quote:

---

For example, only some of the sub-lists have Greek symbols (1, 4, 7, 10, 14, 17)

---

Λουκάς

quote:

---

Αγαπητέ Trainman,

Δοκιμαστικά στέλνω ένα χάρτη με το κείμενο. Δεν γνωρίζω αν θα εμφανιστεί.

Λουκάς

---

"Caria


Caria: the southwest of modern Turkey, incorporated in c.545 BCE the ancient Achaemenid empire as the satrapy Kark226. Its capital was Halicarnassus modern Bodrum, which had been originally been founded by the Greeks. In Antiquity, the Carians were famous mercenaries.

Early history
Caria and the Carians are mentioned for the first time in the cuneiform texts of the Old Assyrian and Hittite Empires, i.e., between c.1800 and c.1200. The country was called Karkissa. They are absent from the Egyptian texts of this period.
After a gap of some four centuries in which they are mentioned only once below, the first to mention the Carians is the legendary Greek poet Homer. In the Catalogue of ships, he tells that they lived in Miletus, on the Mycale peninsula, and along the river Meander. In the Trojan war, they had, according to the poet, sided with the Trojans Homer, Iliad, 2.867ff. This is a remarkable piece of information, because in Homers days, Miletus was considered a Greek town the fact that it is called Carian indicates that the catalogue of ships contains some very old information. In the fifth century, the Greeks thought that the Carians had arrived in Caria from the islands of the Ionian Sea, whereas the Carians claimed to be indigenous. Homer confirms their story."

αυτόν τον χάρτη με το κείμενο;

υγ.φίλε Λουκά έχω την εντύπωση ότι στο τέλος θα διαφωνίσω μαζί σου...
περιμένω...

υγεία και χαρά.

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

Edited by - ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ on 08/07/2006 18:41:59

quote:

---

Τώρα ο άγιος Μηνάς πιθανότατα έχει σχέση με τον Αμμωνα (αυτόν της ερήμου) καθώς ο πιό σημαντικός ναός του βρισκόταν εκεί κοντά. Τον βρήκαν στις ανασκαφές του 1905-1909.
"Το σημαντικότερο κέντρο λατρείας του αγίου Μηνά στους πρώιμους βυζαντινούς αιώνες ήταν ο ναός του στην έρημο της Λιβύης, κοντά στη Μαρεώτιδα λίμνη.
Ostria

---

Φίλη Ostria , επέτρεψέ μου μία διόρθωση , άσχετη με το θέμα . Η λίμνη Μαρεώτις , ή ( Mariout ) , όπως ονομάζεται σήμερα , δεν βρίσκεται στην έρημο της Λιβύης αλλά στα νότια της Αλεξάνδρειας η οποία επεκτείνεται μέχρι τις ακτές της , στην Λιβυκή έρημο , όπως ονομάζεται η έρημος δυτικά του Νείλου που είναι η προέκταση της Σαχάρας πρός ανατολάς , και ανήκει στην Αίγυπτο .
Στην ίδια έρημο βρίσκεται και η Όαση Σίουα .

quote:

---

αυτόν τον χάρτη με το κείμενο;

---

Απόσπασμα επίκλησης από τον Μεγάλο Μαγικό Πάπυρο του Παρισιού:
…Κραταιέ Τυφώνα, σκηπτροφόρε και δυνάστη, θεέ των θεών, άρχοντα Αβεραμενθόου. Άρχοντα του γνόφου, οδηγέ της βροντής και της λαίλαπας, που αστράπτεις τις νύχτες, που φυσάς το ψύχος και τη ζέστη, που άρχεις στους βράχους και στους τοίχους με σεισμούς, που κοχλάζεις τα κύματα, που ταράζεις τους βυθούς, Ιωερβήτ αυ ταυϊ μηνι. Εγώ είμαι που ανασκάλεψα όλη την οικουμένη μαζί με σένα και βρήκα τον μέγα Όσιρι τον οποίο έφερα δέσμιο μπροστά σου. Εγώ είμαι που πολέμησα μαζί σου τους θεούς. Εγώ είμαι που έκλεισα τις δυο πτυχές του ουρανού και κοίμησα τον δράκοντα τον αθεώρητον. Σταμάτησα τη θάλασσα, τα ρυάκια, τα ρεύματα των ποταμών, μέχρι που να κυριέψεις το σκήπτρο σου. Εγώ ο δικός σου στρατιώτης νικήθηκα από τους θεούς, και εξαιτίας της κενής οργής τους έπεσα στα γόνατα. Σήκωσέ με ,σε ικετεύω, τον δικό σου, τον φίλο σου και μη με ρίξεις στα χθόνια, άρχοντα των θεών… κ.τ.λ

(Απόδοση στη νεοελληνική, by magister)

β) Τελούσαν λοιπόν ανθρωποθυσίες οι Έλληνες στην Αρχαία Ελλάδα;
Η τελική απάντηση πρέπει να είναι "ΟΧΙ".

Δυστυχώς η απάντηση είναι ΝΑΙ. Οι αρχαίοι όχι μόνο τελούσαν ανθρωποθυσίες, αλλά έκαναν και πολύ χειρότερα πράγματα, τα οποία όμως οι ακαδημαϊκοί κύκλοι φροντίζουν βολικά να τα ξεχνάνε. Τρανό παράδειγμα η λατρεία της Τυμβωρύχου Αφροδίτης στο Άργος στην οποία ο μόνος που αναφέρεται είναι ο Νικόλαος Πολίτης στις σημειώσεις των Παραδόσεων του (εκδοθήκαν μετά θάνατο). Τι αφορούσε αυτή η λατρεία; Δυστυχώς μπορεί να διαβάζουν και ανήλικοι, οπότε αρκεί μια λέξη. Νεκροφιλία.
Και φυσικά σύμφωνα με τη γνώμη σου οι προσφορές στους χθόνιους θεούς θα περιορίζονταν σε χοές από λάδι, μέλι, και γάλα!!!
Γιατί δεν κάνεις τον κόπο να διαβάσεις το καταπληκτικό βιβλίο του Andre Bernand, «Έλληνες Μάγοι»;
Δεν περιμένω απάντηση, όπως δεν απάντησες και στο τόπικ για τον Κρόνο.
Μας αρέσει να ωραιοποιούμε το παρελθόν, ξεχνώντας την πραγματικότητα. Γι’αυτό άλλωστε και δεν υπήρξε ποτέ στο esoterica, forum αφιερωμένο στις αρχαιοελληνικές δοξασίες. Φαίνεται ότι ο Πρόκλος, ο Πλωτίνος, ο Ιάμβλιχος, και ο Ευνάπιος, δεν θα πρέπει να υπήρξαν!!

Σου υπενθυμίζω τι έγραψα στις 4/7/06

quote:

---

Εγώ απλά υποστηρίζω σ' αυτό το στάδιο του διαλόγου ότι ο ...Μπαρμπα-Ταφέθ ήταν ένας αρχαίος θεός απ' την Τιτανομαχία.

Όσα λεξικά της Παλαιάς Διαθήκης και αν ψάξεις στο όνομα Ταφέθ θα βρείς ελάχιστα πράγματα.
Για να βρείς την αλήθεια πρέπει να καταφύγεις σε βιβλία που εκδόθηκαν πριν το 1789.

---

quote:

---

Τώρα όσον αφορά τον Σολομώντα γιατί να μη προφέρουμε το όνομά του όπως το προφέρουν οι Άραβες;
Το "Σουλεϊμμάν" των Αράβων είναι πιό σωστό απ' το "Σλομο".

---

ΣχΑΛΟΜ

Αν ο "Δάσκαλος" δεν καταφέρει να δημιουργήσει μαθητές που θα μπορούν να γίνουν καλύτεροί του, τότε αυτός ο "Magister" είναι αποτυχημένος.

Ιδού λοιπόν ...η Ρόδος ιδού και ο ..."πύρινος τροχός".

Διότι ..."Μα τον Αξίωνα" αν δεν ολοκληρώσεις και δεν μας "φωτίσεις", ο "Trainman" θα σε δέσει πάνω στον φλεγόμενο Μπεκτάσικο τροχό του μέχρι να ...τα καταθέσεις όλα.

Λες επίσης:

quote:

---

Σαν να λέμε να ρωτήσουμε τους Λατίνους και τους Γερμανούς (σαν προπάτορες της γλώσσας), πως πρέπει να προφέρονται τα Αγγλικά.!!!

---

Λουκάς

Διαβαστε το παρακατω κειμενο και μετα τα λεμε.....

Bryn Mawr Classical Review 03.01.25.html

Dennis D. Hughes, Human Sacrifice in Ancient Greece. London: Routledge, 1991. Pp.xiv, 301. $42.50. ISBN 0-415-03483-3.

Reviewed by Richard Hamilton, Bryn Mawr College.

This revised dissertation (Ohio State 1986) achieves its goal "to collect, organize, and present ... and then to evaluate the evidence for the ritual killing of human beings in ancient Greece." The collecting is voluminous: about twenty-five archaeological sites are discussed in detail and over a hundred literary testimonia, this alone justifying the price of the book. The evaluation is less systematic: the basic tendency is to discount the possibility of ritual killing, with the usual, mostly reasonable array of arguments: insufficient evidence, unreliable (poetic, late, tendentious) testimony, incomplete archaeological report. What we lack is any consideration of the counter-argument, which might begin with the Carthaginian material, which shows what a combination of archaeological and literary evidence can look like in an undisputed case.1

The archaeological evidence is judged doubtful in virtually every case. (1) At the Minoan "sacrifice" at Anemospilia, featured in National Geographic in 1981, the building may not be a shrine while the blade, which is actually a spearhead, may have fallen on the boy from above; his leg may be accidentally curled not bound since the hands are not bound; and the difference in bone color is not due to blood loss. (2) The scraped bones at Knossos, especially in the Room of the Children's Bones, may signal cannibalism but may also show preparation for burial or reburial. (3) Late Bronze Age Burials in the Argolid: the Dendra tholos tomb is possibly "suttee" but maybe "simultaneous death of a man and wife from disease, accident, or violence"; the tholos tomb at Kazarma is not published fully enough to tell; the claim of human sacrifice for three of the four Argolid chamber tombs "is open to serious question" while the fourth, an apparently simultaneous burial of six persons "above the door of Tomb 15 in Mycenae ... may represent some sort of funerary ritual killing." (4) Seven of the nine alleged slave burials on Cyprus only show that "occasionally the citizens of Geometric Lapithos buried their dead in the doorways of tombs" but in two cases (Salamis Tomb 2, Lapithos Tomb 422) the figures buried in the dromos were bound and so qualify as "ritual killing." (5) Three Middle Helladic "dual burials" of a male and female do not look like "suttee" when set against the full array of burials at Lerna (228 graves, 16 with more than one burial, eight or nine being "dual" including the dual burial of two males). (6) The spectacular burial at Lefkandi, however, does, at least as far as one can tell from the preliminary publication.

The literary record is subjected to the same sceptical inquiry. First funerary killings: many of these are simple cases of revenge killing; some seem to be literary invention (Evadne, Polyxena, Lucian de luctu 14), and none is "a killing performed in a particular situation or on a particular occasion..in a prescribed, stereotyped manner, with a communicative function of some kind." [But if revenge killing is stereotyped, can it be excluded? Conversely, would war killing not fit the definition? H's use of "sacrificial" vocabulary as an important criterion is undercut by his own discussion of Herodotus' rather flexible language.] The Cypriot ritual killings (above #4) were probably revenge killings, as we seem to find at Istria where "three Archaic tumuli built over central pyres, contained peripheral burials of humans and horses." H then considers the testimonia to "mythical" and historical human sacrifice, concluding that the mythical ones can be dismissed as unhistorical and the historical ones as pseudo-historical. The sacrifice to save the city fits too regular a pattern to be historical; youths given to monsters (e.g. the Minotaur) are not technically sacrifices since they are exposed not killed and are better termed folktales than myths; initiation rituals of Artemis, which are repeatedly attested, bloody but do not kill. (Herodotus' confusing description of the Athamantids at Alos is said to describe a ritual drama of initiation, depite the author's earlier, correct warning against haphazardly labeling anything an initiation.) Military sacrifices either were not carried out (Agesilaus at Aulis, Pelopidas at Leuctra) or are from a fanciful source (Phainias on Themistocles, following Henrichs). The cult of Zeus Lykaios, where alone human sacrifice is repeatedly attested, is dismissed because excavation has revealed no human remains at the site. [Could they not have been intentionally removed?] Thus, although the list is long it can be drastically shortened. Moreover, "for more than half the historical human sacrifices we are indebted to two writers...of late antiquity" whose reliability H effectively undermines by showing what might result "if some writer of late antiquity had only Pausanias as his source." H concludes that tragedy was instrumental in promoting the idea of human sacrifice: "no human sacrifices in the Homeric poems...a few then in other early epic; in the fifth century, a sudden burgeoning of human sacrifices on the tragic stage; then, beginning in the fourth, the creation of new human sacrifices by historical writers ... and finally, human sacrifice as a convenient narrative device in the novel... It is little wonder that the belief that the 'ancients' practised human sacrifice is now firmly entrenched." [One might object that we have hardly any literature other than Homer before the fifth century, and Homeric epic may not have room for human sacrifice.]

The book ends with chapters on the pharmakoi and the Locrian maidens, where the evidence for actual killing is almost non-existent, and with appendices on Pylos tablet Tn 316 (hardly evidence for human sacrifice) and on other cut marks and mass burials (mainly in wells). The mostly bibliographic notes run to fifty-five pages, the bibliography to twenty. [I missed only Hastings' still useful Encylopaedia of Religion and Ethics (1908-26) Eliade's much newer Encyclopedia of Religion (1987), A. Henrichs on wineless libations HSCP 87 (1983) and Early Greek Cult Practice, ed. R. Hägg, Acta Atheniensis 1988.] There is a subject index and an index locorum.

The general conclusion is that "at present very few connections can be made between the written and the archaeological evidence.... In the past, the written evidence ... seems to have had an influence on archaeologists, who quite naturally expected confirmation to be forthcoming from the soil. But the curious and varied collection of texts studied here ... is more a testament to the capacity and breadth of the imagination of the Greeks than a documentary record of their practices." A depressing conclusion for those of us who believe that a future for Classics lies in bringing archaeology and literature closer together.
NOTES
# [1] See now Shelby Brown, Late Carthaginian Child Sacrifice (Worcester: JSOT Press, 1991).

Ειναι το πρωτο μου εδω μηνυμα.....Ευχομαι να μη ειναι και το τελευταιο....Οχι τιποτα αλλο γιατι οι σημερινοι "Ελληνες" ειστε πολυ (επιλεκτικα) ....."Δημοκρατικοι"....Αν δεν συμφωνειτε με τις αποψεις καποιου αλλου δεν το εχετε τιποτα να του ριξετε ενα μπαναρισμα και να τον στειλετε για..Κολυμβι στον Ινδικο Ωκεανο, χειμωνα καιρο.....(Κατοικω στην Δυτικη Αυστραλια....Παραλια του Ινδικου).....

Enjoy a wonderfully apolaustic Sunday! M.

quote:

---

ακαδημαϊκοί κύκλοι φροντίζουν βολικά να τα ξεχνάνε. Τρανό παράδειγμα η λατρεία της Τυμβωρύχου Αφροδίτης στο Άργος στην οποία ο μόνος που αναφέρεται είναι ο Νικόλαος Πολίτης στις σημειώσεις των Παραδόσεων του (εκδοθήκαν μετά θάνατο). Τι αφορούσε αυτή η λατρεία; Δυστυχώς μπορεί να διαβάζουν και ανήλικοι, οπότε αρκεί μια λέξη. Νεκροφιλία.

---

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

quote:

---

Erewhon, αναφέρεις:

quote:

---

Ειναι το πρωτο μου εδω μηνυμα.....Ευχομαι να μη ειναι και το τελευταιο....Οχι τιποτα αλλο γιατι οι σημερινοι "Ελληνες" ειστε πολυ (επιλεκτικα) ....."Δημοκρατικοι"....Αν δεν συμφωνειτε με τις αποψεις καποιου αλλου δεν το εχετε τιποτα να του ριξετε ενα μπαναρισμα και να τον στειλετε για..Κολυμβι στον Ινδικο Ωκεανο, χειμωνα καιρο.....(Κατοικω στην Δυτικη Αυστραλια....Παραλια του Ινδικου).....

---

νομίζω πως κανένας δεν θα σε διαγράψει αν εκθέτεις τις απόψεις σου πολιτισμένα και χωρίς να αποδίδεις χαρακτηρισμούς σε μια μερίδα ανθρώπων, κρίνοντας τους για τα θρησκευτικά τους πιστεύω.
Κάτι το οποίο δυστυχώς έκανες στο πρώτο σου μήνυμα.
Ελπίζω να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο φυσικά...

Όσον αφορά τώρα για την "δημοκρατικότητα" των Ελλήνων, θα πρέπει να αναλογιστείς, αγαπητέ, πως όταν κατηγοριοποιείς ανθρώπους για τον Α ή τον Β λόγο, κινδυνεύεις να κάνεις αυτό ακριβώς που δεν επιθυμείς...
Καλή σου συνέχεια!

In anticipation of my resurrection...

---

Θα σου συνιστούσα λοιπόν για μια ακόμα φορά να απευθύνεσαι στους συνομιλητές σου με τον δέοντα σεβασμό ώστε ο διάλογος που θα αναπτυχθεί να είναι υγιής κι εποικοδομητικός.
Καλή σου μέρα!

In anticipation of my resurrection...

by apotiximenos (πολύ μου άρεσε)

quote:

---

"Τυχερούλη" έχεις φυσικά δίκιο σε αυτά που λές. Γιατί περίμενες το τσίγκλισμά μου για να τα πεις;

---

quote:

---

Λίγο ζαβολιάρης μπορεί, μια και χρησιμοποίησα το συγκεκριμένο στοιχείο για να τσεκάρω αν έχεις την πρωτογενή πηγή στα χέρια σου ή μεταφέρεις κάτι που άκουσες ή διάβασες από αλλού.
Και τώρα ξέρω….

---

τα ίδια μου έκανε και εμένα κάποτε ο κύριος τυχερούλης σε μια συζήτηση που είχαμε σε άλλο τόπικ περί Ερωτόκριτου....

αλλά τότε είχα άλλο νικ και δεν ξέρω αν μπορεί να θυμιθεί την περίπτωση....

ευχαριστώ

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Φυσικά και έχω στην κατοχή μου το βιβλίο του Πολίτη το οποίο όμως δεν είχα ανα χείρας όταν έγραφα το ποστ.
Φαίνεται όμως ότι η μνήμη μου παίζει παιχνίδια, γιατί ενώ θυμόμουν τις άλλες περιπτώσεις που ανέφερες, κόλλησα με την αναφορά στο Ταλμούδ. Με αδικείς ότι επαναλαμβάνω πράγματα χωρίς να τα τσεκάρω. τώρα που ξέρω τους απέναντί μου θα προσέχω περισσότερο.
Κλείνω, μιας και επειδή σκύλιασα με περιμένει ένα ξενύχτι μέχρι να βρώ την ταλμουδική αναφορά.

Υ.Γ Ξέρεις γενικότερα είναι πολύ δύσκολο να ελέγξεις τις πηγές του Πολίτη, ειδικά όταν αυτός αναφέρει κάποια μεσαιωνικά ξεχασμένα βιβλία.
Το ίδιο ακούω ότι ισχύει και για άλλους παλιούς λόγιους, όπως π.χ ο Ροϊδης.

Φίλε Erewhon σχετικά με το κείμενο που παρέθεσες. Εφ όσον δεν έχουμε hard evidence για ανθρωποθυσίες στην Ελλάδα, ο καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι καταλαβαίνει και να τα δικαιολογεί όπως-όπως. Αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές. Αλλά όπως και να το κάνουμε, όταν λέμε ότι στον τάδε ναό γινόντουσαν συστηματικές ανθρωποθυσίες και έχουμε βρει την τοποθεσία και τα ερείπια του ναού, το λογικό είναι αν ανασκάψουμε εκεί γύρω να βρούμε και ένα νεκροταφείο ή κάποιο μέρος τέλος πάντων με τα υπολείματα των θυμάτων.

Καλέ μου Sesostris σε ευχαριστώ για την διόρθωση. Δεν το πρόσεξα όταν διάβαζα το κείμενο.

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

"And he was so far overcome by his passion that he would order his servants to call for Mariamme, as if she were still alive and could still hear them. And while he was in this state there arose a pestilential disease that carried off the greatest part of the populace and also his best and most esteemed friends; and this caused all to suspect that their misery was brought upon them by the anger of God, for the injustice that had been done to Mariamme."

quote:

---

Φίλε Sesostris,
Έχεις υπ' όψη σου τίποτα σχετικό με την στεγνή σήμερα, άλλοτε εσωτερική θάλασσα, μέσα στην οποία πάνω σ' ενα νησάκι βρισκόταν ο ναός του μπάρμπα Άμμωνα;
ΕΡΙΩΠΙΣ

---

quote:

---

Για πες μας βρε magestic μου

---

Λουκάς

Γράφεις:

quote:

---

Απόσπασμα επίκλησης από τον Μεγάλο Μαγικό Πάπυρο του Παρισιού:
…Κραταιέ Τυφώνα, σκηπτροφόρε και δυνάστη, θεέ των θεών, άρχοντα Αβεραμενθόου. Άρχοντα του γνόφου, οδηγέ της βροντής και της λαίλαπας, που αστράπτεις τις νύχτες, που φυσάς το ψύχος και τη ζέστη, που άρχεις στους βράχους και στους τοίχους με σεισμούς, που κοχλάζεις τα κύματα, που ταράζεις τους βυθούς, Ιωερβήτ αυ ταυϊ μηνι. Εγώ είμαι που ανασκάλεψα όλη την οικουμένη μαζί με σένα και βρήκα τον μέγα Όσιρι τον οποίο έφερα δέσμιο μπροστά σου. Εγώ είμαι που πολέμησα μαζί σου τους θεούς. Εγώ είμαι που έκλεισα τις δυο πτυχές του ουρανού και κοίμησα τον δράκοντα τον αθεώρητον. Σταμάτησα τη θάλασσα, τα ρυάκια, τα ρεύματα των ποταμών, μέχρι που να κυριέψεις το σκήπτρο σου. Εγώ ο δικός σου στρατιώτης νικήθηκα από τους θεούς, και εξαιτίας της κενής οργής τους έπεσα στα γόνατα. Σήκωσέ με ,σε ικετεύω, τον δικό σου, τον φίλο σου και μη με ρίξεις στα χθόνια, άρχοντα των θεών… κ.τ.λ

(Απόδοση στη νεοελληνική, by magister)

---

Λουκάς

quote:

---

Αγαπητέ Εριωπη
Φοβάμαι ότι έχω κάποιες διαφωνίες σε αυτά που γράφεις. Βλέπω ότι ακολουθείς μια πρωτότυπη ετυμολογική προσέγγιση στα αρχαία ονόματα, αναμιγνύοντας Εβραϊκά, αρχαία Ελληνικά κ.τ.λ
magister

---

http://www.grecoreport.com/hebrew_is_greek.htm

Αγαπητέ Εριόπη, επειδή είμαι και λίγο βλάχος δεν κατάλαβα που το πας με την ψιλοειρωνία περί ζεμπεκιάς. Αμφισβητείς το κείμενο ή την μετάφραση. Μπορώ να σου παραθέσω το Αρχαίο κείμενο και να προσπαθήσεις εσύ, αν θέλεις να παλέψεις με την ελληνιστική. Μέχρι τότε κάνε έναν κόπο να διαβάσεις αυτά:

http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=18

«Με μύρια χέρια εκείνες τότε αρπάξαν το ελάτι κι απ' το χώμα το ανασπάσαν κι από τα ύψη που καθόταν, χάμω γκρεμίζεται ο Πενθέας με πολύ σκούσμα,τί ένιωσε δα τη συφορά κοντά του.
Πρώτη η μάνα του βάνει αρχή στο φόνο και πέφτει απάνω του και κείνος λύνει απ' τα μαλλιά του το ανάδεμα, μήπως η δύστυχη η Αγαύη τον γνωρίσει και δεν τόνε σκοτώσει, και της λέγει,
πιάνοντας της το μάγουλο: “Μητέρα, εγώ 'μαι το παιδί σου, εγώ, ο Πενθέας, που γέννησες στου Εχίονα το παλάτι λυπήσου με, μητέρα, για δικό μου αμάρτημα το γιο σου μη σκοτώσεις!”
Εκείνη βγάνει αφρούς, στριφοκυλάει τ' αλλοπαρμένα μάτια της, τη γνώση ξαστοχά, γιατί ο Βάκχος την ορίζει, και πού ν' ακούσει τότε τον Πενθέα Απ' του ζερβού χεριού του τον αρπάζει
τον πήχη, και πατώντας τα πλευρά του, του αρμοχωρίζει τον ώμο, του δόλιου, όχι απ' τη δύναμη της μες στα χέρια της έβανε ο θεός τη γεροσύνη. Απ' την άλλη, η Ινώ χερομαχούσε
να του ξεσκίζει τις σάρκες, κι αντάμα η Αυτονόη και το λεφούσι οι βάκχες κ' ήταν μιά ανάκατη βοή: να βογκεί ο μαύρος με όση ανάσα αποκρατούσε, και κείνες ν' αλαλάζουν ! Μιά βαστούσε
το καλαμόχερό του, μιά το πόδι, με το σαντάλι ακόμα κι απόμεναν ξέσαρκα, σπαραγμένα τα πλευρά του κι όλες μαζί, με ματωμένα χέρια, κάναν τόπι τις σάρκες του Πενθέα.Ξεσκίδια τώρα κείτεται άλλα κάτωαπό βράχους τραχιούς κι άλλα στου λόγκουτα χαμόδεντρα μέσα σκορπισμένα, όλα δυσκολογύρευτα και το άθλιο κεφάλι του, στα χέρια της το πήρε
η μάνα του, σε θύρσου τό 'μπήξε άκρησα λιονταριού βουνίσιου, και το φέρνει
μέσ' απ' τον Κιθαιρώνα, παρατώντας τις αδερφές της σε χορούς μαινάδων.

(Εὐριπίδη Βάκχαι Μετάφραση Παντελῆ Πρεβελάκη Ε' ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ)»

Όταν έγραψα στον Εβραίο φίλο μας ότι η Εβραϊκή γλώσσα είναι Ελληνική δεν τόλμησε να κάνει κάποιο σχολιασμό.

Εγώ όμως του υπενυθμίζω ότι όχι μόνο η "Leshon Kadesh" (Ιερή γλώσσα- ή Εβραϊκή) είναι Ελληνική αλλά και η ίδια η Ιερουσαλήμ είναι Ελληνική.

Και βεβαίως αν θέλει ο "δάσκαλός μας" ας ετυμολογήσει το "Kadesh".

Φίλε μου, σήμερα ..."χόρεψες".

Μέ έβγαλες και απ' τον κόπο να αναφέρω καμιά 500αριά λέξεις, έτσι από μνήμης, για να αποδείξω στον Magister ότι η "Leshon Kadesh" είναι Ελληνική.

Ρωτάω όμως τον Magister μας "...ata medaber Homeric??? Διότι φίλε μου αν μου απαντήσεις "Lo" τότε έχεις σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να σε δω με το κηδεμόνα σου στο γραφείο"

Φίλε Magister, μην αφήσεις κανέναν να σου κλέψει το χαμόγελο.

Σε περιμένω στην πίστα.

Λουκάς

quote:

---

Πάντως εγώ μετά την ζεμπεκιά που μου λέτε, λέω να πάω να ψειρίσω τη μαϊμού. Μετάφρασέ το εσύ στα Αβοριγιανά.
magister

---

Λουκάς

Εγο δεν ιμε μωρφομενος. ιμε απο χοριο.

Λέω όμως... Μήπως μπλέκεις τη μόρφωση με την κατάρτιση;

Στοιχεία υπάρχουν άφθονα. Τόσο για τις σχέσεις, κοινής καταγωγής, και συμμαχίας εβραϊων και σπαρτιατών (ξέρεις που πολέμησαν μαζί, ή δεν το αναφέρουν οι φυλλάδες σου;), όσο και για τους κοινούς θεούς τους. Βλέπεις, όταν άρχισε να λατρεύεται στην "αρχαία" Ελλάδα ο Ηρακλής Μελικέρτης, η λατρεία του Μελκάρθ (Κυρίου της πόλης) στην Τύρο και τη Σιδώνα είχε ήδη ξεθωριάσει. Και για δες τον θείο Όμηρο, πως αναφέρεται στη Σιδώνα (την αρχαιολογικά επιβεβαιωμένη, αρχαιότερη πόλη της γης).

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr