Βγαλτην όμως έστω για λίγο
μόνο για σενα (ετσι κι αλλιώς μόνο ένα πρόσωπο καλύπτει)
για να δεις
αν πρόσωπο υπάρχει
αν η σιωπή είναι αληθινή...

Atma
...hearin' u...in the laby

Technoshamanism

το τωρα μου ειναι μια πραγματικοτητα που θελει να ξεφυγει,απο 'μενα,μα δεν την αφηνω,γιατι εχω δεθει μαζι της,σε συμπαντικα πλεγματα....

ειμαι ευτηχισμενος στις νεφελες μου και ο κοσμος μου δεν με γεμιζει πονο...ειμαι ενας ψευτης,στην πραγματικοτητα,γιατι επιλεχτικα στην μοναξια μου.....

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

δειχνω ολα οσα πραγματικα με εχουν δημιουργησει,εκεινο που ειμαι...

ερμαιος στα κυματα μοναξιας μου,γιατι απο ψευτικα ονειρα ειμαι δημιουργημενος...

σινιαλα και σηματα,ειναι οι πληγες μου,μα δεν ειμαι πανω σε σχεδία....

και βυθιζομαι στη θλιψη μου,καταραμενος απο θεους και ανθρωπους.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

WHISPERS OF THE DREAMS

quote:

---

τωρα ξερω .....
πως σε οτι αγαπησα.....
εμεινα βουβος.....

μα ευτυχως εμαθα ν'ακουω...

---

ειναι στιγμες που με ενοχλει το οτι καταλαβαινεις
ξερεις δεν μπορω να κρατησω κατι μυστικο απο σενα...
ακομα και στα πιο ακαταλειπτα μου λογια βλεπεις πισω
απο τις λεξεις και πιανεις την αισθηση μου.

Ετσι τα βραδια που δεν κανω κατι για να δικαιολογισω
την παρουσια μου σε αυτον τον κοσμο και τα ονειρα ειναι πολυ τρομαχτικα για να τα κοιμηθω,ειμαι σιγουρος οτι δεν υπαρχω.
Ακομη και αν υπαρχω δεν ξερω τι ειμαι.Παντα εχω την φευγαλεα αισθηση
οτι δεν ειμαι εγω αυτος που ειμαι.Οχι οτι υποκρινομαι,αν το εκανα
αυτο θα ειχα δημιουργησει κατι περα απο μενα,το αντιθετο θα λεγα
μαλιστα,νιωθω σαν μια αποχρωση απο κατι ταυτοχρονα γνωριμου και ξενου.Λες και ο θεος εμφιβαλλει για τον εαυτο του και εγω ειμαι το αποτελεσμα.Αυτο ακριβως νιωθω,οτι οταν ο θεος δεν σκεφτεται ζω εγω.Οταν αρχισει να σκεφτεται και να αμφιβαλει για κεινον αυτοματα πεθαινω.Παυω να υπαρχω λογω σκεψης.Μαλλον αυτο θα εννουσε ο Πεσσοα οταν ελεγε το ζωη ειναι να μην σκεφτεσαι.Δεν ξερω.Βασικα δεν ξερω τι λεω.Η πλακα η μεγαλη ειναι οτι οταν σκεφτομαι εγω νομιζω οτι ο θεος πεθαινει.Ισως γι αυτο οι πιο ψαγμενοι ανθρωποι εχω ακουσει ειναι η αθειστες ή οι αγνωστικιστες.Παλι δεν ξερω.Δεν εψαξα τιποτα.Απλα μου συμβαινουν ολα.

Τελικα δεν υπαρχω.Εγω.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ.Αυτο το εγω που με μαθαν απο μικρο οτι υπαρχει ειναι αυταπατη.Και μισω οποιον μου κλεβει τις αυταπατες μου.Τον μισω με ενα μισος ιερο.Νομιζω οτι θα μπορουσα να κανω τα παντα για να εκδικηθω εναν τετοιο θεο ή ανθρωπο.Το γιατι ειναι βαθια αναζητηση,οσο οι ριζες στο δεντρο εξω απο το μπαλκονι μου.Μην με ρωτησετε που ξεκινα η γη και που οι ριζες.Δεν ξερω.Αν ηξερα ειμαι σιγουρος οτι θα επινα καφε με τον υψιστο.Θες μεγαλο το υψιλον;Αν ειναι να τον εξυψωσω και αλλο ετσι να το μεγαλωσω.Υψιστος.Ενταξει;
Αυτο ειναι και ο θεος μας.Μια υπερεκτιμιση.Ενα τιποτα που το γραφουμε με κεφαλαια.Οτι θεωρουμε εξω απο μας παντα το γιγαντωνουμε για να μπορουμε να κλαφτουμε σε αυτο για την ασημαντοτητα μας.
Τελικα δεν υπαρχω.Σιγουρος ειμαι.Οσο σιγουρος εισαι και συ οτι δεν ξερω τι λεω.Τελος παντων.Αστειοτητες ολα αυτα που γραφω.
Παντως οποιος τολμαει να μου παιρνει την αυταπατη τον μισω.Οχι το να σου παιρνουν την αυταπατη δεν ειναι οτι σου δινουν την αληθεια.Οχι δεν ειναι μαλακες.Απλα σου περνουν την αυταπατη γιατι περασε η μοδα της και εχει καινουργιες το σουπερ μαρκετ της υπαρξης.Μονο που δεν κανουν εκπτωσεις και πρεπει να ξεπληρωσεις για καθε αληθεια που θες χιλιαδες επανεσαρκωσεις,χιλιαδες δοσεις.Με τοκο βεβαια.Οπου τοκος βαλε καρμα.Μεσα εισαι οπως και να χει.
Εγω δεν υπαρχω τελικα...κατι τετοιες στιγμες ειναι που νιωθω οτι
εχω πετυχει την απελευθερωση...μοναχα που το πρωι πρεπει να παω στην δουλεια λες και ειμαι μποδισατβα.Πλακα εχει...

Αυτοι οι συνειρμοι με κουραζουν.Ειναι σαν τις κυριακες.Οτι και να κανεις τις κυριακες παραμενουν κυριακες.Ξερετε τι εννοω.
Συνειρμοι...δηλαδη η κλανιες του θεου.Το σπινθυροβολο πνευμα που εμφυσα την σκεψη στο γεματο ποταμια ιστων κρανιο μου.Μια θεικη κλανια
χιλιαδες ανθρωπινες σκεψεις.Παρατηρω οτι γινομαι ακραιος.Ναι παντα μ'αρεσε,νομιζω οτι το να εισαι καπου στην μεση ειναι παντα ενα παραδοξο.Η μεση ειναι πιο μακρια απο τα ακρα απο οτι αυτα μεταξυ τους.Πλακα εχει αυτο..Τετοια χαζα με κανουν και γελω.Οπως γελω και με τους ανθρωπους.Με αυτο που ειμαι δηλαδη.Ενα παραδοξο.Ειμαι αναμεσα στο τιποτα και στα παντα,αναμεσα στην ζωο και στον θεο.Γιαυτο μ'αρεσει να γινομαι ακραιος.Με κανει να αισθανομαι οτι επιτελους ανοικω καπου.Ειμαι κατι.Επιπλεον αυτο μου προσφερει κατι που εχω σπανια.Την ηρεμια μου.Σαν γινομαι ζωο οι ανθρωποι με θεωρουν πολυ μικρο για να ασχοληθουν μαζι μου.Σαν γινομαι θεος ειμαι πολυ μεγαλος για να με συλλαβουν.Μ αφηνουν ησυχο καταλαβατε;Επιτελους μ'αφηνουν μονο.Ησυχα μονος.Ωραιο αυτο.

Τι το εγραψα ολο αυτο το κατεβατο;Και ποιος θα το διαβασει;
Τωρα που το σκεφτομαι αυτο το τοπικ ειναιαχρηστο.Ποτε δεν αφαιρεσε καμμια μασκα,δεν αποκαλυψε τιποτα,και δεν με αφησε πιο μονο ως ηθελα.
Καποτε θα το κλειδωσω,μου φαινεται ο καιρος του ερχεται.

Η μασκα η αποκαλυψη και η μοναξια της.

