quote:

---

Προτρεπω παντως ολους να βλεπεται περισσοτερα ντοκυματερ για τη φυση (οπως και στη δορυφορικη τηλεοραση, Discovery Channel και National Geographic) και ισως βγαλετε και εσεις τα ιδια συμπερασματα με εμενα...

Ο κοσμος μας ειναι πολυ πιο παραξενος απ'οσο μπορουμε να φανταστουμε.

---

Η ομορφιά απλώνεται.....
S I M O R I L .......

Ένα εξαίσιο θέμα που ο καθένας μας πρέπει να απαντήσει με τον τρόπο του και να βρει την δική του απάντηση ή να μην βρει τίποτα... Είμαστε όλοι συνταξιδιώτες μέσα σε ένα λαβύρινθο που ονομάζετε ζωή, και ας μην ξεχνάμε πως είμαστε πλάσματα!! Το ότι θέλουμε να γίνουμε εξερευνητές δεν μας κάνει ανώτερους..
Κάποτε ένας φιλόσοφος πίστευε πως η ζωή επάνω στον πλανήτη είναι κάτι σαν αρρώστεια που τον τρώει, όπως η σκουριά τρώει το σίδερο..
Θα μπορούσαμε να δεχτούμε μία τέτοια απάντηση?

Τί είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε είναι ένα από τα μέσα...

Αν κάποιος μας πει πως ο λόγος της ζωής επάνω στον πλανήτη είναι απλά για την καλύτερη απόδοσή του? Ξέρω.. ξέρω, δεν θα το δεχτούμε και αν ακόμα το σκεφτούμε η επόμενη ερώτηση θα είναι : και ποιος ο λόγος ύπαρξης του πλανήτη? Και ας πούμε πως η απάντηση έρχεται και λέει: η ύπαρξη του πλανήτη εξυπηρετεί τα άστρα για να δημιουργούν περισσότερο ήλιο, ώστε να λάμπουν περισσότερο...,
άρα, τα άστρα γιατί υπάρχουν μήπως αυτό σημαίνει πως τα άστρα είναι ανώτερα? και η απάντηση λέει:
γιατί μεγαλώνουν τις μαύρες τρύπες, Μά οι μαύρες τρύπες όμως γιατί? και η απάντηση λέει:
Γιατί έτσι το βαρυντικό πεδίο μέσα στους Γαλαξίες δημιουργεί αρμονία, και η ερώτηση λέει :
Γιατί υπάρχουν όμως οι Γαλαξίες? και η απάντηση λέει:
γιατί έτσι οι κατσαρίδες στον πλανήτη ΓΗ γεννιούνται πιο έυκολα... Και γιατί οι κατσαρίδες υπάρχουν?
γιατί έτσι το πλάσμα Σίμκα (ένα υποθετικό πλάσμα σε μία υποθετική υπόθεση) του πλανήτη "Κρούσια" (υποθετικός πλανήτης) δεν θα δεχόταν τόση ακτινοβολία για να ταξιδεύει αόρατα ώστε να φτάσει μέσα από τον κόσμο της μαύρης τρύπας.... Και γιατί υπάρχει αυτό το πλάσμα? Γιατί αυτό το πλάσμα δημιουργεί ένα πεδίο μέσα στις μαύρες τρύπες...
???
Έτσι έρχεται ένας Άγγελος και ρωτάει έναν που έχει πεθάνει από καιρό, μα γιατί τόσες ερωτήσεις έχετε εσείς οι Άνθρωποι? και εκείνος του λέει, Μα τί με ρωτάς καημένε? εγώ είμαι πεθαμένος πήγαινε σε κανέναν ζωντανό να ρωτήσεις!
Μα οι ζωντανοί δεν με βλέπουνε αγαπημένε φίλε, μόνο εσείς που έχετε ταξιδέψει μέσα στον χρόνο, λοιπόν δεν έχεις να μου δώσεις καμία απάντηση σε αυτό το ερώτημα?
:Μόνο αν μου απαντήσεις στο πιο μεγάλο ερώτημα όλης της ανθρωπότητας θα σου πω...
_ Και ποιό είναι αυτό φίλε άνθρωπε?
_Ποιός ο λόγος ύπαρξής μας Άγγελε?
_Εμείς ή εσείς φίλε μου? για ποιο μέρος της δημιουργίας μιλάς?
_Μα σε όλη την δημιουργία αναφέρομαι Άγαπημένε Άγγελε, Λοιπόν υπάρχει καμία απάντηση?
_Εγώ ξέρω πως είμαι ένας Άγγελος και πως εσύ είσαι ένας άνθρωπος που έχει πεθάνει, όμως θα σε πάω κάπου, σε κάποιον άλλον για να σου απαντήσει
_Και ποιός είναι αυτός?
_Θα δεις...
Έτσι τον παίρνει από το χέρι και τον ταξιδεύει μέσα στην δημιουργία, περνάνε μέσα από φώτα, μέσα από σκοτάδια, βλέπει πλάσματα παντού, πλάσματα που δεν είχε ποτέ του φανταστεί, και όλα χαμογελαστά που βλέπουν έναν άγγελο να ταξιδεύει ανάμεσά τους και όλα τους χαιρετάνε... Εκείνος τους ανταποδίδει και έτσι συνεχίζουν, βλέπουν γύρω τους αστέρια και πλανήτες, άλλα κατοικούντε και άλλα πεθαίνουν, άλλα τους σταματάνε και τους ζητάνε απαντήσεις και άλλα απλά τους κοιτάνε..Κάποια στιγμή βλέπουν μία τεράστια πόρτα, μόλις φτάσουν εκείνη ανοίγει.. Περνάνε από την άλλη μεριά
_Τί είναι εδώ φίλε Άγγελε?
_Εδώ είναι η αιτία των πάντων, αν μπορείς να καταλάβεις...
Ο άνθρωπος σιωπά και περιμένει να δει.. προχωράνε μέσα σε λιβάδια βλέποντας ατελείωτα πλάσματα, πανέμορφα πλάσματα να παίζουν επάνω σε ενα σκάκι...
_Τί κάνουν εδώ όλα αυτά τα πλάσματα? ρωτάει ο άνθρωπος
_Το μόνο που ξέρω είναι πως αυτά τα πλάσματα παίζουν και χαίρονται και νιώθουν ευτυχισμένα...
_Μα τί είναι όλα αυτά τα πλάσματα?
_Πάψε και απλά βλέπε
Εκείνος σιωπά και οδηγείτε από τον Άγγελο.. Κάποια στιγμή βλέπει από μακρυά κάτι πολύ φωτεινό, κάτι που δεν μπορεί να αντικρύσει παρ' όλου που είναι πεθαμένος..Συνεχίζει όμως προς τα εκεί..
Ο Άγγελος του αφήνει το χέρι και του λέει: από εδώ και πέρα είσαι μόνος...
_Τί εννοείς?
_Εννοώ πως δεν μπορώ να ακολουθήσω μέχρι εκεί μαζί σου, μόνο εσύ πρέπει να φτάσεις εκεί και να ρωτήσεις για αυτό που ζητάς να μάθεις..

Ο άνθρωπος προχωρά αλλά όσο πάει τυφλώνεται, όσο πάει νιώθει να καίγεται, όσο πάει νιώθει να χάνετε...
Κάποια στιγμή μία φωνή γλυκειά μα βροντερή του λέει: Τί ζητάς άνθρωπε εδώ?
_Θέλω να μάθω τον λόγο της ύπαρξης όλης της δημιουργίας, ποιός είναι ο σκοπός?
_Αγαπητέ άνθρωπε οι λόγοι είναι πολλοί, ένας από αυτούς βρίσκεται εκεί κάτω, βλέπεις?
_Ναι, βλέπω κάτι Μονόκαιρους!!
_Βλέπεις τί κάνουν αυτοί?
_Βλέπω πως αγγαλιάζονται.. Μα γιατί αγγαλιάζονται?
_Γιατί αγαπιούνται, φίλε άνθρωπε..
_Μα δεν καταλαβαίνω όμως την αιτία της ύπαρξης από αυτό?
_Κοίτα από την άλλη πλευρά.. Τί βλέπεις?
_Βλέπω κάτι πλάσματα που δεν έχω ξαναδεί.. Δεν καταλαβαίνω τί κάνουν όμως..
_Αγαπιούνται επίσης, αγαπημένε Άνθρωπε
_Και γιατί αγαπιούνται όμως? Τί σκοπό εξυπηρετεί αυτή η αγάπη?
_Αυτή η αγάπη είναι που κρατάει την δημιουργία σε συνοχή..
_Και γιατί να την κρατάει?
_Γιατί τότε εγώ δεν θα ζούσα, ούτε και εσύ, ούτε κανένα από όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας...
_Μα αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω.... Γιατί να πρέπει να ζούμε?
_Τον βλέπεις εκείνον εκεί τον Γαλαξία?
_Ναι...!!!
_Βλέπεις πόσο φωτεινός είναι?
_Ναι, αλλά για ποιόν λόγο ρωτάς?
_Εκεί, κάπου μέσα του, υπάρχει ένα πλάσμα που λέγεται "Αρδσιπσχνός" αυτό το πλάσμα φωτίζει όλη την δημιουργία... χωρίς όμως την δημιουργία δεν μπορούν να υπάρχουν!
_Μα γιατί πρέπει να υπάρχουν? Γιατί είναι τόσο σημαντική η δημιουργία?
_Το πλάσμα κουνήθηκε, σηκώθηκε από τον θρόνο έκλεισε τα μάτια και άρχισε να γελάει πολύ δυνατά, κάποια στιγμή σταματάει απότομα, κοιτάζει ευθεία τον άνθρωπο και τον ρωτάει: θέλεις ακόμα να μάθεις?
_Ναι, του λέει
_Έ τότε θα μάθεις, του απαντάει και συνεχίζει το βροντερό γέλιο του που σταματημό δεν έχει...
_Εκείνος κλείνει τα αυτιά του γιατί δεν αντέχει το βοητό του γέλιου, κλείνει και τα μάτια γιατί δεν αντέχει το φως..
Όταν πια τα ανοίγει, βλέπει τον Άγγελο δίπλα του να σπαρταράει..
_Μα τί συμβαίνει? του είπε, Τί έπαθες?
_Πεθαίνω, του είπε, και έβλεπε γύρω του τα πάντα να καταρρέουν, και καταστροφές να ορθόνονται.
Τα πλάσματα αιμοραγούσαν γύρω του και φώναζαν από τους πόνους..
Βουνά υψώνονταν που κατέλληγαν σε γκρεμούς όπου τσακίζονταν οι Μονόκαιροι και ένα σωρό άλλα πλάσματα, κλαίγοντας, χαροπαλεύοντας, προσπαθώντας να σωθούν εκλπηπαρώντας για έλαιος!
Κάποια στιγμή τίποτα δεν υπήρχε πια... Μόνο ο πεθαμένος άνθρωπος...!!
Τα πάντα είχαν χαθεί... σαν να μην υπήρχαν ποτέ!!!
Ένας πεθαμένος άνθρωπος αιωρούμενος μέσα σε μία χαοτική ανυπαρξία και ήταν μόνος... ήτανε μόνος...
Ο χρόνος δεν μέτραγε, είτε ήταν ένα δευτερόλεπτο είτε μία αιωνιότητα ο πόνος ήτανε πόνος... και η μοναξιά ένας πάγος που αιμοραγούσε!!!
Έκλαιγε και καταριόταν τον εαυτό του.. φώναζε στο απέραντο σκοτάδι και εκλυπαρούσε να αλλάξουν όλα.. Χτυπιόταν και οδυρόταν για την ανυπαρξία και την μοναξιά.... Μα εκείνος γιατί να υπάρχει? Ας πέθαινε εκείνη την στιγμή, δεν είχε σημασία άλλωστε η ύπαρξή του!!! Μα πόσο διαφορετικά του φάνταζε αυτή η ύπαρξη μέσα στα αυτιά του? Και ούρλιαζε ρωτώντας για την ύπαρξή του, γιατί να υπάρχει όταν τίποτε άλλο δεν υπήρχε?
Τότε ακούστηκε μία φωνή: Άνθρωπε, μέσα στην μοναξιά χτίζεις τους κόσμους, τώρα κατάλλαβες τον λόγο.... Τώρα κατάλλαβες την σημασία του.. Τί λές? Και με το γνέψιμο του ενός φωτεινού του χεριού ένα υπέρλαμπρο φως εμφανίστηκε.. και ο άνθρωπος βρέθηκε ξανά μαζί με τον Άγγελο..
_Τί έγινε? Τί σου είπε? ρώτησε ο Άγγελος!!!
_Πως η μοναξιά είναι αφόρητη, μου είπε....
_Τί σημαίνει αυτό?
Πως ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, πως οι Άγγελοι είναι Άγγελοι
_Μα όμως δεν μου απάντησες γιατί εσείς κάνετε τόσες ερωτήσεις φίλε άνθρωπε?
_Γιατί ο άνθρωπος είναι άνθρωπος, και οι Άγγελοι είναι Άγγελοι.

Η Πείρα δεν ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ

]

quote:

---

I FEEL SO STUPID BECAUSE I WANT TO WRITE IN GREEK BUT UNFORTUNATELY THIS SEEMS...IMPOSSIBLE! (ALTHOUGH I BELIEVE THAT NOTHING IS IMPOSSIBLE) I AM NEW IN YOUR COMPANY AND I LOVE TO TALK ABOUT INTERNAL ISSUES. I REALLY NEED YOUR ACCEPTANCE AND HELP WITH MY FIRST ENTRANCE. I APPRECIATE IT.

]

---

Μια περιληψη του βιβλιου αυτη ειναι η παρακατω=

<<Πριν από περίπου 445.000 χρόνια, αστροναύτες από έναν άλλο πλανήτη ήρθαν στη Γη αναζητώντας χρυσό.
Αφού προσθαλασσώθηκαν σε κάποιον απ' τους ωκεανούς της Γης, προχώρησαν μέχρι την ακτή και ίδρυσαν την Εριντού, το «Σπίτι στο Μακρινό Τόπο». Η αρχική αποικία εξελίχθηκε σύντομα σε μια τέλεια Αποστολή στη Γη - που περιελάμβανε ένα Κέντρο Ελέγχου της Αποστολής, ένα διαστημοδρόμιο, ορυχεία, ακόμα και έναν σταθμό στονΆρη.
Επειδή είχαν έλλειψη εργατικού δυναμικού, οι αστροναύτες επιστράτευσαν τη γενετική μηχανική για να δημιουργήσουν Πρωτόγονους Εργάτες - τους Homo sαpiens. Ο Κατακλυσμός, που σάρωσε καταστροφικά τη Γη, απαιτούσε ένα νέο ξεκίνημα' οι αστροναύτες έγιναν θεοί, παραχωρώντας στην Ανθρωπότητα τον πολιτισμό, διδάσκοντάς τη να τους προσκυνάει.
Τότε, πριν από περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια, όλα όσα είχαν επιτευχθεί κατέρρευσαν με μια πυρηνική καταστροφή, που προκλήθηκε στη Γη απ' τους επισκέπτες, στο πλαίσιο των δικών τους ανταγωνισμών και πολέμων.>>

Αν θελετε, οσοι θελετε, μπορω να σκαναρω κομματια απο το βιβλιο και να τα παραθεσω. Το ακλυτερο παντως που εχετε να κανετε ειναι να πατε και να το αγορασετε και ισως βρειτε το νοημα της ζωης σας...

Edited by - Χρηστος-Ρ. on 29/04/2004 20:47:01

ειμαστε μερος του συμπαντος, ή μερος του Θεου, το ιδιο κανει

ο λογος που υπαρχουμε ειναι πως το συμπαν, ή ο Θεος, προσπαθει να "δει" τον εαυτο του μεσα απο τα ματια μας

quote:

---

I BELIEVE THAT NOTHING IS IMPOSSIBLE

---

Καλώς ήρθες στην παρέα μας Muffin. Απόδειξε το…

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr