| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 13/01/2005, 11:39:29
«…βλέπω καθαρά το κακό και την αναστάτωση που προξενούν στον εαυτό μου οι πράξεις μου…»«…απελπισία… Πλανόμαι ολότελα αν νομίζω ότι αυτό το πράγμα δεν έχει συνέπειες…» «… Αγωνία, αγωνία. Τι βασανιστήρια, υπέφερα. Έπεσα να κοιμηθώ στις 3 το πρωί. Ενέδωσα και πάλι. Φρίκη, φρίκη…» «… Να σωθώ, να σωθώ! Φτάνουν τα βασανιστήρια, όπου κυλιέμαι και που φθείρουν τον οργανισμό μου…» «… Τι να κάμω; Αλλά ν’ αποφασίσω, ν’ αποφασίσω, ν’ αποφασίσω. Αποφασίζω, αποφασίζω. Υφίσταμαι μαρτύριο. Σηκώθηκα και γράφω τώρα. Τι να κάμω και τι θα γίνει; Τι να κάμω;… Βοήθεια. Είμαι χαμένος…» «Και πάλι ενέδωσα… Αλλά, τώρα, τώρα, ναι! Να βαστάξω…»
…και όμως, ως το τέλος της ζωής του, δεν τα κατάφερε να βαστάξει…
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/01/2005, 11:48:47
Όσο Μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντας την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που να γίνει σαν μια ξένη φορτική.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…  |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/01/2005, 17:07:13
ΙθάκηΣαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένες πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ΄ τους σπουδασμένους. Πάντα στον νου σου να ‘χεις την Ιθάκη.
το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσεις η Ιθάκη. Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ταξείδι.
χωρίς αυτήν δεν θαβγαινες στον δρόμο.
άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρείς, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/01/2005, 17:15:03
κάθε φορά που σκεφτόμουν τι νιώθει όποιος κάνει αυτό το "ταξείδι"ερχόταν στο μυαλό μου σαν απάντηση ένα ποίημα ενός άλλου μεγάλου...
Σ’όλο το ταξίδι δεν μ’άφησε η νοσταλγία
δεν λέω πως ήταν σαν την σκιά μου
εστεκε πλάι μου ακόμη και μες στο σκοτάδι
δεν λέω πως ήταν σαν τα χέρια και τα πόδια μου
οταν κοιμόμαστε χάνονται χέρια και πόδια
κι εγώ δεν έχανα την νοσταλγία ούτε στον ύπνο μου
σ’ όλο το ταξίδι δεν μ’άφησε η νοσταλγία
δεν λέω πως ήταν πείνα ή δίψα ή επιθυμία
για δροσιά μες στην κάψα ή για ζεστασιά μες το κρύο
ηταν κάτι που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί,
δεν ήταν χαρά ή λύπη που να ‘χει σχέση
με τις πόλεις, τα σύννεφα, τα τραγούδια,
τις μνήμες, βρισκόταν μέσα σε μένα κι έξω από μένα
σ’ όλο το ταξίδι η νοσταλγία δε μ’άφησε
κι απ’το ταξίδι όλο, μόνο η νοσταλγία μου’μεινε.
Hikmet, 1933/1963 G. 
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα...Edited by - galadriel on 13/01/2005 17:16:25 |
kostino
Μέλος 1ης Βαθμίδας
China
52 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 04:44:14
PRAGMATI DEN TA KATAFERE .. DEN YPARXEI ALLH POLH GIA SENA..! |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 07:34:11
H ΠόλιςΕίπες:"Θα πάγω σ'άλλη γη, θα πάγω σ'άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή.
Κ'ειν'η καρδιά μου-σα νεκρός-θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μείνει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα". Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δε θα βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ'ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού-μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ'όλην την γη την χάλασες.
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 10:11:54
Ηδονή
Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστάφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
kostino
Μέλος 1ης Βαθμίδας
China
52 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 23:37:29
G. ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΤΟ 'ΓΡΑΨΕΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ..ΑΡΑΓΕ, ΕΤΣΙ ΝΑ 'ΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ; ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ; |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 00:07:01
Για νάρθουνένα κερί αρκεί. Το φώς του πιο αμυδρό
αρμόζει πιο καλά, θάναι πιο συμπαθές
σαν έρθουν της Αγάπης, σαν έρθουν οι Σκιές. Ένα κερί αρκεί. Η κάμαρη άποψι
να μην έχει φως πολύ. Μέσα στην ρέμβην όλως
και την υποβολή, και με το λίγο φως-
μέσα στην ρέμβην έτσι θα οραματισθώ
για νάρθουν της Αγάπης, για νάρθουν οι Σκιέs.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 00:19:53
Να μείνειΗ ώρα μια την νύχτα θάνατε,
ή μιάμισυ. Σε μια γωνιά του καπηλειού,
πίσω απ' το ξύλινο το χώρισμα.
εκτός ημών των δύο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.
Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.
Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης. Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας
είχαμε εξαφθεί τόσο πολύ,
που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις. Τα ενδύματα μισοανοίχθησαν - πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας. Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα
στα μισοανοιγμένα ενδύματα,
γρήγορο σάρκας γύμνωμα - που το ίνδαλμά του
είκοσι έξη χρόνους διάβηκε, και τώρα ήλθε
να μείνει μες στην ποίησιν αυτή.
Ποιητικά... The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 00:27:45
Θυμήσου, σώμα...Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ' ετρέμανε μες στην φωνή - και κάποιο
τυχαίο εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πιά μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες - πώς γυάλιζαν,
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.
Ποιητικά... The She Mantis...
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 03:38:28
Εφιαλτικό, αλλά υπέροχο:------------------------------------------------------Κεριά Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
------------------------------------------------------Εγώ θα πρόσθετα:
Μην γυρίζεις να κοιτάξεις πίσω αυτά που έχασες, γιατί μέσα από τις μικρές αυτές ήττες, το κέρδος πολύ μεγάλο, είναι αυτό που οδηγεί τα βήματά σου εμπρός.
Σαν τη γυναίκα του Λωτ, πετρώνει την καρδιά η ζωή που προσκυνά τα περασμένα...
κάνε κλικ!
Ποτέ μην παραδεχτείς τα όρια του ανθρώπου. Να σπας τα σύνορα. Να αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
|
CYBERMASTER
Πλήρες Μέλος
Greece
1404 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 12:26:54
ΑΧ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ....
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΕΡΥΣΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΜΕ ΕΙΧΕ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΚΑΠΩΣ ΑΜΑ ΒΡΩ ΚΑΠΟΥ ΤΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΩ....------------------------ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΨΕΜΜΑ!!!
ΤΗΕ LAST DΑRK KNIGHT... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 16:45:55
Από τα "Αποκυρηγμένα":Τα Bήματα των EυμενίδωνΚοιμάτ’ ο Νέρων εν τω ανακτόρω του
ήσυχος, ασυνείδητος, και ευτυχής —
ακμαίος εν τη ευρωστία της σαρκός
κ’ εν τω ωραίω σφρίγει της νεότητος. Aλλά οι Λάρητές του είν’ ανήσυχοι.
Τρέμουσι της εστίας οι μικροί θεοί,
και τα ασήμαντά των σώματα ζητούν
να κρύψουν, να μικρύνουν, ν’ αφανίσωσι.
Διότι ήκουσαν κρότον απαίσιον —
κρότον Ταρτάρειον, κρότον θανάσιμον —
ερχόμενον από την κλίμακα, και ευθύς
οι δείλαιοι Λάρητες, με λιπόθυμον
όλην την ασθενή αυτών θεότητα,
εμάντευσαν, ησθάνθησαν, εγνώρισαν
τα φοβερά των Ευμενίδων βήματα.
The She Mantis... in mania
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 16:47:37
CYBERMASTER, θα εννοείς - υποθέτω - το παρακάτω:Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης κάνε κλικ!
Ποτέ μην παραδεχτείς τα όρια του ανθρώπου. Να σπας τα σύνορα. Να αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
|
amalia
Διαχειριστής
Greece
10782 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 16:51:08
Ένα - επίσης - αγαπημένο:Θερμοπύλες Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ' ίσοι σ' όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους. Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης κάνε κλικ!
Ποτέ μην παραδεχτείς τα όρια του ανθρώπου. Να σπας τα σύνορα. Να αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
|
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 17:24:34
Oυκ έγνως
Για τες θρησκευτικές μας δοξασίες -
ο κούφος Ιουλιανός είπεν «Aνέγνων, έγνων,
κατέγνων». Τάχατες μας εκμηδένισε
με το «κατέγνων» του, ο γελοιωδέστατος.
Τέτοιες ξυπνάδες όμως πέρασι δεν έχουνε σ' εμάς
τους Χριστιανούς. «Aνέγνως, αλλ' ουκ έγνως· ει γαρ έγνως,
ουκ αν κατέγνως» απαντήσαμεν αμέσως. G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
CYBERMASTER
Πλήρες Μέλος
Greece
1404 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 17:46:38
quote:
CYBERMASTER, θα εννοείς - υποθέτω - το παρακάτω:Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
NA'ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΒΡΕ ΑΜΑΛΙΑ ΕΜ ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΣ.......???
ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΝ ΚΑΙ ΕΔΩ ΒΑΖΕΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΟΙΗΜΑ....
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ (ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ)
"ΟΤΑΝ"
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΜΙΛΑΝ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΙΗΣΗ ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ ΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΥΠΟΨΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΟΥ
ΝΑ ΤΙΣ ΤΑΧΤΟΠΟΙΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΘΥΡΙΔΑ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΣΕΝΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΣΩΠΑΙΝΩ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ
ΗΧΟΥΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΨΙΘΗΡΟΥΣ ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΓΙΑ ΝΟΜΟΥΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΤΑΞΗ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΝΑ ΓΕΛΟΥΝ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥ ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΣΩΠΑΙΝΩ
ΜΑ ΚΑΠΟΤΕ ΠΟΥ Η ΚΡΙΑ ΣΙΩΠΗ ΘΑ ΠΕΡΙΒΡΕΧΕΙ ΤΗΝ ΓΗ
ΚΑΠΟΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΦΛΥΑΡΙΕΣ
ΚΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΝΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΗ ΦΩΝΗ
ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΧΤΕΣ
ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΑΥΛΕΣ ΤΑ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΑΟΙ ΝΕΟΙ ΕΞΑΛΛΟΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΥΜΝΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ...
ΠΑΛΙ ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΟΡΑΜΑ...!!!
------------------------ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΨΕΜΜΑ!!!
ΤΗΕ LAST DΑRK KNIGHT... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/01/2005, 18:51:52
Από τα "Αποκυρηγμένα":Φωναί γλυκείαιΕίν’ αι γλυκύτεραι φωναί όσαι διά παντός
εσίγησαν, όσαι εντός
καρδίας μόνον λυπηράς πενθίμως αντηχούσιν. Εν τοις ονείροις έρχονται δειλαί και ταπειναί
αι μελαγχολικαί φωναί,
και φέρουν εις την μνήμην μας την τόσον ασθενή αποθανόντας ακριβούς, ους κρύα κρύα γη
καλύπτει, και δι’ ους αυγή
ποτέ δεν λάμπει γελαστή, ανοίξεις δεν ανθούσιν. Στενάζουν αι μελωδικαί φωναί· κ’ εν τη ψυχή
η πρώτη ποίησις ηχεί
του βίου μας — ως μουσική, την νύκτα, μακρυνή.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/01/2005, 14:28:57
Από τα "Αποκυρηγμένα":Αν μ’ ηγάπας
Εκ του Γαλλικού Aν του βίου μου το σκότος
φαεινή έρωτος ακτίς
διεθέρμαινεν, ο πρώτος
της αλγούσης μου ψυχής
ο παλμός ήθελεν ήτο ραψωδία ευτυχής.
Δεν τολμώ να ψιθυρίσω
ό,τι ήθελον σε ειπεί:
πως χωρίς εσέ να ζήσω
μοι είναι αφόρητος ποινή —
αν μ’ ηγάπας... πλην, φευ, τούτο είν’ ελπίς απατηλή! Aν μ’ ηγάπας, των δακρύων
ήθελον το τέρμα ιδεί·
και των πόνων των κρυφίων.
Οι δε πλάνοι δισταγμοί
δεν θα ετόλμων πλέον να δείξουν την δολίαν των μορφή.
Εν τω μέσω οραμάτων
θείων ήθελ’ ευρεθείς.
Pόδα θαλερά την βάτον
θα εκόσμων της ζωής —
αν μ’ ηγάπας... πλην, φευ, τούτο είν’ απατηλή ελπίς!
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… Edited by - Mantis on 16/01/2005 14:30:52 |
PHILOSOFOS-1
Πλήρες Μέλος
Bolivia
1201 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 16:35:08
ΣΟΦΟΙ ΔΕ ΠΡΟΣΙΟΝΤΩΝ φιλοστρατος τα εις τον τυανεα απολλωνιον7
οι ανθρωποι γνωριζουν τα γινομενα
τα μελλοντα γνωριζουν οι θεοι
πληροις και μονοι κατοχοι παντων των φωτων
εκ των μελλοντων οι σοφοι τα προσερχομενα
αντιλαμβανονται.η ακοη αυτων καποτε εν ωραις
σοβαρων σπουδων ταραττεται.η μυστικη βοη τους
ερχεται των πλησιαζοντων γεγονοτων.
Και την προσεχουν ευλαβεις .ενω εις την οδον
εξω ουδεν ακουουν οι λαοι!
gh |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 19:21:09
Τα παράθυραΣ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. -Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.-
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 19:32:00
ΔιακοπήΤο έργον των θεών διακόπτομεν εμείς,
τα βιαστικά και άπειρα όντα της στιγμής.
Στης Ελευσίνος και στης Φθίας τα παλάτια
η Δήμητρα κ' η Θέτις αρχινούν έργα καλά
μες σε μεγάλες φλόγες και βαθύν καπνόν. Αλλά
πάντοτε ορμά η Μετάνειρα από τα δωμάτια
του βασιλέως, ξέπλεγη και τρομαγμένη,
και πάντοτε ο Πηλεύς φοβάται κ' επενβαίνει.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 20:27:05
Che fece .... il gran rifiuto Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι - το σωστό - εις όλην την ζωή του.
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 22:04:22
ΦωνέςΙδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους. Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε,
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό. Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας -
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
kostino
Μέλος 1ης Βαθμίδας
China
52 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 00:22:03
ΕπιθυμίεςΣαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τακλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -
έτσι οι επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν,
χωρίς να εκπληρωθούν' χωρίς να αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό. 1904, Κ. Καβάφης |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 01:33:00
Από τα "Αποκυρηγμένα":
Αοιδός
Μακράν του κόσμου, τον μεθά ποιητική μαγεία·
ο κόσμος όλος δι’ αυτόν είν’ οι ωραίοι στίχοι.
Διά τον αοιδόν αυτής έκτισ’ η Φαντασία
άυλον οίκον στερεόν ον δεν κλονίζ’ η τύχη.
Θα είπετε·«Βίος ψυχρός και μάταιος. Μωρία
το να νομίζης η ζωή ότι αυλού είν’ ήχοι
τερπνοί, και ουδέν άλλο·» ή «Ξηρά αναισθησία
μαστίζει όντινα ποτέ πόνος δεν κατατρύχει της πάλης της ζωής.» Aλλά πλάνη και αδικία
είναι η κρίσις σας. Aυτού η Φύσις είναι θεία.
Μη κρίνετ’ εν τη λογική, τυφλή σας ασθενεία. Είν’ εκ σμαράγδου μαγικού του οίκου του οι τοίχοι —
και ψιθυρίζουν εν αυτοίς φωναί· «Φίλε, ησύχει·
σκέπτου και ψάλλε. Μυστικέ απόστολε, ευψύχει!»
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… Edited by - Mantis on 19/01/2005 01:41:02 |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 01:39:15
Από τα "Αποκυρηγμένα":
[Aπό την Λάμια του Keats]
[Ι]
[..........................................................]
«Ως πότε εν τω νεκρικώ αυτώ στεφάνω
θα κείμαι! Πότε η πτωχή θα εξυπνήσω,
πότε εν σώματι τερπνώ θα ανασάνω,
κ’ εν σώματι τω βίω πρέποντι θα ζήσω,
και καταλλήλω έρωτι και ηδονή,
και καρδιών, χειλέων πάλη, πλησμονή!
Φευ, φευ,τριστάλαινα. Φευ, συμφορά δεινή!»
[...........................................................]
«Ήμην γυνή. Ω, δος μοι σχήμα γυναικός!
Έφηβον εκ του άστεος των Κορινθίων
λατρεύω. Την καλή μορφήν μου φιλικώς
απόδος· και οδήγει μ’ εις αυτόν πλησίον.»
[............................................................]
Και ότε εφαντάζετο μίαν ημέραν
ούτω, εν τοις θνητοίς είδον οι οφθαλμοί της
τον Λύκιον αγωνιζόμενον, και πέραν
πάντων το άρμα του να τρέχη. Νεαρός
Ζευς τη εφάνη, με Διός σεπτήν γαλήνην ...
Έκτοτε δε την εκυρίευσε σφοδρός
έρως. Λιποθυμούντος έρωτος γλυκύτης
κ’ επιθυμίαι εκυρίευσαν εκείνην.
[............................................................]
Το πρόσωπόν του έκρυπτε μη τύχη φίλος
και τον αναγνωρίση. Σφίγγει ερωτύλος
την χείρα της. Ότ’ αίφνης εμφανίζεται
ανήρ βραδύς το βήμα, και με δόλιον,
οξύ το βλέμμα. Έχει μιξοπόλιον
τον βοστρυχώδη πώγωνα. Γνωρίζεται
ως σοφιστής από το ένδυμά του. Είναι
η κεφαλή του φαλακρά.
Ο Λύκιος
ετάχυνε το βήμα, πλην ανοίκειος
τρόμος την Λάμιαν καταλαμβάνει. «Γύναι
φιλτάτη,» λέγει «ρίγος σε διαπερά.
Πόθεν η ταραχή αυτή η αιφνιδία;
Η χειρ σου διαλύεται.» Aλλ’ η αβρά
σύντροφος απαντά· «Κούρασις και ανία
είναι απλώς. Λύκιε, τίς ο γέρων ήτο;
Δεν δύναμαι ν’ ανακαλέσω την μορφήν του.
Εκρύπτεσο ως η ψυχή σου να εφοβείτο
να αντικρύσης την οξείαν όρασίν του.»
[ΙΙ]
[...................................................................]
»Ούτω να θριαμβεύσω διά σου ποθώ,
εν μέσω της Κορίνθου μέγα απορούσης.
Θ’ αποστομώσω τους εχθρούς μου. Θ’ ευφρανθώ
ακούων της φωνής των φίλων επαινούσης,
ενώ το άρμα μας εν μέσω των ευχών,
το άρμα το γαμήλιον των ευτυχών,
ταχύ θα τρέχη επί φαεινών τροχών.»
[.....................................................................]
«Δεν έχω φίλους, κ’ εν Κορίνθω ζω σχεδόν
άγνωστος. Των γονέων μου η κόνις κείται
εντός λαρνάκων αφανών, και εις τον ουδόν
του δώματός των του υστάτου λησμονείται
να αναφθή θυμίαμα. Η γενεά των
όλη απέθανε, κ’ εγώ η επιζώσα
παραμελώ αυτούς, υπό παθών ακράτων
κυβερνωμένη και τυφλώς σε αγαπώσα.
Ω Λύκιε, προσκάλεσ’ όσους φίλους θέλει
η νεαρά καρδία σου, αλλ’ αν σοι μέλη
περί του έρωτός μου, αν το ποθητόν
βλέμμα σου μ’ αγαπά, μη εις την τελετήν
φέρης τον Aπολλώνιον τον σοφιστήν.
Κρύψε με, Λύκιε, κρύψε με απ’ αυτόν.»
[.....................................................................]
εκτός ενός, όστις με βλέμματ’ αυστηρά
και βραδέα βήματα και σταθερά
εισήλθεν. Ην ο γέρων Aπολλώνιος.
Και εμειδία, ωσεί τάχα πρόβλημά τι
προ του οποίου εκοπίαζ’ ο δαιμόνιος
νους του, να εξηγείτο λύσει απλουστάτη
και ν’ αληθεύη αρχικόν του μάντευμά τι.
[.....................................................................]
«Φίλτατε Λύκιε, κανών τεθεσπισμένος
δεν είναι να επιβάλλεται άκλητος ξένος
και με την φορτικήν του να χαλνά μορφήν
συντρόφων νεωτέρων συναναστροφήν.
Aλλ’ απητείτο· και συγχώρει επομένως.»
[.....................................................................]
«Δεν σε ελύτρωσ’ από κάθε συμφοράν,
δια να σ’ ίδω τώρα όφεως βοράν!»
Ω της Λαμίας ήρχισεν η αγωνία!
Του σοφιστού το βλέμμα πύρινον προυχώρει,
και την διέσχιζεν ολόκληρον, ως δόρυ
διαπεραστικόν. Εν τη αδυναμία,
εν τη νεκρώσει της, εν τη φρικτή οδύνη,
την ασθενή της χείρα την λευκήν εκίνει
και τω εζήτει, τω ικέτευε σιγήν.
Aλλά ο σοφιστής το βλέμμα του ευρύνει
και «όφις! όφις!» βάλλει φοβεράν κραυγήν.
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
1900
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Cuba
1904 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 01:43:05
Η σατραπειαΤι συμφορα, ενω εισαι καμωμενος
για τα ωραια και μεγαλα εργα
η αδικη αυτη σου η τυχη παντα
ενθαρρυνσι κ'επιτυχια να σε αρνειται.
Να σ'εμποδιζουν ευτελεις συνηθειες,
και μικροπρεπειες, κι αδιαφοριες.
Και τι φρικτη η μερα που ενδιδεις
(η μερα που αφεθηκες κ'ενδιδεις),
και φευγεις οδοιπορος για τα Σουσα,
και πιαινεις στον μοναρχην Αρταξερξη
που ευνοϊκα σε βαζει στην αυλη του,
και σε προσφερει σατραπειες και τετοια,
Και συ τα δεχεσαι με απελπισια
αυτα τα πραγματα που δεν τα θελεις.
Αλλα ζητει η ψυχη σου, γι'αλλα κλαιει.
Τον επαινο του Δημου και των Σοφιστων,
τα δυσκολα και τ'ανεκτιμητα Ευγε.
Την Αγορα, το Θεατρο, και τους Στεφανους.
Αυτα που θα στα δωσει ο Αρταξερξης
αυτα που θα τα βρεις στη Σατραπεια.
Και τι ζωη χωρις αυτα θα καμεις.
Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 11:55:44
Hγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Aριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ' όνομά του, κ' η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Aγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ' οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι. Γι' αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ' έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 13:02:22
Από τα "Αποκυρηγμένα":
[Aπό το «Aλληλουχία κατά τον Bωδελαίρον»][.....................................................................]
Είναι ναός η Φύσις όπου ζωνταναί
στήλαι συγκεχυμένας λέξεις κάποτε
εκφέρουσιν. Ο άνθρωπος εκεί περνά
μέσω πυκνών δασών συμβόλων, άτινα
με βλέμματα οικεία τον παρατηρούν. Ως παρατεταμέναι σμίγουσιν ηχοί
από μακράν εν μια ενώσει ζοφερά,
εν μια ενώσει ως το σκότος αχανεί
και ως το φως, ούτω ανταποκρίνονται
τα χρώματα, οι φθόγγοι, και τ’ αρώματα. Υπάρχουν ευωδίαι ως το δέρμα των
παιδίων δροσεραί· γλυκείαι ως αυλοί·
πράσιναι ως λειμώνες. Άλλαι πλούσιαι
είναι, διεφθαρμέναι, θριαμβευτικαί·
ορμάς του πνεύματος και των αισθήσεων
υμνούσαι· την διάχυσιν κατέχουσαι
πραγμάτων απεράντων — ως η άμβαρις,
ο μόσχος, και ο στύραξ, και το λίβανον.
[........................................................................]
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 3 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Κ. Π. Καβάφης... αδυναμίες... πάθη... βάσανα...