αφιερωμενο στον μεγαλυτερο μασκοφορο.
στον θεο.χα!

τωρα υποτιθεται οτι πρεπει να γραψω ενα κλεισιμο καλο.Ψαγμενο.
Με λεξεις που θα μεινουν αφθαρτες και νοημα αιωνιο.
μα αφου ειπαμε δεν υπαρχει χρονος.Ποσο μοιαζει με τον ανθρωπο!!
Δεν υπαρχει ουτε αυτος!!

τελικα το εκανα,ψαγμενο ειναι.Μοναχα που μου διαφευγει το νοημα του.
Οπως μου διαφευγει και ο θεος.

Ξερεις αυτό σκεφτόμουν κι εγώ σήμερα. Όπως και στην ταινία, ο 1900 δεν υπάρχει. Είμαι οτι σκαρώνει η φαντασία κάθε ανθρώπου που γνωρίζω.

Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος

quote:

---

Όπως και στην ταινία, ο 1900 δεν υπάρχει. Είμαι οτι σκαρώνει η φαντασία κάθε ανθρώπου που γνωρίζω.

---

"I pass the test....
I will diminish,
and go into the West,
and remain
Galadriel"

...Στα μάτια μας δε φαίνεσαι πλάνος εσύ, Οδυσσέα,
και δολοπλόκος σαν πολλούς που η γης η μαύρη θρέφει,
σκόρπιους παντού, που ψέματα πλάθουν, και δεν τα νιώθεις.
Εσένα ο λόγος σου όμορφος και ξάστερος ο νους σου,
και σαν τραγουδιστής εσύ δηγήθηκες με τέχνη
των Αργιτών τα βάσανα μαζί με τα δικά σου. ....

Και αλλες φορες η πολλαπλοτητα των μασκων κρυβει της διαφορες αποχρωσεις (πτυχες) μιας πολυδιαστατης προσωπικοτητας.

Μασκοφοροι φιλοι μου σας χαιρετω.

Οταν πεσει μια μασκα δεν τελειωνουν οι υπολοιποι χαρακτηρες..

ειναι μια καλη ευκαιρια να φορεθει η επομενη..

αυτο δεν σημαινει οτι η εκαστοτε μασκα ελεγε ψεμματα,απλα ηταν μια πτυχη του χαρακτηρα που αποκαλυπτε,

αλλα οχι το συνολο.

Οταν θα πεσουν ολες οι μασκες,τοτε μονο ο μασκοφορος βλεπωντας γυμνο τον εαυτο του η θα τρομαξει η θα ελθει επιτελους η πολυποθητη αυτογωσια.

Και αυτογνωσια ειναι αυτο που αληθεια ειμαι και οχι αυτο που θα ηθελα να ειμαι.

«Είμαι το Πνεύμα που αρνείται διαρκώς»

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Οταν αλλη αρετη δεν εχω,σκορπιζω λεξεις
που οι ασχετοι νομιζουν ποιηση.
Λατρευω τους φτηνους μαρκαδορους
και τα ξυλινα μολυβια που στο πανω
μερος τους εχουν σημαδια απο τα δοντια μου.
Ιδιαιτερη προτιμηση στ προχειρα χαρτια
που συσσορευονται στην τσεπη του παντελονιου
μου.Αποδειξεις,χαρτακια υπενθυμισεων,εμπαγγελματικες
καρτες,ενας ολοκληρος χαρτινος κοσμος επιστρατευεται
για τις αχρηστες μου λεξεις.

Αυτο που πραγματικα με ενθουσιαζει ειναι το γεγονος
αυτης ακριβως της μεταμορφωσης.Μια αποδειξη γεματη αριθμους
δεχεται την ανωμαλια της πενας μου.Δεν τα πεταω αυτα τα φτηνοχαρτα.
Ειναι για μενα ενας παραλληλος κοσμος,ταυτοχρονα δικος μου
και ξενος.Συνηπαρχουν ομως χαρη στο μελανι και στην απορροφητικοτητα
του χαρτιου,καθως και στην αλογιστη εμμονη μου να χαρασω
ανοητα νοηματα πανω τους.Με αυτον τον τροπο πετυχαινω να ενσωματωνω
ενα κοσμο ξενο προς στα δικα μου πρωτογονα γουστα και να τον κανω
να με εξυπηρετει.Ετσι εχω την αισθηση οτι περα απο εξαρτημα σε αυτο
τον ηλιθιο αλλαλαγμο που ονομαζουμε κοινωνια μπορω να
την εκμεταλλευομαι και εγω.Ολο αυτο επειδη γραφω σε χαρτακια.
Δηλαδη διαδηλωνω εναντιον ενος κοσμου,που ολα ειναι σε ταξη,με νομους,
με αριθμους και γραμματα ακαμπτα.Ξερνω ολο το χαος,ολη την αταξια,ολη
την ρευστοτητα και την παρανοια της ψυχης μου σε μικρα κομματια χαρτιου.
Ειναι σαν να κανω γκραφιτι στον ολοκαθαρο και φρεσκοβαμμενο τοιχο του γειτονα μου.
Ειναι κατα βαθος μια κτηνωδη και ενστικτωδη μορφη επιβιωσης.

Ακριβως οπως και η ποιηση.Η ποιηση για το αρρωστο μυαλο μου
ειναι μια αποδραση.Μαλιστα μια βιαιη αποδραση.Απο την ανια..
Αυτην την ανιατη ανια,που κατακληζει καθε σπιθαμη της υπαρξης μας
προκαλωντας μας αβασταχτο πονο.Καταδικασμενοι να πραττουμε συνεχως
πραγματα για να γεμισουμε την ετσι και αλλιως κουφια αναζητηση ενος
πεπρωμενου.Δεν αντεχω αλλο.

Οδυνηρο διαλλειμμα

Ποσες πραξεις εχει ακομα το εργο;
Καποιος να κλεισει τα φωτα,να φυγει
ο θιασος απο μπροστα μου.
Αλλωστε ποιος με καταλαβε,
ποιος ενιωσε τον ρολο μου;
Ποιος εκλαψε μαζι μου;
οχι οι ενοχες του...αυτος ο ιδιος
ποιος;

Ουφ..Και να που επιστρεφει η ανια.
Ζωη ειναι να εφευρισκεις τροπους
να αποφευγεις τις τρεις θεμελιωδης
ερωτησεις:

ποιος ειμαι;
απο που ηρθα;
που παω;

και οταν με το καλο το ψαξεις καταληγεις στην ανια.
Μα δεν υπαρχει κατι αλλο να κανεις και συνεχιζεις.
αυτο ειναι και η ποιηση.Μια προσπαθεια να παγιδευσω την ανια σε λεξεις.
Βιαιο πραγμα η ποιηση.Ξεζουμιζεις ολο σου το λεξιλογιο
για να εκφρασεις το ανεκφραστο.Ποσο ματαιο αληθεια.

Ας μου πει καποιος
ΤΙ καταφεραν οι λεξεις να περιγραψουν ως τωρα;
τΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ...

ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ.
ΘΕΛΏ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΞΩ.
τελειωνω ενταξει...
λιγο ακομα...ασε με...

Ο ανθρωπος ζει μοναχα δυο φορες.
Μια που γεννιεται και μια που πεθαινει.

καταλαβες;
ουτε γω...
με επρεπε να στο πω...

Hail the jewel in the lotus!

quote:

---

Καποτε αναφεραν πως αν ενας ανθρωπος μπορουσε να ακουσει,
Τις σκεψεις των υπολοιπων(ανθρωπων),θα τρελαινοταν…
Αν ενας ανθρωπος,μπορουσε να διακρινει τις μασκες τους….
Θα ερχοταν αντιμετωπος με τον εαυτο του….

---

-...τα διαπιστευτηρια μου,λοιπον.-

Ryche...

quote:

---

Ας μου πει καποιος
ΤΙ καταφεραν οι λεξεις να περιγραψουν ως τωρα;
TΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ...

---

..."τα πιο ομορφα λογια ειναι οσα ακομη δεν εχουν ειπωθει"...
--H.G.--
;)

Shakti

...aum...

quote:

---

Οταν αλλη αρετη δεν εχω,σκορπιζω λεξεις
που οι ασχετοι νομιζουν ποιηση.
Λατρευω τους φτηνους μαρκαδορους
και τα ξυλινα μολυβια που στο πανω
μερος τους εχουν σημαδια απο τα δοντια μου.
Ιδιαιτερη προτιμηση στ προχειρα χαρτια
που συσσορευονται στην τσεπη του παντελονιου
μου.Αποδειξεις,χαρτακια υπενθυμισεων,εμπαγγελματικες
καρτες,ενας ολοκληρος χαρτινος κοσμος επιστρατευεται
για τις αχρηστες μου λεξεις.

Αυτο που πραγματικα με ενθουσιαζει ειναι το γεγονος
αυτης ακριβως της μεταμορφωσης.Μια αποδειξη γεματη αριθμους
δεχεται την ανωμαλια της πενας μου.Δεν τα πεταω αυτα τα φτηνοχαρτα.
Ειναι για μενα ενας παραλληλος κοσμος,ταυτοχρονα δικος μου
και ξενος.Συνηπαρχουν ομως χαρη στο μελανι και στην απορροφητικοτητα
του χαρτιου,καθως και στην αλογιστη εμμονη μου να χαρασω
ανοητα νοηματα πανω τους.Με αυτον τον τροπο πετυχαινω να ενσωματωνω
ενα κοσμο ξενο προς στα δικα μου πρωτογονα γουστα και να τον κανω
να με εξυπηρετει.Ετσι εχω την αισθηση οτι περα απο εξαρτημα σε αυτο
τον ηλιθιο αλλαλαγμο που ονομαζουμε κοινωνια μπορω να
την εκμεταλλευομαι και εγω.Ολο αυτο επειδη γραφω σε χαρτακια.
Δηλαδη διαδηλωνω εναντιον ενος κοσμου,που ολα ειναι σε ταξη,με νομους,
με αριθμους και γραμματα ακαμπτα.Ξερνω ολο το χαος,ολη την αταξια,ολη
την ρευστοτητα και την παρανοια της ψυχης μου σε μικρα κομματια χαρτιου.
Ειναι σαν να κανω γκραφιτι στον ολοκαθαρο και φρεσκοβαμμενο τοιχο του γειτονα μου.
Ειναι κατα βαθος μια κτηνωδη και ενστικτωδη μορφη επιβιωσης.

Ακριβως οπως και η ποιηση.Η ποιηση για το αρρωστο μυαλο μου
ειναι μια αποδραση.Μαλιστα μια βιαιη αποδραση.Απο την ανια..
Αυτην την ανιατη ανια,που κατακληζει καθε σπιθαμη της υπαρξης μας
προκαλωντας μας αβασταχτο πονο.Καταδικασμενοι να πραττουμε συνεχως
πραγματα για να γεμισουμε την ετσι και αλλιως κουφια αναζητηση ενος
πεπρωμενου.Δεν αντεχω αλλο.

Οδυνηρο διαλλειμμα

Ποσες πραξεις εχει ακομα το εργο;
Καποιος να κλεισει τα φωτα,να φυγει
ο θιασος απο μπροστα μου.
Αλλωστε ποιος με καταλαβε,
ποιος ενιωσε τον ρολο μου;
Ποιος εκλαψε μαζι μου;
οχι οι ενοχες του...αυτος ο ιδιος
ποιος;

Ουφ..Και να που επιστρεφει η ανια.
Ζωη ειναι να εφευρισκεις τροπους
να αποφευγεις τις τρεις θεμελιωδης
ερωτησεις:

ποιος ειμαι;
απο που ηρθα;
που παω;

και οταν με το καλο το ψαξεις καταληγεις στην ανια.
Μα δεν υπαρχει κατι αλλο να κανεις και συνεχιζεις.
αυτο ειναι και η ποιηση.Μια προσπαθεια να παγιδευσω την ανια σε λεξεις.
Βιαιο πραγμα η ποιηση.Ξεζουμιζεις ολο σου το λεξιλογιο
για να εκφρασεις το ανεκφραστο.Ποσο ματαιο αληθεια.

Ας μου πει καποιος
ΤΙ καταφεραν οι λεξεις να περιγραψουν ως τωρα;
τΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ...

ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ.
ΘΕΛΏ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΞΩ.
τελειωνω ενταξει...
λιγο ακομα...ασε με...

Ο ανθρωπος ζει μοναχα δυο φορες.
Μια που γεννιεται και μια που πεθαινει.

καταλαβες;
ουτε γω...
με επρεπε να στο πω...

ειμαι το πτωμα του χθεσινου μου εαυτου...
ειμαι η νεκρη γνωμη που ειχα χθες και αλλαξε...

---

Ryche...

Ωραίος ο λόγος σου...
Θυμίζει "το βιβλίο της αναζήτησης"
όσο για την ποίηση εγώ πίσω της βλέπω ανθρώπους
που προσπαθούν να ντίσουν τις παραισθήσεις τους...
Πως στ'αλήθεια ξεχωρίζεις μέσα σε ό,τι μελετάς
αν το έχεις αποροφήσει ή αν σ'έχει αποροφήσει;
Ό,τι σε κινηγάει και σε κάνει να εφευρίσκεις πολλαπλούς εαυτούς
πρόσεξε το μπορεί να χαθείς σ'εναν λαβύρινθο με είδολα
και να παγιδευτείς πριν καν εντοπίσεις το πραγμματικό σου...

Εξυψώσου...
έτσι όπως θές πνευματικά
μα να θυμάσαι πως κάπου στη γή
το αληθινό σου πρόσωπο
κάποιος έχει αγαπήσει...

"Αργώ" γιατί δεν βιάζομαι
και η Ψυχή μου λαχταρά πάντα ταξίδια...

quote:

---

Αγαπη ειναι
να αγοραζεις αυτο που
ο αλλος πουλαει
στην φτηνοτερη τιμη.
Αγαπη.
Το καλυτερο παζαρι.

---

ποσο υποκειμενικο μπορει να ειναι "το αληθινο προσωπο "
που βλεπει καποιος σε καποιον αλλον!ποσο μπορει να κρινει τελικα :
"αφ εαυτου"/ ;Ο
+μαλιστα οχι τον "οντως εαυτο του" ,μα του "αλλου"
..που δεν εχει δει ποτε "αντικειμενικα"/χωρις το μικρο εγω μοναχο αλλα παρεα με το ανωτερο../δηλαδη αυτο που οντως ειναι-
θεωρειες...

και η ποιηση; δεν ειναι ροη/
το παραπονο παντως δεν ειναι/δικαστηριο και ριμα δεν ταιριαξαν ακομη/το ενα πεταει γινεται συννεφα και το αλλο ξεραινεται χωρις "βροχη..."

Η γη δεν καθρεφτιζει τον ουρανο/
το νερο το κανει.
το ποταμι κυλαει στη θαλασσα και μαζι ταξιδευουν προς τον ωκεανο/
αν το εδαφος που ποτιστει ειναι μοναχα πετρες γλυτσωνει/
αν δεν ειναι γονιμο δεν βγαζει πρασινο/ελπιδα για ζωη/
αν περασε λαβα απο ηφαιστειο/καμμενη γη.

~ταδε εφη Ατμα.~

για σενα που δυναμωνεις το φως
+ μου ζεσταινεις την καρδια...

Ηail the jewel in the lotus!

---οτι προστεθηκε ως μασκα/ξεχωριζει:)

quote:

---

Ας μου πει καποιος
ΤΙ καταφεραν οι λεξεις να περιγραψουν ως τωρα;
τΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ...

---

quote:

---

[Ο εαυτος μου σημερα ειναι σαν ενα πινακα...
που ο καθενας εχει αφησει μια πινελια
και καθε φορα που με αντικρυζει
ανγνωριζει την πινελια του...
και νομιζει οτι αυτο ειμαι...]

+ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ,
ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ
+ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ.
ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.

*ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ.

---

παρελθον μου!
...με κανεις να προχωρω...και να λαμπω!
'η να κολαω στη λασπη + να χανω απο τη λαμψη μου..

Ατμα,
το περαδι στο λωτο

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr