quote:

---

Ατμα,
το πεΤραδι στο λωτο

---

...

+ας εχασα το..hum...
-ειμαι πια εκεινο...-
-----------

ορθογραφικα εδω ..
αποκαλυψεις εκει + εδω
λογοι/ αφορμες στιγμων "αλλομορφων"+η σιωπη σου αποψε
....μασκες των
αλλων με το ζορι να τις φορεσω πια αρνουμαι.
-

καπου ο πολυτιμος οδηγος με το χερι του κατεγραψε*//

..ολα χορευουν στο συμπαν παραλληλα...αν αφεθεις στο χορο...απoλαμβανεις τη αιωνιοτητα ολων των στιγμων σου/ειναι δικες σου/εισαι συ/δεν παιζεις το παιχνιδι των αλλων..//

αν σε τραβουν με το ζορι....
;

τι ειδους ψυχες ειναι εκεινες που σε ρουφουν;...
που θελουν να σε αδειασουν...απο πρανα...
τιποτα να μη σου απομεινει;

γμτ..
επανασταση χρειαζεται...
και ενας Καιαδας..

αργοναυτη της ψυχης μου..καλημερα..

και μια παραπομπη...
με αστερισκο..θεικο .)

quote:

---

thoth
Ιδρυτικό Μέλος ESOTERICA.gr

Posted -07/11/2004 : 00:27:05
Ινδική φιλοσοφία - ΒΙΒΕΚΑΝΑΝΤΑ

.....μια καλή παραβολή για τους φανατικούς...

Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ – ΠΑΡΑΒΟΛΗ

Υπήρχε κάποτε ένας φανατικός λάτρης του Σίβα και αντιπαθούσε τρομερά τον Βισνού και τους λάτρεις του. Ήταν τόσο ενάντια στον Βισνού που είχε κρεμάσει δύο κουδούνια από τα αυτιά του και όταν άκουγε το όνομα του Βισνού, κουνούσε έντονα το κεφάλι του έτσι ώστε τα κουδούνια να κάνουν θόρυβο και να μην ακούει το όνομα του Βισνού. Ο Σίβα βλέποντας αυτόν τον άνθρωπο, παρουσιάστηκε στον ύπνο του και του είπε: «Είσαι ανόητος. Είμαι ο Βισνού και είμαι ο Σίβα. Δεν είναι παρά διαφορετικά ονόματα. Δεν υπάρχουν δύο θεοί» Ο άνθρωπος όμως είπε: «Δεν ξέρω τι λες. Εγώ δεν έχω καμιά δουλειά με τον Βισνού».

Αυτός ο άνθρωπος είχε ένα άγαλμα του Σίβα και άρχισε να καίει λιβάνι μπροστά στο άγαλμα. Το άγαλμα ξαφνικά χωρίστηκε στα δύο. Το δεξί μισό παρέμεινε ο Σίβα και το αριστερό μισό έγινε Βισνού. Τότε ο άνθρωπος σηκώθηκε και βούλωσε το αριστερό ρουθούνι του αγάλματος για να μην πάει το άρωμα στο ρουθούνι του Βισνού.

Ο Σίβα τον σιχάθηκε και τον μεταμόρφωσε σε δαίμονα. Αυτός ο δαίμονας είναι γνωστός ως πατέρας όλων των φανατικών.

Αυτό είναι το επικίνδυνο με το Nishta Μπάκτι – να γίνουμε φανατικοί δαίμονες. Ο κόσμος είναι γεμάτος με τέτοιους δαίμονες. Είναι πολύ εύκολο να μισείς. Η πλειονότητα της ανθρωπότητας είναι τόσο αδύναμη έτσι ώστε για να αγαπάει κάποιον, πρέπει να μισεί άλλον. Πρέπει να πάρουν την ενέργεια από το ένα σημείο για να την τοποθετήσουν σε ένα άλλο σημείο. Ένας άνδρας αγαπάει μια γυναίκα μετά αγαπάει μιαν άλλη και για να αγαπήσει την άλλη, πρέπει να μισήσει την πρώτη. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι σε κάθε μέρος της φύσης μας, και το ίδιο και στην θρησκεία μας. Ο κοινός, υπανάπτυκτος αδύναμος εγκέφαλος της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αγαπήσει κάποιον χωρίς να μισήσει κάποιον άλλον. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γίνεται φανατισμός στην θρησκεία.

---

Α-t-m-a
Aum... mani... padme... hum...

κρονος στον οριζοντα..
....μα κοιτωντας πισω...

εβδομη σελιδα..

οπως λεμε...
δεν πεθαινω/ειμαι 7ψυχη...

----ερχομαι κοντα...σου "σαν γατα"-----
ubetter...prepareyourself4therealself...

παλι λάθος εκανα..παραλειψη μαλλον..ικανη να με ξαναφερει...κοντα σου...
το παρτυ των σκιων δεν τελειωνει παρα σαν νυχτωσει...

ειχες δικιο...ψυχημου...την μερα ζουνε οι ανθρωποι...

σαν νυχτωσει μοναχα το φως ...τους αποκαλυπτει //σκοταδι πανω σε σκοταδι/αλλιως αποχρωσεις του γκρι...

ποιητη μου σαν σιωπεις γεμιζουν σελιδες οι ανυπωτες σου λεξεις...

και σαν ξημερωνει περιτρανωνονται οι σκιες εναντιες στη θεικη παρουσια...που σε κινει....
/δε φοβαμαι πια...
σαν γυρισα και κοιταξα στο κατοπι μας...οι σκιες ....μολις φωτισε να χορευουν μεσα απο σωματα κινησαν...

το ξιφος της υπαρξης να αποδεκατισει τολμησε..και να που λιγοστευουν...
σαν εκλειψουν...
ισως να μην υπαρχουμε στα κουφια τους ματια μπροστα..
περιεχομενο...ψαχνουν οπως παντα..
τα κενα να γεμισουν με τις νοτες..μας.

δωσαμε/

τι;
ναι....
δωσαμε...

αν πας στην προνοια..ισως εισαι τυχερη-υλη-....ωστε ν'αγορασεις...εκεινο το ακριβο πετραδι../το δαχτυλιδι της βιτρινας...με ταμπελα...ψαχνω ιδιοκτητη//
μα σαν το βρεις ενα με τη φυση....
και δε σε καλεσει...

μην το παρεις.

αρπαγες...των στιγμων μας των πολυτιμων μας λιθων....με μια ελπιδα απο την προνοια για να υπαρξουν/βραχνας στην υπομονη μας..και ρεντικολα στα ματια της εμπενευσης...
απο ποτε οι ασχετοιαλλα πληγωμενοι σαν εγω- κουφαρια -τεραστια/ σηκωσαν κεφαλακια κενα -πλην- ομορφα...να λαβουν ...οσα η φυση γι αλλους προεβλεψε..;0

αχ αυτοι οι ανθρωποι...που απο την εδω στην απεναντι πυλη....θε με το στανιο να περασουν...//οι ενσαρκωσεις=επαναληπτικες διαδικασιες σαν δεν φανερωνονται ακομη ειναι ματαιο να το παλαιψεις για το αυριο/u better see ....το αιωνιο τωρα/τι ειναι αυτο;...ανοητη..-υλη-
αυτο που δεν καταφερες να αποδεχτεις στο παρελθον και το εχασες/αυτο ειναι το τωρα.
αυτο το τωρα που δεν σου ανηκει πια...
βρες το δικο σου/μας κουρασες.

Σαν καθρεφτιστουν...στα υδατα των ψυχων που βλεπουν το παν...
κολλανε βδελιτσες απογνωσης ως να υπαρξουν....OH GOD!IMSICKOFIT!

--σιχαθηκα βρε αδερφε!--

η αγαπη δε σερνεται/δεν παρακαλει/δεν ξεφτιλιζεται/δεν βριζειοπου αγαπει/δεν μοιαρζεται/δεν ξεθωριαζει...

τα εγω που κυκλους εκαναν γυρω απο τη φωτια ..μα....
στο νερο τη διψα δεν εσβησαν...!επειδη δεν εβλεπαν ως εκει!
το πληρωμα...του γεννεσιουργου τους κακου //αυτου που τα εκορευσε πισω θα τ'απορροφησει.../

θα ξημερωσω,ναι//ενα μικρο ..
εστω ενα μεγαλο σχιζοφρενικο εξορκισμο...
θα πραξω...μιαν θεουργια εν-καιρη

θα βαλω σε δραση...
κυληδες στο μελλον μας..και ενεργειακα κενα...ποτε πια να μην σε αγγιξουν...

γμτ.
εδω ειναι η αποκαλυψη....και ολοι περιφερουν τις μασκες τους..
γμτ..

κανεις πια δεν θελει να δει στον καθρεφτη...
ουτε καν φορωντας τη μασκα τη ψευτιας του/
γμτ..
ποιητημου...ουτε αποκαλυψη/ουτε μοναξια...
σαν λυωσει η μασκα τους..
αηδια θα ναι η γευση.

το ξερες θα μου πεις..μα υπομονη/
εχει ο θεος..και για τους ακαιρους..
//
σαν λευτερωσουν τα απροσωπα κρανια τους...
η μασκα ....αποκαλυψη θα γινει..
και δεν θα μετραμε στο ενα δαχτυλο τους ευαγγελιστες της αληθειας...

το παρτυ τελειωσε...
τα κεφαλια μεσα...

εννοω//πεταξε τη μασκα και αποκαλυψου...
η τουλαχιστον...μπες στο μπανιο..

εκει...
λυσεις υπαρχουν αφομοιωσης//
ξερνας...το ψεμα στον θολωμενο καθρεφτη....
και ξελαφρονωντας απο τα οσα ηθελες να νομιζεις οτι εισαι/εισαι εσυ οντως.

ξερεις..
δεν κουραστηκα/
να διασκεδασω τα καραγκιοζιλικια ψυχων αμετανοητων στην βαση τους..
μα ζητιανων στις ομορφες -που ουτε καν βοηθησαν/το αντιθετο μαλιστα/ να συμβουν- στιγμες μου.
αυτο που με κουρασε ειναι η επαναληπτικη μου ελπιδα πως θα καταλαβουν.-

κι ειχες δικιο...
δεν γινεται//αλτσχαιμερ: η αρρωστια του(της) αμετανοητου(ης) ψυχοβγαλτη.-

δωσαμε.

σε ολα τα παραλληλα μας συμπαντα/δωσαμε ουρλιαζω/
αφησε με ησυχη/ο...
ο εαυτος με το αβγο ταο μου εντος κι εκτος..επαναστατησε/
αντε γμσ.καλη ζωη στην ευγενιζουσα του εκφανση..
αν αυτο ειναι που θα σε λυτρωσει.

η ψυχη δεν βριζει...//οχι δεν βριζει :Σ
βριζει ομως η φωνη που τη συνδεει με την ...νυχτα των αλλων...//
αυτων που πεφτουν σαν σκιες στο παντου μας

κι ας ξημερωνει.
--τι αποσταση/πως αντεχεις ακομη/

---παλι..ναι..---

προσωπο;κανενα..
υπαρξη; αμυδρη
σιωπη; καθολου
--σε λεξεις απο pxls-
κουβεντα καμμια/
φωνη ;volume off.

"αυτα τα ειπε η ατμα"...//σε γλωσσα;ελληνικη...

...aum...

το ασπρομαυρο που αποκαλυψε πως ειχε πισω απο τη μασκα τελεια χρωματα
αλλα και

βρες τα λαθη(αφου χωρις σβηστηρι...ο κερσορας τρεχει/μετα/κθως "προεπισκοπειται" καταθισταται αορατος δαιμων της γραφης/και μετα οταν απαντηση απεσταλει....
καλεισαι εσυ που αντι το νοημα να αιοσθανθεις απο τον σαν εκσπερματιση γονιμο λογο...
ψαχνεις τη γευση...
τωνορθογραφικων...
οπως ο δυτικος σαν σιχαινεται στο γαγγη της ανατολης να πεσει να αναγεννηθει....
οπως ο/η τρεντυ λεει βρωμιαρη ενα ψαρα που σαν πεινασει παει στη θαλασσα να μαζεψει οσα η ψυχη του λαχταραει...
και να απολαυσειμαγειρεμενη τηνψαρια του..
στο Μπαγκλαντες του νησιου της αφροδιτης...
σαν δεν εχεις αναγκη για το αχρονο της παραδοσης ....μην ξαναπατησεις..
στο φως των κεριων με μερακι τα γευματα ψηνουνε...
ενω στα ιλουστρασιον που μοστραρεις περηφανος...οτι θεση κατεκτησες..καημενη -υλη-
την βρωμια..που ακριβα πληρωνεις για να φας...
με γευσεις απιθανες ...μαγειρευουν...

σκτ
πολυτελειας.
μασκα και γευμα...
απιθανο κομματι//ιδιως αν φορας εκεινη την παλευκη πορσελανινη

που αντι για χειλη ανθρωπινα...εχει....ενα μικρο κυκλο...
σαν απο καλαμακι...

χμ...
αντε τωρα...εσυ που απετεις κατοπιν μικροαστισκου εμπαιγμου επειδη εχασες το παιχνιδι αλλα ακομη δεν εμαθες...
αντε να φας...
ρουφωντας...
σαν κουνουπι..
απο μια θαλασσα σε ποτηρι..
φακελακι...θαλασσης//

μια κουταλια της σουπας..
ανα αχαριστη ψυχη.
και σαν το πιεις ολο...
leave us

καινουργια ζωη χωρις τα ξερατα σου ...επεται.

γμτ..
παρασυρθηκα..:)

πεντεμιση..
οπως λεμε..
"ειναι καλα -να το αφησω;"

--χμ...ασπρομαυρος=εγχρωμη γινηκαμε ψυχη μου..το προσεξες;θα αρχισει ο πολεμος σαν μπερδευτουμε σε λαθος μπουγαδα;/χμ....ολα τα χρωματα!ωραια/αυτο να κανουμε:)/οσο για τον πολεμο//τελικα ειχες παλι δικιο/οπως το πρωι που εχασα το ραντεβου..στο γιατρο των αποφθεγματων../μου αρεσει οσο και η ειρηνη.

οπως επανω ετσι και κατω/οπως μεσα ετσι και εξω...

μασκες κατω
σ'αγαπω---εδω βαλε οτι φανταζεσαι κουτσομπολη=οφθαλμε-διαβατη)
το'πα +ξημερωσε...:)

...aum...

«Είμαι το Πνεύμα που αρνείται διαρκώς»

διαδηλωνω μονος
στην πορεια του κοσμου

He gave to her, yet tenfold claim'd in return
She hath no life but the one he for her wrought;
Proffer'd to her his wauking heart she turn'd it down,
Ripostéd with a telltale lore of lies and scorn.

Prophetess or fond?,
Tho' her parle of truth:
«I ken tomorrow refell me if ye can!»,
Yet the kiss and breath Apollo's bane
Sëer of the future, not of twain,
«Sicker!», quoth Cassandra.

Still, is she lief and quaint in his eyne, a sight divine?
A mistress fuell´d by his prest haughtiness
If he did grant, wherefore then did he not foresee,
Belike egal as it to him might be?!

Prophetess or fond?,
Tho' her parle of truth:
«I ken tomorrow refell me if ye can!»,
Yet the kiss and breath Apollo's bane
Sëer of the future, not of twain,
«Sicker!», quoth Cassandra.

'Or was he an æriéd being,
'Or was he weening alack nay mo;
Her naysay' raught his heart,
Her daffing was the grave of all hope
She beliéd her own words,
He thought her life, save moreo'er scourge,
She held him august, yet wee;
He left her ne'er without his heart

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Ο ΤΡΕΛΟΣ---Χαλιλ Γκιμπραν---

Μα αυτα τα λογια δεν μου λενε πολλα.Αλλωστε ειμαι τοσο
εγκλωβισμενος μεσα μου που δεν θα τους καταλαβαινα,μητε
καν θα τους ακουγα.Καλως ή κακως μονο τα παντζουρια στα
παραθυρα μου ακουω.Αυτα μου μιλουν για ολα.
Ειναι ας πουμε ενα ειδος αναρμοστης ενημερωσης μα απολυτως
δικη μου.

Αυτα ειναι που φερνουν την ιδιοτητα της μερας που θα ακολουθησει.
Αλλοτε το φως ειναι τοσο ησχυρο που θαρρεις πως ο ηλιος ειναι ακριβως
εξω απο αυτα,και αλλοτε με ενημερωνουν οτι ο ηλιος δεν υπηρξε ποτε και
ειναι αποκοιημα της φαντασιας μου.
Επισης εχουν την δυνατοτητα να σε κανουν να χαλαρωνεις ή να μελαγχωλεις
σαν η βροχη χτυπα επανω τους.Ειναι παραλληλα και η μονη μου σχεση με την
πραγματικοτητα.Αυτο γιατι εχουν την δυνατοτητα να μεταφερουν τον
θορυβο της μερας,της φυσιολογικης ζωης των κατοικων.

Πολλα ειπα για τα παντζουρια μου.Απλα σαν τα ανοιγω εισβαλλει ο κοσμος
μεσα μου.Σαν τα κλεινω ανοιγω τον εξω κοσμο στο μαρτυριο της ψυχης μου.
Αυτην την σχεση δεν μπορω να την αναλυσω,μητε να βρω λεξεις να την διατυπωσω
με σαφηνεια.Ειναι δυο κοσμοι που στηριζονται στην συγχηση.Στην συγχηση της υπαρξης μου.Καθε κινηση που κανω σε αυτο το δωματιο φοβαμαι πως
το επηρεαζω,πως καταπατω την δικη του υπαρξη για να προβαλλω την δικη μου.
Και πιστεψτε με ερχονται ωρες ακαταπαυστης αγωνιας,καθως βιωνω μια τελειως
μεταφυσικη κατασταση ιδιαιτερα τις νυχτες.Νιωθω το κτηριο να μουρμουριζει,
να δονει οτι του χαρησα κατα την διαρκεια της μερας...
Ετσιι θαρρω πως αν αυτο συνβαινει με τα πραγματα να ευαισθητοποιουνται τοσο
μπορω να καταλαβω τους ανθρωπους και εμενα.

Ειναι ωρες που ειμαι τοσο ανησχυρος μπροστα στον κοσμο που ο καθενας μπορει να εισβαλλει μεσα μου και να με κανει να αμφιβαλλω για αυτο που βιωνω ως εαυτο μου.
καλο θα μου πειτε.Ανανεωτικο.Μα πλεον για μενα μη ουσιαστικο.
Γιατι εγω γνωρισα την ευτηχια και την χαρα του να υπαρχεις και να αλληλεπιδρας δημιουργικα με μια υπαρξη αλλη,ξενη μα παραλληλα γνωριμη οπως το κορμι σου.
Και ειναι τοσο παραξενο αυτο,μιας και μεσα απο τον αλλο ανακαλυπτεις ολο το κοσμο ενω οσο εισαι με τον κοσμο δεν ανακαλυπτες τιποτα.Καπως ετσι παραξενα τα νιωθω.

Με λιγα λογια ερωτας.Μα στην υψηλοτερη μορφη του.Γιατι εκτος απο το προσωπικο εγω επικοινωνει και το αλλο το μεγαλο αυτο που σε συνδεει με το συμπαν..Ο ερωτας ειναι για μενα μυηση.Μυηση στην ζωη και στον θανατο.Και παντα κανω λαθη.Δεν ξερω τι παθαινω μα κανω λαθη.Οχι εσκεμμενα.Αλλα βασανιστηκα ηλιθια.Λογω της οξυτητας των αισθησεων μου που αποκτηθηκε με μεγαλη ακινησια,καθεις σπερνει καταστροφες μεσα μου,και γω γονιμο πνευμα καθως ειμαι τα γενναω ολα.
Δεν δικαιολογουμαι,μα λεγοντας τα καταλαβαινω τι ακριβως συμβαινει.Απλα το χαρτι ειναι ο δικος μου καθρεπτης.Οχι απολυτος,Κομματακι παραμορφωτικος.Μονο
Σαν διασταυρωνονται τα βλεμματα με ενα αλλο πλασμα με τετοια υπεραντιληψη σταυρωτικη μπορεις ολα να τα δεις ξεκαθαρα.Μονο τοτε βιωνω την πραγματικοτητα.
Πολλοι θα πουνε πλανη.Του ερωτα η πλανη.Μην τους ακουτε αλλωστε σπανια οι πολλοι συντονησμενα μιλησαν.

Ειμαι ενας παραχαρακτης του εαυτου μου.
Ο εαυτος μου παλι ειναι ολα οσα μου προσαπτει
Η φυση μου.
Καταδικασμενος να αρκουμαι σε τουτες τις γραμμες
και στα λογια της στιγμης να πλησιασουν το ανεκφραστο
και να του δωσουν οψη.
Μια η λεξη...
Σ’αγαπω...

Δακρυα στην πορτα του ελεους
ξενυχτησες μια σκεψη
και κοιμηθηκες την υπολοιπη
ζωη σου...

βοριας η ανασα σου
επιτεθηκε στη μερα
φωτεινο σκοταδι απλωθηκε
μεσα σου και συ
αγναντευεις τα σοκακια του
ουρανου...

εισαι η ειρωνια των εποχων
μια αναμονη αιωνια...
κατι πιο μεγαλο
σαν η αναμονη να αγωνια
για το ιδιο της το μελλον...

αυτο θελει ψυχη που εισβαλλει
στην σαρκα σου και
συ ιδρωνεις χωρις να ζεστενεσαι
ανατριχιαζεις χωρις να κρυωνεις

αμοιβαια υποχωρεις στην
μοναδικη πραγματικη
σου στιγμη...
αυτην την καλοσυνατα
χαρουμενη αισθηση
του να μην γνωριζεις
αυτο που θεωρεις οτι εισαι.

και αυτο το δειλινο...θα ειναι εκει....θα περιμενει..την στιγμη...να αποτυπωθει..η ψυχη...και χρωμα να γινει....σαν την ζωη...μου ακινητη...στεκει....μεχρι ο χρονος...να την...Σβησει.....

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

μα με τις μάσκες, πόση μοναξιά να νιώσει κανείς....?

κάθε μία φέρει την ενέργεια της αυτόνομα...

και είναι και κάποιος άλλος, νέος...

σύντροφος και φίλος τελικά

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr