quote:

---

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙ ΑΛΛΑ ΛΥΤΡΩΝΕΙ

---

Το μόνο εμπόδιο που έχουμε για να κάνουμε κάτι στην Ζωή μας η να συγχωρέσουμε μια κατάσταση είναι ΝΟΗΤΙΚΟ.

Πόσο φτωχός μπορεί να είναι κάποιο για να μην μπορέσει να χαρίσει μια συγχώρεση, ένα χαμόγελο, καλοσύνη, ένα δάκρυ!!!

Ταπεινά, και όσο με αξιώνει ο θεός, η αγάπη μου πρεσβεύει Χρήστο. Και πάντα προσπαθώ να κάνω πράγματα στην Ζώη μου για την αγάπη που έχω προς τον γλυκό μας Χρηστό. Αν και δεν καταφέρνω πάντα. Και είναι φυσιολογικό. Γιατί έχω αποδεχτή ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος και τίποτα παραπάνω.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν κάποιος βρεθεί στην παραπάνω κατάσταση που μας περιέγραψες , μόνο ο χρόνος είναι το φάρμακό που θα απαλύνει το πόνο.

Από εκεί και πέρα θα πρέπει να αποδεχτή την κατάσταση, και όλη την ενέργεια που θα ξοδεύαμε σε προσωπικούς θυμούς, οργή, εγωισμούς και ένα σωρό άλλα αρνητικά συναισθήματα, αυτή την ενέργεια μπορούμε να την διαχειριστούμε και να την προσφέρουμε σε πράξεις αγάπης στον αυτό μας και στην ανθρωπότητα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι γύρο μας είναι ότι αυτά τα όποια είναι αδύνατα και αδιανόητα για μας τους ανθρώπους, για τον Δημιουργό του Σύμπαντος Κόσμου είναι δυνατά.

Με σημαντικότερη αρετή την Ταπείνωση, με Πραότητα, με την Συγχώρεση, την Ησυχία, την Σωστή Διατροφή και την Προσευχή είναι ο τρόπος που η κάθε ψυχή μπορεί να ανέβει χιλιάδες σκαλοπάτια. Όσο χαμηλά και αν έχει φτάσει.

Η αγάπη μου για το Χρηστό είναι η δύναμη μου για να κάνω πράγματα στην Ζωή μου. Από μόνος μου, δεν έχω καμιά δύναμη πια.

Εύχομαι το Άγιο Πνεύμα να είναι παρόν στις προσευχές σου και να μεταφέρει στον Ουρανό και την Γη την αγάπη σου.

ΑΓΑΠΗ, ΦΩΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ(ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ)
ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.

Εύχομαι να είναι ευλογημένη η αγάπη σου όπου και αν την προσφέρεις!!!

Just A Man

καθε που σκεφτομαι μια ιστορια απο τα προσωπικα μου "αρχεια"...
δεν μπορω να κρατησω κακια ακομη κι αν ο,τι ζω στην παρουσα στιγμη
το ζω εντελως.
αν ειναι θυμος/ειμαι ο θυμος
αν ειναι μισος/ειμαι το μισος
αν ειναι λατρεια/ειμαι λατρεια ....
ολα ειμαι
δεν ειμαι τιποτα
κενοτητα

το δυσκολο δεν ειναι να συγχωρεσεις τον απεναντι...
οταν μετα απο δυιστικη επιδραση...επελθει ..."χωρισμος"...
το δυσκολο ειναι ζωντας μεσα σε τουτο το"χωρισμο"...να βρεις το θαρρος να συγχωρεσεις τον εαυτο σου...που τον "εσειρες" προσκαιρα εκει που ηθελε ειτε ενα ατομο/ειτε μια "η τριτη αιτια"...που διασπα αντι να ενωνει...ψαχνοντας την ενοτητα...

παθητικοτητα ειναι, ναι...
αλλα οταν καταφερεις +αναγνωριζεις το αυτο γεγονος...
η συγνωμη + το "μεγεθος της"...απεριοριστα...
+αυτο ειναι ενεργεια που ρεει...χωρις εμποδιο το "εγω"...

Let there be Light!

Μπορώ να συγχωρώ όταν σκέφτομαι ότι ο δίκαιος και σοφός Θεός επέτρεψε στον άλλο να κάνει αυτό που μου έκανε.

Μπορώ να συγχωρώ όταν Θυμάμαι ότι υπάρχουν νόμοι στο σύμπαν που επιτρέπουν να συμβούν σε μένα μόνον όσα αξίζω και όσα χρειάζομαι για την ωρίμανση μου σαν Ψυχή στην εξέλιξη.

Μπορώ να συγχωρώ όταν καταλαβαίνω ότι είμαι μέσα σε Θείο Σχέδιο και δεν κινδυνεύω ποτέ. Ότι όλα είναι σχεδιασμένα για το καλό μου.

Μπορώ να συγχωρώ όταν συνειδητοποιώ ότι ο άλλος είναι μια έκφραση του Θεού και ότι έχω κάνει μαζί του μια μυστική σύμβαση να δοκιμάσει την πίστη, την αγάπη και την κατανόησή μου.

Μπορώ να συγχωρώ όταν βλέπω τον άλλο σαν παιδί του Θεού, που συμπεριφέρεται έτσι από άγνοια της αληθινής του φύσης και από ανασφάλεια και φόβο.

Μπορώ να συγχωρώ όταν Θυμάμαι όλα τα δικά μου λάθη και τις στιγμές που έχω συμπεριφερθεί χωρίς αγάπη ή χωρίς ευαισθησία, παρασυρμένος από το φόβο ή τις ανάγκες μου.

Μπορώ να συγχωρώ όταν βάζω τον εαυτό μου στη θέση του άλλου και συνειδητοποιώ τo κενό και την απόγνωση που τον οδηγούν σε τέτοιες πράξεις.

Μπορώ να συγχωρώ όταν παίρνω την ευθύνη για την πραγματικότητά μου και θυμάμαι ότι μόνον εγώ δημιουργώ στο νου μου αυτά που νιώθω.

Μπορώ να συγχωρώ όταν δε χρειάζομαι τίποτα από τον άλλο και έτσι δε νιώθω πια ευάλωτος απέναντί του.

Μπορώ να συγχωρώ όταν είμαι ελεύθερος από το παιχνίδι του "ποιος έχει δίκιο" και καταλαβαίνω ότι "σε συγχωρώ" δε σημαίνει "έχεις δίκιο", αλλά απλά "σε καταλαβαίνω και επιλέγω να σε αγαπώ όπως είσαι".

Μπορώ να συγχωρώ όταν είμαι ελεύθερος από το ρόλο του Θύματος , που νιώθει την ανάγκη να έχει πάντα Θύτες.

Συγχωρώ όταν είμαι ελεύθερος από το νοητικό μηχανισμό που λέει “ο άλλος είναι άδικος και εγώ είμαι δίκαιος, άρα αξίζω”.
Δηλαδή, το Θύμα βρίσκει την ασφάλεια και την αξία του μέσα στην αδικία.

Νομίζει ότι αν συγχωρήσει, θα χάσει την "αξία" του.

Μπορώ να συγχωρώ όταν θυμάμαι τα λόγια τον Χριστού:

"Όποιος δεν έχει αμαρτήσει, ας ρίξει την πρώτη πέτρα".

Τελικά, με ποιο δικαίωμα δε συγχωρώ; Σε ποια τελειότητα βασίζομαι και κρίνω;

Και σκέψου, Εκείνος συγχώρεσε αυτούς που Τον σκότωσαν λέγοντας "δεν ξέρουν τι κάνουν". Γιατί τους είδε με τα μάτια τον Θεού σαν εκφράσεις του ίδιου, εκείνοι όμως βρίσκονταν σε άγνοια.

Όταν ο Πέτρος ρώτησε:

"Πόσες φορές να συγχωρούμε, επτά φορές;„

Ο Κύριος του απάντησε:

"Όχι, Πέτρο, όχι επτά φορές, αλλά επτά επί εβδομήντα φορές".
Δηλαδή, χωρίς όριο.!!!

Όταν είμαι πραγματικά συνειδητός ζητώ συγχώρεση από όλους όσους έχω στενοχωρήσει συνειδητά, ή και χωρίς να το θέλω.
Και αν είναι δυνατόν, διορθώνω ό,τι μπορώ και ανακουφίζω τον πόνο τους, αν μου το επιτρέψουν.

Θα μιλήσω με το Θεό με το να εξομολογηθώ τις αδυναμίες μου και αναγνωρίζοντας τον εγωισμό μου και Θα συγχωρήσω και τον εαυτό μου.

Και τότε Θα "συν-χωρέσουμε"
και εγώ και οι άλλοι όλοι μαζί,
μέσα στην καρδιά μου.

Η Αγάπη είναι το μόνο φάρμακο.

Just A Man

“Ο Θεός του Κόσμου, που είναι η ΑΓΑΠΗ, ας μας έχει πάντα καλά.”

quote:

---

Μιλισαμε για το αν συγχωρουμε ευκολα η δυσκολα, συνδιαστηκε με την αγαπη, με την δυναμη αλλα τελικα η δυναμη της συγνωμης ποσο μεγαλη ειναι ?

---

Once you were wild, don't let them tame you

Έχει δίκιο ο Γρηγόρης καλή μας Μάρα.

Δεν μπορεί να φτάσει κανείς στην αγάπη, αν πρώτα δεν περάσει από τον προθάλαμο του Ελέους (ΜΕΓΑΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΖΩΗ) και της Συγχώρεσης.

““Ακόμα και ένα χαμόγελο που θα ανταλλάξουμε με τον συνάνθρωπο μας που έχουμε έρθει σε διένεξη είναι δείγμα συγνώμης και συχώρεσης””

Δεν ξέρω τη πρεσβεύει η κάρδια του κάθε ανθρώπου που διαβάζει αυτό το μήνυμα.

Μετά από όσα είπαμε περί συγχώρεσης και συγνώμης, επιτρέψτε μου ταπεινά να προτείνω ένα δρόμο από τους πολλούς που υπάρχουν.

ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΝΧΩΡΕΙΣ

«'Επίρριψον έπί τόν Κύριον τό φορτίον σου, καί αυτός Θέλει σέ άνακουφίσει». (Ψαλμός ΝΕ', 22)

Η τέχνη της συγχώρησης δεν είναι δύσκολη αν την κατανοήσεις. To μόνο που απαιτείται είναι η θέληση. Αν επιθυμείς πράγματι να συγχωρήσεις κάποιον έχεις ήδη κάνει το μεγαλύτερο μέρος.

Η μέθοδος της συγχώρησης είναι η εξής: Συγκεντρώσου και ηρέμησε. Πες μια προσευχή που σε δονεί ή διάβασε ένα κεφάλαιο από τη Αγία Γραφή. Στη συνέχεια ψιθύρισε τούτα τα λόγια, «Συγχωρώ τον Χ (αναφέρεις το όνομα του ατόμου που σε έβλαψε). Τον αποδεσμεύω από κάθε υποχρέωση. Απομακρύνω το φορτίο. Είναι πλέον ελεύθερος, όπως κι εγώ. Η Χριστική Αλήθεια μας απελευθέρωσε και τους δύο. Ευχαριστώ τον Τριαδικό Θεό» .

Δεν χρειάζεται σε καμιά περίπτωση να επαναλάβεις την πράξη αυτή της συγχώρησης, γιατί η επανάληψή της Θα ήταν σαν να απέριπτες αυτό που έκανες. Αν αργότερα έρθει ξανά στο νου σου ο φταίχτης σκέψου τον με καλωσύνη (καλωσύνη και ΑΓΑΠΗ (Μέγα μυστικό για τις αρνητικές σκέψεις, μετά από επτάχρονη έρευνα πάνω στην ανθρώπινη σκέψη) και διώξε αυτή τη σκέψη.

Κάνε το ίδιο όσες φορές κι αν έρθει πάλι η ήδια σκέψη. Θα διαπιστώσεις ότι όλη η μνησικακία και η πικρία έχει εξαφανιστεί και ότι είστε και οι δύο ελεύθεροι με την τέλεια ελευθερία των τέκνων του Θεού. Η συγχώρησή σου είναι πλήρης.

Just A Man

Διαπυστωση οτι χωρις συγχωρεση ειναι αδυνατο να υπαρξει διαρκης αγαπη και χωρις αγαπη δεν μπορει να υπαρξει η απολυτη συγχωρευση.

Οπως προ-ειπα η συγχωρεση δεν ειναι μια ευκολη διαδικασια γιατι θα πρεπει να διασπαστει ο συνθετοσ ιστος των συναισθηματων μας που μας νικουν τις περισσοτερες φορες που νοιωθουμε αδικημενοι. Θα πρεπει το ορθολογικο μυαλο μας να κοιταξει τους οσους μας αδικησαν σαν να κοιτουσε τον ιδιο μας τον εαυτο και μεσα απο την συνταυτιση μας με τους αλλους να μπορεσουμε να ξεκινησουμε την διαδικασια της κατανοησης και της συγχωρεσης.

αυτα για την συγχωρεση ως προς τους αλλους....υπαρχει ομως και η συγχωρεση του εαυτου μας, η λυτρωση και η απελευθερωση του εαυτου μας απο τις καταστασεις του παρελθοντος.

Προσωπικα εχωντας την ταση να τοποθετω τον εαυτο μου στον τοιχο απεναντι και να τον κρινω για καθε τι (αποφασεις - κινησεις - πραξεις) η συγχωρεση που θα επιτρεψω να νοιωσω προς τον εαυτο μου ειναι τις περισσοτερες (αν οχι ολες ) τις φορες λυτρωτικη... και σε αυτο συνεβαλαν πολυ δυο απλες γραμμες που διαβασα καποτε:

Η συγχωρεση διωχνει αυτο που ηταν πρωτα και φερνει αυτο που θα ειναι τωρα

quote:

---

Οπως προ-ειπα η συγχωρεση δεν ειναι μια ευκολη διαδικασια γιατι θα πρεπει να διασπαστει ο συνθετοσ ιστος των συναισθηματων μας που μας νικουν τις περισσοτερες φορες που νοιωθουμε αδικημενοι. Θα πρεπει το ορθολογικο μυαλο μας να κοιταξει τους οσους μας αδικησαν σαν να κοιτουσε τον ιδιο μας τον εαυτο και μεσα απο την συνταυτιση μας με τους αλλους να μπορεσουμε να ξεκινησουμε την διαδικασια της κατανοησης και της συγχωρεσης.

---

Edited by - Hui-Neg on 23/06/2003 19:00:58

Ειναι ευκολο να την λεμε για <ψυλλου πηδημα> χωρις να την εννοουμε και αλλο τοσο δυσκολο να την λεμε και να την εννοουμε.

Ειναι ευκολο να λεμε μεγαλα και πολλα λογια οσο αφορα την αγαπη και την συγχωρεση αλλα θα ηθελα να ρωτησω κατι ολους μας.

Κατα ποσο οταν σας πληγωνει πολυ ενας δικος σας ανθρωπος και νιωθετε οτι περαστηκε η λεπτη εκεινη γραμμη που χωριζει τα γεγονοτα σε περαστικα και σε μη περαστικα,οτι μπορειτε να την-τον συγχωρεσετε πραγματικα?
Κατα ποσο θα μπορεσετε να υπερνικησετε το γεγονος οτι, εφοσον εσεις του δωσατε την δυναμη αγαπωντας τον-την να σας πληγωσει ετσι,πλεον το γυαλι ραισε και να τον-την συγχωρεσετε?
Θα μπορεσετε?
Και κατα ποσο θα ειστε οι ιδιοι-ες μετα απο εκεινο το καθοριστικο γεγονος αμα τον-την συγχωρεσετε και συνεχισετε την ζωη σας μαζι?

πραγματι σημαντικο και παντα επικαιρο θεμα...Συγχωρω: συν - χωρω.

Ποιος εχει ομως την δυναμη να συγχωρει?Αυτος που εχει την ικανοτητα να ερχεται στην κατασταση που του ζητειται ,χωρις ομως να ταυτιζεται με αυτην.Ποιος μπορει να αποκτησει αυτην την ικανοτητα; Μονο οποιος μπορει και συγχωρει τον εαυτο του.

Η συγνωμη σαν πραξη και σαν διαδικασια εχει να κανει με το απλωμα, με την εκφραση της αγαπης(οπως πολυ σωστα αναφερθηκε).Και δεν εννοω την αγαπη που εκφραζεται ως συναισθημα.

Το να συνχωρουμε προυποθετει την αναγνωριση, την οντοποιηση και τελικα τον ελεγχο μιας ψυχικης καταστασης.Αυτο ειναι δυναμη γιατι ειναι γνωση.Δεν ειναι κατι που γινεται αυτοματα.Δεν ειναι απαραιτητο να μας ζητηθει.Αυτος που ερευνα την αληθεια γινεται σαν το βλεμμα που δεν κατακρινει,που δεν ζητα,που δεν μεμφεται αλλα ολα τα αγκαλιαζει ως ειναι.Κι ομως το να συγχωρουμε δεν σημαινει οτι θα πρεπει να ειμαστε 'αγκαλια' με αυτον που συγχωρουμε:και το λιονταρι το αγαπαμε αλλα δεν βαζουμε το χερι μας να το χαιδεψουμε.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr