Αν η μεταμόσχευση πετύχει, τα μάτια μου κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν να βλέπουν όλα όσα έβλεπαν και πριν να πεθάνω, π.χ τον ουρανό ή την θάλασσα. Βλέπετε, είμαι δωρητής οργάνων, οπότε κατά συνέπεια μόλις τα κακαρώσω, οτιδήποτε υγιές και καθαρό έχω μέσα μου θα μεταμοσχευθεί σε κάποιον άλλον άνθρωπο. Τι ευτυχία να γλυτώνεις το μάτι σου από έναν Lumbricus rubellus, δεν συμφωνείτε ;

Πρώτον, ξεροψημένοι. Με τους ρυθμούς που μολύνουμε τον πλανήτη και με την συνεχή αύξηση της θερμοκρασίας του, είναι πολύ πιθανό το 2050 να έχουμε καταργήσει τα solarium. Δεύτερον, διψασμένοι. Τα παγκόσμια αποθέματα νερού λιγοστεύουν όλο και περισσότερο λόγω της κλιματικής αλλαγής και το φάντασμα της λειψυδρίας θα πάρει σάρκα και οστά σαν τον Patrick Swayze στο Ghost. Τουτ' έστιν, θα πούμε το νερό νεράκι. Τρίτον, οικονομικά εξαντλημένοι. Η Παγκοσμιοποίηση και η απελευθέρωση των αγορών σε παγκόσμια κλίμακα θα δημιουργήσει αγεφύρωτες κοινωνικές ανισότητες. Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Τέταρτον, απογοητευμένοι, λυπημένοι και ψυχολογικά κουρασμένοι. Όλα τα παραπάνω, κι ακόμη περισσότερα, θα μας εξαντλήσουν ψυχολογικά. Ο άνθρωπος θα γίνει ακόμη πιο ατομιστής, ακόμη πιο εγωιστής, ακόμη πιο σκληρός και ακόμη πιο μόνος. Μοναδικοί του φίλοι θα είναι η κατάθλιψη και το mIRC.

Ας μην είμαστε όμως απαισιόδοξοι. Τα πάντα ρει, τα πάντα ρει / γι' αυτό και ο κόσμος να σωθεί μπορεί ...

Απ' όλους τους super stars χαρακτήρες που έχουν κυκλοφορήσει, θα ήθελα να ήμουν ο υποσμηναγός Ντίκι Λι Γκολντγουάιρ, ένας χαρακτήρας του μυθιστορήματος του Τομ Ρόμπινς Villa Incognito. Ναι αγαπητοί μου, αυτός θα ήθελα να είμαι. Κατ' ευθείαν από την Θεία Πρωτεύουσα της νιρβάνας του μουνιού και από το ακατάστατο μπορντέλο του Βούδα. Διαβάστε το βιβλίο και θα καταλάβετε γιατί ...

Βασικά τώρα είδα το θέμα και κρίμα δηλ. γιατί αν το έβλεπα το πρωϊ θα είχα περισσότερα πράγματα να κάνω μέχρι να περάσει η σημερινή μέρα. Εν πάσει περιπτώση, μέχρι την δωδεκάτη βραδυνή σήμερα και μέχρι ν' αλλάξει η μέρα και να τελειώσουν όλα, θα ήθελα να κάνω μια νυχτερινή κατάδυση παρέα με καρχαρίες στα -35m. Αν υποθέσουμε ότι έφτανα στο καταδυτικό κέντρο τώρα, δηλ. περίπου στις 19:00, θα ήθελα άλλη μισή ώρα για να ετοιμάσω τον εξοπλισμό μου, να κάνω τους απαραίτητους ελέγχους και να ντυθώ, πες δηλ. 19:30 να έμπαινα στο σκάφος. Υπολόγισε τώρα 15 λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο σημείο κατάδυσης, πήγαμε 19:45. Βάλε και 45 λεπτά βουτιά, ε, κατά τις 20:30, θα έβγαινα. Άλλα 15 λεπτά επιστροφή και κανα 10λεπτο να ξεντυθώ, πάμε περίπου 21:00 θα ήμουν τελειωμένος. Μένουν 3 ώρες. Μέχρι να γυρίσω σπίτι 1 ώρα, πάμε 22:00, να φάω, πήγε 22:30 και 1μιση ώρα σεξ, πήγε 00:00. Τέλος.

Επειδή τέτοιου είδους θέματα τα γουστάρω πολύ [αποκαλύπτουν πολλές πτυχές των ανθρώπων], επιτρέψτε μου να σας παραθέσω και τους λόγους που θα έκανα αυτά που θα έκανα τις τελευταίες ώρες της παραμονής μου στον θαυμαστό αλλά και ασυνάρτητο τούτο κόσμο και προτού τελειώσει η επίσκεψή μου.

Αρχικά, θα ήθελα να σας πω, πως επειδή έχω βουτήξει νύχτα, όχι με καρχαρίες αλλά με άλλα ψάρια, ομολογώ πως ο βυθός την νύχτα είναι magic. Κατ’ αρχήν, μοιάζει πολύ με διάστημα γιατί όπως πέφτει ο φακός σου πάνω στο πλαγκτόν, αυτό φωσφορίζει σαν ένα λαμπιρίζον νεφέλωμα ή σαν έναν φωτεινό γαλαξία. Και επειδή ως γνωστόν στο βυθό επικρατούν συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, το συναίσθημα είναι όλα τα λεφτά! Τέλειο! Αν βουτάς σε περιοχή που υπάρχει ναυάγιο, εκεί είναι που θα γουστάρεις άπειρα, γιατί το θέαμα ενός βυθισμένου πλοίου την νύχτα στον βυθό, είναι και πολύ f_ucking μυστήριο. Σαν από ταινία θρίλερ. Αν έχεις χρόνο και αέρα στις μπουκάλες σου [εννοείται πως στην τελευταία σου κατάδυση στον πλανήτη γη, θα έχεις βουτήξει με διπλές και με trimix] μπορείς να κάνεις και διείσδυση άμα θες σε κάνα αμπάρι και γενικότερα να βολτάρεις σε πολλά σημεία του βυθισμένου κουφαριού. Αν βουτάς δίπλα σε βράχια ή σε γκρέμια, το πιθανότερο είναι να έχεις και παρέα διάφορα υδρόβια πλάσματα, καλόκαρδα και αρκετά φιλόξενα, χταπόδια, σμέρνες και διάφορα άλλα οστρακοειδή, που την νύχτα θα σου φανούν σαν εξωγήινα έτσι όπως θα τα φωτίζει ο προβολέας σου και έτσι όπως θα ξεπροβάλλουν από τις τρύπες τους. Απίθανο! Θα γουστάρεις πολύ επίσης αν τύχει και πέσεις σε κάνα υποβρύχιο σπήλαιο. Αν είσαι κατάλληλα εκπαιδευμένος, θα μπορέσεις να μπεις στο σπήλαιο και να χαθείς στους δαιδαλώδης του διαδρόμους. [ψάξε για τον Μινώταυρο αλλά μην ξεχάσεις τον μίτο σου για να μπορέσεις να επιστρέψεις, ok ;]

Τώρα, βασικά εγώ θα ήθελα να έχω παρέα καρχαρίες. Ο καρχαρίας είναι το τελειότερο πλάσμα αυτήν την στιγμή στην φύση. Έχει τελειώσει την εξέλιξή του και είναι το πλέον ολοκληρωμένο ον. Θα ήθελα λοιπόν να ζήσω αυτήν την εμπειρία με αυτό το πλάσμα, να δω δηλ. πως συμπεριφέρεται κι άμα γουστάρει και ο ίδιος, να τον αγγίξω λίγο. Βασικά, ο καρχαρίας έχει 6 αισθήσεις και ένα είδος, ο σφυροκέφαλος [με τέτοιους θα ήθελα να βουτήξω] έχει 7 αισθήσεις! Καταλαβαίνετε δηλ. πως το να κάνεις παρέα με ένα τέτοιο ον, είναι εμπειρία ζωής και φυσικά θα ήθελα τα 45 λεπτά που θα διαρκέσει η τελευταία μου κατάδυση, να τα περάσω με αυτόν τον φοβερό και τρομερό τύπο.

Να πω και λίγα πράγματα, γιατί δηλ. θα προτιμούσα την υπόλοιπη μιάμιση ώρα μετά την κατάδυση, να κάνω sex. Πρώτον γιατί μετά από 45 λεπτά στα -35m και με τους σφυροκέφαλους παρέα, το αίμα σου έχει γίνει σαν την coca cola από το άζωτο και χρειάζεται μια κάποιου είδους εκτόνωση. Έπειτα, γιατί μία καλή παρτενέρ στο sex, δεν διαφέρει και πολύ από έναν καλό buddy στην βουτιά. Θεωρώ το sex ως κατάδυση στην πεντακάθαρη και λεπτοφυέστατη περιοχή του "είναι" μας. Συνεπώς, πάλι βουτιά θα έκανα. Μιάμιση ώρα sex, με τα απαραίτητα διαλείματα γιατί έχουμε και κάποια ηλικία. Τρία λεπτά πριν να σφυρίξει ο συμπαντικός διαιτητής την λήξη του κοσμικού παιχνιδιού, θα σταματούσα, θα κοίταζα το ταβάνι και έτσι ευτυχισμένος που πρόλαβα αφ' ενός να κολυμπήσω μαζί με έναν σφυροκέφαλο καρχαρία στο φυσικό του περιβάλλον, αφ' ετέρου που είχα μαζί μου την αγαπημένη μου σύντροφο, θα αποχαιρετούσα την γη και θα έκλεινα τους γήινους λογαριασμούς μου με ένα χαμόγελο και με ένα "έγινε ... τα λέμε".

Ομολογώ πως επειδή είμαι τυχεράκιας άνθρωπος, το δεύτερο από αυτά που θα ήθελα να κάνω την τελευταία μέρα της ανθρωπότητας, το sex δηλ. έχω την ευκαιρία, την τύχη και την τιμή να ... Σας ζητώ συγνώμη αλλά παρακαλώ να μου επιτρέψετε να αποχωρήσω. Καληνύχτα σας ...

I think he does. But the madman is far too clever to confess it. For example ... the confession of Jesus that he was the Christ send him straight to the cross. The madmen knows their kismet now. So, there is no reason for them now to make a similar confession ... are you mad ?

The assumption of a madman of his own madness depends on the type of punishment to be imposed to him. If the punishment is a sedative injection then probably the madman will admit his special reality. But if the punishment is crucifixion no madman will be so fool to admit it. This is the basic principle of mysticism and there are many examples that confirm that - let me say - trick.

You see, the madness has its own logic, which allows the madman to reverse the poles of it as it pleases. From this comes the so-called "mad happiness". When we are talking about "mad hapiness", basically we are talking about this unique ability of a madman to reverse the contrary.

Μετάφραση :

Νομίζω πως ναι. Αλλά είναι μακράν πολύ έξυπνος για να την ομολογήσει. Για παράδειγμα, η ομολογία του Ιησού πως ήταν ο Χριστός, τον έστειλε κατ' ευθείαν στον σταυρό. Οι τρελοί τώρα γνωρίζουν την μοίρα τους. Έτσι, δεν υπάρχει πια κανένας λόγος για να κάνουν μια ανάλογη ομολογία ... είσαι τρελός ;

Η παραδοχή ενός τρελού για την ίδια του την τρέλα, εξαρτάται από το είδος της τιμωρίας που θα του επιβληθεί. Αν η τιμωρία είναι μια ηρεμιστική ένεση, τότε πιθανόν ο τρελός να παραδεχθεί την ιδιαίτερη πραγματικότητά του. Αλλά αν η τιμωρία είναι η σταύρωση τότε κανένας τρελός δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να την παραδεχθεί. Αυτή είναι η βασική αρχή του μυστικισμού και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτό το - επιτρέψτε μου να πω - κόλπο.

Βλέπετε, η τρέλα έχει την δική της λογική η οποία επιτρέπει στον τρελό να αντιστρέφει τους πόλους της κατά το δοκούν. Από αυτό προέρχεται και η λεγόμενη "ευτυχία των τρελών". Όταν μιλάμε για αυτήν την "ευτυχία των τρελών", ουσιαστικά μιλάμε γι' αυτήν την μοναδική ικανότητα που έχει ένας τρελός να αντιστρέφει τα αντίθετα.

η ερώτηση έγινε από τον Nuria Monfort, έναν χαρακτήρα του μυθιστορήματος The Shadow of the Wind του Carlos Ruiz Zafon και απαντήθηκε στο profil του Terence McKenna στο facebook. Υπενθύμισα ασφαλώς στον Terence το hit του Άκη :

Τα κεραυνοδάκρυα κατασκευάζονται από οψιανό ή οψιδιανό. Ο οψιανός σύμφωνα με την Βικιπαίδεια είναι φυσικό μαύρο γυαλί που προέρχεται αποκλειστικά από ηφαιστειογενείς περιοχές νεαρής γεωλογικά ηλικίας. Είναι πέτρωμα όξινο, σκοτεινόχρωμο με υαλώδη ιστό και χρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σύστασης και ανθεκτικότητάς του, ήδη από τα τέλη της Ανώτερης Παλαιολιθικής για την κατασκευή κοφτερών λεπίδων με κοφτερές ακμές, που χρησίμευαν ως μαχαίρια, ξέστρες και ξυράφια.

Πηγή οψιανού είναι το νησί Μήλος, εξ' ου και το γνωστό τραγούδι "Η Μήλος βγάζει οψιανό κι η Πάτμος προφητείες / κι εσύ που όλα τα γύρισες, γουστάρεις αλητείες".

Η αλήθεια είναι πως ο άνθρωπος επιλέγει αυτό το οποίο είναι πιο εύκολο και πιο λογικό για να κάνει. Μεταξύ ενός κακοτράχηλου και δύσβατου κατσικόδρομου και ενός σύγχρονου αυτοκινητόδρομου, είναι προφανές ποιον θα επιλέξει αν θέλει να μετακινηθεί γρήγορα και με ασφάλεια. Η ασφάλεια και η ταχύτητα που του προσφέρει ο Σατανάς, μπορεί να συγκριθεί μόνο με την Autostrada. Η πρακτική λύση της υπερσύγχρονης Autostradaς, η οποία προσφέρει πλήθος υπηρεσιών στον ταξιδιώτη (καφέ, ξενοδοχεία, rest points, τηλέφωνα ανάγκης, συνεργεία κτλ) είναι αναμφίβολα η επιλογή των πολλών.

Η σκέψη μπορεί με έναν μοναδικό και παράδοξο τρόπο να κατευθυνθεί σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα. Με την άρνησή της. Με την επιλογή δηλ. του ίδιου του σκεπτόμενου να την αφήσει νηστική. Η πείνα του νοητικού είναι ικανή να το οδηγήσει σε νέες, ανεξερεύνητες περιοχές του συλλογικού νου. Εκεί μπορεί κάλλιστα να βρει άλλα, σπάνια άγρια θηρία για να τραφεί, μπορεί να βρει οάσεις και πεδιάδες γεμάτες κερασολούλουδα και μαγικές παπαρούνες για να χορτάσει. Η ευφροσύνη και η πνευματική αγαλλίαση του νου, μπορεί να προέλθει μόνο με την απάρνησή του. Γιατί η ζωή, δεν είναι η σαντιγύ του νοητικού κέϊκ. Είναι το ίδιο το κέϊκ!

Η μεταφορά πληροφοριών από το συνειδητό στο ασυνείδητο γίνεται με κώδικα μορς - παρεπιπτόντως, πριν μερικές μέρες γιορτάσαμε τα γενέθλιά του. Ο κώδικας αυτός - ξέρετε, αυτός με τις παύλες και τις τελείες - είναι κατά βάσην ένα γραφικό δυαδικό σύστημα των αρχαιότατων συμβόλων που αποτυπώνεται ψυχογραφικά στον καραγκιόζ' μπερντέ της ψυχεδέλειάς μας.

Αν εννοείτε ατύχημα με αυτοκίνητο στην εθνική, θα σας πω : Κατά πάσα πιθανότητα αυτό που κάνει κάποιον να αλλάζει προσωπικότητα μετά από ένα τέτοιο ατύχημα - αν φυσικά εξακολουθήσει να βρίσκεται στον κόσμο των ζωντανών και δεν έχει γίνει ένα με την άσφαλτο -, είναι το ποσό που θα πληρώσει στους δικηγόρους για να δικαιωθεί στο δικαστήριο που θα του γίνει ότι τάχαμ αυτός ήταν ο παρανοϊκός Σουμάχερ που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα προσπερνώντας το προπορευόμενο ψυγείο με τα βοοειδή που είχε πάνω του την ένδειξη King Of The Road. Ότι τάχαμ αυτός δεν είδε την εξαιρετικής ευκρίνειας πινακίδα "η ταχύτητα ελέγχεται με ραντάρ" και ότι τάχαμ αυτός ήταν ο αόματος γιατί δεν είδε την διπλή γραμμή στον δρόμο.

Όπως καταλαβαίνετε, μετά από ένα ατύχημα στην εθνική, γίνεσαι άλλος άνθρωπος ...

[Ας απαντήσουμε με την πρέπουσα σοβαρότητα] Αν εννοείτε ναρκωτικά ένα ξεγυρισμένο τρίφυλλο, τότε κατά πάσα πιθανότητα αυτό που κάνει κάποιον να αλλάζει προσωπικότητα είναι η ομήγυρης, η παρέα του δηλ. Αν όμως εννοείτε ναρκωτικά μια δόση πρέζας, τότε αυτό που κάνει κάποιον να αλλάζει προσωπικότητα είναι οι έμποροι. Όπως και να 'χει το πράμα - αυτό το είχα ξαναπεί σε κάποιο άλλο φόρουμ - o τοξικομανής που σουτάρει ηρωϊνη ή ο χασισοπότης που καίει ένα ντούκι, ούτε φοβάται, ούτε επιθυμεί, ούτε ζαρώνει, ούτε αρπάζει και τελικά, είναι αυτή η υπέρτατη αταραξία κι όχι η απόδραση από την κοινωνική αθλιότητα ή την προσωπική ευθύνη, που τον κάνει να τρυπάει τις φλέβες του ή να φουμάρει "μαύρο".

[Ας εγκαταλείψουμε την πρέπουσα σοβαρότητα]Δεν υπάρχει αλλαγή της προσωπικότητας μετά από μια χειρουργική επέμβαση ρε!

από το http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=10035&whichpage=19

Αυτή είναι ωραία ερώτηση, ίσως η πιο σημαντική ως τώρα. Το λέω αυτό, γιατί υπάρχουν ερωτήσεις και ερωτήσεις. Μερικές είναι ανόητες, όμως μερικές άλλες - όπως αυτή - πραγματικά δίνουν νοητικούς σπόρους που αν τους φυτέψεις σωστά ίσως να δεις στην αυλή σου καρποφόρα δέντρα πνεύματος.

Αν νομίζαμε λοιπόν ακόμη πως όταν μπουμπουνίζει κάποιος είναι θυμωμένος μαζί μας και μας πετάει πέτρες, θα είχαμε μείνει στην εποχή του Λίθου. Αν το πιστεύαμε όμως, θα είχαμε περάσει στην εποχή της πολυμορφικής υπερ-Τέχνης. Δυστυχώς, είμαστε ως άνθρωποι σε ένα ενδιάμεσο, τραγικό σημείο του χρόνου γιατί δεν κάνουμε ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο. Η αδυναμία μας στην λήψη μιας απόφασης, δεν μας καθιστά ούτε συντηρητικούς αλλά ούτε και προοδευτικούς. Δεν είμαστε ούτε ατελές είδος, ούτε τέλειο. Βρισκόμαστε κάπου στο ενδιάμεσο σαν αγνοούμενοι που αγνοούν ότι έχουν άγνοια.

Πραγματικά, η ανθρωπότητα δεν θα είχε απολύτως καμία ελπίδα να σωθεί αν δεν υπήρχαν μεμονομένα και ενεργά αυτόχθονα είδη ανθρώπων που πιστεύουν πως όταν μπουμπουνίζει ή όταν σηκώνεται ένα τσουνάμι, ο Θεός της Κλιματικής Αλλαγής του Πλανήτη είναι πράγματι θυμωμένος και αγανακτισμένος με τα όσα συμβαίνουν στην γειτονιά του.

από το http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=10035&whichpage=19. δεν διατυπώθηκε ως ερώτημα, αλλά είναι.

Η έλλειψη επικοινωνίας που ύπαρχει σήμερα, δεν προέρχεται από την διαφοροποίηση των σκέψεων αλλά από την διαφοροποίηση της γλώσσας. Αφού η εκδήλωση της επικοινωνίας είναι κατ' εξοχήν η γλώσσα, ο λόγος για την έλλειψη αυτής της επικοινωνίας θα πρέπει να αναζητηθεί στους φορείς αυτών των εκδηλώσεών της. Ξέρω, δεν είναι εύκολο να πιστέψει κανείς πως ζούμε σε μία Βαβέλ όπου κανένας δεν καταλαβαίνει κανέναν γιατί κανένας δεν μιλάει την ίδια γλώσσα με κανέναν. Cela est vrai όμως αγάπες μου. Cela est vrai ...

Εγώ έχω Σως Ντάρμα με βασιλικό & μέντα.

Κατά πάσα πιθανότητα, η εμφάνιση του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη Γη, είναι το αποτέλεσμα ενός τυχαίου βιογεννετικού πειράματος τεραστίων διαστάσεων που ξεκίνησε από την αδάμαστη και ξεδιάντρωπη ενέργεια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μονάχα έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί η εμμονή των ανθρώπων γι' αυτήν την πρωτο-ενέργεια της Απαρχής τους και η απεγνωσμένη προσπάθειά τους να εξαντλήσουν κάθε φυσικό της πόρο. Μπορεί να μην γνωρίζουμε επακριβώς το όνομα του/των δημιουργού/ών των ανθρώπων - και δεν έχει και καμιά αξία δηλ. αυτό - αλλά είναι βέβαιο πως εδώ και μερικούς αιώνες ο άνθρωπος έχει εξαπολύσει, με όσα μέσα διαθέτει, μια τρομακτική επίθεση μέχρις εσχάτων εναντίον του/των με σκοπό τον ολοκληρωτικό αφανισμό του/των.

Αρχικά, το γεγονός της ύπαρξής μας προσφέρει την δυνατότητα στα παιδιά μας να κατανοήσουν πως τα ίδια δεν φύτρωσαν. Μόλις γίνει αυτό, μόλις δηλ. κατανοηθεί το σύστημα της αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους,η απορία των παιδιών μετατρέπεται σε φιλοσοφικό ερώτημα - φαντάζομαι και ο ερωτών κάπως έτσι το θέτει. Γεγονός είναι πάντως πως το γεγονός της ύπαρξής μας για τα παιδιά μας, ειδικά όταν αυτά διανύουν την εφηβική τους ηλικία, συνεπάγεται ένα είδος παράδοξου τυραννικού ενδιαφέροντος που συνηθίζουμε να το λέμε "για το καλό σου". Αυτό μαζί με την δική μας αναξιότητα και ανικανότητα και σε συνδιασμό με την προηγούμενη ερώτηση σχετικά με την Δημιουργία, παράγει στα παιδιά μας βλέννες αντιδραστικής ντροπής, ενοχής και χαμηλής αυτοεκτίμησης.