ΕΛΑΤΕ....
ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΜΑΣΚΕΣ...
ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΚΕΛΙΑ...
ΝΑ ΑΠΟ-ΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ
ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ...;;;

Εσύ μιλάς και λές πώς δεν υπάρχει ΨΥΧΗ;;;
Εδώ;;;
Στο με΄ρος όποιυ η ΨΥΧΗ έρχεται και φωλιάζει;;;
Που βρίσκει την απάνεμη γωνία της για να ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ;;;
Για να αποβάλλει αυτή τη ΜΑΣΚΑ που ολημερής φορά και κυκλοφορέι ανάμεσα σε άλλες ΜΑΣΚΕΣ;;;

Χμμμμμμ
Οχι φίλε μου...
Κια η ΣΙΩΠΗ είναι ΧΡΥΣΟΣ...
Και όποιος της έχει, είναι ΠΛΟΥΣΙΟΣ....

Αλήθεια...
Πόσο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ είναι η ΜΑΣΚΑ;;;
Πόσο μας ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ;;;
Και απο ποιούς και τι μας προστατεύει;;;

Η ΜΑΣΚΑ είναι το ΚΕΛΙ...
Είναι το ΟΙΚΗΜΑ πού ενοικεί η ΨΥΧΗ...
Χμμμμμ
Τα πάντα εν Σοφία εποίσεν......;;;;;;;;;

Κέλσος ο Φιλαλήθης

Που είναι;;; Αααα... Εδώ...

Για να δούμε;;;;;

Μμμμμμμμμ....

Κλικ, κλικκκ, κλακ.... ντινγκ, κλικ.... κλικ....

Εντάξει μεταφέρθηκε...

quote:

---

εχω την αισθηση...οτι
κατανοω...σημαινει...
κατα του νου...
να παω κοντρα...στην MΑΣΚΑ
που εχει φτιαξει ο εαυτουλης μου..
να αρνηθω τα βιωματα μου τις επιθυμιες
τα θελω μου τους φοβους μου...
για να Δραση Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
ωστε να κατανοησω τον αλλον...πολυ
δυσκολο...
πρεπει να αφησω στην ακρη την προσωπικοτητα μου
και να μιλησει η αληθεια ΜΑΣ...που εμπεριεχεται στον καθενα...
.............................................................

---

Μα αυτο ειναι ΑΓΑΠΗ...

Να αφησουμε στην ακρη τον Εαυτουλη μας..και να κατανοησουμε..

Ποσο Δυσκολο..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η ΜΑΣΚΑ..

ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Η ΨΥΧΗ...

Kelse ρωτας..

Πόσο ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ είναι η ΜΑΣΚΑ;;;
Πόσο μας ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ;;;
Και απο ποιούς και τι μας προστατεύει;;;

..................................................

και επειδη ....Τα πάντα εν Σοφία εποίσεν....!!!!!!

Ενα ειναι το σιγουρο...

Εχει πολυ δρομο το ΘΕΜΑ σου ryche!!

Edited by - Kelsos on 18/09/2003 18:05:16

Communicating at an unknown rate...

Edited by - Valnta on 18/09/2003 14:24:27

Υπήρξε επέμβαση απο τον Συντονιστή Κέλσο, για την καλύτερη ανάγνωση της σελίδας

Edited by - Kelsos on 18/09/2003 14:55:27

Edited by - Kelsos on 18/09/2003 17:58:49

ΚΕΛΣΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ...
ΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Η ΨΥΧΗ...
ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ Σ΄ΕΝΑ ΣΩΜΑ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΟΡΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣΚΑ...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;
H ΜΗΜΠΩΣ ΑΠΛΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΜΑΣΚΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΜΕ
ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ
ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ ΑΠΑΝΩ ΜΑΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ;;;

H ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΗ ΟΣΟ ΑΓΝΟΩ ΤΟ ΥΠΕΡΕΓΩ...
ΜΕΤΑ Η ΜΑΣΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ...

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΧΩΡΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΣΩ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ
ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΑ...
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ...

ΞΕΡΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΗ VALNTA...
Η ΜΑΣΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ;;;
ΣΥΧΝΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΘΩΣ ΚΟΙΤΩ ΤΗΝ
ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΜΟΥ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΙ
ΛΕΙΠΕΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΜΑΣΚΑ
ΤΟΥ ΧΘΕΣ...

ΕΣΥ;;;;

ΣΥΧΝΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΘΩΣ ΚΟΙΤΩ ΤΗΝ
ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΜΟΥ ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΙ
ΛΕΙΠΕΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΜΑΣΚΑ
ΤΟΥ ΧΘΕΣ...
ΕΣΥ;;;;

Εγώ....κοιτάζω να δω αν φοράω ακόμα την ίδια μάσκα...Γιατί μία έχω...Την φοράω στις πρώτες μου επαφές...Μετά την πετάω...Από κάτω είμαι εγώ.Για τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν...η μάσκα μου είναι μια μακρυνή ανάμνηση...Στην αντανάκλασή μου συνήθως...ψάχνω να βρω τι άλλαξε...Τι λείπει, ή τι προσθέθηκε...Ποιά πράγματα έχουν σπάσει, ποια έχουν ολοκληρωθεί...Ψάχνομαι...Δεν με γνωρίζω ακόμα...Ίσως αυτό που πιστεύω ότι είμαι ΕΓΩ να είναι άλλη μια μάσκα...Μια μάσκα που φοράω για μένα μόνο...κ δεν το έχω πάρει χαμπάρι ακόμα...Δεν ξέρω...Θα δείξει κ αυτό...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

συμφωνω φιλε μου οτι το κελι ανοιγει
μονον οταν περπατας την ατραπο του εαυτου...
μα καθως ξεφλουδιζεις το <<κρεμμυδι>>
ανακαλυπτεις οτι απλα το κλουβι σου μεγαλωνει...
ειναι πιο ευρηχωρο και αντε
και καταφερνεις να προχωρησεις πιο περα
δεν ειναι οι μασκα που ξεκολλαω απο πανω μου
αλλα το οτι θα πρεπει να την ξαναφορεσω....
εαν θελω να επι-κοινωνισω με τους αλλους μασκοφορους...

ναι αυτο το μονοπατι ειναι μοναχικο(οπως ολα μαλλον)
φιλε αβαταρ μα οδηγει στην μοναξια της γνωσης...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

AUMMMMM......

να θυμησω ο ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ ΛΕΕΙ υπαρχουν τρεις ανθρωποι
1.αυτος που μομιζουν οι αλλοι οτι ειμαστε
2.αυτος που νομιζουμε εμεις οτι ειμαστε
3.αυτος που πραγματικα ειμαστε

καθως προχωραμε σ'αυτο το μονοπατι-μονοδρομο λιγοστευουν οι φιλοι
ακομα και οι συγγενεις..εγω βλεπω 2 συγκρουσεις..
μια με το εξωτερικο περιβαλλον και μια με τον ιδιο μας τον εαυτο...

quote:

---

καθως προχωραμε σ'αυτο το μονοπατι-μονοδρομο λιγοστευουν οι φιλοι
ακομα και οι συγγενεις..εγω βλεπω 2 συγκρουσεις..
μια με το εξωτερικο περιβαλλον και μια με τον ιδιο μας τον εαυτο...

---

Strike like lightning and leave the thunder to those that like loud noises.

βενετσιανικες.....
κινεζικες....
ινδικες....
αρχαιοελληνικες.....
ελλην.παραδοσιακες/αποκριατικες.....
τοτεμικες....

πωωωωωω ποικιλια.....
θα μπορουσαμε λες, καλε μου, να κανουμε μια προσεγγιση ...ιδιοσυγκρασιων μεσα απο ...τις μασκες τους.;;;;;

cool!

(θα επανελθω με αποδειξεις)

οχι δεν ειναι ο καθρεφτης,η μασκα
απλα τη φορας οταν δεν μπορεις μπροστα του....(χμ...μαυρα γυαλια ;;;)

ο καθρεφτης ειναι μια λιμνη....που καθρεφτιζει τον ουρανο
που ειτε φοραει τη βροχη
ειτε χαμογελα με τον ηλιο....

φως!

οσο για τις μασκες καλη μου και την ιδισυγκρασια που
κουβαλουν
θα ερευνησω...
και
θα απαντησω...

ειναι δυνατον να ρωτανε οι ανθρωποι τι δουλεια κανουμε και να εννοουν
στην πραγματικοτητα:
ποιος εισαι??

II

Στο σφιχταγκάλιασμα του φεγγαριού

εξανεμίστηκε η ελπίδα.

Το περίγραμμα της αχνοφαίνεται

στη χλωμή του όψη.

Ίσως κάποτε το αστρικό αγέρι

της ξαναδώσει φτερά.

Χάθηκε και η αγάπη.

Έγινε γκρίζο σύννεφο οδύνης.

Ραίνει τα σιδερένια προσωπεία.

Αβίαστα κυκλοφορούν οι μάσκες

στη τσιμεντένια ζούγκλα.

που έχουν χαλαρώσει τα σχοινιά που συγκρατούν τα ξύλα της δεμένα

κι'έτσι αυτά προσαρμόζονται στους κυματισμούς

της θάλασσας που τη παρασέρνει...

Η ρευστότητα του είναι μας σε όλο της το μεγαλείο !

Το θέμα που άνοιξες καλέ μου ryche είναι πολύπλευρο και μας αφορά όλους μας γιατί όλοι λίγο ή πολύ έχουμε χρησημοποιήσει αυτή τη "καταραμένη" μάσκα όχι απαραίτητα για να προσποιηθούμε κάτι που δεν είμαστε αλλα για να κρύψουμε αυτό που είμαστε και αυτό που φοβόμαστε...

Ο εαυτός μας διχάζεται στο χτές και στο σήμερα,

στο μέσα και στο έξω...

Θα'χεις ακούσει για ανθρώπους που ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περίμενε ούτε καν οι ίδιοι, σηκώθηκαν κι'έφυγαν αφήνοντας πίσω το κόσμο μέσα στον οποίο ειχαν μάθει χρόνια να ζούν και ακολούθησαν ένα τελείως διαφορετικό...

Μέσα σε τι κόσμο έχουμε μάθει να ζούμε και τι αλήθειες κουβαλάμε ;

Πόσα απ'αυτά που λαχταρά η ψυχή μας τα θάβουμε μέσα σε ένα συμβατικό σήμερα ;

Και στην πραγμματικότητα τι είναι αυτό που θέλουμε και πόσο κοντά είμαστε ;

Άν μπορούμε εύκολα να δώσουμε απαντήσεις σε όλα αυτά τότε ίσως ανακαλύψουμε πόσες μάσκες φοράμε...

Ξυπνάω με φωνές γιατί άρχισες χωρίς εμένα καρναβάλι
τι στολή να βάλω τι να φορέσαν άραγε όλοι οι άλλοι
λες να ’χουν χρώματα πολλά και φινετσάτα και τεράστια καπέλα
θέλω να 'μαι μοναδικός και αντί για μάσκα να φορέσω εσένα τρέλα.
Γιορτή γιατί; Γιατί γιορτή να γίνουν άτρωτοι οι τρωτοί;
Τρελές χαρές, βουβές φωνές βγάλε τη μάσκα σου και δες.

Μοιάζεις κακός πωπω μια μάσκα που τη βρήκες πες και εμένα
όσα φοράω κλεμμένα είναι και σκισμένα
πες μια κουβέντα να σ’ ακούσω τρόμαξέ με
μέσα στα μάτια να με σκιάξεις κοίταξέ με.
Μα δε μπορείς κακό να γίνεις αλήθεια δε μπορείς
Για κοίτα εκείνον με τ’ αγγέλου τα φτερά που όλο γελάει
κρύβει τα μάτια του και μοιάζει μια χαρά ενώ πονάει
και αν του φωνάξεις να γυρίσει να κοιτάξει
δε θα γουστάρει το παράδεισο, θ’ αλλάξει.
Ένα καπέλο θα φορέσει γεμάτο με φτερά
και θ’ αρχίσει να χορεύει με τους άλλους στην πυρά
κι αυτός που καίνε πόσο μου μοιάζει
και μονάχα που το σκέφτομαι αλήθεια με τρομάζει.
Βρες μου μια μάσκα να φορέσω ότι να’ ναι να σωθώ
και μια στολή να μοιάζω σαύρα να συρθώ
ή καμιά φούστα καμιά τσάντα καμιά κάλτσα
να μοιάζω πόρνη που ξεχύθηκε στην πιάτσα.
Κάνε ότι να ’ναι να ξεφύγω απ’ τη φωτιά άσε με λάσκα
έκανα λάθος που δε φόρεσα μια μάσκα.
Στο καρναβάλι ρε που πας
χωρίς μάσκα και στολή ρε να φοράς.
Κι αφού το διάλεξες, να πας
θα ’σαι μόνος μες στους μόνους θα πονάς.
Γι’ αυτό λοιπόν φοράω την πρώτη μάσκα εκείνη που θα βρω
το πήρα απόφαση πως πρέπει να χωθώ μες στον χορό
κι αν τους φοβίσω και εγώ με τη σειρά μου
τότε θα ’ναι ταιριαστή επάνω μου η φορεσιά μου.
Κι αν τους κάνω να γελάσουν και ξεσκάσουν
μπορεί τη φάτσα μου για πάντα να ξεχάσουν
και να θυμούνται αυτή τη μάσκα τη γελοία που φοράω
και θα μπορέσω με τους άλλους άνετα να περπατάω.
Δε θα φοβάμαι και δε θα ντρέπομαι για μένα
θα ’ναι τριγύρω μου τα πάντα ευτυχισμένα
δε θα ζηλεύω αυτά που φόραγαν οι άλλοι
θα συνηθίσω εδώ κοντά σου καρναβάλι.
Τέλος καλό όλα καλά
η μάσκα ταίριαξε καλά

Να΄σαι καλά ryche που μοιράζεσαι την έμπνευσή σου μ'εμάς

Ήταν μαγικός ο παραπάνω χορός !

quote:

---

...όλοι λίγο ή πολύ έχουμε χρησημοποιήσει αυτή τη "καταραμένη" μάσκα όχι απαραίτητα για να προσποιηθούμε κάτι που δεν είμαστε αλλα για να κρύψουμε αυτό που είμαστε και αυτό που φοβόμαστε...

---

Πως να σε κάνω να νιώσεις
τους κρυφούς παλμούς του είναι μου,
και ν' ανοίξεις διάπλατα
την κλειδωμένη πόρτα της ψυχής σου...

Στο χαμηλό φως του απογεύματος,
κοίταξέ με στα μάτια
και πέταξε επιτέλους,
τη Μάσκα που μου κρύβει το Πρόσωπό Σου...

Χώρος και χρόνος κενοί
κι ο Λύκος της Στέπας εκεί
να προσπαθεί απεγνωσμένα
τη σκουριασμένη του μάσκα
ν' αποβάλλει.
Απότομα ένιωσε τη βροχή
κι ήταν γλυκιά η αίσθηση
της αφύπνισης
μα η μάσκα βαριά
κι ο χρόνος περνά
κι ο χώρος στενεύει
κι ο Λύκος παλεύει
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

O Λυκος ειναι ο συνειδητοποιημενος Ανθρωπος
που παλευει να βγει απο το ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ..
Που βαρεθηκε να φορα το κουστουμι του κλοουν ~ του παλιατσου..
Βαρια ομως η ΜΑΣΚΑ!!
Επιπλεον η Μασκα τον βοηθα για να ελισσεται!!

Τι θα κανει..?
Θα {υπακουσει} στους {Νομους} της Εσωτερικης Αναγγενησης?
Θα αναδυθει η Ψυχη...
Η΄ θα βαλει Παλι τη Μασκα της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ?

Αραγε Ποσοι Λυκοι Υπαρχουν Σημερα?

Ο Λύκος είναι ο αληθινός μας εαυτός, αυτός που "κοιμάται" στα βάθη του ασυνειδήτου μας, εκεί που υπάρχει η Μονάδα, ο θείος Σπινθήρας, εκεί που δεν υπάρχει ούτε χρόνος, αλλά ούτε και χρόνος. Εκεί πρέπει να καταδυθούμε και να ενωθούμε μαζί του, να γίνουμε ένα με αυτόν.

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να αποβάλλουμε την σκουριασμένη μας μάσκα. Ποιά είναι αυτή; Είναι αυτό που βλέπουμε, κοιτώντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Ένας εαυτός που είναι βολεμένος έτσι όπως είναι. Ένας εαυτός που δεν θέλει να θυμάται ότι υπάρχει ο άλλος Εαυτός. Ένας εαυτός που είναι κλεισμένος μέσα στο μαντρί και ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη.

Κάποια στιγμή όμως αυτή η κατάσταση σταματά να υφίσταται. Οι άνεμοι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα μεταφέρουν διάφορα περίεργα μηνύματα. Μηνύματα που έχουν να κάνουν με την αληθινή μας υπόσταση. Ο Λύκος μέσα μας μπορεί και τα αντιλαμβάνεται. Και κάπου εκεί αρχίζει και ξυπνά από τον "ύπνο" του. Στην αρχή απλά ψιλοανοίγει τα μάτια του και απλά βλέπει με τρόμο είναι η αλήθεια, έναν ηλίθιο να έχει πάρει την θέση του. Αρχίζει και σαλεύει...ο ηλίθιος αρχίζει και δέχεται αυτά τα κύματα που δημιουργεί το ξύπνημα του Λύκου....τον πιάνει πανικός...προσπαθεί να αντισταθεί...είναι μάταιο όμως...

Γρήγορα ξυπνά μία καταιγίδα...μία καταιγίδα όμως που δεν είναι καταστροφική. Το αντίθετο...είναι μία καταιγίδα Αφυπνιστική και Λυτρωτική. Μία καταιγίδα που περνά μέσα από την Αποσύνθεση στην Ανασύνθεση. Μία καταιγίδα που στην κορύφωσή της, ενώνει τα πάντα σε ένα. Και αυτό το ένα περνά μέσα από τον Λύκο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα το κέντρο και ο αγωγός που πηγάζει και ξεχύνεται αυτή η απίστευτη δύναμη. Μία δύναμη που δεν έχει σχέση με την έννοια που της αποδίδουν οι άνθρωποι, αλλά έχει σχέση με την Αρμονία.

Επιτέλους ο Λύκος είναι Ελεύθερος, μπορεί και αντιλαμβάνεται τα πράγματα πλέον με εντελώς διαφορετικές αισθήσεις. Επιπρόσθετα δεν υπάρχει πια κανένας ηλίθιος να του την δίνει στα νεύρα. Εχει συμφιλιωθεί πια μαζί του...οι δυό τους είναι πλέον ΕΝΑ.

Υ.Γ. Και όμως φίλη Destiny...υπάρχουν και σήμερα Λύκοι. Είναι μέσα μας και πρέπει να τους αποκαλύψουμε

Tiger! Tiger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye,
Dare frame thy fearful symmetry?
WILLIAM BLAKE

Ναι...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θα επανελθω ...χωρις Μασκα!!

φιλε Αβαταρ και φιλη Αργω...
το ποιημα που παρεθεσα πιο πανω ηταν απο ενα ροκ συγκροτημα
τις ΜΑΣΚΕΣ δεν ηταν δικο μου ΠΑΝΤΩΣ ΧΑΙΡΟΜΑΙ που ηταν αιτια για μια τοσο δημιουργηκη συζητηση...

αγαπητη Μαρα γραφεις

...............................................................
Εχοντας ομως πλεον βγαλει την μασκα, εχοντας πλεον αποδεχτει τον γυμνο εαυτο μας παραμενουμε μονοι?
...............................................................

παραμενουμε μονοι μεσα στο κελυφος της γνωσης και αυτο οταν προσπαθησουμε να το μεταδωσουμε στους αλλους αναγκαστηκα
μας κανουν περα γιατι η αποκαλυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΜΑΤΟΣ
ΠΟΝΑ.ειναι οπως ειπαμε μια πορεια μοναχικη...ο καθενας την βουτια του..μπορει καποιος να μου δειξει το δρομο αλλα οχι και να με σπρωξει να τον διασχισω...

αγαπητη ΑΡΓΩ γραφεις
...............................................................
Θα'χεις ακούσει για ανθρώπους που ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περίμενε ούτε καν οι ίδιοι, σηκώθηκαν κι'έφυγαν αφήνοντας πίσω το κόσμο μέσα στον οποίο ειχαν μάθει χρόνια να ζούν και ακολούθησαν ένα τελείως διαφορετικό...
................................................................

αγαπητη μου δεν θελω να φτασω στο αλλο ακρο...
αναζητω το ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ....

Destiny γραφεις υπεροχα το εξης:
.................................................................
Κρυβονται ακομα και απο την Ιδια μας την Υπαρξη ..
.................................................................
ναι αγαπητη συμφωνω...κοιταμε των αλλων τις μασκες...τι υποκριτες
λεμε...μα...εμεις οι ιδιοι...γνομαστε καμπαρσοι στην ιδια μας την ζωη
με την υποκρισια μας ΠΡΟΣ εμας τους ιδιους...

φιλε OLD TIGER τελικα δεν γερασες πολυ...
μιλας για τον ΛΥΚΟ...ναι εχεις δικιο...
αν και εγω το Υπερεγω τον νιωθω πιο πολυ ΑΕΤΟ...
νομιζω οτι ο ανθρωπος εχει τις ριζες του πιο πολυ στον
ουρανο παρα στην γη...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΕΤΑΤΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΣΑΣ...

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΣ ΣΙΧΑΘΗΚΑ

ΔΕΝ ΦΟΡΑΩ ΜΑΣΚΑ.
ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΣΑΣ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΤΕ ΣΤΗΝ ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ.....
ΟΤΙ Η ΜΑΣΚΑ ΣΑΣ....ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΚΕΡΙ ....
+ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΤΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΜΟΥ...

"ΗΡΘΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ
ΜΑ "ΕΓΩ" ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ....ΕΠΙΣΤΡΕΨΑ ΠΙΑ..."
ΑΝΤΙΟΟΟΟΟΟΟ......

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr