quote:

---

Το τι δεν καταλάβαιναν δεν είναι η πράξη,αλλά η ουσία αυτής.Δηλαδή δεν καταλάβαιναν πως ότι έκαναν το έκαναν στο ίδιο τον Θεό
.Φυσικά και ηθελημένα τον σταύρωσαν και τον βασάνισαν κτλ.
Νόμιζαν όμως ότι τα κάνουν όλα αυτά σε ένα απλό άνθρωπο.

---

quote:

---

Αααα!, και όταν κοροϊδεύουν, φτύνουν, δέρνουν έναν απλό άνθρωπο δεν είναι αμαρτίες; Είναι δυνατόν να στέλλει τέτοια μηνύματα μια "αγία γραφή";

---

Την τράτα λέν Μαρίνα, την σκούνα Μαργιορή κι εσύ;
Άλλα λόγια ν' αγαπιώμαστε;

Μήπως είσαι κι εσύ απατεώνας ή απλώς βλάκας (αμαθής) σαν τον jast a κτλ;

quote:

---

Μήπως είσαι κι εσύ απατεώνας ή απλώς βλάκας (αμαθής) σαν τον jast a κτλ;

---

Να ο δρόμος προς το φως: Τί, γιατί και πώς; Και πότε, πού, και ποιός;

quote:

---

quote:

---

Μήπως είσαι κι εσύ απατεώνας ή απλώς βλάκας (αμαθής) σαν τον jast a κτλ;

---

Αίολε Δεν βλέπεις ότι η συζήτηση είναι φιλική;

Ελεύθερος

Να ο δρόμος προς το φως: Τί, γιατί και πώς; Και πότε, πού, και ποιός;

---

Στου... τυφλού την πόρτα...

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

quote:

---

Ρε παιδιά αυτή την ΑΤΜΑ ποιός την καταλαβαίνει; Δεν πρέπει να έχει καλές σχέσεις με τα Ελληνικά...
"η δε γυνή ήν ΕΛΛΗΝΙΣ, Συροφοινικιώτισσα το γένει.
και ηρώτα αυτόν ίνα το δαιμόνιον εκβάλη εκ της θυγατρός αυτής.
ο δε Ιησούς είπεν αυτή. άφες πρώτον χορτασθήναι τα τέκνα.
ού γάρ εστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και τοίς ΚΥΝΑΡΙΟΙΣ βαλείν."
(ΜΑΡΚΟΣ ζ' 26-27)

Ηθικόν δίδαγμα κανείς; ATMA ίσως; Με σαφήνεια; Jast a κτλ;

ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ; (όχι Έλληνας)

---

quote:

---

Φυσικά και δεν στέλλει τέτοιο μύνημα.Ξεχνάς πως την εποχή εκείνη δεν γνωριζαν οι άνθρωποι τι είναι η αμαρτία.Για τους σταυρωτές αυτό που έκαναν δεν ήταν αμαρτία.

---

Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε, που τονίζεται το "Συροφοινίκισσα τω γένει". Αλλιώς θα έπρεπε να λέει "Ελληνίς τω γένει".

ath.

Ελεύθερος

quote:

---

zephyr,
Θες να συμφωνήσουμε και το θέμα να κλείσει εδώ; Ή μήπως θέλεις να το ξανασκεφτείς; Και γιατί όχι δηλαδή; Τι έχεις να χάσεις;

---

quote:

---

Κάποιος άλλος Θεός,κάποιας άλλης θρησκείας θα τους συγχωρούσε;

Με αυτό το ερώτημα(που απευθύνεται σε όλους,όχι μόνο στον Ελεύθερο)
κλείνω την συζήτηση.

---

Πράγματι αυτή η ερώτηση από μόνη της, λέει πολύ περισσότερα απ' όσα θα περιμέναμε από πολλές απαντήσεις μαζί.
Προτιμώ να αποδεσμευτώ προς το παρόν με την εξής απάντηση: Άμα τους βρώ θα τους ρωτήσω.

Ελεύθερος

Να ο δρόμος προς το φως: Τί, γιατί και πώς; Και πότε, πού, και ποιός;

quote:

---

Χαιρετώ τον πάνσοφο πανεπιστήμων Athakandr. Ελπίζω να δέχεσαι αστεία.
Φίλε μου σωστή η γνώμη σου κατά την άποψη μου. Αλλά φίλε μου δεν το θεωρείς παρατραβηγμένο και ατυχές, να την παρομοιάσει με "σκύλλα";.
Είναι λιγότερο αγενές να παρομοιάσεις κάποιαν σαν σκύλλα, άν αυτή είναι Συροφοινίκισσα παρά Ελληνίδα; Δεν νομίζω.
Γιατί νομίζεις ότι το έκανε αυτό; Ή τέλος πάντων γιατί μπήκε μια τέτοια "αγένεια" σε μια "Αγία γραφή";
Υπάρχει εύκολη λύση γι' αυτό το αδιέξοδο! Όμως πρέπει να πας πίσω στον χρόνο και να βρεθείς νοερά στον τόπο του . . . "εγκλήματος". Και να είσαι πραγματικά έτοιμος να παρουσιάσεις τον ΧΡΙΣΤΟ ΣΟΥ.
Γιατί ο σημερινή θρησκεία του χριστιανισμού πάσχει απ' αυτό ακριβώς.
Δεν έχουν, ούτε πιστεύουν σ' ένα πραγματικό πνευματικό "χριστό". Και φυσικά δεν μπορούν ούτε να παρουσιάσουν πραγματικό "χριστό".

Ελεύθερος

---

quote:

---

Πολύ ευαισθητοποιημένο και τρυφερό σε βρίσκω σήμερα ...

---

Όχι ρε συ! Να! . . . Πώς να στο πω τώρα! Γυναίκα ήτανε . . . Συροφοινίκισσα ήτανε . . . μελαχρινή σίγουρα ήτανε Ε έχουμε κι' εμείς τις αδυναμίες μας να πούμε. Ήταν ανάγκη να την ταπεινώσει; Τον εκατόνταρχο δηλαδή, γιατί τον χειρίστηκε διαφορετικά; Τον φοβήθηκε; Μόνο τις γυναίκες είχε κότσια να δοκιμάζει;

quote:

---

Επί της ουσίας του ερωτήματός σου, είναι προφανές νομίζω ότι η παρομοίωση αν και ξενίζει θέλει να καταδείξει εμφατικά την αδρανοποίηση της ανθρώπινης πνευματικής προσωπικότητας, την αποξένωση από το Θείο, τον μαρασμό της ψυχής, που επέρχεται σε όσους είτε δεν πιστεύουν στα Θεία, είτε πιστεύουν σε ψεύτικα είδωλα.

---

Δεν κατάλαβα γρι.

quote:

---

Σε κάθε πρίπτωση όμως, ας μην ξεχνάμε και την συνέχεια της ιστορίας, όπου η γυνή έλαβε αυτό που ζητούσε...

---

Ναι! Αλλά και 'κείνος έλαβε αυτό που ζητούσε. Όπως το παρουσιάζει η χριστιανική φιλολογία, ήταν μια . . . δίκαιη συναλλαγή. Ταπείνωση έναντι γιατριάς. Η ανιδιοτέλεια απουσίασε.
Επαναλαμβάνω. Υπάρχει απάντηση που θα με ικανοποιούσε. Πρέπει όμως να την δώσει η χριστιανική πλευρά!

quote:

---

Τα λόγια άραγε μετράνε περισσότερο ή εν΄τέλει οι πράξεις

---

Α! Εδώ θα δώσω χριστιανική απάντηση! Κάθε φορά μετράει . . . αυτό που μας συμφέρει

Ελεύθερος

Να ο δρόμος προς το φως: Τί, γιατί και πώς; Και πότε, πού, και ποιός;

Για τον Χριστό . Χρησιμοποίησε όρους της εποχής για να στηρίζει την φιλόσοφια του αλλά φαίνεται πως ήτανε γνώστης του ελλήνικου πνευμάτος από τις πράψεις του και από όσα εγώ καταλαμβαίνω δεν πιστευέ στην τιμωρία (αυτό είναι καλό) αλλά στην ταπείνωση και βοήθεια , αλλά όχι στον εγωισμό μεσώ ενός ψευτικού Θεού , από την άλλη ίσως να μην είναι μόνο οι ακόλουθοι του που χρησιμοποίησαν στοιχεία της εποχής για συμφέρον , πάντως εχόντας το πλεονεκτμά κάποια πράγματα να τα βλέπουμε καθαρότερα δεν είναι σωστό τα λάθη της επόχης να δικαιολογούνται λόγο της επόχης τους αλλά να μαθαίνουμαι από αυτά περρισότερο από πριν.

Είναι πραγματικά να απορεί κανείς τελικά με την «επιχειρηματολογία» που προσπαθούν ορισμένοι να πείσουν τον συνομιλητή. Με το συμπάθιο δηλαδή. Επίσης, η προχειρότητα (βόλεμα με άλλα λόγια..) που προσεγγίζεται το θέμα είναι αξιοσημείωτη.

Και μιλώ για προχειρότητα, διότι το άλλο ενδεχόμενο είναι η συστηματική παραπλάνηση.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην συγκεκριμένη ΣΕΙΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ του (υποτιθέμενου..) Ιησού. ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

«Ελληνίς Συροφοινίκισσα τω γένει» λοιπόν και όχι απλά «Συροφοινίκισσα τω γένει». Άλλο το ένα και άααααααλλο το άλλο!

Ας δούμε επομένως ξανά ετούτα τα…«λόγια θεραπείας» που μας μεταφέρουνε οι συγγραφείς του 4ου αιώνα μ.Χ. Με άλλα λόγια, τρεισήμισι αιώνες μετά το συμβάν, καθώς δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ.

Η πρώτη προσπάθεια παραπλάνησης γίνεται όταν αναφέρεται ότι:
Ελληνις Συροφοινίκισσα τω γένει σημαίνει Ελληνόφωνη ΑΛΛΑ ΟΧΙ Ελληνίδα.

Αντιληπτή η αγωνία ορισμένων αλλά ταυτόχρονα αδυνατώ να κατανοήσω την ημιμάθεια.

Η λέξη ΓΕΝΟΣ προσδιορίζει ΚΑΤΑΓΩΓΗ και όχι ΜΗΤΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ! Διότι όταν θα πούμε για κάποιον ότι είναι Ελληνόφωνος (όπως και Γερμανόφωνος π.χ.) σημαίνει απλά ότι η μητρική του γλώσσα είναι τα Ελληνικά.

Τι σημαίνει όμως «Μητρική γλώσσα»?

Εάν ένας Τούρκος μεγαλώσει στην Ελλάδα τότε αυτός λέγεται Ελληνόφωνος, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ!

Σε ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ, η λέξη ΓΕΝΟΣ προσδιορίζει ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΝΟΣ ΣΥΝΟΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Εξίσου και έχουμε λέξεις όπως «η μεγάλη του Γένους σχολή», «παλιγγενεσία του Γένους των Ελλήνων» και άλλα πολλά.

Η σωστή απόδοση του κειμένου που ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΕΤΑΙ είναι η εξής:

«..διότι όταν άκουσε μια γυναίκα για αυτόν που είχε το κοριτσάκι της ακάθαρτο πνεύμα πρόσπεσε στα πόδια του. Η γυναίκα όμως ήταν Ελληνίδα στο γένος, Συροφοινίκισσα. Παρακαλούσε λοιπόν να βγάλει το δαιμόνιο από την κόρη της.

Ο Ιησούς της είπε: Άφησε πρώτα να χορτάσουν τα παιδιά διότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΙ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ. Εκείνη αποκρίθηκε και του είπε: Ναι Κύριε αλλά ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ τρώνε κάτω από το τραπέζι τα ψίχουλα που πέφτουν από τα παιδιά. Και της είπε: Γι’αυτό το λόγο πήγαινε. Βγήκε το δαιμόνιο από την κόρη σου..»

Διαβάζοντας κανείς λοιπόν κάτω από την διπρόσωπη μετάφραση του κατεστημένου, διαβάζει μία εξόχως συγκινητική διήγηση ενός…εξορκισμού (!).

Στην πραγματικότητα όμως, και για όποιον δεν θέλει να τρέφει αυταπάτες, βλέπουμε να λέει στην γυναίκα με ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ τόνο τα εξής: Να πάρω την τροφή των παιδιών μου (των Εβραίων-Εσσαίων?) και να την δώσω ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ, τους ΕΛΛΗΝΕΣ?

Επειδή η όποια αίρεση του αρχέγονου εβραϊσμού, όπως και ο χριστιανισμός, ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ουσιαστικά την κακότητα και το μίσος κατά άλλων κοσμοθεωριών και φιλοσοφικών τάσεων, πόσο μάλλον δε του Ελληνισμού, έτσι βλέπουμε και στο παραπάνω εδάφιο μία ξεκάθαρη ΣΥΝΕΧΕΙΑ της μισανθρωπιάς που αναβλύζει από την εβραϊκή Πεντάτευχο:

«..και θα ξεσηκώσω τα παιδιά σου Σιών ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ…και ο Κύριος θα στραφεί εναντίον τους και θα βγει σαν αστραφτερή βολίδα..και θα τους εξολοθρεύσουν (οι εβραίοι τους έλληνες..) και θα τους καταχώσουνε με πέτρες από τις σφενδόνες και θα τους ρουφήσουν σαν το κρασί..» (Ζαχαρίας Θ’ 13-14)

(μπρρρρρρρρρρρρρρρρ!!! )

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Ακόμα και να ήθέλε κανεις να σε πάρει στα σοβαρά, είναι τόσο καταφανώς ασυνάρτητα αυτά που λες, που δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν. Λυπάμαι πραγματικά για αυτή την κατάντια της σκέψης σου γιατί πάντα πίστευα, πως ακόμα και οι πιο πορωμένοι και φανατικοί υποστηρικτές της φαιδρότητας θα είχαν την ευαισθησία -χάριν της λογικής- να παραδεχτούν τα αυτονόητα.

Λυπάμαι γιατί όσο περισσότερο μιλάς, τόσο περισσότερο μας αποδυκνύεις κάτι που δεν θέλω να πιστεύω. Ότι η πραγματική σου επιδίωξη δεν είναι η συζήτηση, ούτε ο ειλικρινής διάλογος, αλλά κάτι άλλο που μοιάζει περισσότερο με αποστολή και εντεταλμένη υπηρεσία.

Δεν ξέρω ποιοι σου υπαγορεύουν να κάνεις το άσπρο-μαύρο και τι συμφέροντα υπηρετείς, πάντως σίγουρα τα συμφέροντα αυτά δεν είναι Ελληνικά. Η γνωστή τακτική του Δούρειου Ίππου που ακολουθείς, έχει απώτερο σκοπό τον όχι απλά την διαστρέβλωση και τον διχασμό όπως πίστευα παλιότερα, αλλά την δημιουργία κλίματος σύγχυσης, παρανόησης και απομάκρυνσης από αξίες δεδομένες και αδιαμφισβήτητες και εν' τέλει την εξυπηρέτηση των γνωστών σκοπών του σιωνισμού.

Παίρνω πίσω λοιπόν τους χαρακτηρισμούς γιουσουφάκι και ταρτούφο που σου είχα προσάψει γιατί τελικά δεν σε αντιπροσωπεύουν με ακρίβεια. Νομίζω πως ο καλύτερος χαρακτηρισμός για σένα είναι: "το μαύρο κοράκι του Σιωνισμού". Δεν έχω καμία αμφιβολία πια περί αυτού.

Οι συνεχείς σου αναφορές στο δήθεν μη-ελληνικό βυζάντιο, η κατηγοριοποίηση των φιλοσόφων σε αποδεκτούς και μη, οι αναφορές σου παλαιότερα σε 'γνωστούς' εβραίους συγγραφείς αλλά και η διαρκής προσπάθεια διχασμού από οτιδήποτε παραδοσιακά ελληνικό, καθώς και η ακραία σημερινή σου διαπίστωση περί toy "ελληνίδα το γένος", ενώ καθαρά αναφέρεται "σύρια... το γένος", αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Οι αναγνώστες του forum οφείλουν λοιπόν να είναι πολύ προσεκτικοί στις διχαστικές αυτές τακτικές των πληρωμένων κονδυλοφόρων, που δυστυχώς αποκαλύπτονται..

ath.

Το "Ελληνίς" στο "Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τω γένει" επισημάνει το θρήσκευμα, ενώ το "Συροφοινίκισσα" επισημάνει το γένος. Εξ'ού και το διαχωριστικό κόμμα. Ούτε Ελληνόφωνη ούτε Ελληνίδα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις μεταγενέστερες χρήσεις του όρου Έλλην κατά τον ίδιο τρόπο. Ακόμα και οι ξένες μεταφράσεις προσδιορίζουν το γένος της γυναίκας ως Συροφοινικικό, όχι Ελληνικό.

Στα Αγγλικά;
The woman was a Greek, a Syrophenician by nation; and she besought him that he would cast forth the devil out of her daughter"

Στα Γερμανικά;
Die Frau aber war eine Griechin, eine Syro-Phönizierin von Geburt; und sie bat ihn, daß er den Dämon von ihrer Tochter austreibe.

Στα Λατινικά (ηλίου φαεινότερο όταν το "Ελληνίς" μεταφράστηκε όχι ως "Graeci" αλλά "gentilis" προς αναφορά στη θρησκεία της);
erat autem mulier gentilis Syrophoenissa genere et rogabat eum ut daemonium eiceret de filia eius

Η δέ γυναίκα ήταν Ελληνίδα, Συροφοινίκισσα στο γένος και τον παρακάλεσε να βγάλει το δαιμόνιο από την κόρη της

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

quote:

---

Στα Λατινικά (ηλίου φαεινότερο όταν το "Ελληνίς" μεταφράστηκε όχι ως "Graeci" αλλά "gentilis" προς αναφορά στη θρησκεία της);

---

Γεια σου ρε Ευάγγελε!! Είναι ΦΥΣΙΚΟ αλλά και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να βλέπει κάποιος βυζαντινολάτρης ταύτιση ιδεών στα όσα «αναλύει» ο athakandr. Επίσης, είναι το λιγότερο που αναμένει κάποιος από ανθρώπους που αποκαλούν ως «βυζαντινούς» ή «Έλληνες» τους Θεοδόσιους και τους Ιουστίνους.

Όλα καλά λοιπόν διότι αλλιώς θα άρχιζα να ανησυχώ……

Vagelis:
«Το "Ελληνίς" στο "Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τω γένει" επισημάνει το θρήσκευμα, ενώ το "Συροφοινίκισσα" επισημάνει το γένος. Εξ'ού και το διαχωριστικό κόμμα.»

Κατ’αρχάς το διαχωριστικό κόμμα δεν φέρει καμία βαρύτητα μιας και είναι προϊόν που δεν συναντάται σε παλαιότερες εκδόσεις. Όταν και όποτε υπήρξε η ανάγκη διαχωρισμού «ειδωλολατρών» και Ελλήνων από τους Ευαγγελιστές της Καινής Διαθήκης, είτε από τα όσα μας μετέφεραν ως λόγια του Ιησού, τότε αυτό έλαβε χώρα ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο αναφέρεται γενικά ο Παύλος σε «ειδωλολάτρες» όταν το κρίνει αναγκαίο, ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ όπως αυθαίρετα και τελείως αστήρικτα υποστηρίζετε, (π.χ. Προς Ρωμαίους Α’ 26-27) καθώς το ίδιο ακριβώς κάνει και ο Ματθαίος όταν αναφέρεται συγκεκριμένα σε Χαναναίους, οι οποίοι ήσαν επίσης ειδωλολάτρες, και όχι σε Έλληνες!

Και για να αντιληφθείς λίγο καλύτερα ότι δεν έχει καμία σχέση το «Ελληνίς» με θρήσκευμα, όπως προφανώς σε βολεύει, αλλά ούτε και το κόμμα το παρέλαβαν οι πλαστογράφοι σας από κανέναν Ιησού (!), πρόσεξε τα παρακάτω απλά πλην όμως διαφωτιστικά λόγια Του:

Λέγει λοιπόν ο Ιησούς «..εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε» (Κατά Ματθαίον Ι’5). Σύμφωνα με την λογική σου λοιπόν («λογική» να τη κάνει ο Θεός..) άλλοτε χρησιμοποιεί ο Ιησούς ή ο Μάρκος το «Ελληνίς» ως προσδιορισμό ειδωλολατρικού θρησκεύματος και άλλοτε, όρος που είναι και ο ορθός χαρακτηρισμός, χαρακτηρίζει τους ειδωλολάτρες ως «εθνικούς» ή επί το ακριβέστερο «Σαμαρείτες»!

Βλέπουμε λοιπόν ότι τόσο ο Παύλος, αλλά όσο και ο Ματθαίος ή ο Μάρκος, αποδίδουνε με χαρακτηριστική ακρίβεια τον διαχωρισμό μεταξύ των «ειδωλολατρών» γενικά («εις οδό εθνών»..) ή των Σαμαρειτών ή των Χαναναίων.

Η Αγία Γραφή λοιπόν περιγράφει περιεκτικότατα ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ του Έλληνα στην καταγωγή καθώς και όσων λαών θεωρούνταν ως ειδωλολάτρες στην εποχή του Ιησού Χριστού.

Και διαβάζουμε σχετικά: «Επειδή και Ιουδαίοι σημεία αιτούσιν και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν». (Α΄ Κορινθίους 1/α΄ 22).

Στη φράση αυτή του Παύλου, (ΑΡΙΣΤΟΥ ΓΝΩΣΤΗ τόσο του τι πάει να πει Έλληνας και τι ειδωλολάτρης ή οτιδήποτε άλλο!), αναδεικνύεται και προς ποιους απευθύνεται ο Ιησούς στην εποχή του: Οι μεν Έλληνες, Έλληνες στην καταγωγή, ζητούσαν τη σοφία, καθώς η λέξη «ζητώ» σημαίνει την ενεργητική τους προσπάθεια προς το σκοπό αυτό.

Η να εννοούσε άραγε ο Παύλος αγαπητέ ότι………γενικά και αόριστα όλοι οι ειδωλολάτρες του τότε κόσμου αναζητούσαν τη σοφία????

Ενώ λοιπόν υπάρχει μια καταιγιστική πληθώρα στοιχείων που αναδεικνύει το ψέμα των όσων αστήρικτα ωραιοποιείς, δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να συνάδει με το παραμύθι που σας μάθανε να αναμασάτε.

Η έδωσες κάποια εδάφια που να εξηγούνε τις απόψεις του Ιησού επί του θέματος και μου διέφυγαν??

Δεν νομίζω λοιπόν ότι χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο στο προκείμενο, και εάν εσύ και οι συνδαιτυμόνες σου δεν έχετε μελετήσει την Αγία Γραφή τότε καλά θα κάνετε να το πράξετε!

Που ξέρεις, ίσως και να αντιληφθείτε τι «είδους» γραφές μελετάτε αλλά και ποιος έχει συντάξει τι….

Και κάτι τελευταίο, ΑΣΧΕΤΕ ΕΥΑΓΓΕΛΕ:

Τα γερμανικά που έχεις κάνει copy-paste, μιας και είναι η γλώσσα που πρώτα έμαθα να μιλώ, ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ «ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝ» ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΟΠΤΕΣΑΙ!! (Die Frau aber war eine Griechin, eine Syro-Phönizierin von Geburt; und sie bat ihn, daß er den Dämon von ihrer Tochter austreibe.)

Λυπάμαι αλλά, για μια ακόμη φορά, δεν σας βγαίνει το ρωμαϊκό παραμύθι.

Πάντως ξαναπροσπάθησε, δεν χανόμαστε!

Για τα πλείστα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης ρατσιστικού, ανήθικου, απάνθρωπου, ανθελληνικού κ.τ.λ. περιεχομένου (όπως π.χ. «εξεγειρώ τα τέκνα σου Σιών επί των τέκνων των Ελλήνων» («Ζαχαρίας» θ΄13-15), «θα εξολοθρεύσω τους Κρήτες» («Ιεζεκιήλ» κε΄16-17) κ.λ.π., έχει γίνει αρκετός λόγος σε προηγούμενα τεύχη μας (154, 164-165, 169, 171, 193, 293 κ.ά.). Βρισκόμενοι σε κατάσταση άμυνας οι οπαδοί του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος άρχισαν να κάνουν λόγο για αποβολή της «Παλαιάς Διαθήκης» από τον Κανόνα της Εκκλησίας καθότι αναφέρεται σε κηρύγματα μίσους και διχόνοιας της εβραϊκής ιστορίας. Θέτουν όμως παράλληλα την «Καινή Διαθήκη» στο απυρόβλητο, καθότι –σύμφωνα με τα λεγόμενά τους- μέσα στα κείμενά της διδάσκεται η αγάπη, έχει επηρεαστεί κι είναι σε πλήρη αρμονία με το αρχαιοελληνικό πνεύμα. Ο χωρισμός της «Παλαιάς» από την «Καινή Διαθήκη» δεν μπορεί βέβαια να γίνει καθότι ο ίδιος ο Ιησούς μας λέει: «Δεν ήλθα για να καταλύσω το νόμο ή τους προφήτες, αλλά για να συμπληρώσω» («κατά Ματθαίο» ε΄17), «άν πιστεύετε στον Μωϋσή πιστεύετε και σ’ εμένα γιατί για μένα εκείνος έγραψε κι αν δεν πιστεύετε στα γραπτά εκείνου πώς θα πιστέψετε στα λόγια μου;» («κατά Ιωάννη» ε΄46-47) και «ερευνάτε τας γραφάς (εννοεί την «Παλαιά Διαθήκη», η «Καινή» δεν είχε ακόμη γραφτεί) γιατί εκείνες περιέχουν μαρτυρίες για μένα» («κατά Ιωάννη» ε΄39). Στο παρόν άρθρο θα δείξουμε ότι από τα ίδια τα κείμενα της «Καινής Διαθήκης» δεν προκύπτει καμμία διαφορά από την «Παλαιά» γιατί και τα δύο βιβλία παραμένουν αδιάσπαστα τόσο στις «ιδέες» όσο και στις «διαθέσεις», ο δε Ιησούς Χριστός δεν είναι κήρυκας αγάπης όπως προβάλλεται, αλλά αντιθέτως προβαίνει σε κηρύγματα απίστευτου μίσους, διχόνοιας, διχασμού κι έντονου μισελληνισμού.

«Ήταν μερικοί Έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανεβεί για να προσκυνήσουν κατά την εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν στον Φίλιππο ο οποίος ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και του είπαν: ‘Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού’. Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα και ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος το λέγουν στον Ιησού. Ο Ιησούς αποκρίθηκε σ’ αυτούς: ‘Ήλθε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου’» («κατά Ιωάννη» ιβ΄20-23). Αυτό είναι το περίφημο απόσπασμα στο οποίο κατά κόρον αναφέρονται οι ελληνορθόδοξοι στην προσπάθειά τους να απαντήσουν στις επικρίσεις που δέχονται για το ανθελληνικό μένος των γραφών και να αποδείξουν ότι ναι μεν η «Παλαιά Διαθήκη» γράφει αίσχη για τους Έλληνες, ο Ιησούς όμως ήταν πολύ διαφορετικός κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους επειδή δήθεν μας αγαπούσε.
Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για Έλληνες στο γένος και αυτό γίνεται φανερό από το ίδιο το κείμενο. Ας εξετάσουμε με προσοχή το επίμαχο απόσπασμα. Κατ’ αρχήν οι «Έλληνες» αυτοί ανέβαιναν να προσκυνήσουν στην εορτή. Για μας τους Έλληνες ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της φυλής μας είναι η υπερηφάνεια. Αισθανόμαστε υπερήφανοι για τα πάντα: για την πατρίδα μας, για τους προγόνους μας, την ιστορία μας, τη γλώσσα μας, την ευφυΐα μας. Η λέξη υπερηφάνεια προέρχεται από το ρήμα φαίνω που σημαίνει φέρω στο φως, εκθέτω, επιδεικνύω. Ο υπερήφανος λοιπόν είναι ο υπερφανής, ο φαινόμενος υπέρ των άλλων, ο επαιρόμενος για μια αρετή, ο υψηλόφρων. Ο υπερήφανος επιδεικνύει τον εαυτό του, αλλά για να το επιτύχει αυτό δεν πρέπει να συρρικνώνει το σώμα του, αλλά να υιοθετήσει ένα ευθυτενές παράστημα και ανάλογο βάδισμα. Ο υπερήφανος δεν φοβάται. Προσεύχεται στο θεό του με τα χέρια ψηλά. Δεν γονατίζει. Δεν προσκυνά. Δεν σέρνεται για να εγείρει τον οίκτο του θεού του. Δεν επιζητεί καν τον οίκτο του θεού του για τη σωτηρία του τομαριού του. Γνωρίζει ότι μέσα στη φύση είναι και η ευτυχία και η συμφορά και τις καλοδέχεται και τις δυο. Ο υπερήφανος δεν σκύβει το κεφάλι του μπροστά σε κανέναν, ούτε ακόμη και μπροστά στο θεό τον ίδιο. Όταν οι Αργοναύτες αντίκρισαν τον Απόλλωνα, μας ιστορεί ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, στα «Αργοναυτικά» (Β΄674-684), «όλοι θαμπώθηκαν όταν τον είδαν και κανείς τους δεν τόλμησε να σηκώσει τα μάτια να κοιτάξει τα λαμπερά εκείνα μάτια του θεού. Στάθηκαν ρίχνοντας το βλέμμα τους στη γη». Δεν έπεσαν oι ίδιοι στη γη, στάθηκαν όρθιοι, κατεβάζοντας απλά το βλέμμα τους από σεβασμό προς το θεό. Οι Έλληνες επομένως ποτέ δεν προσκυνούσαν.
Ακόμα κι αν προσκυνούσαν όμως, αυτοί οι συγκεκριμένοι «Έλληνες» που περιγράφει ο Ιωάννης ανέβαιναν για να προσκυνήσουν στην εορτή. Ποια ήταν αυτή η εορτή; Λίγες παραγράφους νωρίτερα, από την αρχή του ιβ΄ και εντεύθεν μας πληροφορεί ότι επρόκειτο για το Πάσχα τη μεγάλη αυτή εβραϊκή εορτή. Και συνεχίζει: «Την επομένη μέρα πολύς κόσμος είχε έρθει για την εορτή, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλάδους από φοίνικες και βγήκαν προς προϋπάντησή του κι έκραζαν: ‘Ωσαννά, ευλογημένος να είναι εκείνος, που έρχεται στο όνομα του Κυρίου (του Γιαχβέ), ο βασιλεύς του Ισραήλ’. Ο δε Ιησούς βρήκε ένα μικρό όνο κι εκάθησε επάνω του, καθώς ήταν γραμμένο. Μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών, να ο βασιλεύς σου έρχεται καθισμένος σ’ ένα πουλάρι όνου». To κείμενο μας μιλάει για το βασιλέα του Ισραήλ, όχι το βασιλέα της Ελλάδας και για τη θυγατέρα Σιών, όχι για τη θυγατέρα Ελλάδα. Το τι σχέση έχουν όλα αυτά μ’ εμάς τους Έλληνες και το «Ελληνικό Πάσχα» που εορτάζουν οι σύγχρονοι Έλληνες, μόνον οι ελληνορθόδοξοι κύκλοι μπορούν να «ερμηνεύσουν». Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας όμως. «Όταν πέρασε την Αμφίπολη και την Απολλωνία (ο Παύλος) ήλθε στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν η συναγωγή των Ιουδαίων και σύμφωνα με τη συνήθειά του πήγε σ’ αυτούς και επί τρία Σάββατα συνδιαλεγόταν μαζί τους πάνω στις γραφές» («Πράξεις» ιζ΄1-2). Στην Αθήνα προσέγγισε πρώτα την συναγωγή των Ιουδαίων, όπου βρήκε ομοεθνείς του για σίτιση, στέγαση, προστασία και ποίμνιο («Πράξεις» ιζ΄17) και στη συνέχεια όταν πήρε θάρρος, άρχισε να γυρίζει στην αγορά και να μιλά με τους «παρατυγχάνοντας», δηλαδή με τους θαμώνες και τους περαστικούς. Στην Κόρινθο τα ίδια: οι πρώτοι προσήλυτοι ήταν Ιουδαίοι, ο Ακύλας και η σύζυγός του Πρίσκιλλα («Πράξεις» ιη΄2). Ο Παύλος μάλιστα φιλοξενήθηκε από τον Ιούστο, που στο σπίτι του μοιράζονταν τον ίδιο τοίχο με τη συναγωγή («Πράξεις» ιη΄7). Σε όλες τις πόλεις «διελέγετο εν τη συναγωγή»: («Πράξεις» ιη΄4, ιη΄19, ιη΄26, ιθ΄8). Μολονότι τα περισσότερα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στην «Καινή Διαθήκη» είναι γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα αυτό δεν θα έπρεπε να μας προξενεί ούτε ίχνος υπερηφάνειας, αφού ούτε για την Ελλάδα μιλούν, ούτε Ελληνικούς σκοπούς εξυπηρετούν. Γράφτηκαν στα Ελληνικά από Εβραίους συγγραφείς (όχι απαραίτητα από αυτούς που δηλώνουν) επειδή οι Εβραίοι για αιώνες είχαν χάσει τη γλώσσα τους. Ελλήνιζαν, τόσο στη γλώσσα όσο και στα ήθη. Αθλούνταν, πλένονταν και αποποιούνταν έως και την περιτομή τους που προσπαθούσαν να την καλύψουν. Κανένα από τα κείμενα, είτε της «Παλαιάς» είτε της «Καινής Διαθήκης» δεν απευθύνεται σε Έλληνες. «Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παράγγειλε τα εξής: ‘Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη των Σαμαρειτών μην μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ’». («κατά Ματθαίο» ι΄5-6). Όταν ο Παύλος αποστέλλει επιστολές προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Θεσσαλονικείς ή Κορινθίους κ.λ.π., δεν τις αποστέλλει στους Έλληνες των πόλεων αυτών, αλλά στους Εβραίους που ζουν στις Ελληνικές πόλεις και που υπήρξαν οι πρώτοι προσήλυτοι στο Χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητη προσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν από τους ραβίνους τους, να υποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας. Όπου δηλαδή γίνεται δηλαδή αναφορά για Εφεσίους, εννοείται ότι είναι οι Εβραίοι της Εφέσου κι όχι οι Έλληνες, όταν γίνεται αναφορά στους Κορινθίους, εννοείται ότι πρόκειται για τους Εβραίους της Κορίνθου. Οι Έλληνες δεν είχαν καμμιά σχέση με όλα αυτά. Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους Έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγο σε κανένα παρά μόνο στους Ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον Ιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο». Υπήρχαν όμως και κάποιοι Κύπριοι και Κηρυναίοι οι οποίοι «ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν» («Πράξεις» ια΄20) και διευκρινίζει ο Χρυσόστομος «Ίσως επειδή δεν γνώριζαν τα Εβραϊκά τους ονόμαζαν Έλληνες». Στη συνέχεια ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επανέρχεται στο θέμα («Εις τας Πράξεις, Ομιλία Λ΄»): «Συνέβη δε και στο Ικόνιο το ίδιο να μπούν στη συναγωγή των Ιουδαίων και να μιλήσουν έτσι ώστε να πιστέψει μεγάλο πλήθος από τους Ιουδαίους κι από τους Έλληνες». Ως γνωστόν δεν συναντά κανείς Έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές πως πρόκειται για Εβραίους που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσαν Ελληνικά.
Ας δεχθούμε όμως ότι οι σημερινοί Έλληνες που έχουν υποστεί τη συνεχή επί σχεδόν δεκαεπτά αιώνες προπαγάνδα της πνευματικής σκλαβιάς έχουν «πεισθεί» ότι το Πάσχα είναι Ελληνική εορτή. Οι Έλληνες όμως του 33 μ.Χ. γνώριζαν το Πάσχα; Aσφαλώς όχι! Ήταν Έλληνες λοιπόν εκείνοι που ζήτησαν να δουν τον Ιησού; Όχι βέβαια! Εβραίοι ήταν κι αυτοί, κάτοικοι ίσως της Ελλάδας, που μιλούσαν όμως Ελληνικά και τίποτε περισσότερο. Αποκαλούνται Έλληνες προκειμένου να διακριθούν από τους υπόλοιπους Εβραίους που δεν μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Η μονομερής επανάληψη ενός και μοναδικού ομιχλώδους και δήθεν κολακευτικού εδαφίου και η αποσιώπηση όλων των άλλων που καταφαίνονται με ξεκάθαρες διαθέσεις εναντίον των Ελλήνων όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, μόνον δόλια μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς Έλληνες. Ο Ματθαίος (ιε΄22-28) και ό Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πρόκειται για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεται ως κανονική Ελληνίδα, όχι Εβραία που μιλούσε Ελληνικά, καθότι γίνεται σαφής διάκριση: Είναι «Ελληνίδα Συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26). Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των Χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζουν το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του. Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ' εξοχή ως θεραπευτής. Ξέρετε όμως ποια ήταν η αντίδρασή του; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: ‘Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά’». (Η λέξη είναι «κυνάρια», δηλαδή μικρά σκυλιά) («κατά Ματθαίον» ιε΄26 και «κατά Μάρκο» ζ΄27-28). «Ναι, Κύριε» του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη».
Η συμπεριφορά του «Υιού του Θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων!

Η εικόνα του 14ου αιώνα από τη Μονή Τιμίου Προδρόμου των Σερρών αναπαριστά τον Ιησού να κάνει πράξη αυτά που λέει στο Ευαγγέλιο (αλήθεια, που είναι η καλή αγγελία;): Κυνηγάει να σκοτώσει ειδωλολάτρες, αιρετικούς κι εθνικούς – Έλληνες δηλαδή. Η εικόνα κατασκευάσθηκε 1.000 σχεδόν χρόνια μετά την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας, επομένως για να επιλέγεται το θέμα της δίωξης των Ελλήνων σημαίνει ότι πρέπει ακόμη και τότε να υπήρχε σημαντικό πρόβλημα, να υπήρχαν δηλαδή οπαδοί της Ελληνικής θρησκείας που δεν δέχονταν να ασπασθούν το Χριστιανισμό. Παρατηρείστε πόσα ορθογραφικά λάθη υπάρχουν σε τόσες λίγες λέξεις, το οποίο μας δείχνει την αμάθεια και την αμορφωσιά των μοναχών. Το τραγελαφικό είναι, ότι οι σύγχρονοι Έλληνες βαλτωμένοι στη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος, θεωρούν τέτοιες εικόνες ή όπως αυτή του Αγ. Νικολάου που γκρεμίζει αρχαιοελληνικά αγάλματα (τεύχος 267) ως σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής τους κληρονομιάς.(Η εικόνα είναι από το βιβλίο του Γ. Γρηγορομιχελάκη «Το Βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν Θέλει να Διαβάσεις»).

Πέραν αυτού όμως, μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Ή πρώτη αντίδρασή του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη» στον όποιο συνομολογούν πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, ελεύθερος η δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης του επαγγέλματός τους επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταν τελικά ένα καρβέλι ψωμί, δηλαδή περιορισμένο σε ποσότητα και όταν παρείχε μερικά ψίχουλα σε κάποιον αλλόφυλο αυτό σήμαινε ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του Ισραήλ»; Γνωρίζει περιορισμούς η Χριστιανική Θεία Χάρις;
Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους Έλληνες: «Μέχρι και Έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».
Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη», αντιθέτως μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόπο αποπομπή της μητέρας του και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στην Γαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο» ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατά Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία από τις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, γυναίκα;».
Αλλά το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης), το συναντούμε στο επεισόδιο με τη συκιά οπού ο Ιησούς την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει. Και να φαντασθεί κανείς ότι «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» («κατά Ματθαίο» κα΄18-20, «κατά Μάρκο», ια΄13-14, 20-23). Εδώ δεν πρόκειται μόνον για κακότητα και κακοήθεια. Υπεισέρχεται, και ο παράγων παραφροσύνη. Γιατί μόνον ένας παράφρων απαιτεί να βρει ώριμα σύκα όταν δεν είναι ο καιρός της καρποφορίας. Το θαύμα θα ήταν να περάσουν την άλλη ημέρα κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια κακία (αλλά και ηλιθιότητα), εναντίον μάλιστα αψύχου πράγματος, μόνον σε ένα ιστορικό ανάλογο γνωρίζω: στο μαστίγωμα της θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία από τον Πέρση Βασιλιά.
Αλλά και με τις παραβολές του ο Ιησούς, δίνει «μηνύματα» («γραμμή» κατά τη σύγχρονη έκφραση) σκληρότητας και αδικίας. «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου» («κατά Ματθαίο» ιβ΄30) εξαγγέλλει ως άλλος δικτάτωρ. Το ίδιο ακριβώς είπε μετά την καταστροφή των διδύμων πύργων και πριν την εισβολή στο Ιράκ κι ο πρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπούς.
Ο Ιησούς δεν το απέκρυψε, ότι σκοπός του ήταν να σπείρει το διχασμό και τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους: «Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη Γή και πόσο θα ήθελα να είχε ήδη ανάψει» («κατά Λουκά» ιβ΄49-50). Τι φρικαλέα απειλή! Ακόμη: «Νομίζετε ότι ήλθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο. Σας βεβαιώνω, ότι ο ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: Τρείς εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με τον γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του. Η μάνα με την κόρη της. Η πεθερά με τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της» («κατά Λουκά» ιβ΄51-53).
Κι ο Ματθαίος τα ίδια γράφει (ι΄34-38): «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα του και την κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την πεθερά της». Με εκπλήσουσα σαφήνεια ο Ιησούς προτρέπει σε μίσος όλους τους ανθρώπους: «Εάν κάποιος έρχεται προς τα μένα και δεν μισεί τον πατέρα του και την μητέρα του και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμα και την ψυχή του (φαντασθείτε: να μισήσετε και την ίδια σας την ψυχή!), δεν γίνεται να είναι μαθητής μου» («κατά Λουκά» ιδ΄26). Και ο Ιωάννης, άξιο τέκνο του δασκάλου του δίνει την τερατώδη εντολή: «Μην αγαπάτε τον κόσμο και ότι ανήκει στον κόσμο. Όποιος αγαπάει τον κόσμο δεν αγαπά τον Θεό». («Α΄επιστολή Ιωάννη» β΄15-16).
Θα έλεγε κανείς ότι οι δώδεκα μαθητές δεν ήταν παρά μια ομάδα περιπλανώμενων αγαθών ανδρών που μαζί με τον δάσκαλό τους δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να κηρύττουν την αγάπη. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν οπλισμένοι, έτοιμοι να σκοτώσουν αν χρειαζόταν: «Όταν είδαν οι μαθητές του τι μέλλει να γίνει, είπαν: ‘Kύριε, να τους χτυπήσουμε με τα μαχαίρια;’ κι ένας απ’ αυτούς χτύπησε τον δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί» («κατά Ματθαίο» κστ΄51, «κατά Μάρκο» ιδ΄47, «κατά Λουκά» κβ΄49-50, «κατά Ιωάννη» ιη΄10). Σημείωση: Το αυτί το κολλάει στη θέση του ο Ιησούς μόνο στον Λουκά (κβ΄51). Στα άλλα τρία Ευαγγέλια ο δυστυχής δούλος παραμένει χωρίς το δεξί του αυτί. «Σε τι αμάρτησε αυτός (αναρωτιέται ο Πορφύριος στο «κατά Χριστιανών» ΙΙΙ 20), αν το αφεντικό του τον διέταξε να πάρει μέρος στη σύλληψη του Ιησού;».
Θα αντέτεινε ίσως κανείς ότι οι μαθητές οπλοφορούσαν χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος ο Ιησούς. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον το γνώριζε αλλά ο ίδιος ο Ιησούς τους είχε εξοπλίσει: «Όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Το ίδιο κι αυτός που έχει σακίδιο. Όποιος δεν έχει, ας πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο) κι ας αγοράσει μαχαίρι» («κατά Λουκά» κβ΄36-37). Ο Ιησούς λοιπόν, ο «κήρυκας της ειρήνης και της αγάπης» προέτρεπε τους μαθητές του να αγοράσουν όπλα με κάθε θυσία, πουλώντας ακόμη και τα ρούχα τους για να αποκτήσουν τα προς τούτο απαιτούμενα χρήματα. Αλλά ο εξοπλισμός αυτός –έστω και για άμυνα- πώς συμβιβάζεται με το «αν κάποιος σε κτυπήσει στο μάγουλο, όχι μόνο να μην ανταποδώσεις το κτύπημα, αλλά να γυρίσεις να σε κτυπήσει και στο άλλο»; («κατά Λουκά» στ΄29). Αυτά είναι από τα πιο δημοφιλή λόγια του Ιησού στα κατηχητικά. Όταν κάποιος από τους υπηρέτες του Αρχιερέα όμως του έδωσε ένα χαστούκι, «ο Ιησούς του αποκρίθηκε: ‘Άν είπα κάτι κακό πες μου ποιο ήταν το κακό κι αν είπα κάτι καλό, τότε γιατί με δέρνεις;’» («κατά Ιωάννη» ιη΄22-23). Δεν γύρισε και το άλλο μάγουλο όπως συνέστησε στους μαθητές του να κάνουν, αλλά ζήτησε τον λόγο: «γιατί με δέρνεις;».
Από τα λίγα που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι η διδασκαλία του Ιησού, πέραν του ανθελληνικού μένους της, είναι γεμάτη από κακία, μίσος, διχόνοια, διχασμό, απειλή κατά των ανθρώπων και προετοιμασία για αιματοκύλισμα. Και η περίφημη αγάπη, η συγχώρεση, η ομόνοια, η ειρήνη, που –όπως κατά κόρον διατυμπανίζει η εκκλησία- έφερε για πρώτη φορά στον κόσμο πού είναι;
Ας εξετάσουμε την πλέον διαφημισμένη από τις υποτιθέμενες ρήσεις αγάπης του Ιησού: «Αγαπάτε αλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34, ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμα και θα διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό, όσο και κάποια άλλα παρόμοια αποσπάσματα υποτιθέμενης αγάπης δεν αφορούν όλους τους ανθρώπους. Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους», αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του: «Εντολή νέα σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλους τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27). Νομίζω ότι δεν υπάρχει σαφέστερη δήλωση των προθέσεων του Εβραίου δυνάστη προς όλους τους αντιφρονούντες. Είμαστε εξαπατημένοι. Οι μεγαλοστομίες περί της «διδασκαλίας της αγάπης» καταρρέουν από το απόσπασμα αυτό και μόνο.
Υπάρχουν πλείστα πραγματικά κηρύγματα αγάπης στην αρχαία ελληνική γραμματεία, όπως π.χ.: «Προτιμώ, κάνοντας το καλό ν’ αποτυγχάνω, παρά με το κακό να έχω τη νίκη». («Φιλοκτήτης» Σοφοκλέους στ. 94-95). Πρέπει εμείς οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουμε πως το «ειρήνη υμίν» του Ιησού («κατά Ιωάννη» κ΄20) δεν μας αφορά. Δεν απευθύνεται σ’ εμάς, αλλά στον στενό Εβραϊκό κύκλο του και είχε σκοπό να τους επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι όφειλαν να είναι μονιασμένοι.
Ο Ιησούς, υποτίθεται, ότι εισήγαγε τη συγχώρεση. Στην πραγματικότητα η χριστιανική συγχώρεση δίνεται υποκριτικά και επιλεκτικά. Παράδειγμα ο Ιούδας. Ενώ ο ίδιος ο Ιησούς συγχώρεσε την πόρνη, τον ληστή πάνω στο σταυρό, τους ίδιους τους σταυρωτές του με το περίφημο: «άφες αυτοίς», τον Ιούδα δεν τον συγχώρεσε παρόλο πού μεταμελήθηκε έμπρακτα. Κι η εκκλησία, επί 2.000 χρόνια ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, συγχώρεσε ειδεχθείς εγκληματίες και επί πλέον τους ανακήρυξε Μεγάλους και Αγίους, όπως τον αιμοσταγή αδελφοκτόνο, συζυγοκτόνο και υιοκτόνο Μ. Κωνσταντίνο. Τον Ιούδα όμως δεν τον συγχώρεσε -παρότι αποδεδειγμένως μετανόησε- με το γελοίο και υποκριτικό επιχείρημα ότι ο Ιούδας δεν συγχωρείται όχι γιατί πρόδωσε τον Ιησού αλλά γιατί αυτοκτόνησε. Η ζωή είναι δώρο του Θεού -λένε- ανήκει στο Θεό και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει αυτοκτονώντας. Αν το κάνει, δεν του παρέχεται συγχώρεση, όπως στον Ιούδα. Όταν αφαιpείς όμως τη ζωή η τις ζωές των άλλων, γιατί συγχωρείσαι; Eκείνες, πού είναι επίσης δώρα του Θεού, έχεις δικαίωμα να τις αφαιρέσεις; Φαίνεται ότι το έχεις, αφού η εκκλησία όχι μόνο σε συγχωρεί αλλά σε ανακηρύσσει Άγιο και Μέγα, κατά το παράδειγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ελληνορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν Ελληνική καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας Εβραίος. Όταν η Σαμαρείτιδα τόνισε την Ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και «εμείς» επιμένουμε πως ήταν Έλληνας. Η φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμα κάθε λογικής εμείς οι Έλληνες επιμένουμε πως είμαστε Εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο Εβραίος Ιησούς ότι ήταν Έλληνας. Είναι να χάνει κανείς το μυαλό του! Ο Ιησούς δεν ανέπτυξε ποτέ Ελληνική σκέψη και οι διδαχές του δεν είναι παρά Εβραϊκά κατασκευάσματα γραμμένα στο πόδι, γι’ αυτό και δεν συμφωνούν το ένα με το άλλο. Ο Ιησούς, αν υπήρξε ποτέ, γιατί καμμιά άλλη πηγή πλην των Εβραϊκών δεν τον αναφέρει ενώ έζησε σε μια από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικές περιόδους ήταν ένας Εβραίος και αυτό το αποδεικνύει επίσης περίτρανα κι η περιτομή του που τόσο υπερήφανα άλλωστε εορτάζουμε οι Έλληνες την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Από τον απλό λαό δεν μπορείς ίσως να ζητήσεις ευθύνες. Αυτά έμαθε στην οικογένεια και στο σχολείο, αυτά πιστεύει. Οι πιο πονηροί από τους «γενίτσαρους» (ονομάζω έτσι τους Έλληνες στο γένος πού αρνούνται τη φυλή τους κι αποκαλούν τους Εβραίους «προπάτορές» μας), μας βομβαρδίζουν καθημερινώς από τα παράθυρα των τηλεοπτικών διαύλων, από εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά μας με τα υποτιθέμενα κηρύγματα αγάπης του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τους Έλληνες, με την δήθεν ελληνικότητα της ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οι ανακρίβειες που υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες ούτε γίνονται κατά λάθος. Ορισμένοι εξ αυτών που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι ανωτάτης μορφώσεως, καθηγητές κ.λ.π.. Τα πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να μην τα βλέπουν. Γνωρίζουν ότι εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης του Ελληνικού λαού. Κι όμως επιμένουν. Δυστυχώς, εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο δόλος...

Ίων Δημόφιλος
Hλεκτρολόγος – Μηχανολόγος Ε.Μ.Π.
Νέα Πεντέλη
dhmofilos@freemail.gr

BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, «Το Βιβλίο που η Εκκλησία σου δεν Θέλει να Διαβάσεις», Εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη 2002, τηλ.: 6945638884.
• Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, «Δεκαπέντε Εσταυρωμένοι κι Αναστημένοι Σωτήρες», Εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη 2003, τηλ.: 6945638884.
• Σταύρος Βασδέκης, «Ελληνισμός ή Θεοκρατία;», Eκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη 2002, τηλ.: 6945638884.
• Γεώργιος Ιεροδιάκονος, «Η Μεθοδευμένη Δολοφονία του Πολιτισμού, Χριστός - Αντίχριστος», Εκδόσεις «Νέα Θέσις», Αθήνα 1999.
• Ηνίοχος, «Ο Ιησούς από τη Σκοπιά της Ιστορίας», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 148.
• Ηνίοχος, «Ο Ανθελληνισμός της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 154.
• Ε. Αταβύριος, «Ηθική Αξιολόγηση της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 164-165.
• Αθ. Κουκοβίστας, «Ο Φασισμός – Ρατσισμός της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 169.
• Γεώργιος Μουστάκης, «Μια Δολοφονία στην ‘Παλαιά Διαθήκη’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 170.
• Αθ. Κουκοβίστας, «Ο Φασισμός – Ρατσισμός της ‘Παλαιάς Διαθήκης’ ΙΙ», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 171.
• Ε. Αταβύριος, «Σόδομα και Γόμορα», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 170.
• Ε. Μπεξής, «Η Πορνογραφία και το Ανήθικο στα Κείμενα της ‘Παλαιάς Διαθήκης’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 193.
• Ε. Αταβύριος, «Αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 210.
• Παν. Κουβαλάκης, «Μαθήματα Γενοκτονίας στην ‘Παλαιά Διαθήκη’», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 239.
• Ε. Αταβύριος, «Οι Αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την Χρονολογία της Γεννήσεως του Χριστού», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 252.
• Γεώργιος Μουστάκης, «Είχε κι Άλλα Παιδιά η Αειπάρθενος Μαρία;», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 252.
• Γεώργιος Ιεροδιάκονος, «Τα Πέντε Αδέλφια του Ιησού Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη», περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 268.

Ανάλυση και ερμηνεία της Αγίας Γραφής και δη της Καινής Διαθήκης κατά την τακτική της επιλεκτικής παράθεσης κειμένων κατα τον τύπο της κοπτοράπτριας, της προσωπικής και δη της ανωμάλου και ασύνδετης προσωπικής ερμηνείας, και της κακής πρόθεσης.

Η βιβλιογραφία δε ατράνταχτη!!!! Δαυλός & Σία!!!! Και ο Μουστάκης που προέβλεπε ότι δεν θα γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες!!!!

"Σκληρόν σοι προς κέντραν λακτίζειν"

Άσε που διαβάζοντας και τόσο πολύ Αγία Γραφή μπορεί να πάθετε και κανένα ατύχημα και να αρχίσετε να πιστεύετε

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ευάγγελε, εάν στην ιστορία έχεις κάποιες γνώσεις τότε στα θέματα της Αγίας γραφής είσαι εντελώς αδιάβαστος φίλτατε! Τι θες και μπερδεύεσαι με πράγματα που δεν κατέχεις?

Σκούζεις συνεχώς για απαντήσεις αλλά όταν τις λαμβάνεις………κάνεις τον Κινέζο! Άσε λοιπόν τα λατινικά στην ησυχία τους διότι οι γραφές χρησιμοποίησαν ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Και μάθε ότι στα κείμενα τότε δεν έμπαινε κανένα κόμμα, μιας και δεν είχαν το ζόρι κανενός εκχριστιανισμένου ελληνάρα!

Μιλάμε για ΤΕΚΜΗΡΙΑ που να στηρίζονται στην ορολογία των Ευαγγελιστών αλλά και της Παλαιάς Διαθήκης, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ! Η «γλώσσα» που ακολουθούν οι Ευαγγελιστές χαρακτηρίζεται από ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ, πράγμα που είναι εμφανέστατο τόσο από τις αναφορές ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ καθώς και τους διάφορους στίχους που στηλιτεύουν π.χ. είτε Σαμαρείτες είτε Χαναναίους.

Εάν ήθελε επομένως ο Μάρκος να αναφερθεί σε μια ειδωλολάτρισσα τότε είτε θα ανέφερε «ειδωλολάτρισσα Συροφοινίκισσα το γένος» ή, σύμφωνα και με τον χαρακτηρισμό που αποδίδει ο Ιησούς, «εθνική Συροφοινίκισσα το γένος».

Σοβαρέψου λοιπόν διότι με ετούτους τους αστεϊσμούς απλά μας υπενθυμίζεις την επιπολαιότητα που προσεγγίζεις τις γραφές. Και εάν θες να προσφέρεις καλές υπηρεσίες στο θρησκευτικό κατεστημένο τότε ψάξε μια καλύτερη κολυμπήθρα εξαγνισμού!

Προκειμένου όμως να καταστεί κατανοητό για τον καθένα ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται η αλλοίωση της πραγματικής έννοιας των όσων μας μεταφέρονται από τον στίχο 26 κεφ. Ζ’ του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου («η δε γυνή ήν Ελληνίς Συροφοινίκισσα το γένει..»), ας ρίξουμε λίγο περισσότερο φως στον σαφέστατο διαχωρισμό των Ελλήνων από τους υπόλοιπους ειδωλολάτρες που γίνεται στην Καινή Διαθήκη.

«Εις τους εθνικούς (ειδωλολάτρες), που δεν είχαν όπως οι Ιουδαίοι νόμον, δια να κερδίσω αυτούς που δεν είχαν νόμον, έγινα σαν άνομος..» (Α’ Προς Κορινθίους Θ’21)

Επομένως, εάν ίσχυε ότι την εποχή εκείνη οι μαθητές του Ιησού, ή και ο ίδιος Του, όριζαν με την λέξη ΕΛΛΗΝ τον ειδωλολάτρη, τότε θα έπρεπε ο Παύλος, όντας σύγχρονος των γεγονότων, να έγραφε σε ετούτο το μοτίβο. Πράγμα που όμως δεν συμβαίνει καθώς είναι μεταγενέστερο ευφυολόγημα των εκχριστιανισμένων ραγιάδων και της ανάγκης που έχουνε να εξηγήσουνε τα τερατουργήματα στο ποίμνιο τους.

«Επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν». (Α’ Προς Κορινθίους α’ 22-23)

Γνωρίζουμε ότι ετούτη η επιστολή του Παύλου συντάχθηκε κατά την δεύτερη αποστολική πορεία του, όταν επισκέφτηκε την Κόρινθο για να διδάξει το λόγο του Ιησού στους εκεί Ιουδαίους. Ο Παύλος ήταν απαισιόδοξος για την εξέλιξη του κινήματος στην Κόρινθο και για αυτό το λόγο ακριβώς αναφέρεται στη «διαφθορά» των Ιουδαίων (το γένος) καθώς και των Ελλήνων (το γένος) που είναι και η πλειοψηφία των κατοίκων της Κορίνθου.

Είναι ένα ακόμα τρανταχτό στοιχείο ότι η «Καινοδιαθηκική γλώσσα» των Ευαγγελιστών ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ με σαφή και ευδιάκριτα όρια τους Έλληνες ως γένος από τους λοιπούς λαούς. Εξάλλου, «ειδωλολάτρες» ήσαν όλοι για τους ξαμολημένους προσηλυτιστές!

Βλέπουμε λοιπόν να υπάρχει ΣΑΦΗΣ διαχωρισμός όταν ετούτο απαιτείται, και εάν αυτό σήμερα δεν εξυπηρετεί τους οπαδούς ας αναλογιστούνε τι έχει παιχτεί στις πλάτες τους υπό τον μανδύα της «Θεοπνευστίας».

Υπενθυμίζω ότι ο «Θεόπνευστος» Μάρκος ΟΥΔΕΠΟΤΕ αντίκρισε τον Ιησού παρά μόνο την Βιβλική έχθρα των Ιουδαίων κατά του φωτοδότη Ελληνικού πολιτισμού.

Και ο νοών νοείτω Ευάγγελε…

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ.

Επειδή λοιπόν η εμμονή των Ελλήνων στην έννοια της σαφήνειας είχε στόχο την προσέγγιση της σοφίας για όλους τους ανθρώπους, και όχι την επίτευξη θρησκευτικών πολέμων για την ψευδεπίγραφη κατοχή της μοναδικότητας του Θείου ή τις εκατοντάδες των αιρέσεων, θα προτιμήσω να μείνω εραστής ετούτης της θεώρησης.

«Οι δε Ιουδαίοι ζητούν κάποιο σημάδι (θαύμα δηλαδή, όπως και σήμερα..) ενώ οι Έλληνες ζητούν σοφία, εμείς όμως κηρρύσουμε τον εσταυρωμένο Χριστό που είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους (και ορθότατα θα έλεγε κανείς..) και για τους Έλληνες ανοησία» (Α’ Προς Κορινθ. Α’22-23)

Θέλει άραγε και περαιτέρω εξήγηση ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα φίλτατε?

Γνωρίζεις;

Ναί ή ού;

Απλή ερώτηση.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ευάγγελε, μπορεί η αφεντιά σου να έχει μάθει να «επιχειρηματολογεί» με Ναι και Ού, αρκετά κατανοητό στο εντωμεταξύ, αλλά αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι ότι δεν αποτελεί κανόνα για όλους.

Η γλώσσα των Ευαγγελιστών είναι Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ και η λεγόμενη Καινοδιαθηκική ορολογία φέρει ξεκάθαρη υπογραφή. Ο Απόστολος των εθνών Παύλος δίδαξε στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Εάν εσύ τώρα δεν έχεις απαντήσεις, κάτι που είναι προφανές από τα «Ναι και Ού» που αναζητάς, καλά θα κάνεις να ψάξεις για αυτές.

Τα στοιχεία σου λοιπόν Ευάγγελε!

Σε ποια σημεία της Καινής Διαθήκης στηρίζεις τα όσα λες? Ποιοι Ευαγγελιστές ξεκαθαρίζουν κάτι τέτοιο? Από ΠΟΙΑ λόγια του Ιησού προκύπτει ο χαρακτηρισμός του πιστού στο Δωδεκάθεο για όποιον αναφερθεί ως Έλλην?

Αντιληπτοί οι ευσεβείς πόθοι Ευάγγελε αλλά δώσε και τα στοιχεία παρακαλώ!

Και που’σαι: πες το τέλος πάντων αυτό με τα λατινικά σου για να δούμε τι προσπαθείς να πεις τελικά.

Ευάγγελε, μπορεί η αφεντιά σου να έχει μάθει να «επιχειρηματολογεί» με Ναι και Ού, αρκετά κατανοητό στο εντωμεταξύ, αλλά αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι ότι δεν αποτελεί κανόνα για όλους.

Η γλώσσα των Ευαγγελιστών είναι Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ και η λεγόμενη Καινοδιαθηκική ορολογία φέρει ξεκάθαρη υπογραφή. Ο Απόστολος των εθνών Παύλος δίδαξε στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Εάν εσύ τώρα δεν έχεις απαντήσεις, κάτι που είναι προφανές από τα «Ναι και Ού» που αναζητάς, καλά θα κάνεις να ψάξεις για αυτές.

Τα στοιχεία σου λοιπόν Ευάγγελε!

Σε ποια σημεία της Καινής Διαθήκης στηρίζεις τα όσα λες? Ποιοι Ευαγγελιστές ξεκαθαρίζουν κάτι τέτοιο? Από ΠΟΙΑ λόγια του Ιησού προκύπτει ο χαρακτηρισμός του πιστού στο Δωδεκάθεο για όποιον αναφερθεί ως Έλλην?

Αντιληπτοί οι ευσεβείς πόθοι Ευάγγελε αλλά δώσε και τα στοιχεία παρακαλώ!

Και που’σαι: πες το τέλος πάντων αυτό με τα λατινικά σου για να δούμε τι προσπαθείς να πεις τελικά.

Η 'αποψη που εγώ έχω για την Ελληνική φιλοσοφία είναι ότι αναπτύσσοντας το ανθρώπινο πνεύμα, ξεπέρασε (αν όχι απέρριψε) την θεωρητικά (διότι πρακτικά ουδέποτε αποτελούσε κοσμοθεωρία) της Ελληνικής μυθολογίας και του δωδεκαθέου. Ένα από τα χαρακτηριστικά της Ελληνικής φιλοσοφίας ήταν ότι δεν απέρριπτε τίποτα χωρίς στοιχεία.

Σήμερα, στο esoterica δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά προσπάθειες απόρριψης χωρίς στοιχεία. Κυρίως από ανθρώπους που έλκονται τουλάχιστον φραστικά από την Ελληνική φιλοσοφία, αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκουν να δικαιολογήσουν "προαποφασισμένες" προσωπικές τους θέσεις. Λοιπόν αυτό ακριβώς είναι το μπαρμπουτσολόγημα. Είναι σαν να λέω εγώ ότι είμαι Χριστιανός και να μην κάνω ούτε μιά προσπάθεια να ζήσω σύμφωνα με τον τρόπο που δίδαξε ο Χριστός. Πολλοί νεοέλληνες είναι και έτσι, τεράστιο το ποσοστό (αν και το θέμα δεν είναι η μαζικότητα). Το ίδιο λοιπόν μπαρμπουτσολόγημα από εδώ, το ίδιο μπαρμπουτσολόγημα από εκεί. Το αποτέλεσμα είναι ότι και η φιλοσοφία και ο Χριστιανισμός επιζούν αλλά σε πάρα πολύ λίγους.

O Απόστολος Παύλος και σε άλλο σημείο το αναφέρει "ημείς όμως κηρύττομεν Χριστόν Αναστημένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλο, μωρία δε Έλλησιν". Το να κηρύττεις έναν Θεό σταυρωθέντα και αναστάντα είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους που ανέμεναν έναν "Θεό εξουσιαστή, άρχων ειρήνης", "κραταιός και δυνατός εν πολέμω", είναι σαφέστατα ένα σκάνδαλο διότι πάει κόντρα με όσα είχαν διδαχτεί οι Ιουδαίοι κάτι χιλιάδες χρόνια μέχρι τότε. Για τους Έλληνες δε, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τον ορθολογισμό τους, προεκτείνοντάς τον σε "θεωρία" είναι υπέρ ηλίου φανέστερο ότι είναι μιά βλακεία να πιστεύεις στον Χριστιανισμό. Μας λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος, φίλοι μου, σας λέω σήμερα, να πιστέψετε στον Χριστό τον αναστημένο, που οι ιουδαίοι το θεωρούν σκάνδαλο και οι Έλληνες βλακεία. Δεν μας λέει "πιστέψτε σε κάθε βλακεία που θα βλέπετε, θεοποιείστε τη βλακεία, απορρίψετε την σοφία" αλλά, "πιστέψτε σε αυτή τη βλακεία, τη συγκεκριμένη, που είναι βλακεία μεν για τους Έλληνες και τους τα Ελληνικά φρονούσι γράμματα" που είναι βλακεία για όσους σκέφτονται ορθολογιστικά.

Και σήμερα ακόμα που ο ορθολογισμός έχει πλέον εγκαθιδρυθεί στο πετσί όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και των περισσοτέρων ανθρώπων στον πλανήτη, το να πιστεύεις (όπου βλέπεις πιστεύω να τοποθετείς τη λέξη βιώνω, διότι δεν υπάρχει πίστη ξεκομένη από το βίωμα) είναι μιά βλακεία. Το να προσπαθείς να ζείς σύμφωνα με όσα λέει ο Χριστός και τα Ευαγγέλια είναι ειλικρινά μιά χαζομάρα. Μάλιστα όταν νηστεύεις, όταν προσεύχεσαι για εσένα και για τον κόσμο, όταν προσπαθείς να δείς τους γύρω σου ως αδελφούς σου, στο άκρως ανταγωνιστικό κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον που ζούμε, πώς αλλιώς θα μπορούσες να το εκφράσεις;

Ο Χριστιανός είναι ένας τρελλός, τρελλός από έρωτα προς το Θεό, και από τον έρωτα προς τον Θεό, τρέφεται ο έρωτας προς τους συνανθρώπους του, προς τον κόσμο. Ακόμα και στις εκκλησίες, που η συντριπτική τους πλειοψηφία κηρύττει τον Θεό αλλά "με μέτρο", ακολουθόντας πιστότατα την αρχαιοελληνική ρήση "παν μέτρον άριστον" ή καλύτερα, διδάσκουμε τον Χριστό, την αγάπη του, αλλά ζούμε σύμφωνα με αυτά που μας επιτάσει η λογική μας, αυτοί οι άνθρωποι έτσι αντιμετωπίζονται. Δυστυχώς όμως με τέτοιους τρόπους δεν ανακαλύπτεται ο Χριστός.

Ο Χριστός για τον Χριστιανό είναι η απόλυτη "υπέρβαση" της λογικής. Όχι όμως απλά της λογικής, αλλά της λογικής των ανθρωπίνων παθών. Εδώ έρχεται ο Χριστιανισμός και εμπλέκεται με την Ελληνική φιλοσοφία ξανά, σε ένα επίπεδο, αποξενωμένο από τα πάθη, τα πάθη τα ανθρώπινα αλλά και το πάθος της γνώσης και της ανθρώπινης σοφίας, πάθος θεμελιώδες για τον άνθρωπο. Σου θυμίζω το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού και θυμάμαι μιά ανάλυση που παλιότερα είχα διαβάσει, κάποιου Αμερικανού επιστήμονα που δεν θυμάμαι το όνομα του και την ιδιότητά του, απλά μου είχε κάνει εντύπωση το ότι κατέληγε στο συμπέρασμα ότι την μεγαλύτερη ηδονή στον άνθρωπο την δίνει η γνώση. Όχι ότι είμαι κατά της γνώσης προσωπικά, και εγώ ηδονίζομαι με τη γνώση, απλά υπάρχουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι που είτε δεν γνωρίζουν την ωραιότητα της γνώσης, είτε δεν έχουν και τα απαραίτητα προσόντα νοητικά, είτε ακόμα ακόμα έχουν μιά αναπηρία, σκέφτομαι λοιπόν πόσο σοφός είναι τελικά ο Θεός, που όρισε να μην μπορούμε να τον προσεγγίσουμε νοητικά, αλλά καρδιακά, πόσο κόσμο θα αδικούσε ο Θεός, σπαστικά παιδιά, ανθρώπους με χαμηλές διανοητικές ικανότητες, αν όριζε ως τρόπο προσέγγισής του τη γνώση και τη σοφία!!!

quote:

---

poet,

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ.

Επειδή λοιπόν η εμμονή των Ελλήνων στην έννοια της σαφήνειας είχε στόχο την προσέγγιση της σοφίας για όλους τους ανθρώπους, και όχι την επίτευξη θρησκευτικών πολέμων για την ψευδεπίγραφη κατοχή της μοναδικότητας του Θείου ή τις εκατοντάδες των αιρέσεων, θα προτιμήσω να μείνω εραστής ετούτης της θεώρησης.

«Οι δε Ιουδαίοι ζητούν κάποιο σημάδι (θαύμα δηλαδή, όπως και σήμερα..) ενώ οι Έλληνες ζητούν σοφία, εμείς όμως κηρρύσουμε τον εσταυρωμένο Χριστό που είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους (και ορθότατα θα έλεγε κανείς..) και για τους Έλληνες ανοησία» (Α’ Προς Κορινθ. Α’22-23)

Θέλει άραγε και περαιτέρω εξήγηση ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα φίλτατε?

---

Όχι αγαπητέ, δεν είναι αυτό το καμβά που θα κεντήσουμε. Η αέναη αναζήτηση, η ρήξη με τις καθεστωτικές αντιλήψεις, και δη θρησκευτικού περιεχομένου, η έλλογη πίστη και όχι η άλογη, οδήγησαν στην δημοκρατία. Το αρτιότερο και δικαιότερο μοντέλο για μια κοινωνία ανθρώπων.

Τίποτα δεν είναι θέσφατο, αλλά εάν γνωρίζεις κάτι καλύτερο ορίστε να το συζητήσουμε. Τα ευεργετήματα ετούτης της εξέλιξης, σκληρής σίγουρα ορισμένες φορές, τα απόλαυσαν σταδιακά όλοι οι μετέχοντες.

Και μετείχαν τόσο δούλοι όσο και φτωχοί αλλά και γυναίκες. Εάν το θέλεις λοιπόν έτσι τότε ΝΑΙ η σοφία των ελλήνων έγινε δημόσια. Είχε τις προϋποθέσεις εκείνες για να γίνει κτήμα του καθενός.

Κάτι που αποτελεί ξένο σώμα για τις «ελέω Θεού βασιλείες». Και νομίζω συνεννοούμαστε.

poet:
«..(διότι πρακτικά ουδέποτε αποτελούσε κοσμοθεωρία)…»

Σαφέστατα και αποτέλεσε κοσμοθεωρία! Η ελληνοκεντρική κοσμοθεωρία, ως καθολική ερμηνεία του κόσμου, διαμορφώθηκε από τους φιλοσόφους επιστήμονες. Η φιλοσοφική αλήθεια των ελλήνων ανατέλλει με τους ευρύωπας Προσωκρατικούς φιλοσόφους και τα συμπεράσματα τους θρέφουν ακόμα και σήμερα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο.

Η ελληνική κοσμοθεωρία λοιπόν, όντας αδογμάτιστη και αίθρια στη σύλληψη του άγνωστου Θείου, μπορεί και ΕΝΩΝΕΙ. Ενώνει τους ανθρώπους δίνοντας απλόχερα και δίχως ανταλλάγματα, ανόητες απαγορεύσεις και προτροπές, τους καρπούς της σοφίας της.

Ακριβώς ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ επιτυγχάνει η ιουδαϊκή μήτρα με τα παράγωγα της. Κανένα άλλο «βασίλειο» δεν απαίτησε σταθερά και αδιάκοπα τόσο αίμα για την επικράτηση του στον κόσμο όσο αυτό του Ιησού ή του Αλλάχ.

Σου φαίνεται μήπως τυχαίο ή φταίνε πάντοτε και μόνο οι εκτελεστές? Εάν κάτι τέτοιο πιστεύεις τότε θα πρέπει να ξαναδιαβάσεις τα κείμενα που αποκαλούνται ως «Αγία Γραφή».

poet:
«Σήμερα, στο esoterica δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά προσπάθειες απόρριψης χωρίς στοιχεία.»

Γιατί αγαπητέ μου Ποιητή, έχεις την άποψη ότι τα όσα επικαλούνται οι εκπρόσωποι του χριστιανισμού στηρίζονται σε στοιχεία? Δεν θέλω να ξανανοίξουμε ετούτο το θέμα, αλλά είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι στοιχεία δεν υπάρχουνε.
Υπάρχει η λεγόμενη «Παράδοση», υπάρχει μπόλικο υλικό «Αγίων» και «θαυμάτων», αλλά κανένα στοιχείο για τον Ιησού που παρουσιάζει η Καινή Διαθήκη.

Όση εγκυρότητα έχουνε τα όσα επικαλούνται τα εκατοντάδες εκατομμύρια των Μωαμεθανών ή των Εβραίων, άλλη τόση έχουνε και των χριστιανών. Των όποιων χριστιανών τέλος πάντων.

poet:
«Μας λέει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος, φίλοι μου, σας λέω σήμερα, να πιστέψετε στον Χριστό τον αναστημένο, που οι ιουδαίοι το θεωρούν σκάνδαλο και οι Έλληνες βλακεία. Δεν μας λέει "πιστέψτε σε κάθε βλακεία που θα βλέπετε, θεοποιείστε τη βλακεία, απορρίψετε την σοφία" αλλά, "πιστέψτε σε αυτή τη βλακεία, τη συγκεκριμένη, που είναι βλακεία μεν για τους Έλληνες και τους τα Ελληνικά φρονούσι γράμματα" που είναι βλακεία για όσους σκέφτονται ορθολογιστικά.»

Ότι είναι παρα-λογο, ότι είναι αυθαίρετο και αστήρικτο, ότι οδηγεί σε έναν κλειστό ορίζοντα και σε μια αδιαπραγμάτευτη «αλήθεια», φυσικά και είναι βλακεία για τους έλληνες.

Θεωρείς ότι έχει άραγε αποδειχθεί τίποτα από τα όσα κήρυττε ο Παύλος και «έκραζαν» τότε οι έλληνες?? Και εάν ναι τότε ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?

poet:
«Ο Χριστιανός είναι ένας τρελλός, τρελλός από έρωτα προς το Θεό, και από τον έρωτα προς τον Θεό, τρέφεται ο έρωτας προς τους συνανθρώπους του, προς τον κόσμο.»

Με το συμπάθιο ρε Ποιητή αλλά ΠΟΙΟΙ είναι ετούτοι οι χριστιανοί διαχρονικά?? Οι βυζαντινοί μήπως? Η βλέπεις από τα εξόχως αμφίσημα και εν πολλοίς ρατσιστικά λόγια των Ευαγγελιστών να ξεχειλίζει….αγάπη?

poet:
«Ο Χριστός για τον Χριστιανό είναι η απόλυτη "υπέρβαση" της λογικής.»

Αυτό ακριβώς οφείλουμε να σταματήσουμε και να αλλάξουμε!

poet:
«Σου θυμίζω το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού και θυμάμαι μιά ανάλυση που παλιότερα είχα διαβάσει, κάποιου Αμερικανού επιστήμονα που δεν θυμάμαι το όνομα του και την ιδιότητά του, απλά μου είχε κάνει εντύπωση το ότι κατέληγε στο συμπέρασμα ότι την μεγαλύτερη ηδονή στον άνθρωπο την δίνει η γνώση.»

Το δέντρο του καλού και του κακού αγαπητέ αυτό ακριβώς θέλησε να αφαιρέσει: την γνώση και τη σοφία από τον άνθρωπο!

Ας το κόψουμε λοιπόν ετούτο το χέρι που καθιστά αδύνατη την κατάκτηση της γνώσης και της σοφίας από τον άνθρωπο. Ας κόψουμε ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ την ιουδαϊκή μυθολογία και τις εξουσιαστικές δομές της!

Καλη ημερα σε ολουs σαs.

ΚΡΙΜΑ!!!

Ελατε δικαστεs, μαζευτειτε γιατι σε λιγο καιρο θα εχεται αρκετα να πειτε και να κρινετε, ελατε γιατι καπου και καποιον ενοχο θα βρειτε.

Εδω διεστραβλωνεται Τον Ιησου Χριστο,τα υπολοιπα για εσαs θα ειναι πτεσματα.

Και μην μου μιλησει κανειs για το τι γραφω, γιατι θα του πω αν του φτανει το φαρμακο οταν του πατα καποιοs συνεχωs το πλευρο, η του προκαλει εστω ενα καποιο προβλημα.

Σαs καλημεριζω ολουs σαs.+

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr