας (όσον αφορά τον εαυτό μου). Για να ονομάσω κάτι πραγματικό έρωτα (και όχι απλό ξεμυάλισμα) ζητάω πάρα πολλά (που δεν ξέρω βέβαια αν τα δικαιούμαι), βασικά από το μυαλό και την καρδιά του άλλου, γι΄αυτό και ερωτεύομαι πολύ πολύ δύσκολα. Για μένα δεν υφίσταται "κεραυνοβόλος έρωτας", υπάρχει μόνο "κεραυνοβόλο ξεμυάλισμα" (όπου ξεμυάλισμα σημαίνει ότ επειδή σου άρεσε η εμφάνιση του ή η συμπεριφορά του ή εν πάσει περιπτώσει κάτι που είδες σε μία στιγμή, νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα γι' αυτόν - συμπληρώνεις κατά βούληση ό,τι σου λείπει από το παζλ- και παρασύρεσαι σε φαντασιώσεις χωρίς τελειωμό). Το παθαίνω κι αυτό συχνά, αλλά ξέρω ότι πρόκειται για ξεμυάλισμα και το απολαμβάνω σαν αυτό που είναι, έχοντας υπ' οψιν μου ότι μπορεί με την πρώτη κουβέντα που θα κάνω μαζί του να απογοητευτώ τελείως και να ξεθωριάσει το όνειρο. Συμπέρασμα: για μένα ο έρωτας είναι κάτι αρκετά εγκεφαλικό* (όχι ότι δεν εκτιμώ ένα ωραίο πρόσωπο ή σώμα) και "χτίζεται" καθώς ανακαλύπτεις τον άλλον γι' αυτό και δεν πληγώνομαι εύκολα -δίνω σιγά σιγά και (προσπαθώ να) απολαμβάνω τον αρχικό ενθουσιασμό χωρίς προσδοκίες, ωστόσο δεν ανήκω στην πρώτη, αλλά ούτε εντελώς και στη δεύτερη κατηγορία.
*Δεν καταλαβαίνω πλέον όταν οι άνθρωποι (κυρίως γυναίκες) λένε "είναι κωλόπαιδο, αλλά εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί του" ή "μου φέρεται άσχημα, αλλά τι να κάνω, αφού είμαι ερωτευμένος και ο έρωτας δεν ελέγχεται"! Να υποθέσω ότι αυτό που πιστεύουν ότι τους αξίζει είναι σε τόσο χαμηλό επίπεδο (μπα, μάλλον απλώς δεν είναι έρωτας- στη δική μου ορολογία**) ή ότι απλώς έχουν την ψευδαίσθηση ότι "κατά βάθος είναι καλό παιδί, μωρέ" ή ότι "θα την αλλάξω εγώ";
**τελικά μήπως είναι όλα θέμα ορολογίας του καθενός;

Αυτά και συγνώμη για τη φλυαρία! (Φταίει το ότι είναι αργά-ή μάλλον νωρίς!)